نبرد شاسی‌بلندهای آفرود، تویوتا لندکروزر پرادو یا فورد اورست؟

در دنیای شاسی‌بلندهای آفرود، نبردی سخت برای تصاحب تاج‌وتخت در جریان است. از یک سو، تویوتا لندکروزر پرادوی ۲۰۲۵، با چهره‌ای کاملاً جدید و پس از ۱۵ سال انتظار، قدم به میدان گذاشته و از سوی دیگر، فورد اورست، قهرمان بلامنازع دو سال اخیر، آماده دفاع از جایگاه خود است. ما دو نسخه پرچم‌دار این دو غول، یعنی تویوتا پرادو کاکادو و فورد اورست پلاتینیوم را در شرایط مختلف از جاده‌های شهری و روستایی گرفته تا مسیرهای صعب‌العبور آفرود، رودرروی یکدیگر قرار دادیم تا ببینیم کدام‌یک فرمانروای واقعی این قلمرو است. نتیجه شاید برای طرفداران تویوتا غافلگیرکننده باشد. با وجود پیشرفت‌های چشمگیر نسل جدید پرادو، این فورد اورست پلاتینیوم است که با اختلاف قیمت قابل‌توجه، پیشرانه قوی‌تر و کابین کاربردی‌تر، پیروز این مقایسه می‌شود و همچنان به‌عنوان یک پکیج کامل‌تر برای خانواده‌های ماجراجو خودنمایی می‌کند.

مهم‌ترین برگ برنده فورد، قیمت آن است. اورست پلاتینیوم با قیمت پایه ۵۴,۷۰۰ دلار عرضه می‌شود، درحالی‌که برای خرید پرادو کاکادو باید ۶۶,۴۰۰ دلار پرداخت کنید. این اختلاف قیمت حدوداً ۲۰ هزار دلاری، یک مزیت انکارناپذیر برای فورد ایجاد می‌کند، به‌خصوص وقتی می‌بینیم که در بخش تجهیزات، چیزی از رقیب ژاپنی خود کم ندارد. این برتری در زیر کاپوت نیز ادامه پیدا می‌کند. قلب تپنده اورست یک پیشرانه ۳ لیتری شش سیلندر توربودیزل است که ۲۵۰ اسب بخار قدرت و ۶۰۰ نیوتن متر گشتاور تولید می‌کند. در مقابل، پرادوی جدید از یک پیشرانه ۲٫۸ لیتری چهار سیلندر توربودیزل بهره می‌برد که با یک سیستم هیبریدی خفیف ۴۸ ولتی همراه شده و خروجی آن ۲۰۵ اسب بخار قدرت و ۵۰۰ نیوتن متر گشتاور است. اعداد به‌وضوح برتری محسوس فورد را در زمینه قدرت و گشتاور نشان می‌دهند. هر دو خودرو توانایی یدک‌کشی ۳۵۰۰ کیلوگرم را دارند.

در داخل کابین، فلسفه دو شرکت کاملاً متفاوت است. پرادو فضایی کاربردی، مستحکم و با کلیدهای فیزیکی متعدد ارائه می‌دهد که حس یک آفرودر واقعی را القا می‌کند. صندلی‌ها راحت هستند و دید به اطراف عالی است. بااین‌حال، در نسخه کاکادو، کابین به‌اندازه اورست حس تجمل را منتقل نمی‌کند. بزرگ‌ترین ضعف‌های پرادو در بخش کارایی است زیرا صندلی‌های ردیف دوم قابلیت حرکت ریلی ندارند، دسترسی به ردیف سوم کمی دشوار است و مهم‌تر از همه، به دلیل قرارگیری باتری سیستم هیبریدی، کف صندوق عقب پس از جمع شدن صندلی‌های ردیف سوم، کاملاً صاف نمی‌شود.

در مقابل، فورد اورست کابینی شیک‌تر با متریال باکیفیت‌تر و جزئیات طراحی دقیق‌تر دارد. فضای داخلی آن هوشمندانه‌تر طراحی شده است. صندلی‌های ردیف دوم روی ریل حرکت می‌کنند که امکان تنظیم فضای پا را فراهم می‌کند، دسترسی به ردیف سوم ساده‌تر است و با فشردن یک دکمه، صندلی‌های ردیف سوم به‌صورت برقی جمع شده و یک فضای بار کاملاً مسطح ایجاد می‌کنند. این ویژگی‌ها اورست را به گزینه‌ای به‌مراتب کاربردی‌تر برای مصارف خانوادگی تبدیل می‌کند.

