زشت ترین فراری های تاریخ!

نام فراری همیشه با زیبایی آجین شده و کسی باور نمی‌کند که این برند مشهور خودرو زشت یا حتی معمولی تولید کند. اما بر خلاف تصور بسیاری این برند در تاریخ پر افتخار خود خودروهای زشت بسیاری تولید کرده که در ادامه بخشی از آن‌ها را معرفی می‌کنیم.

در دهه 1950 شرکت اتاق سازی "Gia" بعد از این که چند کانسپت برای کرایسلر طراحی کرد، به دنبال یک پروژه جذاب بود تا بیش از پیش بر سر زبان‌ها بیفتد.

اما بر خلاف انتظار یکی از ضعیف‌ترین و بدترین خودروهای خود را معرفی کردند.

آن‌ها یک فراری با عناصر طراحی خودروهای آمریکایی ساختند! نتیجه کار فاجعه بود. یک فراری با جلوپنجره بزرگ کرومی و پیچیده، سپرهای کرومی سنگین، تزیینات کرومی، و باله‌هایی به سبک "tailfin"!

این آخرین همکاری فراری و Gia بود.

اولین 400 Superamerica، به شماره شاسی 1517SA، در سال 1959 با نام Coupé Speciale برای رئیس وقت فیات "Gianni Agnelli" ساخته شد. آنیلی، دستور طراحی خودرویی داده بود که شبیه یک فراری نباشد!

بدترین قسمت خودرو جلوپنجره آن بود که شبیه به خودروهای لانچیا طراحی شده بود. خوشبختانه از این خودرو همین یک دستگاه ساخته شد.

یک کوپه 2+2 با فرم بدنه زیبا و موتور چهار لیتری 300 اسب بخاری با نشان فراری قطعاً همه را عشق خود می‌کند، اما این خودرو یک ایراد بزرگ داشت و همین موضوع موفقیت این خودرو را تحت‌الشعاع قرار داد. این خودرو توسط Pininfarina طراحی شده بود و اولین فراری با دو چراغ جلوی گرد در هر طرف لقب گرفت. موضوعی که انتقادات زیادی را به این خودرو وارد کرد. انزو فراری از این خودرو تمام قد دفاع کرد اما series 2 با ظاهری اصلاح شده و تک چراغ در هر طرف خیلی زود و در سال 1966 معرفی شد که این موضوع نشان دهنده این است که خود فراری هم چندان از طراحی نمای جلو راضی نبوده است.

یکی از زیباترین خودروهای جاده‌ای فراری توسط یک آمریکایی طراحی شد و سپس توسط یک آمریکایی دیگر خراب شد! "Tom Tjaarda" طراح استودیو پینین فارینا مدل ماندگار 330 GTC را طراحی کرد. اما این خودروی زیبا توسط پسر واردکننده فراری به آمریکایی و طراح خودرو "Bob Peak" به یک shooting brake با ظاهری وحشتناک تبدیل شد.

این خودرو توسط "alfredo Vignale" ساخته شد و تنها شیشه جلو و درهای آن با نمونه 330 GTC مشترک بود و سایر اجزای بدنه تغییر کرده بود!

از این خودرو دو دستگاه ساخته شده است.

این خودرو توسط "Norbert Navarro" مالک باشگاه شبانه ایتالیایی سفارش داده شد، به همین دلیل با نام Navarro نیز شناخته می‌شود. این خودرو بر اساس فراری 330 GT 2+2 مدل 1966 ساخته شد، اما تقریباً تمام بخش‌های آن تغییر پیدا کرده است. قسمت جلو کشیده و آویزان به نظر می‌رسید و در قسمت عقب نیز باله‌های نامتعارفی که به سقف متصل هستند، جلوه وحشتناکی داشتند. این که چرا یک شخص خودروی زیبایی مانند 330 gt 2+2 را نپسندیده و سفارش چنین خودروی عجیب الخلقه ای را داده است خود معمایی حل نشدنی است. خوشبختانه بخش قوای محرکه خودرو دست نخورده باقی مانده است.

پذیرفتن این خودرو به‌عنوان یک فراری غیرممکن است. این خودرو فراری 365 GT NART Spyder Grintosa نام دارد و توسط "Luigi Chinetti" سفارش داده شده است. Chinetti، اولین واردکننده و فروشنده فراری در ایالات متحده بود و همچنین بنیان‌گذار تیم مسابقه‌ای آمریکای شمالی به نام "NART" بود. این خودرو بر اساس مدل 365 GTC ساخته شده است. از این خودرو دو دستگاه تولید شد.

