نبوغ یک جوان ۲۷ ساله: خالق اولین ابرخودروی جهان که بود؟

تصور کنید در ۲۷ سالگی، وظیفه‌ی طراحی و مهندسی خودرویی به شما سپرده شود که قرار است دنیا را تکان دهد. این داستان جیامپائولو دالارا است؛ مردی که امروز در ۸۸ سالگی، با ذهنی تیز و لبخندی گرم، یکی از آخرین حلقه‌های اتصال به دوران طلایی و ساده‌تر صنعت خودرو است. دورانی که یک مهندس جوان و جسور می‌توانست به تنهایی مسیر تاریخ را عوض کند.

دالارا کار خود را رؤیایی آغاز کرد؛ همکاری با فراری در بخش آئرودینامیک، حتی پیش از آنکه تحصیلاتش را تمام کند. اما روح بی‌قرار او که تشنه‌ی هیجان پیست‌های مسابقه بود، در چارچوب کارهای دفتری فراری نمی‌گنجید. به گزارش مجله Road & Track، او در جستجوی هیجان بیشتر، به مازراتی پیوست و سپس، سرنوشت او را به کارخانه‌ی نوپای مردی بلندپرواز به نام فروچیو لامبورگینی کشاند.

«اولین سؤالم این بود: آیا مسابقه خواهید داد؟ و لامبورگینی گفت بله. اما به محض اینکه شروع کردم، آنقدر کار برای انجام دادن وجود داشت که دیگر وقتی برای فکر کردن به مسابقه باقی نماند.»

دالارا در ۲۷ سالگی مدیر فنی لامبورگینی شد. شرکت از صفر شروع می‌کرد و برای آنکه نامش در کنار فراری بدرخشد، به چیزی بسیار رادیکال‌تر از مدل 350GT نیاز داشت. اینجا بود که ایده‌ی ساخت اولین ابرخودروی موتور-وسط جهان، یعنی میورا، شکل گرفت.

بزرگترین چالش، جا دادن یک موتور V-12 غول‌پیکر در فضایی محدود پشت صندلی‌ها بود. دالارا می‌گوید: «خودرو نباید زیاد طولانی می‌شد. با قرار دادن موتور و گیربکس پشت سر هم، فضا کافی نبود.» راه حل، به شکلی غافلگیرکننده، از گوشه‌ی دیگری از دنیای خودرو آمد؛ از یک خودروی کوچک و مردمی بریتانیایی: مینی! دالارا با الهام از طراحی موتور و گیربکس عرضی مینی، همان الگو را برای قلب تپنده‌ی V-12 میورا پیاده کرد. این یک نوآوری هوشمندانه و تاریخ‌ساز بود.

شاسی آماده شد و در نمایشگاه خودروی تورین ۱۹۶۵ غوغایی به پا کرد. اما این اسکلت فلزی به یک لباس خیره‌کننده نیاز داشت. این وظیفه به نابغه‌ی جوان دیگری سپرده شد: مارچلو گاندینی ۲۷ ساله از استودیوی طراحی برتونه. وقتی گاندینی طرح اولیه را به دالارا و فروچیو لامبورگینی نشان داد، واکنش هر دو یکسان بود: «دست به هیچ چیز نزن. فقط همین را بساز.»

میورا با عجله متولد شد و این شتابزدگی بی‌نقص نبود. مشکلاتی مانند تمایل به بیش‌فرمانی شدید، داغ کردن موتور و ضعف در سیستم روغن‌رسانی در پیچ‌ها، گریبان‌گیر مدل‌های اولیه بود. اما این‌ها چیزی از عظمت دستاورد دالارا کم نمی‌کرد. او با جسارت جوانی، ناممکن را ممکن کرده بود.

دالارا در سال ۱۹۶۹ لامبورگینی را ترک کرد تا رؤیای خود را دنبال کند و شرکت مهندسی مسابقه‌ای «دالارا» را تأسیس کرد که امروز به بزرگترین سازنده‌ی شاسی خودروهای مسابقه‌ای در جهان تبدیل شده است. جالب آنکه خود دالارا تا ۸۰ سالگی صاحب یک میورا نبود. او در این سن یک دستگاه میورای قدیمی را خرید و آن را برای بازسازی کامل به لامبورگینی سپرد. خودرویی که حالا در موزه‌ی شرکت دالارا می‌درخشد و یادآور داستان جوانی است که نمی‌دانست چقدر کم می‌داند و درست به همین دلیل، توانست تاریخ را از نو بنویسد.

او از آن دوران چه آموخت؟ «ساده است: هر روز یک درس جدید است. اگر باور کنی هرآنچه اکنون می‌دانی کافی است، بهتر است که متوقف شوی.»

شما کدام ویژگی لامبورگینی میورا را بیشتر تحسین می‌کنید؟ نظرات خود را با ما در میان بگذارید.

📌 ۱۹۳۶ (۱۳۱۵) – تولد در ورانو ده’ مله‌گاری، ایتالیا.

📌 دهه ۵۰ میلادی – تحصیل مهندسی مکانیک در میلان؛ شروع همکاری با فراری در زمینه آیرودینامیک و تونل باد.

📌 ۱۹۵۹ (۱۳۳۸) – استخدام رسمی در تیم کارلو چیتی در فراری.

📌 ۱۹۶۰ (۱۳۳۹) – پیوستن به مازراتی؛ حضور در مسابقات، از جمله ۱۲ ساعت سبریگ ۱۹۶۲.

📌 ۱۹۶۳ (۱۳۴۲) – دعوت به همکاری توسط فروچو لامبورگینی برای آغاز بخش خودروهای سواری.

📌 ۱۹۶۴ (۱۳۴۳) – شروع توسعه لامبورگینی ۳۵۰ GT.

📌 ۱۹۶۵ (۱۳۴۴) – طراحی شاسی میانی برای پروژه میورا؛ الهام‌گرفته از طرح موتور عرضی مینی.

📌 ۱۹۶6 (۱۳۴۵) – رونمایی از لامبورگینی میورا در نمایشگاه تورین؛ آغاز دوران سوپراسپرت‌ها.

📌 ۱۹۶۹ (۱۳۴۸) – خروج از لامبورگینی؛ همکاری با دتوماسو روی پروژه فرمول ۱.

📌 ۱۹۷۲ (۱۳۵۱) – تأسیس شرکت Dallara Automobili؛ تولید شاسی‌های مسابقه‌ای.

📌 دهه ۸۰–۹۰ میلادی – تبدیل دالارا به بزرگ‌ترین سازنده شاسی‌های فرمول ۳ و ایندی‌کار.

📌 ۲۰۱۷ (۱۳۹۶) – معرفی خودروی جاده‌ای Dallara Stradale.

📌 ۲۰۱۶–۲۰۲۰ (۱۳۹۵–۱۳۹۹) – نقش کلیدی در توسعه شاسی‌های LMDh هایپرکارها و مسابقات استقامتی.

📌 ۲۰۲۰ (۱۳۹۹) – افتتاح Dallara Academy؛ موزه و مرکز آموزشی در کنار کارخانه.

📌 ۲۰۲۵ (۱۴۰۴) – در ۸۸ سالگی همچنان رئیس شرکت دالارا، با بیش از ۸۰۰ کارمند.