نگاهی به پشت‌صحنه توسعه پیشرانه فرمول یک فورد و ردبول برای فصل 2026
روز سه‌شنبهٔ قبل از آغاز گرند پری بریتانیا در سیلورستون، تعداد اندکی از رسانه‌ها شانس بازدید از ساختمان یوخن رینت را پیدا کردند. این ساختمان در مرکز توسعهٔ فرمول یک ردبول در میلتون کینز بریتانیا واقع است و در آن ردبول و فورد با صدها نفر روی پروژهٔ پاورترین ردبول برای فصل 2026 مسابقات فرمول یک کار می‌کنند. در این سال قوانین پیشرانه و شاسی در فرمول یک بازنگری اساسی را تجربه خواهد کرد. در بخش پیشرانه، MGU-H (سیستم تولید برق از گازهای اگزوز که توربین توربوشارژر را می‌چرخانند) حذف خواهد شد اما درصد سهم قدرت الکتریکی در کل پاورترین به میزان قابل‌توجهی افزایش پیدا خواهد کرد تقریباً به 50-50 با پیشرانهٔ درون‌سوز خواهد رسید. همچنین موتور V6 هم باید با سوخت پایدار کار کند.
علاوه بر این، ردبول هم در بخش قوای محرکه تغییر بزرگی را تجربه خواهد کرد زیرا در فصل 2026 از هوندا به‌عنوان تأمین‌کنندهٔ پیشرانه به‌طور کامل جدا خواهد شد. در حال حاضر، تمام موتورهای ردبول و تیم RB هنوز در ژاپن تولید می‌شوند اما ازآنجایی‌که هوندا به تأمین پیشرانهٔ تیم آستون‌مارتین خواهد پرداخت، ردبول قصد دارد از طریق همکاری با فورد، برای اولین بار خودش اقدام به توسعهٔ موتور کند. این بزرگ‌ترین چالش در تاریخ تیم فرمول یک ردبول محسوب می‌شود.
به گفتهٔ «کریستین هورنر» و رئیس موتوراسپرت فورد «مارک راشبروک»، کار روی ساختمان توسعهٔ پاورترین ردبول از اوایل سال 2022 آغاز شده است. در این ساختمان، ابتدا کار روی بخش درون‌سوز پیشرانه شروع شد و سپس تیم توسعه از اوایل سال جاری سراغ بخش ERS رفت که شامل قطعات الکتریکی برای مطابقت با مقررات فصل 2026 می‌شود. درحالی‌که عکس‌برداری از این ساختمان اکیداً ممنوع بود، بلافاصله پس از ورود یکی از موتورها قابل‌مشاهده بود. هورنر می‌گوید: «این اولین موتور درون‌سوزی بود که ساختیم». این پیشرانهٔ V6 اولین بار در آگوست 2022 روشن شد و «دیتریش ماتشیتس»، بنیان‌گذار ردبول توانست صدای این موتور را قبل از مرگش بشنود. پس از مرگ او، تیم تصمیم گرفت برای تمام موتورهای ردبول از نام DM استفاده کند.
پس‌ازاینکه مذاکرات بین ردبول و پورشه به نتیجه نرسید، این موتور همچنین نقش مهمی در متقاعد کردن فورد برای پیوستن به این پروژه ایفا کرد. راشبروک دراین‌باره می‌گوید:
وقتی مشخص شد که ردبول با پورشه همکاری نخواهد کرد، من ایمیل کریستین هورنر را پیدا کردم و یک ایمیل برای او فرستادم و پرسیدم: میخوای با ما صحبت کنی؟
همین ایمیل نهایتاً به همکاری کنونی بین دو شرکت انجامید. البته این همکاری با برنامه‌های قبلی پورشه متفاوت است و فورد به‌اندازه‌ای که پورشه در نظر داشت، خواهان دخالت در تیم فرمول یک ردبول نیست. راشبروک دراین‌باره می‌گوید:
ما نمی‌گوییم "شما باید این کار را این‌گونه انجام دهید". ردبول سال‌ها است که در فرمول یک حضور داشته و بنابراین، ما صرفاً از آن‌ها می‌پرسیم برای موفقیت در کنار هم، از ما چه چیزی می‌خواهید. طبق بحث‌های اولیه، قرار بود ما فقط در بخش‌های الکترونیکی موتور 2026 مشارکت داشته باشیم ولی اکنون در حال مشارکت در ساخت توربوشارژ و آزمایش‌کننده‌های پیشرانهٔ درون‌سوز هم هستیم زیرا فورد از قبل دانش و تجهیزات این کار را در اختیار داشت
سپس راهی بخش مونتاژ پیشرانهٔ درون‌سوز می‌شویم و ازآنجایی‌که همه‌چیز باید بدون کوچک‌ترین آلودگی باشد، اینجا بیشتر شبیه یک آزمایشگاه به نظر می‌رسد تا کارگاه مونتاژ موتور. اتاق بعدی که بازدید کردیم، یادآور اتاق کنترل مأموریت‌های فضایی ناسا بود. این مرکز به چندین دستگاه تست برای تک‌تک قطعات موتور قبل از مونتاژ نهایی مجهز است. به گفتهٔ مسئولان ساختمان ردبول پاورترین، با زیرساخت‌های موجود در این ساختمان، امکان تأمین پیشرانه برای چهار تیم فرمول یک وجود دارد. این یعنی در کنار تیم ردبول و RB، پتانسیل تأمین موتور برای دو تیم دیگر هم وجود دارد هرچند که چنین چیزی در برنامهٔ سال 2026 نیست.
هورنر دراین‌باره گفته است:
تیم‌های مختلفی با ما تماس گرفته‌اند و برخی در حال بررسی هستند تا ببینند چه کسی رقابتی‌ترین موتور را خواهد داشت ولی در حال حاضر تمرکز ما روی دو تیم ردبول است.
این مرکز فرمول یک از زمانی که در سال 2005 با خرید تیم جگوار در اختیار ردبول قرار گرفت، رشد قابل‌توجهی داشته و امروز مجموعاً 1,800 نفر در اینجا کار می‌کنند. پس از ناامیدی از عملکرد رنو و تصمیم هوندا برای خروج از فرمول یک، ردبول روی این پروژه سرمایه‌گذاری کرد تا موتور و شاسی را بهتر باهم ادغام کند و مهم‌تر اینکه دیگر به تأمین‌کنندهٔ موتور وابسته نباشد. هورنر می‌گوید:
ما اکنون اختیار همه‌چیز را در دست خود گرفته‌ایم. به‌جز فراری، ما تنها تیم فرمول یک هستیم که بخش موتور و شاسی را در یک مرکز داریم. حتی مرسدس هم دو مکان متفاوت برای این کار دارد.
اینکه قوای محرکهٔ 2026 ردبول چقدر رقابتی خواهد بود، سؤالی است که هیچ‌کس نمی‌تواند به آن پاسخ دهد اما راشبروک می‌گوید:
ما هم‌اکنون در حال رسیدن به تمام اهداف و نقاط عطف خود هستیم اما نمی‌دانیم رقبا کجا هستند. شعار ما این است که کمتر حرف بزن و بیشتر عمل کن.