ملاقات با قلدر آمریکایی: بررسی کامل داج چلنجر 1974

خودروهای عضلانی آمریکایی قطعاً جز محبوب‌ترین کلاسیک‌ها به شمار می‌روند. هیولاهایی که یادآور دوران موتورهای حجیم و طراحی‌های بی‌نقص و چشم‌نواز آمریکایی هستند. بدون شک یکی از محبوب‌ترین خودروهای عضلانی آن دوران داج چلنجر است. خودرویی که امروزه نیز با همان ظاهر کلاسیک در حال تولید است و این خود نشان از محبوبیت این خودرو دارد. در هفته گذشته فرصتی دست داد تا با یکی از بهترین چلنجرهای نسل اول موجود در کشور ملاقاتی داشته باشیم، که بررسی آن را پس از مروری کوتاه بر تاریخچه "نسل اول" این خودرو می‌خوانید.

داج چلنجر در سه نسل مختلف شامل سال اول 1970 تا 1974، نسل دوم 1978 تا 1983 و نسل سوم از 2008 تاکنون تولید شده است.

نام Challenger برای اولین بار در سال 1959 و برای یک نسخه ویژه از مدل Coronet با نام کامل Coronet Silver Challenger از سوی داج مورد استفاده قرار گرفت. اما نسل اول چلنجر در پاییز سال 1969 معرفی و در سال 1970 روانه بازار شد. چلنجر درواقع پاسخ دیرهنگام داج به فورد ماستنگ و شورولت کامارو بود. این خودرو بر روی شاسی E_body کرایسلر ساخته شد و طراحی بیرونی آن نیز بر عهده کارل کامرون (Carl Cameron) بود که پیش از این طراحی چارجر 1966 را نیز انجام داده بود.

داج برای مدل 1970 چلنجر را در دو مدل معمولی و R/T که مخفف Road/Track بود و سه طرح بدنه کوپه، کوپه hardtop و کانورتیبل در نظر گرفت. البته برای نمونه‌های کوپه چلنجر و چلنجر R/T یک‌تریم لوکس با پسوند SE نیز وجود داشت که دارای آپشن‌های لوکسی مانند سقف چرم، صندلی‌های چرمی، نشان SE بر روی ستون، شیشه عقب کوچک‌تر و در کابین نیز دارای سه چراغ هشدار باز بودن درب، سوخت و کمربند ایمنی بود که بر روی سقف قرار داشت. چلنجر دارای طول 191.3 اینچ (4860 میلی‌متر)، عرض 76.1 اینچ (1930 میلی‌متر)، ارتفاع 50.9 اینچ (1290 میلی‌متر) و فاصله بین دو محور 110 اینچ (2790 میلی‌متر) بود.

موتورهای پایه چلنجر یک نمونه 225 اینچ مکعبی (3.7 لیتری) شش سیلندر خطی و یک نمونه 318 اینچ مکعبی (5.2 لیتری) V8 مجهز به یک کاربراتور دو دهنه بود. موتورهای سفارشی نیز شامل نمونه‌های 340 اینچ مکعبی (5.6 لیتری)، 383 اینچ مکعبی (6.3 لیتری) 335 اسب بخاری که البته به‌صورت استاندارد بر روی مدل‌های R/T نصب می‌شد، 440 اینچ مکعبی (7.2 لیتری) مگنوم 375 اسب بخاری و 440 اینچ مکعبی Six Pack به قدرت 390 اسب بخار، که مختص مدل‌های R/T بود و یک نمونه 426 اینچ مکعبی (7.0 لیتری) همی می‌شد. گیربکس‌ها نیز نمونه‌های سه سرعته دستی که به‌جز انجین 383 که فقط با گیربکس اتوماتیک Torque Flite در دسترس بود، و یک نمونه چهار سرعته دستی که برای موتورهای 340، 440 و 426 قابل سفارش بود را شمال می‌شد.

همچنین در این سال داج برای این‌که بتواند در مسابقات شرکت کند مجبور بود تا نسخهٔ خیابانی مدل مسابقه‌ای خودرو را به بازار عرضه کند. این خودرو که با پسوند T/A معرفی شد از یک موتور 340 اینچ مکعبی مجهز به سه کاربراتور دو دهنه موسوم به 340 Six Pack به قدرت 290 اسب بخار سود می‌برد. وظیفه انتقال قدرت نیز بر عهده یک گیربکس چهار سرعته اتوماتیک هرست بود. و زیربندی خودرو نیز از مدل‌های Rallye به عاریت گرفته شده بود و ترمزهای جلو نیز به‌صورت فابریک دیسکی بودند. همچنین این مدل دارای مشخصه‌های ظاهری شامل ورودی هوای کاپوت متفاوت، کاپوت مشکی رنگ از جنس فایبرگلاس، خط‌کشی متفاوت، اسپلیتر جلو، اسپویلر عقب و سر اگزوزهای متفاوت که در کنار خودرو قرار داشت شناخته می‌شد.

