شتاب صفرتاصد دوج چارجر دیتونا برقی سریع‌تر از چلنجر هلکت 797 اسب بخار!

دوج چارجر دیتونا اسکات پک با هیچ خودرویی در بازار قابل‌مقایسه نیست. این کوپهٔ الکتریکی دودر دو هزار و هفتصد کیلوگرم وزن دارد. این عدد را به حروف نوشتیم تا وخامت اوضاع را بهتر نشان دهند. نزدیک به سه تن برای یک ماشین دودر.

با وجود این وزن سنگین، دیتونا اسکات پک با 670 اسب بخار قدرت در آزمایش واقعی ظرف 3.3 ثانیه از صفر به سرعت 96 کیلومتر بر ساعت رسید و چلنجر هلکت ردآی 797 اسب بخاری با شتاب 3.6 ثانیه را مغلوب کرد. البته اسکات پک از مزیت چهارچرخ محرک بهره می‌برد درحالی‌که هلکت صرفاً به لاستیک‌های عقب خود متکی است هرچند که با وزن 2050 کیلوگرمی، بسیار از جانشین الکتریکی خود سبک‌تر است. به همین دلیل، در ادامه ردآی سریع‌تر عمل می‌کند و ظرف 7.8 ثانیه به سرعت 160 کیلومتر بر ساعت می‌رسد درحالی‌که دیتونا این کار را در 8 ثانیه انجام می‌دهد. بااین‌حال، برتری در 400 متر به چارجر می‌رسد هرچند که اختلاف دو خودرو با 11.7 ثانیه برای دیتونا و 11.7 ثانیه برای هلکت بسیار جزئی است. برای اینکه از نتیجه مطمئن شویم، در همان مسیر، یک هلکت ردآی دیگر را آزمایش کردیم که در صفر تا 96 کیلومتر بر ساعت با تایم 3.8 ثانیه کندتر بود ولی در 400 متر با 11.6 ثانیه از چارجر برقی پیشی گرفت.

هلکت ردآی بنا به دلایلی که گفته شد، نمی‌تواند رقیب مناسبی برای چارجر الکتریکی باشد و به همین دلیل، ب‌ام‌و i4 M50 الکتریکی چهارچرخ محرک با 544 اسب بخار قدرت را به میدان آوردیم. دو خودرو در تمام معیارها یکسان عمل می‌کنند به‌گونه‌ای که هردو ظرف 3.3 ثانیه از صفر به سرعت 96 کیلومتر بر ساعت می‌رسند، پس از 8 ثانیه به سرعت 160 کیلومتر بر ساعت دست میابند و 400 متر را در 11.7 ثانیه طی می‌کنند؛ بنابراین، برای یافتن تفاوت‌ها باید عمیق‌تر شویم. دوج پس از 2.4 ثانیه از سرعت 80 به 110 کیلومتر بر ساعت می‌رسد درحالی‌که ب‌ام‌و این کار را در 2 ثانیه انجام می‌دهد.

سپس سراغ آزمایش شتاب با استارت رولینگ رفتیم از سرعت 8 تا 96 کیلومتر بر ساعت تا هرگونه تأثیر لانچ کنترل حذف شود. ب‌ام‌و این آزمایش را ظرف تنها 3.5 ثانیه انجام داد درحالی‌که دوج برای این کار به 4.1 ثانیه زمان نیاز داشت. دلیل چنین اختلافی این است که دوج هنگام استفاده از لانچ کنترل حداکثر قدرت 670 اسب بخاری خود را ارائه می‌کند و در حالت عادی این رقم به 630 اسب بخار کاهش میابد درحالی‌که قدرت ب‌ام‌و هنگام استفاده از لانچ کنترل با حالت عادی یکسان است. بااین‌حال، حتی با 630 اسب بخار هم نسبت قدرت به وزن دو خودرو یکسان و برابر با 4.2 کیلوگرم بر هر اسب بخار است. درنتیجه، دلیل عقب ماندن چارجر به‌احتمال‌زیاد به نرم‌افزار ب‌ام‌و بازمی‌گردد که زودتر تمام قدرت موتورها را آزاد می‌کند.

بااین‌وجود، درحالی‌که انتظار می‌رود چارجر به دلیل وزن 2.7 تنی در آزمایش ترمز گیری عملکرد ضعیف‌تری داشته باشد اما این‌گونه نیست و دوج از سرعت 110 کیلومتر بر ساعت در 46 متر متوقف می‌شود که کمی بهتر از ب‌ام‌و با وزن 2295 کیلوگرم و مسافت توقف 46.9 متر است. دیتونا حتی از هیوندای آیونیک 5 N هم بهتر عمل کرد که با تنها 2200 کیلوگرم وزن برای توقف از سرعت 110 کیلومتر بر ساعت به 46.6 متر مسافت نیاز داشت. با افزایش سرعت توقف به 160 کیلومتر بر ساعت این اختلاف‌ها بیشتر می‌شود و به 90.5 متر برای دوج، 92.6 متر برای هیوندای و 93.8 متر برای ب‌ام‌و می‌رسد.

در آزمایش هندلینگ و چسبندگی اما سه خودرو بسیار نزدیک به هم عمل می‌کنند و درحالی‌که دوج و هیوندای هردو شتاب جانبی 0.96 جی را ثبت می‌کنند، ب‌ام‌و با 0.97 جی هردو را مغلوب می‌کند. بااین‌حال، اعداد مذکور نمی‌تواند رفتار هندلینگ سه خودرو را نشان دهد زیرا ب‌ام‌و و هیوندای با وزن سبک‌تر تعادل خوبی در پیست از خود نشان می‌دهند درحالی‌که چارجر هنگام دور زدن با کم‌فرمانی مواجه است. البته دیتونا هنوز هم خودرویی تأثیرگذار است که قدرت فوق‌العاده و چسبندگی بالایی را ارائه می‌کند. این ماشین نه‌تنها می‌تواند عملکردی در حد دو خودروی الکتریکی موردعلاقهٔ ما داشته باشد بلکه در خط مستقیم سریع‌تر از تمام پیشینیان درون‌سوز خود عمل می‌کند.