نگاهی به تاریخچه و آینده پیشرانه‌های افسانه‌ای V8 همی کرایسلر

پیشرانهٔ همی به موتورهایی گفته می‌شود که محفظهٔ احتراق نیم‌کره‌ای شکل دارند. این نوع طراحی باعث بهبود جریان هوا می‌شود که افزایش قدرت را به دنبال دارد. در این نوع موتور، سر سیلندر و پیستون‌ها فرمی گنبدی شکل دارند. هرچند اصطلاح همی در دههٔ 60 ابداع شد ولی پیشینهٔ این موتورها به بیش از 70 سال قبل بازمی‌گردد. اولین موتوری که همی نام گرفت، موتور 426 یا 7 لیتری کرایسلر بود که در اواسط دههٔ 60 در نسخه‌های مسابقه‌ای تولید شد. بااین‌حال، پیشرانه‌هایی با محفظه احتراق کروی سال‌ها قبل از این ساخته شده بودند. اولین موتور کرایسلر که با این نوع محفظهٔ احتراق ساخته شد، پیشرانه‌ای با نام فایرپاور در سال 1951 بود. به‌طورکلی، تاریخچهٔ موتورهای همی را می‌توان به سه بخش تقسیم کرد:

• نسل اول از سال 1951 تا 1958
• نسل دوم از سال 1964 تا 1971
• نسل سوم از سال 2003 تا 2024

اولین نسخه از موتور فایرپاور کرایسلر که در سال 1951 معرفی شد، 5.4 لیتری با 180 اسب بخار قدرت بود اما در سال 1957 موتور همی بزرگ‌تری با حجم 6.4 لیتر معرفی شد که قدرت را دو برابر کرد. این موتور 6.4 لیتری که بین 325 تا 345 اسب بخار قدرت داشت، مختص خودروهای پرچم‌دار بود و در مدل‌هایی مثل کرایسلر 300C، ایمپریال و کرایسلر نیویورکر استفاده شد. علاوه بر این، از نسل اول موتورهای همی کرایسلر یک نسخهٔ 4.8 لیتری با 185 اسب بخار قدرت برای خودروهای دسوتو و یک نسخهٔ 4 لیتری با 140 تا 150 اسب بخار قدرت برای خودروهای دوج هم ساخته شد.

برخلاف نسل اول موتورهای همی کرایسلر که در چند نسخهٔ مختلف ساخته شد، نسل دوم این موتورها فقط شامل یک نسخه یعنی نیروگاه افسانه‌ای 7 لیتری یا 426 بود. این موتور نمادین در دهه 60 و اوایل دههٔ 70 در سینهٔ قوی‌ترین ماسل کارهای گروه کرایسلر مثل دوج چارجر و چلنجر و پلیموث باراکودا قرار گرفت. این موتور ابتدا فقط به‌صورت مسابقه‌ای عرضه شد ولی کرایسلر از اواخر دههٔ 60 نسخهٔ جاده‌ای آن را هم ارائه کرد. نسخهٔ جاده‌ای نسبت تراکم پایین‌تر 10.2 نسبت به 12.5 نسخهٔ مسابقه‌ای داشت و بجای منیفولد اگزوز فولادی از نمونهٔ آهنی استفاده می‌کرد. این نیروگاه 7 لیتری 425 اسب بخار قدرت داشت.

موتورهای همی مدرن کرایسلر از لحاظ ساختار کاملاً با نسل‌های اول و دوم متفاوت هستند. درواقع، این موتورهای جدید دیگر محفظهٔ احتراق نیم‌کره‌ای ندارند ولی ازآنجایی‌که همی تبدیل به نامی نمادین شده بود، کرایسلر برای موتورهای V8 جدید خود همچنان از همین نام استفاده کرد. متداول‌ترین نسخه‌های نسل سوم موتورهای همی کرایسلر 5.7 لیتری و 6.4 لیتری هستند که در خودروهای مختلف دوج، کرایسلر، رم و جیپ استفاده شدند. بااین‌حال، عنوان قوی‌ترین و جذاب‌ترین نسخهٔ موتورهای همی جدید کرایسلر به نیروگاه 6.2 لیتری V8 سوپرشارژ اختصاص دارد که تا 797 اسب بخار قدرت تولید می‌کند. قدرت این موتور در چلنجر دیمن 170 با سوخت E85 حتی به 1025 اسب بخار رسید. این در حالی است که نسخه‌های تنفس طبیعی 5.7 و 6.4 لیتری به ترتیب 340 و 470 اسب بخار قدرت تولید می‌کنند.

در دوران مدیریت «کارلوس تاوارس» بر استلانتیس، کرایسلر به تولید پیشرانه‌های همی پایان داد و موتور جدید 3 لیتری شش سیلندر خطی توئین توربوی هوریکین را جایگزین آن‌ها کرد. بااین‌حال، پس از تغییر مدیریت شرکت، قرار است موتورهای همی دوباره به خط تولید بازگردند. طبق گزارش‌ها، گروه کرایسلر به‌زودی طی سال جاری در کارخانهٔ خود در میشیگان تولید هر سه نسخهٔ 5.7 لیتری، 6.4 لیتری و 6.2 لیتری سوپرشارژ را آغاز خواهد کرد. این یعنی هرچند خودروسازان به سمت الکتریکی‌سازی و کوچک‌سازی پیشرانه‌ها حرکت می‌کنند ولی هنوز هم تقاضای زیادی برای موتورهای V8 وجود دارد و استلانتیس با مدیریت جدید قصد دارد تا زمان ممکن از این تقاضا بهره ببرد.