داج مدل T/A را برای سال 1971 با یک موتور 340 اینچ مکعبی با یک کاربراتور چهار دهنه معرفی کرد اما به دلیل بحران سوخت در آن سال‌ها مدل T/A تنها در سال 1970 به بازار عرضه شد و درمجموع 2399 دستگاه از این مدل فروخته شد. برای مدل سال 1971، چلنجر دچار تغییرات ظاهری کمی مانند جلوپنجره جدید و تغییرات کمی در طراحی چراغ‌های عقب شد، اما لیست پیشرانه‌ها بدون تغییری باقی ماند. اما در سال 1972 تمامی انجین‌های بلوک بزرگ (Big block) از لیست گزینه‌ها حذف شدند و علاوه بر این آپشن‌های ظاهری و رفاهی مانند صندلی‌های چرمی، شیشه‌های برقی، تنظیم برقی صندلی‌ها حذف شده بودند. همچنین برای این سال مدل‌های کانورتیبل و R/T دیگر در دسترس نبود و مدل Rallye جایگزین R/T شده بود.

مدل Rallye با مشخصه ظاهری دریچه‌های چهارگانه روی گلگیر جلو که از آن نوارهای مشکی رنگ خارج می‌شد از دیگر مدل‌ها متمایز بود. انجین ها نیز به سه گزینهٔ 225 اینچ مکعبی شش سیلندر، 318 و 340 اینچ مکعبی V8 مجهز به کاربراتور چهار دهنه محدود شده بود. و خبر بدتر این‌که قدرت هر سه انجین نیز کاهش یافته بود. برای انتقال قدرت دو گیربکس 3 سرعته دستی یا اتوماتیک و یک نمونه چهار سرعته دستی که تنها برای انجین 340 نصب می‌شد، قابل سفارش بود. مدل‌های 1972 با تغییراتی در نمای بیرونی نیز همراه بودند و این تغییرات به مدل‌های 1973 و 1974 نیز منتقل شدند. همچنین در سال 1973 انجین شش سیلندر 225 اینچ مکعبی کنار گذاشته شد و تنها دو موتور V8 باقی ماند. تغییرات موتور در سال 1974 نیز ادامه داشت و نسخه 340 اینچ مکعبی با یک نمونه 360 اینچ مکعبی (5.9 لیتری) 245 اسب بخاری جایگزین شد. اما تمام این تغییرات نتوانست چلنجر را نجات دهد و درنهایت در اواخر آوریل سال 1974 چلنجر نسل اول با فروش 165437 دستگاه به کار خود پایان داد.

هنگام نگاه کردن به داج چلنجر نسل اول اولین نکته‌ای که به ذهن خطور می‌کند طراحی جسورانه و خشن آن است که گویی تنها به یک اشارهٔ کوچک پدال گاز نیاز دارد تا آسفالت جاده را بشکافد و به‌پیش برود!

کاپوت بلند و کشیده به همراه ورودی‌های هوای خاص و منحصربه‌فرد که مشابه آن را در هیچ خودروی دیگری نمی‌بینید، در کنار چراغ‌های دوتایی و جلوپنجره کرومی نمایی زیبا و درعین‌حال خشن را رقم میزند. در نمای کناری طراحی تهاجمی و روبه‌جلو خودرو به‌خودی‌خود برای میخکوب کردن بیننده کافی است اما آب‌شش‌های روی گلگیر (که البته تنها جنبه تزیینی دارند) و خط‌کشی منحصربه‌فرد، زیبایی را در این بخش دوچندان می‌کند و با نگاه کردن به نمای عقب خودرو بال عقب و چهار سر اگزوز خود گویای همه‌چیز است.

با تمام این تفاسیر اما می‌توان گفت که چلنجر 1974 ازنظر زیبایی در رده پایین‌تری نسبت به نسخه‌های 1970 و 1971 قرار می‌گیرد و دلیل این موضوع نیز عمدتاً تغییراتی اعمال شده از سر اجبار و به دلیل تغییر قوانین و البته به‌روزرسانی‌های صورت گرفته از سوی کمپانی است.

