911 کاررا S در برابر موستانگ GT350: کدام‌یک خودروی اسپرت بهتری است؟

از زمانی که فورد موستانگ پا به عرصهٔ وجود گذاشته، پورشه 911 هم وجود داشته است زیرا این دو خودرو تقریباً هم‌زمان هردو در سال 1964 معرفی شدند. سپس علاقه‌مندان حرفه‌ای به خودرو، موستانگ و 911 را به خودروهای مسابقه‌ای جاده‌ای و رالی تبدیل کردند تا جایی که شاید در آن زمان هیچ خودرویی به شهرت موستانگ‌های کارول شلبی و 911های اولیه که در رالی پیروز می‌شدند نبود.

حال حدود 55 سال بعد، جانشینان نسل اول موستانگ و 911 همچنان پرچم‌های پرفورمنس را با قدرت به اهتزاز درآورده‌اند. هرچند در خانوادهٔ کنونی موستانگ و 911 نسخه‌های قوی‌تری هم وجود دارد اما هیچ نسخه‌ای بهتر از شلبی GT350 و کاررا S نمی‌تواند نمایانگر نمونه‌های اولیهٔ این دو ماشین نمادین تاریخ باشد. شلبی GT350 و کاررا S ممکن است برای خریداران بسیار متفاوت به نظر برسند اما برای کسانی که واقعاً عاشق رانندگی هستند، هردو حرف‌های زیادی برای گفتن دارند.

شلبی GT350 در آخرین به‌روزرسانی خود از لاستیک‌های پرفورمنس چسبنده‌تر، کمک‌فنرهای سفت‌تر برای استفاده از این چسبندگی بیشتر، ترمزهای برمبوی اصلاح‌شده و آئرودینامیک بهبودیافته با استفاده از درس‌هایی که شلبی GT500 سوپرشارژ به همراه داشته بهره‌مند شده است. خوشبختانه اما پیشرانهٔ 5.2 لیتری V8 تنفس طبیعی میل‌لنگ تخت دور بالای این خودرو بدون تغییر باقیمانده است و هنوز هم 526 اسب بخار قدرت و 580 نیوتن متر گشتاور تولید می‌کند و به یک گیربکس شش سرعتهٔ دستی متصل می‌شود.

پورشه 911 کاررا S نسل 992 در ظاهر شبیه به نسل‌های قبلی به نظر می‌رسد اما زیر پوستهٔ آلومینیومی آن پلت‌فرم کمی بزرگ‌تری پنهان شده و هرچند پیشرانه همچنان در عقب قرار گرفته اما تعداد قطعات جدید یا اصلاح‌شده در این نسل قابل‌شمارش نیست. بزرگ‌ترین خبر زیر درب پشتی خودرو پنهان شده یعنی یک موتور 3 لیتری شش سیلندر تخت توئین توربو با 450 اسب بخار قدرت و 530 نیوتن متر گشتاور که هرچند همچنان به یک گیربکس دوکلاچه متصل است اما این گیربکس حالا هشت سرعته شده که یک دنده بیشتر از قبل دارد.

در این رقابت، موستانگ هم در قدرت و هم نسبت قدرت به وزن بر رقیب آلمانی برتری دارد اما پورشه هم بسیار سبک‌تر بوده و از گیربکس دوکلاچه بهره می‌برد. برای شتاب گیری در پورشه فقط کافی است با کمک لانچ کنترل، حالت اسپرت پلاس را فعال کنید، پای چپ خود را روی ترمز بگذارید و با پای راست گاز را تخته کنید تا 911 ظرف 3 ثانیه از صفر به سرعت 96 کیلومتر بر ساعت برسد و 400 متر را در 11.2 ثانیه طی کند.

شلبی سنتی اما برای انجام این کار به تلاش بسیار بیشتری نیاز دارد زیرا با وجود ترکیبی از لاستیک‌های چسبندهٔ میشلن پایلوت اسپرت کاپ 2، گیربکس دستی و اوج گشتاوری که از دور نزدیک 5 هزار rpm ارائه می‌شود، شتاب گیری با این ماشین آسان نخواهد بود. شلبی همچنین لانچ کنترلی ابتدایی دارد اما رانندگان باتجربه‌تر مثل رانندهٔ آزمایشی ما می‌توانند با استفاده از روش قدیمی لانچ بسیار سریع‌تری داشته باشند. او توانست با GT350 شتاب صفر تا 96 کیلومتر بر ساعت را در 4 ثانیه ثبت و 400 متر را در 12.3 ثانیه طی کند. به گفتهٔ وی، چسبندگی عقبی خودرو آن‌قدر زیاد است که گویی چرخ‌ها در باتلاق گیر کرده‌اند.

در آزمایش ترمز گیری بازهم پورشه پیروز می‌شود زیرا ترمزهای کربن سرامیکی کاررا S به آن کمک می‌کنند تا از سرعت 96 کیلومتر بر ساعت در 28.9 متر متوقف شود درحالی‌که فورد برای انجام این کار به 30 سانتی‌متر مسافت بیشتری نیاز دارد. احتمالاً دلیل برتری پورشه در آزمایش پیست Figure 8 هم این اختلاف 30 سانتی‌متری است یعنی جایی که خودروی آلمانی تایم 23.2 ثانیه را با میانگین شتاب جانبی 0.89 جی ثبت می‌کند اما این اعداد برای خودروی آمریکایی 23.6 ثانیه و 0.83 جی هستند. مدیر آزمایشات پس از تایم زنی با پورشه در این پیست آن‌را در پیچ‌ها خودرویی بسیار متعادل می‌دارند و ترمزهای آن‌را قوی و قابل پیش‌بینی توصیف می‌کند.

