خودروهای عضلانی کلاسیک که از فراری‌های زمان خود سریع‌تر بودند

هرچند مقایسه ماسل کارهای آمریکایی با فراری‌های هم‌دوره از نظر رانندگی کلی و به‌ویژه هندلینگ، دشوار است اما در درگ 400، این خودروهای آمریکایی برتر بودند.

برای بسیاری از علاقه‌مندان، ماسل کارهای کلاسیک هیجان‌انگیزترین بخش تاریخ خودروسازی آمریکا هستند. چه مدل‌هایی از دوره طلایی ماسل کارها باشند و چه معدود خودروهایی که در اواخر دهه ۸۰ قدرت واقعی را بازگرداندند، این کلاسیک‌ها شاید در همه‌چیز کامل نباشند اما در عملکرد خط مستقیم شگفت‌انگیزند. فراری نیز در طول تاریخ خود جذاب‌ترین و سریع‌ترین خودروهای اسپرت را تولید کرد. این اسب‌های سرکش در هندلینگ، تجمل و طراحی بدنه بسیار برتر از ماسل کارها بودند اما لاستیک‌سوزهای آمریکایی ارزان‌تر در درگ 400 متر پیشتاز بودند.

برای سال ۱۹۶۴، پونتیاک پکیج GTO را برای مدل تمپست ارائه کرد و جنگ اسب بخار را شعله‌ور ساخت. در این مدل، با سرسیلندرهای ارتقاءیافته و منیفولد ورودی بهتر، جریان هوای موتور ۶.۴ لیتری V8 را بهبود یافت و در نسخه برتر تری‌پاور با سه کاربراتور دو دهنه روچستر، ۳۶۰ اسب بخار تولید می‌کرد و GTO را قادر می‌ساخت تا 400 متر را در ۱۴.۵ ثانیه طی کند. در اروپا، فراری 275 GTB را عرضه کرد که یکی از هیجان‌انگیزترین گرند توررهای جهان به شمار می‌رفت. این خودرو با موتور ۳.۳ لیتری V12 کلمبو با دو میل‌سوپاپ روی سرسیلندر، ۲۸۰ اسب بخار در حالت استاندارد یا ۳۲۰ اسب بخار با آپشن شش کاربراتور وبر دو دهنه تولید می‌کرد. 275 GTB با موتور استاندارد در محدوده 15.5 ثانیه و با کاربراتورهای وبر ظرف نزدیک به 15 ثانیه 400 متر را طی می‌کرد.

مرکوری در سال ۱۹۶۷ کوگار را به‌عنوان جایگزینی لوکس برای موستانگ پرطرفدار معرفی کرد. کوگار اما که صرفاً یک موستانگ با نشان متفاوت نبود و در میانه سال دوم خود از پکیج پرفورمنس جدیدی بهره‌مند شد. این پکیج، موسوم به GT-E، برای هومولوگیشن در مسابقات نسکار طراحی شد و تنها در نسخهٔ پرچم‌دار XR-7 عرضه می‌شد. موتور 7 لیتری FE با پیشرانهٔ جدید ۴۲۸ کبرا جت V8 جایگزین شد که ۳۳۵ اسب بخار قدرت داشت. کوگار XR-7 کبرا جت با پکیج GT-E در آزمایش واقعی 400 متر را در 13.2 ثانیه طی کرد و به سریع‌ترین خودروی تولیدی آمریکایی در خط مستقیم در آن سال تبدیل شد. در جبهه فراری، سال ۱۹۶۸ آخرین سال عرضه گرند تورر 330 GTC بود. این کوپه ایتالیایی با موتور 4 لیتری V12 کلمبو و گیربکس پنج سرعته دستی، حداقل ۳۰۰ اسب بخار قدرت داشت اما برای پیمودن 400 متر به حدود 14.5 ثانیه زمان نیاز داشت.

