فورد برانکو ۲۰۲۴ ساخت چین با پیشرانه ۲.۳ لیتری توربو معرفی شد

پس از انقلاب در سال ۱۳۵۷ هجری شمسی،شرکت جنرال موتورز ایران (پارس خودرو امروز) به همراه ۵۱ شرکت بزرگ خصوصی دیگر با مصوبه ای در یک روز توسط دولت مهدی بازرگان مصادره شد و در پی آن،تولیدات این شرکت خودروسازی و شرکت های مشابه به مرز توقف رسید.ولی پس از عقد قرارداد الجزایر بین ایران و آمریکا در سال ۱۹۸۱ میلادی (۱۳۶۰ هجری شمسی)،دولت وقت ایران توانست بخشی از مطالبات معوقه خود از شرکت جنرال موتورز را به صورت قطعات مونتاژی (برای چند هزار دستگاه) دریافت کند.و با دریافت این قطعات کم تعداد هم شرکت پارس خودرو توانست چراغ تولید خودروهای آمریکایی را هر چند کم سو و کم رمق روشن نگه داشته و به تولید ماشین های آمریکایی در ایران تا سال ۱۳۶۶ هجری شمسی ادامه دهد.در واقع،شورولت نوا و بیوک رگال تا این سال در ایران تولید شدند و تولید کادیلاک سویل هم تا اوائل سال ۱۳۶۲ هجری شمسی ادامه داشت.پس از آن،در سال ۱۳۷۱ هجری شمسی هم تعداد قابل توجهی وانت شورولت S10 ساخت کانادا به صورت کامل وارد بازار ایران شد و قرار بود که تولید این وانت در ایران و در سایت شرکت پارس خودرو کلید بخورد که به دلیل برخی ملاحضات انجام نشد.البته برخی از خودروهای آمریکایی هم در اواخر دهه شصت و بعد از حمله عراق به کویت توسط پناهندگان کویتی و عراقی وارد بازار به ایران شده و حتی پلاک ملی شدند که از معروفترین آنها می توان به خودروی شورولت کاپریس اشاره نمود.از تولیدات غیر آمریکایی شرکت جنرال موتورز هم مدل های ساخت شرکت اپل از جمله کورسا،وکترا،امگا تا نیمه دهه هفتاد شمسی به صورت قابل توجهی وارد کشور شدند و تولید و عرضه محصولات شرکت دوو کره ای هم که یکی از شرکای جنرال موتورز بود از سال ۱۳۷۱ تا سال ۱۳۸۲ هجری شمسی در ایران ادامه یافت(مدل های ریسر و اسپرو و سی یلو).
توضیح : دولت موقت «مهدی بازرگان» ضربات جبران ناپذیر یا شاید هم مرگباری را در همان ابتدای انقلاب اسلامی به بدنه صنعت نوپای خودروسازی کشورمان ما وارد کرد که متأسفانه اثرات شوم آن تا امروز هم ادامه دارد.این دولت با مصادره عجولانه کارخانه های خودروسازی و سلب سریع مالکیت از مالکان اصلی و دولتی نمودن یکشبه ای این کارخانه ها،کارآمدی و حجم تولید و میزان بهره وری و کیفیت کار را در این شرکت ها به شدت پایین آورد و مدیریت و نظم و دیسپلین را در این کارخانه ها از روال عادی خود خارج کرد و صد البته،صنعت خودروی ایران از مدار رقابتهای جهانی به بیرون آن پرت و از همتایانی مثل ترکیه و برزیل و تایلند و مالزی و غیره سالها عقب تر انداخت.نکته جالب دیگر ماجرا،ممنوعیت مطلق واردات خودرو توسط همین دولت از همان ابتدای اردیبهشت ماه سال ۱۳۵۸ هجری شمسی بود که پیامد این تصمیم هم کمبود و گرانی و بی نظمی در بازار خودروهای وارداتی بود.در واقع،هیچ دولتی در تاریخ معاصر ایران مثل این دولت پوپولیست (عوامفریب) به دلالان بازار خدمت نکرد،یعنی در عمل این دولت هم حجم تولیدات داخلی را با مصادره ها و بی نظمی ها و بی کفایت های مدیریتی به شدت پایین آورد و هم با ممنوعیت واردات خودرو کمبود شدیدی را در بازار رقم زد.به نظرم درباره ضرباتی که با تصمیمات نابخردانه دولت مهدی بازرگان به صنعت خودروسازی و کلا صنایع نوپای کشور ما زده شده است،باید تحقیقات مستقلی از طرف صاحب نظران و محققان دانشگاهی مان صورت گیرد.آیا او واقعا آنطور که گفته می شود بی کفایت و بی عرضه بود و یا بر عکس،عامدانه و با آگاهی کامل به صنعت نوپای کشورمان ضربه وارد می کرد؟…جالب است که امروزه برخی از جوانان به اصطلاح دانشگاهی و تحصیلکرده ما تحت تأثیر برخی تبلیغات سوء از این فرد بت سازی نموده و می گویند که اگر به او فرصت داه بودند ایران را تبدیل به سوئیس می کرد!!..

۹

۱