چرا احیای سیتروئن 2CV یک ریسک بزرگ است؟

سیتروئن در حال بررسی احیای 2CV افسانه‌ای اما آیا این بازگشت با طراحی رترو می‌تواند موفقیت‌آمیز باشد یا ریسک شکست خواهد داشت؟

سیتروئن با یک تصمیم دشوار روبه‌رو است. آیا باید 2CV، شاهکار سادهٔ دهه ۱۹۴۰ که اروپا را پس از جنگ جهانی دوم به حرکت درآورد، احیا کند؟ موفقیت رنو در احیای مدل‌های ۵ و ۴ باعث شده مدیران سیتروئن به فکر بازگشت به گذشته و احیای این خودروی نمادین باشند. این یکی از بزرگ‌ترین تصمیم‌هایی است که «ژاویر شاردون»، مدیرعامل جدید سیتروئن، با آن مواجه است. تیری کوسکاس، مدیرعامل پیشین و پیر لکرک، رئیس طراحی سیتروئن نظرات خود را در این رابطه اظهار داشته‌اند.

بحث‌های سیتروئن حول این سؤال متمرکز است که آیا مفهوم «چهارچرخ و یک چتر» که در اواخر دهه ۱۹۳۰ تعریف شد، هنوز برای خریدارانی که به صفحه‌نمایش‌های دیجیتال عادت کرده‌اند، به دنبال لوکس‌گرایی هستند، با موج برقی‌سازی مواجه‌اند و در انتخاب‌های متعدد غرق شده‌اند، جذابیت دارد؟ تیری کوسکاس، مدیرعامل پیشین سیتروئن گفت:

ما میراث بسیار قوی‌ای داریم، یکی از غنی‌ترین‌ها در صنعت خودروسازی. 2CV، تراکشن آوانت و DS خودروهای شگفت‌انگیزی هستند که در سراسر جهان شناخته شده‌اند. کاملاً موافقم که یکی از نقاط قوت برندهای اروپایی، میراث آن‌ها است.

اما آیا طراحی رترو می‌تواند موفق باشد؟ کوسکاس توضیح داد:

برخی افراد طراحی نزدیک به خودرویی که در گذشته دوست داشتند را ارزشمند می‌دانند. این همان موضوع بحث است؛ اما در احیای خودروها، موفقیت‌ها و شکست‌هایی وجود داشته است. برخی به دلیل جایگاه‌یابی نادرست، ظاهری رترو اما غیرواقعی یا عدم پذیرش توسط مشتریان شکست می‌خورند؛ بنابراین، اگر بخواهیم این کار را انجام دهیم، باید بسیار محتاط باشیم.

احیای سیتروئن 2CV چالش‌های بیشتری نسبت به احیای رنو ۵ دارد. رنو ۵، یک هاچ‌بک کوچک شیک که از ۱۹۷۲ تا ۱۹۹۶ تولید شد، هنوز هم امروزی به نظر می‌رسد برخلاف طراحی 2CV که متعلق به پیش از جنگ جهانی دوم است. گلگیرهای برجسته و دماغه باریک و بلند که متناسب با پیشرانه تخت دو سیلندر طراحی شده بود، امروزه منطقی به نظر نمی‌رسند به‌ویژه اگر 2CV جدید الکتریکی باشد و نیازی به پیشرانه نداشته باشد. همچنین باید استانداردهای ایمنی تصادف را رعایت کند و چراغ‌های گرد را در لبه‌های خودرو جای دهد. تقلید دقیق از کابین هلالی‌شکل 2CV نیز ممکن است به کاهش فضای سرنشینان یا صندوق‌عقب منجر شود؛ یکی از دلایل شکست فولکس‌واگن بیتل در دهه ۹۰ کاهش فضای سر در عقب بود.

نظر لکرک درباره روند طراحی رترو چیست؟ او توضیح داد:

مشتریان به دلایل احساسی به گذشته بازمی‌گردند. برای برخی پروژه‌ها دوست دارم به گذشته برگردم، این جالب است. رنو با مدل ۵ کار فوق‌العاده‌ای انجام داده، آیا ما هم می‌خواهیم این کار را انجام دهیم؟ سؤال خوبی است: چرا نه؟ چرا آری؟ هنوز برنامه‌ای نداریم. این کار بسیار دشوار است. می‌توانیم 2CV ون H تایپ یا CX را احیا کنیم، اما اولین چیزی که به ذهن همه می‌رسد، 2CV است و می‌پرسند کی آن را برمی‌گردانید؟

چالش‌هایی فراتر از طراحی نیز وجود دارند. آیا سیتروئن بودجه، ظرفیت طراحی و مهندسی لازم را دارد یا باید پروژه‌های دیگر را کنار بگذارد؟ خودروی تولیدی کجا ساخته خواهد شد و از کدام پلتفرم و پیشرانه‌ها استفاده خواهد کرد؟ سیتروئن 2CV اصلی ۳.۸ متر طول و ۱.۶ متر ارتفاع داشت. سیتروئن C3 امروزی چندان بزرگ‌تر نیست و با طول ۴ میلی‌متر و ارتفاع ۱۵۷۰ میلی‌متر، نشان می‌دهد پلتفرم دیفرانسیل جلوی C3 می‌تواند پایه‌ای مناسب باشد. این پلتفرم گروه استلانتیس امکان انتخاب پیشرانه الکتریکی خالص یا هیبریدی بنزینی سه سیلندر را فراهم می‌کند که مشابه خودروی اصلی به‌صورت عرضی نصب شده و چرخ‌های جلو را به حرکت درمی‌آورند اما سیلندر اضافی و نیاز به جانمایی تجهیزات مدرن و ساختار ایمنی، بازسازی دماغه 2CV را غیرممکن می‌کند.

آیا سیتروئن می‌تواند از رنو ۴ جدید الهام بگیرد؟ رنو ۴ که در سال ۱۹۶۱ برای جذب مشتریان 2CV با سرعت و امکانات بیشتر عرضه شد، به گفته رئیس طراحی گروه رنو، ظاهر چندان زیبایی نداشت اما تیم او با استفاده از چند نشانه طراحی قدیم مانند شیشه ذوزنقه‌ای عقب و گرافیک جلوپنجره، آن را به یک شاسی‌بلند جذاب تبدیل کرد. سیتروئن هم می‌تواند 2CV را به شاسی‌بلند تبدیل کند؟ شاید؛ اما در این صورت، آیا هنوز 2CV خواهد بود؟

چه زمانی سیتروئن 2CV جدید را خواهیم دید؟

تصمیم برای احیای سیتروئن 2CV هنوز گرفته نشده است. کوسکاس می‌گوید:

توسعه یک خودرو چهار سال طول می‌کشد. ابتدا مطالعات آغاز می‌شود، سپس در میانه راه قراردادی امضا می‌شود که خودرو نهایی می‌شود و از آن زمان می‌توان درباره‌اش اطلاع‌رسانی کرد. ما هنوز به آن مرحله نرسیده‌ایم.

مینی، فیات 500 و رنو ۵ راه را برای بازگشت 2CV هموار کرده‌اند اما آیا سیتروئن این جرأت را دارد و آیا می‌تواند موفق شود؟ تصمیم با ژاویر شاردون است.