هواپیمای مافوق صوت با سوخت هسته‌ای، رؤیای دست‌نیافتنی یا ایده کاربردی؟
«اسکار وینالز» طرح هواپیمایی ارائه کرده است که می‌تواند به حداکثر سرعت 4,300 کیلومتر بر ساعت برسد. این بیش از سه برابر سرعت صوت و حدود دو برابر سرعت کنکورد است. به زبان ساده، این هواپیما می‌تواند پرواز بر فراز اقیانوس اطلس را پنج برابر سریع‌تر از هواپیماهای مسافربری کنونی کند. هواپیمای وینالز با 100 متر طول که 30 متر بیشتر از کنکورد است، ظرفیت حمل 170 مسافر را خواهد داشت. دهانهٔ بال این هواپیما هم 52 متر است درحالی‌که این رقم در کنکورد 26 متر بود.
به گفتهٔ وینالز، نام این هواپیما می‌تواند از شکل آن گرفته شود که به شکل یک نیش بزرگ یا بینی بسیار تیز خواهد بود. این نوع طراحی می‌تواند جریان هوای جلو را کنترل کرده و روی بال‌ها توزیع کند. یکی از مهم‌ترین ویژگی‌های این هواپیما اما قوای محرکهٔ هسته‌ای آن است. هواپیمای وینالز به دو موتور رم‌جت مجهز است که انرژی موردنیاز آن‌ها توسط یک رآکتور هسته‌ای کوچک اما قدرتمند تأمین می‌شود تا جت را به سرعتی باورنکردنی برساند. بااین‌حال، در حال حاضر امکان ساخت چنین قوای محرکه‌ای فراهم نیست زیرا به رآکتور هسته‌ای گداخت سرد نیاز دارد که هنوز وجود ندارد. چنین سیستمی اما می‌تواند امکان رسیدن به سرعت 3.5 ماخ برابر با 4,300 کیلومتر بر ساعت را فراهم می‌کند.
هر زمان که حرف از جت‌های مسافربری مافوق صوت می‌شود، نام کنکورد مطرح خواهد شد. این اولین و آخرین جت تجاری مافوق صورت جهان بود که در سال 2003 بازنشسته شد. وینالز دراین‌باره می‌گوید:
کنکورد هواپیمای درخشانی بود اما آلایندگی، سروصدا و هزینه‌های نگهداری بسیار زیادی داشت. امروز، پروژه‌هایی برای دورهٔ جدیدی از پروازهای مافوق صوت خصوصی و عمومی مطرح شده که برخی از آن‌ها در حال انجام بوده و می‌تواند در چند سال آیندهٔ به نمونهٔ واقعی تبدیل شود. پروازهای مافوق صورت بازخواهند گشت اما در این نمونه به دلیل نیاز به سیستم‌های بسیار نوآورانه مثل رآکتور گداخت سرد، تاریخ تولید احتمالی آن بعد از 2030 خواهد بود و قیمت ارزانی نخواهد داشت