یادی از مرکوری کوگار المینیتور، پسرعموی جذاب و قدرتمند موستانگ

فورد موستانگ مدل کوتاهی پس از معرفی در سال 1964، به چنان فروش و موفقیتی دست پیدا کرد که حتی از خوش‌بینانه‌ترین پیش‌بینی‌ها هم فراتر رفت. به لطف موفقیت فوق‌العادهٔ موستانگ، حضور در بخش موسوم به پونی کارهای بازار آمریکا به یک ضرورت تبدیل شد و به همین دلیل، جنرال موتورز در سال 1967 نه با یکی بلکه با دو خودرو یعنی شورلت کامارو و پونتیاک فایربرد به فورد پاسخ داد و در سال 1970 هم کرایسلر دوج چلنجر و نسل جدید پلیموث باراکودا را به بازار فرستاد. البته موستانگ هم به‌منظور رقابت با این رقبای جدید تا حد زیادی ارتقاء پیدا کرده بود ولی فورد به همین حد بسنده نکرد و در سال 1967 از طریق برند مرکوری هم یک پونی کار جدید را به بازار فرستاد.

همچنین بخوانید: نگاهی به باس 302 یکی از خاص‌ترین نسخه‌های نسل اول موستانگ

این خودرو که کوگار نام داشت، هرچند بر اساس موستانگ ساخته شده بود ولی با ویژگی‌های منحصربه‌فردی مثل چراغ‌های جلوی مخفی، از همتای فورد خود متمایز شد. کوگار درواقع برای کسانی در نظر گرفته شده بود که بجای یک مدل پرفورمنس محور و سبک‌وزن مثل شلبی GT350، خواهان یک پونی کار سریع اما درعین‌حال لوکس و راحت بودند. هرچند کوگار در دو سال اول حضور در بازار موفق عمل کرد ولی مرکوری مجبور بود آن را با تقاضای فزاینده برای پونی کارهای با ظاهر پرزرق‌وبرق تطبیق دهد و به همین دلیل، برای مدل 1969، مدل GT را با نسخهٔ جدیدی بنام المینیتور جایگزین کرد. این نسخه با رنگ‌های چشمگیر، برچسب‌های کناری، جلوپنجرهٔ مشکی و اسپویلرهای منحصربه‌فرد، به نوجوان سرکش خانوادهٔ کوگار تبدیل شد. همچنین پیشرانهٔ موستانگ باس 302 هم به‌طور اختصاصی فقط برای کوگار المینیتور ارائه شد.

پس از فروش بیش از 2,000 دستگاه المینیتور در سال 1969، مرکوری تصمیم گرفت در سال 1970 هم همچنان به عرضهٔ این نسخه ادامه دهد. در این سال، کوگار المینیتور از شش رنگ بیرونی جدید، جلوپنجرهٔ بازطراحی شده و برچسب‌های مشکی جدید بهره‌مند شد که حالا شامل نوار روی کاپوت هم می‌شد. پیشرانهٔ استاندارد این خودرو همچنان همان نمونهٔ 5.8 لیتری قبلی بود اما چند ماه بعد، موتورهای قدیمی ویندزور با نمونه‌های کلیولند جدید جایگزین شدند. پیشرانه‌های سفارشی هم شامل موتور باس 302 (4.9 لیتری و انحصاری المینیتور) و 7 لیتری کبرا جت می‌شد.

موتور باس 302 هرچند با 290 اسب بخار قدرت، پرفورمنس مناسبی داشت ولی در قیاس با پیشرانه‌های بلوک بزرگ رقبا، کم‌توان به نظر می‌رسید؛ بنابراین، کسانی که خواهان قدرت بیشتری بودند، موتور 7 لیتری کبرا جت را انتخاب می‌کردند که قدرت آن 335 اسب بخار اعلام شده بود اما آزمایش‌های داینو قدرتی نزدیک به 390 اسب بخار را نشان می‌داد. علاوه بر این، اگر خریداران می‌خواستند المینیتور را به یک سلاح کشندهٔ خیابانی تبدیل کنند، می‌توانستند آپشن درگ پک یا سوپر درگ پک را سفارش دهند. این پکیج‌ها، موتور کبرا جت را با سوپر کبرا جت جایگزین می‌کردند که به میل‌لنگ قوی‌تر، شاتون‌های مسابقه‌ای و خنک‌کنندهٔ روغن مجهز بود و سیستم تهویه را قربانی می‌کرد. هرچند خروجی موتور سوپر کبرا جت با کبرا جت تفاوتی نداشت ولی این پیشرانه می‌توانست برای مدت طولانی‌تری در دورهای بالا کار کند.

ازآنجایی‌که پکیج‌های سفارشی درگ فقط ارتقاءهای فنی را به همراه داشت، المینیتور سوپر کبرا جت در ظاهر با نسخهٔ کبرا جت یکسان بود. البته دو مدل کبرا جت و سوپر کبرا جت به رم ایر با دریچهٔ روی کاپوت مجهز بودند که آن‌ها را از دیگر نسخه‌های المینیتور متمایز می‌کرد. در داخل نیز ویژگی‌های لوکس کوگار مثل صندلی‌های چرمی همچنان حفظ شده بود هرچند که حذف سیستم تهویه می‌توانست برای خیلی‌ها ناخوشایند باشد. در سال 1970، مرکوری 2,257 دستگاه کوگار المینیتور به فروش رساند که تنها 127 دستگاه آن به موتور سوپر کبرا جت مجهز بود. متأسفانه، 1970 سال پایان ارائهٔ نسخهٔ المینیتور پس از دو سال جنون و آتش‌بازی بود و در نسل دوم کوگار که در سال 1971 به بازار آمد اثری از این نسخه دیده نشد.

تمام نمونه‌های کوگار المینیتور مدل 1970 جذاب و ارزشمند هستند ولی همان‌طور که انتظار می‌رود، نمونه‌های مجهز به موتور سوپر کبرا جت طرفدار بیشتری دارند. این نمونه‌ها همچنین به ندرت برای فروش ارائه می‌شوند اما زمانی که این اتفاق رخ دهد، قیمت‌ها معمولاً از حدود 90 هزار دلار آغاز می‌شود که در قیاس با موستانگ‌های کمیاب مشابه، بسیار ارزان است.