روی جاده این دو خودروی اسپرت علیرغم شخصیت‌های متفاوت، به‌طور عجیبی شبیه به هم هستند. هرچند طراحی ذاتی پورشه به یک خودروی اقتصادی آلمانی در دههٔ 30 میلادی بازمی‌گردد اما به‌طور عجیبی مدرن‌تر از رقیب آمریکایی احساس می‌شود. 911 به تکنولوژی‌هایی مجهز شده که طراحی شده‌اند تا خودرو را هم در خط مستقیم و هم در پیچ‌ها سریع‌تر کنند. پلت‌فرم سبک‌تر و کوچک‌تر همراه با سیستم فرمان گیری چهارچرخ و ترمزهای کربن سرامیکی موجب می‌شوند تا پورشه به‌گونه‌ای از یک پیچ به پیچ دیگر حرکت کند که فقط یک 911 می‌تواند. هیچ کاری نیست که این ماشین نتواند برای راننده انجام دهد. 911 حتی در مدل پایه هم پویایی سوپراسپرت‌ها را ارائه می‌کند.

پیشرانهٔ شش سیلندر تخت توئین توربوی این ماشین هم به همان اندازه هیجان‌انگیز است. این موتور حتی بیش‌ از حدِ کافی برای لذت بردن راننده قدرت دارد زیرا 450 اسب آن سخت تلاش می‌کنند و حتی گاهی راننده را به دردسر می‌اندازند. پس‌ازاین به گیربکس دوکلاچه می‌رسیم که آن‌قدر سریع و با دقت دنده‌ها را زیاد یا کم می‌کند که گویی ذهن راننده را می‌خواند و حرکات او را زودتر تشخیص می‌دهد. علاوه بر تعویض دنده، ضرایب دنده از یک تا هشت هم آن‌قدر بهینه تنظیم شده تا پیشرانه را همیشه در مطلوب‌ترین نقطه نگه دارد. با این اوصاف، چه کسی به گیربکس دستی نیاز دارد؟

از سوی دیگر، درحالی‌که تجربهٔ راندگی با 911 مثل یک حمام دیجیتال با تکنولوژی‌های قرن بیست و یکم است، موستانگ با ترکیب موتور جلو، محرک عقب و گیربکس شش سرعتهٔ دستی که به یکی از بهترین پیشرانه‌های V8 تاریخ متصل شده، کاملاً سنتی است. جذاب‌ترین ویژگی این خودرو همین پیشرانه است. این V8 میل‌لنگ تخت شخصیتی دارد که موتورهای مدرن کمی می‌توانند مثل آن باشند. این موتور آن‌قدر دور بالایی دارد و آن‌قدر سریع دور می‌گیرد که شبیه موتور جت احساس می‌شود. این موتور جذاب به یک گیربکس شش سرعتهٔ دستی بسیار دقیق متصل شده که همیشه با راننده هماهنگ است.

موستانگ روی جاده تعادل خوبی دارد و شخصیت اسپرتی آن به‌گونه‌ای است که هیچ ماسل کار دیگری نمی‌تواند مثل آن باشد. این خودرویی بسیار جذاب، فوق‌العاده دقیق و پر از احساس است که گویی برای جاده‌های پرپیچ‌وخم ساخته شده است. این شبیه به هیچ‌کدام از موستانگ‌هایی که تاکنون با آن‌ها رانندگی کرده‌ایم نیست زیرا به نظر می‌رسد به جاده چسبیده و کاملاً قابل پیش‌بینی است.

بزرگ‌ترین تفاوت بین این دو خودرو اما قیمت آن‌ها است. البته هیچ‌کدام از آن‌ها خودروی ارزانی نیستند اما مطمئناً فورد برای قشر بسیار بیشتری از جامعه قابل خریداری است. قیمت پایهٔ GT350 از 61,535 دلار آغاز می‌شود و تنها آپشن‌ها نمونهٔ آزمایشی ما که 64,880 دلار قیمت دارد، پکیج هندلینگ و پکیج پریمیوم است که سیستم صوتی ارتقاءیافته، اپل کارپلی و موارد دیگری را شامل می‌شود. قیمت 911 کاررا S اما از 114,650 دلار آغاز می‌شود و هنگامی‌که به تمام آپشن‌های پرفورمنسی قابل سفارش مجهز شود مثل نمونهٔ آزمایشی ما، قیمت آن به 143,350 دلار می‌رسد.

خب پس کدام‌یک از این‌ها خودروی اسپرت همه‌جانبهٔ بهتری است؟ هردو خودرو در بخش تجربهٔ رانندگی تنها چند سانتی‌متر باهم فاصله دارند اما اگر قیمت مهم نباشد، ترجیح می‌دهیم 911 کاررا S را انتخاب کنیم. البته شلبی GT350 یک خودروی خارق‌العاده است و به‌راحتی می‌توان آن‌را یکی از بهترین فوردهایی دانست که تاکنون ساخته شده اما سهولت استفادهٔ پورشه موجب پیروزی آن می‌شود. به عبارت ساده، هیچ خودروی دیگری پرفورمنسی در حد سوپرکارها را در چنین پکیج مناسبی برای راننده ارائه نمی‌کند. این خودرویی است که شما را تا مرز محدودیت‌های خود می‌رساند و درست زمانی که به آن رسیدید، قلهٔ جدیدی را آشکار می‌کند تا آن‌را فتح کنید.