شاید اگر خوب به این خودرو نگاه کنید بتوانید حتی رگه‌هایی از کوروت نسل سه را در آن ببینید و همین بس که بخش جلویی این خودرو از پلاستیک ساخته شده است و وحشتناک‌تر از همه لاستیک ضربه‌گیر است که دورتادور جلوپنجره را پوشانده است. البته از نظر فنی این خودرو شایسته احترام است. چون شاسی آن با مدل جاودانه دیتونا مشترک است. موتور و سایر بخش‌های فنی دو خودرو هم یکسان است و تنها در 365 GTC کمی توان موتور کاسته شده است. در اصل فراری، این خودرو را که 500 دستگاه از آن ساخته شد به‌عنوان نمونه‌ای ارزان‌قیمت‌تر از دیتونا ساخت؛ اما متأسفانه علاوه بر قیمت، بخشی از زیبایی مدل دیتونا را هم کنار گذاشت تا این خودرو خلق شود.

این که چگونه این خودرو توانسته 17 سال در تولید باقی بماند هنوز یک راز باقی مانده است.

این خودرو در این مدت تنها سه بار به‌روزرسانی مختصر در بخش فنی و ظاهری را تجربه کرد.

این خودرو ابتدا 365 GT4 2+2 نام داشت، و از یک پیشرانه V12 سود می‌برد و خودروی سریعی به شمار می‌رفت. اما مدل 412 خودروی لوکسی بود و وزن خودرو زیادتر از حد معمول و خودرو به چابکی مدل دیگر نبود.

این خودرو در واقع یک گرند تورر بود؛ اما ظاهر بسیار زشتی داشت که هرگز نمی‌توان به‌عنوان یک فراری آن را پذیرفت.

یک کوپه 2+2 موتور وسط هشت سیلندر که توسط مارچلو گاندینی و استودیوی برتونه طراحی شده بود. همچون دیگر خودروهای طراحی شده توسط برتونه این خودرو نیز دارای خطوط تیز و زوایای تند بود. گاندینی پیش‌ازاین Lancia Stratos و لامبورگینی Urraco را نیز طراحی کرده بود که دقیقاً بخش عمده انتقادات به دلیل شباهت زیاد این خودرو به لامبورگینی Urraco بود، و به همین دلیل گاندینی دیگر برای طراحی محصولات فراری استخدام نشد.

نام فراری با زیبایی همراه است و وقتی در کنار آن نام زاگاتو را می‌شنویم احتمالاً باید انتظار دیدن زیبایی دوچندان را داشته باشیم؛ اما بر خلاف انتظار دست بردن زاگاتو در طراحی فراری این بار به یکی از فاجعه‌بارترین خودروهای فراری تبدیل شد. "Luigi Chinetti" واردکننده فراری به آمریکا و مالک تیم مسابقه‌ای به زاگاتو سفارش یک خودرو بر اساس مدل 330 GTC 1967 را داد. اما نتیجه کار فاجعه‌بار بود، به‌گونه‌ای که اگر نشان اسب سرکش مارانلو به روی آن نصب نمی‌شد به‌هیچ‌وجه به‌عنوان یک فراری قابل‌تشخیص نبود.

این کانسپت نه‌چندان جذاب بر اساس مدل 308 GT4 ساخته شد. جالب این که خود مدل 308 نیز خودروی زشتی بود. هم مدل تولیدی و هم کانسپت را برتونه طراحی کرده بود. اما به دلیل طراحی بد و دور از انتظار این خودروی کانسپت به دست فراموشی سپرده شد. بعد از آن فراری هیچگاه با برتونه همکاری نکرد.

این خودرو جایگزین دیگر مدل زشت فراری، یعنی 308/208 GT4 شد. طراحی این خودرو بر عهده Pininfarina بود و یک کوپه 2+2 موتور وسط بود. و دقیقاً ایراد کار همین جا بود. بخش عقب خودرو عملاً هیچ استفاده ای نداشت. نمای بیرونی نیز چندان چنگی به دل نمی‌زدند. تنها نکته مثبت این خودرو هزینه نگهداری پایین آن بود، البته این موضوع چندان برای خریداران فراری اهمیت ندارد.

احتمالاً افراد زیادی نام این مدل را نشنیده‌اند، زیرا این یک خودروی مفهومی بود که خوشبختانه راهی به خط تولید پیدا نکرد. انزو می‌خواست اولین فراری سدان را تولید کند. به‌علاوه این خودرو به مناسبت پنجاهمین سالگرد تأسیس استودیو Pininfarina نیز ساخته شد.

اما ظاهر خودرو معمولی‌تر یا بهتر است بگوییم زشت‌تر از آن بود که فراری بخواهد آن را تولید کند و این خودرو به یکی از بدترین همکاری‌های این دو شرکت تبدیل شد.

