اولین تجربه رانندگی با پیکاپ فورد رنجر 2019

فورد

بررسی فنی و تخصصی

شنبه 15 دی 1397 - 15:30

مطالعه 10 دقیقه

شاهین احمدزاده

متمدن و اسپورت در جاده، خشن و توانا در آفرود...

تبلیغات

فورد رنجر 2019 ثابت کرده پیکاپ های میان سایز حرف‌های زیادی برای گفتن دارند. نسل پیشین این خودرو را به یاد دارید؟ این خودرو تعریفی از یک پیکاپ کاری بود. خشن و سرسخت که فاقد استایل زیبا در جاده بود؛ اما آن اسب کاری قدیمی به یک محصولی مدرن تبدیل شده است. کابین خودرو هم‌اکنون پر از تکنولوژی بوده و پیشرانه‌ی 6 سیلندر تنفس طبیعی آن نیز جای خود را به پیشرانه‌ی 4 سیلندر توربوی کم‌مصرف‌تر داده است. ظاهر رنجر جدید نیز بسیار مدرن شده است.

از نظر بصری، فورد رنجر جدید استایل جعبه‌ای شکل را بکار نگرفته است. جلوپنجره‌ی چندضلعی این خودرو به همراه چراغ‌های جلوی نازک ظاهری تیز را ایجاد کرده‌اند. این موارد به همراه عناصر خاکستری اسپورت یا کروم کلاسیک هماهنگی ویژه‌ای پیدا می‌کنند. رینگ‌ها نیز از 16 اینچ تا 18 اینچ هستند. البته رینگ‌های 18 اینچی یک آپشن برای آفرود بوده و تقریباً مشابه F-150 رپتور است که ارزش اضافه پرداخت را دارد.

اما رنجر جدید خیلی چشمگیر و سر بر گردان نیست زیرا خطوط بکار رفته در بدنه نسبتاً سرراست هستند. تنها چیزی که بیننده را تحت تأثیر قرار می‌دهد رنگ‌های بدنه هستند. این پیکاپ با رنگ‌های آبی روشن، زرد و قرمز متالیک در دسترس است. این سه رنگ جزو جذاب‌ترین رنگ‌های رنجر بوده که باعث جلب‌توجه بیشتر می‌شود.

اما حتی بدون وجود این رنگ‌های چشمگیر هم ابعاد و تناسبات بدنه باعث شده‌اند پیکاپ از نظر ظاهری جذاب باشد. با ارتفاع 181.6 سانتی‌متری، رنجر در حد و اندازه‌های استانداردهای این کلاس می‌باشد. شیشه جلو خیلی سرراست نیست ولی خب کاملاً به خط سقف تیز خودرو پیوند خورده و بدنه نیز چند میلی‌متری کوتاه‌تر از تویوتا تاکوما و شورولت کلرادو می‌باشد. با طول 535.4 سانتی‌متری، سرانجام می‌توان یک پیکاپ میان سایز را جدی گرفت.

ابعاد جمع‌وجور رنجر باعث شده‌اند این پیکاپ در زمان حرکت هم دوست‌داشتنی به نظر برسد. خودرو همانند محصولات شورولت یا تویوتا تلوتلو نخورده و آن‌گونه که انتظار دارید نمی‌لغزد. سواری این خودرو شبیه محصولات کوچک‌تر است. فرمان خودرو تیز و پاسخگو بوده و سیستم تعلیق اسپورت نیز باعث می‌شود سواری خودرو به خوبی سفت شود.

بخشی از ماهیت سواری هیجان‌انگیز رنجر به پیشرانه‌ی 2.3 لیتری توربو مربوط می‌شود. این پیشرانه واقعاً خوب بوده و بی‌شک بهتر از هر پیشرانه‌ی 6 سیلندر این کلاس می‌باشد. شاید قدرت 270 اسبی رنجر جدید بهترین کلاس خود نباشد اما گشتاور 420 نیوتون متری آن بهترین است. با فشردن پدال گاز این گشتاور عظیم به سینه‌ی شما فشار وارد می‌کند و گیربکس 10 سرعته اتوماتیک برگرفته از F-150 نیز به سرعت دنده‌ها را تعویض می‌کند. این گیربکس واقعاً خیال‌انگیز بوده و عملکرد خوبی دارد.

اما صدای بد و زیادی وارد کابین می‌شود که چیزی بین صدای یک چمن‌زن و سشوار می‌باشد. فورد می‌گوید صدای پیشرانه به خاطر تقاضای مشتری و به‌صورت مصنوعی در کابین افزایش یافته که احتمالاً نباید این‌گونه باشد.

زمانی اوضاع سخت‌تر شود بجای پکیج اسپورت باید پکیج سفارشی FX4 را انتخاب کرد. با وجود جعبه انتقال، دیفرانسیل عقب قفل شونده، چهار حالت رانندگی گوناگون و سیستم تعلیق کاراتر، این پیکاپ واکنش متفاوتی در جاده‌های گلی دارد. رنجر جدید می‌تواند تا 22 درجه زاویه جانبی را طی کند. یکی از مهندسان فورد گفته تا زاویه جانبی 27 درجه را نیز به چشم دیده است. فورد همچنین ادعا می‌کند رپتور می‌تواند از مسیرهایی با شیب جانبی 30 درجه هم عبور کند. متأسفانه فورد به‌صورت رسمی این اعداد را منتشر نکرده است.

