بهترین و بدترین جت های جنگنده نیروی هوایی روسیه

هم‌زمان با ادامه درگیری بین دو کشور روسیه و اوکراین، رسانه‌های اوکراینی و همچنین به‌طور خاص رسانه‌های غربی تمرکز ویژه‌ای روی عملکرد ادوات جنگی روسیه در میدان نبرد داشته‌اند و برخی از آن‌ها ادعا می‌کنند نیروهای روسی نقاط ضعف زیادی دارند و این موضوع به ویژه در زمینه نیروی هوایی روسیه بیشتر به چشم می‌آید. با این تفاسیر می‌خواهیم به 5 جت جنگی روسیه که بهترین و بدترین عملکرد را دارند بپردازیم هرچند باید خاطرنشان ساخت این مقاله از دید یک رسانه غربی نگاشته شده است.

جنگ اوکراین به جهانیان نشان داد که نیروی نظامی روسیه چه وضعیتی دارد. مسکو سومین بودجه نظامی جهان را به خود اختصاص داده اما این نیروها قادر نیستند پیشروی قابل‌توجهی در برابر همسایه ضعیف‌تر خود داشته باشند. از نظر رسانه‌های غربی، چنین عملکردی جایگاه روسیه به عنوان قدرتی جهانی را خدشه‌دار می‌کند. بخشی از مشکلات روسیه در میدان نبرد به عدم برتری هوایی در اوکراین مربوط می‌شود. کیف با تسلیحات و پدافند خود مانع حضور نیروهای هوایی روسیه در آسمان خود شده و در طی ماه‌های گذشته چندین جنگنده این کشور را سرنگون کرده است. با این تفاسیر می‌خواهیم بهترین و بدترین هواپیماهای جنگی نیروی هوایی روسیه را معرفی کنیم تا بهتر با تسلیحات هوایی این کشور آشنا شویم. این لیست از بدترین جت جنگنده شروع شده و به بهترین آن‌ها ختم می‌شود.

سوخو 24 یک بمب‌افکن تاکتیکی با دو پیشرانه است که می‌تواند در هر نوع آب و هوایی عملیاتی شود. جنگنده موردبحث بین سال‌های 1967 تا 1993 تولید شده و به نوعی می‌توان آن را قدیمی و از رده خارج دانست. این بمب‌افکن نسبت قدرت به وزن ضعیفی دارد و ارتفاع پروازی و شیرجه آن نیز قابل‌توجه نیست. به لیست نقاط ضعف سوخو 24 باید شعاع نبرد محدود 610 کیلومتری را نیز افزود. اگرچه بمب‌افکن موردبحث در حملات زمینی نقش مهمی ایفا می‌کند اما در نبردهای هوا به هوا نمی‌تواند با دیگر رقبا سرشاخ شود و به همین خاطر جنگنده‌ای ایده آل برای نیروهای هوایی مدرن نیست. در واقع این هواپیمای نظامی بیشتر مناسب نیروهای هوایی کشورهای ضعیفی همچون سوریه و سودان خواهد بود.

جنگنده میگ 31 سریع‌ترین جت عملیاتی دنیا محسوب می‌شود و حداکثر سرعت آن به 2.83 ماخ (3494 کیلومتر در ساعت) می‌رسد. به لطف چنین سرعتی میگ 31 جتی مؤثر در نبردها به شمار می‌رود و می‌تواند موشک‌های مافوق صوت برد بلند را نیز شلیک کند. البته با تمامی این خوبی‌ها میگ 31 توانایی نمایش قدرت خود در نبردهای هوا به هوا را ندارد. روس‌ها کاملاً به میگ 31 متکی هستند و در واقع این جنگنده معادل F-15 ایگل نیروی هوایی آمریکاست.

میگ 29 یک جنگنده نسل چهارم است که معمولاً در مأموریت‌های هوا به زمین ایفای نقش می‌کند. این جنگنده از سال 1981 تاکنون در حال تولید است و بیش از 1600 فروند از آن تولید شده است. هواپیمای نظامی موردبحث به خاطر قابلیت مانور بالای خود شناخته می‌شود هرچند فاقد نوآوری‌های موجود در جنگنده‌های مدرن است. میگ 29 در جنگ اوکراین نقاط ضعف خودش را نشان داده که علت اصلی آن تکنولوژی قدیمی و آسیب‌پذیری در برابر سیستم‌های دفاعی مدرن است.

جنگنده سوخو 27 در دهه 70 میلادی و برای رقابت با چهارمین نسل جنگنده‌های آمریکایی همچون F-14 تامکت و F-15 ایگل تولید شد. همانند میگ 29، این هواپیمای نظامی هم از دو پیشرانه سود می‌برد و قابلیت مانور فوق‌العاده‌ای دارد؛ اما برخلاف میگ 29، سوخو 27 از تکنولوژی‌های رضایت بخشی سود می‌برد و در نبردهای هوایی مدرن کارایی بهتری دارد. سوخو 27 به سیستم پرواز با سیم، رادار اسکن الکترونیکی و رادار هشدار پیشرفته مجهز است.

نهایتاً به بهترین هواپیمای نظامی نیروی هوای روسیه یعنی سوخو 35 می‌رسیم که جنگنده‌ای تک نفره با دو پیشرانه و قابلیت مانور بالاست. این جنگنده 10 سال قبل معرفی شده و بسیار جدیدتر از محصولات نسل چهارم همچون میگ 29 و سوخو 27 به شمار می‌رود. سوخو 35 اساساً نسخه ارتقا یافته سوخو 27 با مجاری هوای مدرن‌تر، رادار به‌روز شده و سطوح کنترل جدیدی است که آیرودینامیک بهتری را در زوایای بالای حمله به ارمغان می‌آورد. جنگنده یاد شده رکورد حداقل هفت برتری هوا به هوا را در برابر جنگنده‌های اوکراین ثبت نموده اما چند فروند از این جنگنده نیز در آسمان اوکراین سرنگون شده‌اند.