نبرد عضلانی‌های سالخورده و تازه‌نفس، دوج چلنجر یا فورد موستانگ؟

اگر از علاقه‌مندان قدیمی خودرو باشید، قطعاً تاکنون رقابت‌های زیادی را بین ماسل کارهای مشهور آمریکایی یعنی دوج چلنجر، فورد موستانگ و شورلت کامارو در سایت‌ها و مجله‌ها خوانده‌اید اما متأسفانه آن روزها رو به پایان هستند زیرا هرچند فورد به‌تازگی نسل جدید موستانگ را معرفی کرده اما به‌زودی باید با کامارو و چلنجر خداحافظی کنیم. به همین دلیل، قصد داشتیم برای آخرین بار این سه ماشین را برای رقابت نهایی گرد هم جمع کنیم اما متأسفانه شورلت نتوانست یک کامارو در اختیار ما قرار دهند و به همین دلیل، رقابت را با دو خودروی دیگر برگزار کردیم.

برای رویارویی با جدیدترین موستانگ، دوج یکی از نسخه‌های ویژهٔ سری آخرین تماس چلنجر با نام شیک‌داون R/T اسکات پک وایدبادی را برای ما فرستاد که به پیشرانهٔ 6.4 لیتری V8 با 485 اسب بخار قدرت و 644 نیوتن متر گشتاور مجهز است و از ترمزهای برمبو، کمک‌فنرهای قابل تنظیم الکترونیکی بلیشتین و ورودی هوای موپار از طریق چراغ‌های توخالی جلو مشابه هلکت بهره می‌برد. این نسخه که فقط در 1000 دستگاه ساخته می‌شود، با ویژگی‌های متمایزی شامل نوارهای روی بدنه، پین‌های کاپوت و نشان‌های منحصربه‌فرد هم تزئین شده است. شیک‌داون به‌صورت استاندارد با گیربکس شش سرعتهٔ دستی ارائه می‌شود اما نمونهٔ آزمایشی ما به گیربکس هشت سرعتهٔ اتوماتیک مجهز بود و 68,800 دلار قیمت داشت.

موستانگ هم با مدل GT و موتور 5 لیتری V8 به میدان آمده است که با سیستم اگزوز فعال سفارشی 486 اسب بخار قدرت و 566 نیوتن متر گشتاور تولید می‌کند. این موتور به یک گیربکس شش سرعتهٔ دستی گتراگ متصل است اما امکان سفارش گیربکس 10 سرعتهٔ اتوماتیک هم وجود دارد. خودروی آزمایشی ما به پکیج 4,995 دلاری پرفورمنس هم مجهز بود که شامل دیفرانسیل لغزش محدود تورسن، ترمزهای برمبو و لاستیک‌های تابستانی چسبنده می‌شود. کمک‌فنرهای مگنه‌راید 1,750 دلاری نیز قیمت موستانگ آزمایشی ما را به 61,775 دلار رسانده بودند.

به دلیل 180 کیلوگرم وزن بیشتر از موستانگ، انتظار می‌رفت چلنجر در مسابقهٔ درگ صرفاً تماشاگر چراغ‌های عقب موستانگ باشد اما اشتباه می‌کردیم زیرا این دوج بزرگ با موتور 392 ظرف 4 ثانیه از صفر به سرعت 96 کیلومتر بر ساعت رسید و 400 متر را در 12.5 ثانیه طی کرد درحالی‌که موستانگ با شتاب 4.3 ثانیه، در زمانی مساوی با رقیب 400 متر را پشت سر گذاشت. یکی از دلایل این موضوع گیربکس است زیرا گیربکس‌های اتوماتیک مدرن سریع‌تر از انسان دنده‌ها را تعویض می‌کنند. علاوه بر این، پیشرانهٔ کایوت فورد موتوری دور بالا است که یعنی موتور همی چلنجر حداکثر قدرت و گشتاور خود را زودتر تولید می‌کند.

بااین‌حال، موستانگ در آزمایش ترمز و پیچیدن جبران می‌کند و از سرعت 96 کیلومتر بر ساعت ظرف تنها 30.2 متر متوقف می‌شود که در قلمروی کوروت و 911 است. البته چلنجر هم مسافت توقف قابل احترام 31.1 متری را ثبت می‌کند. موستانگ پیست Figure-8 را ظرف 24.2 ثانیه با میانگین چسبندگی 0.80 جی طی کرد درحالی‌که دوج این کار را در 25 ثانیه و با 0.76 جی انجام داد.

از لحظه‌ای که چلنجر را روشن می‌کنید و صدای آن V8 پوشراد را در حالت درجا می‌شنوید، لبخند خواهید زد. با کشیدن دسته‌دندهٔ T شکل و آغاز حرکت نیز خود را در نزدیک‌ترین خودروی سال 2023 به ماشین زمان احساس خواهید کرد که شما را به اواخر دههٔ 60 و اوایل دههٔ 70 بازمی‌گرداند. هرچند ما دلتنگ ناله‌های جذاب سوپرشارژ موتور هلکت هستیم اما غرغر جذاب این همی تنفس طبیعی هم جایگزین بدی نخواهد بود.