رنجر FX4 همچنین دارای تریل کنترل است که از برادر بزرگ‌تر F-150 رپتور گرفته شده و اساساً کروز کنترلی برای آفرود محسوب می‌شود. این سیستم باعث می‌شود سرعت خودرو در سربالایی یا سرپایینی تنظیم شود و راننده تنها روی فرمان تمرکز نماید. این سیستم فوق‌العاده بوده و بسیار مفید است. شاید تویوتا یکی از اولین خودروسازانی باشد که چنین سیستم را ارائه می‌کند اما مقایسه‌ی آن با رنجر نشان می‌دهد که پیکاپ آمریکایی بهتر است.

کابین رنجر نیز کاملاً مشابه دیگر پیکاپ های میان سایز است. داشبورد و پانل‌های درب این خودرو از پلاستیک‌های سخت پوشانده شده و هر تکه‌ای از کابین احساس ارزان‌قیمت بودن دارد. در مدل XLT اسپورت تنها بخش کوچکی از چرم روی پانل درب‌ها و فرمان بکار رفته و بخش بالایی داشبورد نیز دارای پلاستیک‌های بهتر می‌باشد. تریم های فول تر همچون لاریات از پوشش بهتر صندلی‌ها و پانل درب‌ها سود می‌برند اما شما هنوز هم شاهد داشبوردی با پلاستیک زیاد خواهید بود.

اگر صندلی‌های چرمی و برقی با تنظیم در 8 جهت را سفارش ندهید شاهد وضعیت خوبی نخواهید بود. پوشش بژ و ارزان‌قیمت صندلی‌ها در مدل XLT اسپورت حمایت چندانی از بدن به عمل نمی‌آورند. پشتی صندلی‌ها نیز تخت و سفت بوده و اگر پاهای درازی داشته باشید اذیت خواهید شد. شاید ذکر چنین مواردی بی‌اهمیت جلوه کند اما واقعاً راننده را تحت تأثیر قرار خواهد داد.

البته فضای خوبی در کابین وجود داشته و حس فراخ بودن آن از پشت فرمان باعث می‌شود آنچه زیر نشیمنگاه شما می‌گذرد را فراموش کنید. با اینکه رنجر میدان دید مناسبی دارد اما فضای داخلی آن غار گونه است که باعث می‌شود فضای سر و پای آن بهتر از تویوتا تاکوما باشد. صندلی‌های عقب رنجر نیز بزرگ‌تر از تویوتا می‌باشند؛ اما این شورولت کلرادوست که بهتر از هر دو خودرو می‌باشد.

می‌دانیم که حتی خریداران در این کلاس نیز تشنه‌ی تکنولوژی‌های جدید هستند بنابراین ما از سیستم اطلاعات سرگرمی سفارشی با صفحه‌نمایش 8 اینچی استقبال می‌کنیم. اپل کارپلی و اندروید اتو نیز به‌صورت استاندارد وجود داشته و سیستم sync 3 فورد به خوبی کار می‌کند و طراحی تر و تمیزی هم دارد. سیستم ناوبری رنجر هم ویژه و خوب بوده و تصمیمات سریعی را بر مبنای ترافیک اتخاذ می‌کند.

اگر به دنبال ایمنی باشید رنجر را خودرویی کامل خواهید یافت. تریم های XL و بالاتر دارای سیستم کو پایلوت 360 سفارشی هستند. این سیستم پاسخی به سیستم Safety Sense تویوتا بوده و به‌صورت استاندارد با ویژگی‌هایی همچون پایش نقاط کور با هشدار ترافیک عقب، دستیار حفظ خودرو بین خطوط، ترمز اضطراری خودکار و نوربالای خودکار عرضه می‌شود.

با قیمت پایه‌ی 24300 دلاری، رنجر ارزان‌تر از تویوتا تاکومای 25550 دلاری است. آپشن ها و پکیج‌های ارائه شده باعث می‌شود قیمت این پیکاپ به سرعت بالا رود و اگرچه فورد قیمت وسایل جانبی نصب شده توسط نمایندگی‌ها را اعلام نکرده اما خب نمی‌توانیم انتظار بهای کم را داشته باشیم. بسته به مدل انتخابی، نسخه‌ی لاریات می‌تواند از مرز قیمت 47 هزار دلاری هم رد شود که آن را وارد قلمروی F-150 می‌کند.

اما فورد درباره‌ی ورود رنجر به قلمروی برادر بزرگ‌تر نگران نیست زیرا این خودرو مشتریان کاملاً جدیدی را به خود جذب خواهد کرد. رنجر خودرویی جذاب، پیشرفته و تواناست که در کلاس خود آفرود مناسبی دارد. به یاد داشته باشید که فورد رنجر رپتور وارد آمریکا نخواهد شد.