سال ۱۹۷۰ نسل سوم پلیموث باراکودا معرفی شد. کودا علاوه بر ظاهر بهتر نسبت به نسل‌های قبلی، فضای موتور بزرگ‌تری داشت که امکان نصب آسان بزرگ‌ترین موتورهای V8 کرایسلر مانند ۴۴۰ و ۴۲۶ همی را فراهم می‌کرد. کودا ۱۹۷۰ با موتور همی، سریع‌ترین ماسل کار در 400 متر بود. این خودرو در آزمایش واقعی 400 متر را در 13.1 ثانیه طی کرد. این زمان نه‌تنها همی کودا را به پادشاه 400 متر در میان ماسل کارهای تولیدی آن سال تبدیل کرد بلکه باعث شد از پرچم‌دار فراری در سال 1970 سریع‌تر باشد. فراری 365 GTB دیتونا که چند سال پیش معرفی شده بود، یکی از پرطرفدارترین گرندتوررهای جهان بود. این خودرو با موتور ۴.۴ لیتری V12 کلمبو با ۳50 اسب بخار، در ۵.۴ ثانیه به ۹6 کیلومتر بر ساعت می‌رسید و سرعت نهایی ۲۸۰ کیلومتر بر ساعت داشت اما در 400 متر، با زمان ۱۳.۴ ثانیه، کمی کندتر از همی کودا بود.

GNX که در سال ۱۹۸۷ معرفی شد، اوج پروژه گرند نشنال بیوک بود که شامل توسعه خودروهای مسابقه‌ای نسکار و گرند نشنال بر اساس رگال بود و پرفورمنس ماسل‌ کارها را در دهه ۸۰ احیا کرد. GNX نسخه‌ای محدود برای خداحافظی باشکوه با سری گرند نشنال بود که با همکاری مک‌لارن/ASC توسعه یافت. GNX که فقط به رنگ مشکی و با گلگیرهای عریض‌تر، دریچه‌های جانبی و رینگ‌های متفاوت عرضه شد، شبیه گرند نشنال معمولی بود اما موتور ۳.۸ لیتری V6 توربوشارژ آن با تنظیم دقیق، ۲۷۶ اسب بخار قدرت تولید می‌کرد و 400 متر را در ۱۳.۵ ثانیه طی می‌کرد. در زمان معرفی، گمانه‌زنی‌هایی وجود داشت که GNX می‌تواند در درگ فراری F40 را شکست دهد. اگرچه این ادعا اغراق‌آمیز بود اما GNX کمی سریع‌تر از فراری تستاروسا بود که در تست‌های مستقل در آمریکا زمان ۱۳.۷ ثانیه را ثبت کرد. تستاروسا که از سال ۱۹۸۴ در بازار بود، به پیشرانهٔ ۴.۹ لیتری دوازده سیلندر تخت مجهز بود که در نسخه اروپایی ۳۸۵ اسب بخار و در نسخه آمریکایی ۳۸۰ اسب بخار تولید می‌کرد.

در سال ۱۹۸۹ به مناسبت بیستمین سالگرد خلف ترنس ام، پونتیاک نسخه محدودی از نسل سوم فایربرد را عرضه کرد. نسخه که بیستمین سالگرد نام داشت، از نسخه کمی اصلاح‌شده موتور ۳.۸ لیتری V6 توربوشارژ بیوک GNX استفاده کرد. این موتور با 250 اسب بخار قدرت، خودرو را قادر می‌ساخت تا 400 متر را در ۱۳.۴ ثانیه طی کند. این زمان نه‌تنها کمی بهتر از تستاروسا بود، بلکه یک‌دهم ثانیه از فراری 348 TB هم سریع‌تر بود. این مدل که تازه به‌عنوان جایگزین 328 GTB معرفی شده بود، جدیدترین محصول V8 فراری محسوب می‌شد. این موتور ۳.۴ لیتری تنفس طبیعی با 300 اسب بخار، امکان پیمودن 400 متر را در ۱۴.۵ ثانیه فراهم می‌کرد.