هر دو خودرو به جدیدترین فناوری‌های اطلاعات و سرگرمی مجهز هستند. پرادو از یک نمایشگر ۱۲٫۳ اینچی بهره می‌برد، درحالی‌که اورست یک نمایشگر عمودی ۱۲ اینچی با سیستم‌عامل تحسین‌شده Sync 4 فورد دارد که از نظر بصری و کاربری، کمی برتر به نظر می‌رسد. هر دو از اپل کارپلی و اندروید اتو بی‌سیم پشتیبانی می‌کنند. در زمینه ایمنی نیز هر دو شاسی‌بلند با کسب امتیاز کامل ۵ ستاره ایمنی و ارائه مجموعه‌ای کامل از سیستم‌های کمک‌راننده مانند ترمز اضطراری خودکار، کروز کنترل تطبیقی و دوربین ۳۶۰ درجه، عملکرد درخشانی دارند و تفاوت چشمگیری میان آن‌ها دیده نمی‌شود.

یکی از بزرگ‌ترین نقاط ضعف پرادوی جدید، هزینه‌های نگهداری است. این خودرو نیاز به سرویس هر ۶ ماه یا ۱۰ هزار کیلومتر دارد. در مقابل، فورد اورست باید تنها هر ۱۲ ماه یا ۱۵ هزار کیلومتر به نمایندگی مراجعه کند. این یعنی هزینه سرویس پرادو در بلندمدت تقریباً دو برابر رقیب خود خواهد بود. البته در زمینه مصرف سوخت، پرادو با ثبت میانگین ۹٫۲ لیتر در هر ۱۰۰ کیلومتر، کمی بهینه‌تر از اورست با مصرف ۱۰٫۷ لیتر عمل کرد.

وقتی صحبت از رانندگی در جاده‌های آسفالت به میان می‌آید، فورد اورست در سطح دیگری قرار دارد. پیشرانهٔ ضعیف‌تر پرادو که از نسل قبلی گرفته شده، برای ارائهٔ عملکردی مشابه اورست، نیاز به فشار بیشتری دارد. برتری اورست اما تنها به قدرت خلاصه نمی‌شود و کیفیت سواری آن به‌مراتب نرم‌تر و شبیه‌تر به یک خودروی سواری است. این شاسی‌بلند لرزش‌ها و ناهمواری‌های کوچک جاده را به‌خوبی جذب می‌کند و کابینی آرام و بی‌صدا را برای سرنشینان فراهم می‌سازد. در سوی دیگر، سواری پرادو روی جاده‌های ناهموار، خشک و زمخت احساس می‌شود. لرزش‌ها و صداهای زیادی از پیشرانه به داخل کابین نفوذ می‌کند که از حس راحتی سرنشینان می‌کاهد.

داستان در خارج از جاده اما کاملاً متفاوت است. اینجا جایی است که تویوتا پرادو می‌درخشد و اصالت خود را به رخ می‌کشد. با فاصلهٔ فوق‌العاده از سطح زمین، سیستم چهارچرخ محرک دائمی و انبوهی از تکنولوژی‌های کمکی آفرود مانند سیستم کرال کنترل و دوربین‌های با وضوح بالا برای نمایش اطراف خودرو، پرادو به‌راحتی از پس سخت‌ترین مسیرها برمی‌آید. رانندگی با آن در مسیرهای خاکی حس یک خودروی ۴x۴ اصیل را القا می‌کند. البته فورد اورست نیز یک آفرودر توانمند است و از سیستم‌های کارآمدی مانند قفل دیفرانسیل عقب مکانیکی بهره می‌برد اما مدل مورد آزمایشی ما به رینگ‌های ۲۱ اینچی و لاستیک‌های جاده‌ای مجهز بود که برای آفرود سنگین ایده‌آل نیستند هرچند خریداران می‌توانند رینگ‌های ۱۸ اینچی با لاستیک‌های آل‌ترین را بدون هزینهٔ اضافی سفارش دهند. درمجموع، پرادو برای علاقه‌مندان جدی آفرود، تجربه‌ای تخصصی‌تر و مطمئن‌تر ارائه می‌دهد.

تویوتا لندکروزر پرادو ۲۰۲۵ بدون شک یک جهش بزرگ نسبت به نسل قبلی خود است. طراحی رترو و جذاب، قابلیت‌های آفرود افسانه‌ای و اعتبار برند تویوتا، آن را به گزینه‌ای خواستنی تبدیل کرده است اما در این رقابت، فورد اورست پلاتینیوم با ارائه یک پکیج منطقی‌تر، پیروز میدان است. پیشرانه قوی‌تر، کابین بسیار کاربردی‌تر، هزینه‌های نگهداری کمتر و مهم‌تر از همه، برچسب قیمتی ۲۰ هزار دلار ارزان‌تر، عواملی هستند که تاج‌وتخت پادشاهی شاسی‌بلندهای خانوادگی آفرودر را همچنان بر سر فورد اورست نگه می‌دارند.

منبع: drive.com.au