همان‌طور که گفته شد خودروی مورد بررسی ما مدل 1974 یعنی آخرین سال تولید نسل اول چلنجر است و مهم‌ترین تغییرات این مدل در سال 1972 اتفاق افتاد، جایی که جلوپنجره مدل 1971 که به "split" معروف بود با یک نمونه کاملاً جدید و متفاوت موسوم به "sad-mouth" جایگزین شد که تا زیر سپر نیز ادامه داشت و می‌توان گفت به زیبایی مدل‌های قبلی خود نبود. تغییر بزرگ بعدی نیز در نمای عقب اتفاق افتاد جایی که چراغ‌های دوتایی مربعی در هر طرف جایگزین چراغ‌های مدل 1971 شدند، و این تغییرات تا پایان تولید نسل اول با چلنجر همراه بود.

اما بدترین اتفاق برای طراحی چلنجر در سال 1973 افتاد جایی که به دلیل قوانین جدید محافظ‌های سپر هم در جلو و هم در عقب اضافه شدند. شاید بتوان گفت که این محافظ‌ها بیشترین لطمه را به طراحی بیرونی چلنجر زدند، اما و از طرفی یکی از راه‌های تشخیص مدل‌های 1973 و 1974 نیز هستند.

با نگاهی به کابین با فضایی به‌دوراز تجمل و پیچیدگی روبه‌رو هستیم. طراحی داشبورد کاملاً ساده و یکدست بوده و تنها آمپرها که با قاب چوبی احاطه شده‌اند داشبورد را از سادگی بیش از حد خراج می‌کند. این سادگی در سایر بخش‌های کابین مانند کنسول میانی و رودری‌ها نیز مشاهده می‌شود. البته سادگی کابین را نمی‌توان جز ضعف‌های چلنجر برشمرد چراکه رقبای آن نیز از همین سبک پیروی می‌کنند.

اما با نشستن بر روی صندلی راننده و روبرو شدن با فرمان سه‌شاخه و همچنین دسته‌دنده موسوم به pistol grip خیلی زود سادگی کابین را به دست فراموشی می‌سپارید و خود را برای یک رانندگی هیجان‌انگیز آماده می‌کنید. همچنین مطابق انتظار کابین خودرو کاملاً جادار بوده و می‌توان گفت برای افرادی با هر قد و اندازه‌ای مناسب است، و صندلی‌های چرمی خودرو کاملاً راحت هستند.

البته این موضوع تنها مختص به صندلی‌های جلو است و بخش عقب کابین تنها برای قرار دادن وسایل مناسب است. هرچند که با توجه به کلاس خودرو که یک کوپه اسپرت به شمار می‌رود نباید انتظار زیادی نیز از صندلی‌های عقب داشت، و در کل کابین خودرو برای چنین خودرویی که بیشتر برای رانندگی هیجان‌انگیز طراحی شده، قابل قبول است.

قلب تپنده خودروی مورد بررسی ما یک پیشرانه 318 اینچ مکعبی یا 5.2 لیتری هشت سیلندر است، که با توجه به سال ساخت خودرو یکی از دو گزینه قابل انتخاب بوده است.

این پیشرانه که به یک کاربراتور دو دهنه مجهز بوده قادر است تا قدرتی معادل 150 اسب بخار در 4000 دور در دقیقه و گشتاور معادل 346 نیوتن بر متر در 2200 دور دقیقه را تولید کند.

همچنین این خودرو مجهز به یک گیربکس سه سرعته دستی است که وظیفه انتقال نیرو به چرخ‌های عقب (RWD) را به عهده دارد.

داج چلنجر 1974 به لطف این پیشرانه و گیربکس دستی، شتاب صفر تا صد را در عرض 9.4 ثانیه طی می‌کند و زمان یک چهارم مایل یا 400 متر آن نیز عدد 16.9 ثانیه را نشان می‌دهد.

خودروی مورد بررسی ما به‌طور کامل و در تمام بخش‌ها و با وسواس خاصی و به‌صورت فابریک و بدون اعمال هیچ‌گونه تغییرات فنی بازسازی شده است، و همین امر این خودرو را به یکی از ناب‌ترین و بکرترین و همچنین ارزشمندترین چلنجرها و یا حتی خودروهای کلاسیک کشور تبدیل می‌کند.

طراحی خشن در کنار صدای غرش پیشرانه V8 که گوش‌ها را نوازش می‌دهد قطعاً دل هر عشق خودرویی را می‌برد.

پس با این توصیفات پر بیراه نیست اگر بگوییم چلنجر یکی از بهترین و محبوب‌ترین خودروهای عضلانی تاریخ است که یادآور رقابت هیجان‌انگیز این خودرو با همتاهای آمریکایی خودرو یعنی ماستنگ و کامارو است. جنگی که به یکی از جذاب‌ترین رقابت‌های خودرویی تاریخ تبدیل شده است و همچنان نیز ادامه دارد.

در پایان از آقای احسان داروگین کمال تشکر را داریم که وقت و خودروی‌شان را در اختیار ما قرار دادند.

عکاس: سجاد عباسی