در کمال تعجب این خودرو توسط طراح نام‌آشنا "Giovanni Michelotti" طراحی شده است. این خودرو بر اساس مدل 400i ساخته شده بود. خود مدل 400i خودروی زشتی به شمار می‌رود و این خودرو نیز مانند مدل پایه به‌شدت زشت و نامتعارف بود. این کانسپت بیش از آنکه شبیه به محصولات فراری باشد به نسل اول مزدا RX-7 شباهت داشت!

این خودرو دارای نوآوری‌هایی مانند دوربین دید عقب بود، به‌گونه‌ای که آینه داخل کابین حذف شده بود، و تصاویر در یک مانیتور نصب شده درون کابین نمایش داده می‌شد.

این خودرو به سفارش شاهزاده عربستان برای هدیه به همسرش ساخته شده بود. نکته جالب اینکه این آخرین فراری بود که توسط Michelotti ساخته شد!

دهه 1980 دوران افراط و تفریط بود و هیچ چیز این را بیشتر از فراری تستاروسا ثابت نمی‌کند. پس از مدل برلینتا boxer زیبا، Testarossa نتوانست زیبایی مدل قبلی را تکرار کند. خطوط جانبی مضحک به نظر می‌رسید، همچنین به دلیل تمایل به بهبود فضای داخلی عرض خودرو بسیار زیاد بود.

با وجود این اما تستاروسا به‌شدت محبوب بود و بیش از 7000 دستگاه از آن ساخته شد.

فراری 288 GTO خودرو بی‌نظیر در زمینه طراحی و بخش فنی بود. اما نمونهٔ مسابقه‌ای آن موسوم به evoluzione این‌گونه نبود. البته این خودرو عملکرد بی‌نظیری در پیست داشت؛ اما هرگز به زیبایی مدل تولیدی نبود. هرچند خودرو آیرودینامیک تر شده بود؛ اما نمای جلو بسیار ناامیدکننده بود و نمایی عقب نیز با خروجی‌های هوای متعدد و آن باله نسبتاً بلند حرفی برای گفتن از نظر زیبایی نداشت.

فراری F90 یک مدل ویژه بر اساس فراری تستاروسا است که در سال 1988 توسط "Enrico Fumia" از پینین فارینا طراحی شد. این خودرو به سفارش سلطان برونئی و برادرش به تعداد محدود شش دستگاه تولید شد.

نمای بیرونی خودرو با تکرار طرح بیضی، شکل گرفته بود. این خودرو به‌شدت خاص و به‌شدت زشت است، و با دیگر محصولات فراری هیچ همخوانی ندارد.

نکته جالب این که پروژه کاملاً محرمانه بود و فراری تا سال 2005 تصویری از آن منتشر نکرد. هر شش خودرو همچنان در مالکیت سلطان برونئی قرار دارند.

فراری Testa D’Oro یا Testa D’Oro Colani یک کانسپت آینده‌نگرانه است که توسط "Luigi Colani" طراحی شده و بر روی شاسی تستاروسا ساخته شد. هدف Colani شکستن رکورد سرعت خودروهای جاده‌ای بود که توسط فراری F40 در سال 1987 با سرعت 325 کیلومتر به ثبت رسیده بود. موتور 12 سیلندر فراری به قدرت 428 اسب بخار توسط تیونر آلمانی Lotec با اضافه‌شدن دو توربوشارژر به 750 اسب بخار رسیده بود. اما مسئله مهم در مورد آن، طراحی نامتعارف و زشت آن بود که بیشتر به خودرو های مورداستفاده در فیلم‌های علمی تخیلی شباهت داشت، و باعث می‌شد قدرت موتور وحشتناک خودرو به دست فراموشی سپرده شود.

مشکل اصلی این خودرو زشتی آن نیست؛ بلکه مشکل این است که به هر چیزی شباهت دارد به جز فراری. در نمای جلو بیشتر به پورشه 924 شباهت داشت. طراحی این خودرو نیز توسط Pininfarina انجام شده بود. البته بخش قوای محرکه بی نقص بود و خودرو عملکرد بی‌نظیری داشت.

در نگاه اول شاید فکر کنید این یک سوپر اسپرت گمنام است. اما در کمال ناباوری این یک فراری به نام FZ93 طراحی شده توسط زاگاتو است. این خودرو بر روی شاسی تستاروسا ساخته شده و دارای سقف معروف Zagato "دو حباب" بود، اما طراحی سایر بخش‌های بدنه بسیار ابتدایی و ناپخته به نظر می‌رسید. این خودرو برای اولین‌بار در نمایشگاه ژنو سال 1993 رونمایی شد. علاوه بر بدنه عجیب، و زشت این خودرو دارای یک طرح مشکی در دو طرف خودرو بود که خودرو را بیش پیش غیرقابل‌تحمل می‌کرد. بعدها زاگاتو این خودرو را به رنگ تماماً قرمز درآورد.