موتور V8 کایوت فورد اما در مقایسه با رقیب واکنش بسیار سریع‌تری دارد و قدرت را به روشی هیجان‌انگیزتر ارائه می‌کند. موتور فورد به رانندگانی که آنقدر شجاع باشند که عقربهٔ دورسنج را به ردلاین 7,500 rpm برسانند پاداش می‌دهد. می‌توانید پای خود را روی پدال گاز نگه دارید، سپس کلاچ بگیرید و دندهٔ بعدی را درگیر کنید تا همه‌چیز دوباره تکرار شود. هرچند این تجربه به اندازهٔ موتور میل‌لنگ تخت GT350 جادویی نیست اما خوب خواهد بود.

در جاده‌های کوهستانی، موستانگ بیشتر شبیه یک خودروی اسپرت مدرن احساس می‌شود تا ماسل کار. تنظیم شاسی فوق‌العاده خوب است و کمک‌فنرهای مگنه‌راید کمک می‌کنند تا خودرو در پیچ‌ها پایدار و مطمئن بماند. ترمزهای فورد نیز اعتمادبنفس راننده را افزایش می‌دهند زیرا قدرتمند و سریع هستند و پس از مدتی استفاده هیچ نشانه‌ای از کاهش توان از خود بروز نمی‌دهند. فرمان موستانگ اما جای بهبود دارد زیرا کمی بی‌حس و دیجیتالی احساس می‌شود.

رانندگی تهاجمی با چلنجر در جاده‌های کوهستانی قطعاً یک چالش خواهد بود. هرچند احساس فرمان دوج در مقایسه با موستانگ به‌طور عجیبی عالی است اما چلنجر خیلی جدی رانندگان را از ورود به پیچ‌ها با هر سرعتی منع می‌کند زیرا هنگام ورود به پیچ، دماغهٔ بزرگ خودرو سرپیچی می‌کند و فشردن پدال ترمز در میانهٔ پیچ هم باعث ناراحتی بیشتر خودرو می‌شود. همچنین این ترمزها به‌سرعت توانایی خود را از دست می‌دهند و پس از چند پیچ، بازهٔ حرکت پدال ترمز بیشتر و بیشتر می‌شود.

مقایسهٔ کابین دو خودرو شبیه قیاس دو دورهٔ مختلف از خودروسازی است زیرا کابین چلنجر آخرین بار در سال 2015 بروز شد درحالی‌که موستانگ کاملاً جدید است و طبیعتاً فضای مدرن‌تری دارد. بااین‌حال، جدیدتر همیشه به معنای بهتر نخواهد بود. فورد بیش از حد به نمایشگرهای روی داشبورد وابسته است و همه چیز از سیستم تهویه گرفته تا سیستم اگزوز از این طریق کنترل می‌شود و عجیب اینکه نمایشگرها برای اجرای دستورات زمان بیشتری نسبت به سیستم قدیمی چلنجر نیاز دارند. به‌عنوان‌مثال، زمانی که در خودروی داغ در حال پخته شدنید و منتظر کامپیوترها هستید تا سیستم تهویه را روشن کنند، هیچ تاخیری در دکمه‌های فیزیکی دوج وجود ندارد.

هرچند فورد موستانگ و دوج چلنجر بارها و بارها به مصاف هم رفته‌اند اما خودروهای بسیار متفاوتی هستند. دوج بازگشتی به گذشته است و باافتخار پرچم ماسل کارها را نه‌فقط برای چاجر و چلنجر بلکه برای پونتیاک GTO، شورلت شول، فورد تورینو و سایر نام‌های بزرگی که به تاریخ پیوسته‌اند بالا می‌برد. از سوی دیگر، موستانگ مانند خودرویی قرن بیست و یکمی احساس می‌شود، مدرن و پیشرفته. بااین‌حال، درحالی‌که دیگر رقبا سراغ موتورهای چهار و شش سیلندر رفته‌اند، فورد همچنان V8 تنفس طبیعی را حفظ کرده است. هرچند موستانگ چیزی بین خودروهای اسپرت و عضلانی احساس می‌شود اما آخرین ماسل کار بازار خواهد بود و خوشبختانه خودرویی است که از رانندگی با آن بیشتر لذت می‌بریم.

مقام دوم: دوج چلنجر R/T اسکات پک

نقاط مثبت: جذاب و لذت‌بخش، هنوز سریع، مناسب برای استفاده‌های روزمره

نقاط منفی: به‌زودی از خط تولید کنار می‌رود، به ترمزهای بهتری نیاز دارد

چکیده: موستانگ بدون شک خودروی بهتری است اما خریدارانش حسرت انتخاب نکردن چلنجر را خواهند خورد

مقام اول: فورد موستانگ GT پرفورمنس پک

نقاط مثبت: خودروی اسپرت برای جاده‌های پیچ‌درپیچ، خودروی عضلانی برای پیمایش، همچنان تولید خواهد شد

نقاط منفی: فقدان حالت‌های رانندگی سفارشی، احساس فرمان باید بهتر شود، به سریعی دوج نیست

چکیده: پیشرفت چشمگیر در نسل جدید موستانگ GT ما را مشتاقانه منتظر نسخه‌های داغ‌تر آینده می‌گذارد