در سال 1993 یک کمپانی گمنام آلمانی به نام "Michalak Design" این خودروی کانسپت را بر اساس خودروی 328 GTS طراحی کرد. نکته جالب در مورد این خودرو این است که هیچ دری برای ورود به کابین برای آن طراحی نشده است. Michalak در واقع یک خودروی سرگرم کننده و مختص پیست می‌خواست. بدنه خودرو از آلومینیوم ساخته شده بود و به دلیل بدنه سبک موتور هشت سیلندر 3.2 لیتری عملکرد خوبی داشت.

این خودرو نیز به سفارش سلطان برونئی ساخته شده است.

طراحی این خودرو را PININFARINA انجام داده و موتور خودرو نیز V12 مورداستفاده در Testarossa به همراه گیربکس هفت سرعته فرمول یک بود. طبق تصاویر از این خودرو نیز دو دستگاه ساخته شده است. به نظر می‌رسد در بین 5000 خودروی سلطان برونئی خودروهای زشت زیادی وجود دارد!

یک خودروی سفارشی بر اساس F50 به نام Bolide در سال 1996 که توسط سلطان برونئی سفارش داده شد و در همان سال تحویل داده شد. طراحی این خودرو بسیار ناامیدکننده است و به یک خودروی دست ساز بی کیفیت شباهت دارد. تصاویر بسیار کمی از این خودرو وجود دارد و آمار رسمی عملکرد این خودرو در دسترس نیست. اما به نظر می‌رسد سلطان برونئی دیگر مالک این خودرو نیست و توسط یک کلکسیونر ایرلندی خریداری شده است.

طراحی این خودرو توسط "Ken Okuyama" از پینین‌فارینا‌ و با نظارت "Frank Stephenson" طراح نام‌آشنای فراری انجام شده. Frank پیش‌ازاین سابقة طراحی مدل‌های نام آشنایی از جمله F40 و enzo FXX را بر عهده داشته است.

اما ظاهر 612 Scaglietti قابل مقایسه با خودروهای نام‌برده نیست. طراحی خودرو دست‌وپاچلفتی و گُنگ به نظر می‌رسد. چراغ‌های عقب کوچک‌تر از حد معمول بود، نمای کناری نیز طراحی عجیبی داشت و بخش فرو رفته بسیار عمیق به نظر می‌رسید. نمای جلو نیز بسیار مضحک بود.

تنها نکته مثبت این خودرو پیشرانه 5.7 لیتری V12 به قدرت 533 اسب بخار بود و باعث می‌شد این خودرو به یک گرند تور سریع تبدیل شود.

یک کلکسیونر معروف ژاپنی از Zagato درخواست کرد که بدنه‌ای برای 575M خود به سبک خودروی معروف 250 GTZ Berlinetta مدل 1956 بسازد. پس از این درخواست زاگاتو با فراری برای ساخت شش نمونه به توافق رسید و قرار شد تا در روز سالگرد 250 GTZ از خودرو جدید رونمایی کند. اما متأسفانه نتیجه کار فاجعه بود و خودرو به هیچ عنوان شباهتی با نسخه کلاسیک نداشت. و به یکی از بدترین همکاری‌های این دو شرکت تبدیل شد.

اگر لوگوی فراری بر روی این خودرو نصب نشده بود هرگز در لیست زشت‌ترین‌ها قرار نمی‌گرفت. این خودرو توسط کمپانی "Gullwing America" و بر اساس فراری 340 mexico Berlinetta 1952 ساخته شده است. این خودرو بر روی پلتفرم فراری 456 با بدنه‌ای تماماً از آلومینیوم ساخته شده و Gullwing America تمام سعی خود را برای مدرن سازی آن انجام داده است. موتور نیز یک نمونه V12 به قدرت 470 اسب بخار است.

این خودرو بر اساس مدل 458 Spyder ساخته شده است. این خودرو در واقع برای ادای احترامی به Sergio" Pininfarina" ساخته شد. باتوجه‌به اینکه بر اساس 458 ساخته شده بود، یک خودروی رادیکالی با عملکرد عالی بود. اما یک ایرادی وجود داشت. نمای جلوی خودرو به‌شدت زشت بود. سایر بخش‌ها زیبا بودند؛ اما باعث نشدند این خودرو در این لیست قرار نگیرد. از این خودرو شش دستگاه و به قیمت پایه دو میلیون دلار ساخته شد. به قول جرمی کلارکسون شما پول بیشتر از قیمت فراری 458 را برای خودرویی زشت می‌پردازید!