داستان فورد فالکون GT-HO، سریع‌ترین سدان جهان در دهه ۷۰

در اوایل دهه ۷۰ میلادی، زمانی که عصر طلایی خودروهای عضلانی آمریکایی رو به افول بود، شاخه استرالیایی فورد در سکوت خبری، هیولایی را روانه جاده‌ها کرد که برای مدتی عنوان سریع‌ترین سدان تولید انبوه جهان را به نام خود سند زد. این خودرو، فورد فالکون GT-HO فاز III نام داشت؛ یک مدل تولید محدود و بسیار کمیاب که برای کسب مجوز حضور در مسابقات اتومبیلرانی ساخته شده بود و داستانی شنیدنی دارد.

این قهرمان استرالیایی که تنها ۳۰۰ دستگاه از آن بین می تا نوامبر ۱۹۷۱ تولید شد، در ظاهر قرار بود ۳۰۰ اسب بخار قدرت داشته باشد اما در باطن، قلب تپنده ۵.۸ لیتری V8 (نسخه‌ای خاص از موتور کلیولند 351) آن قدرتی بین ۳۵۰ تا ۳۸۰ اسب بخار تولید می‌کرد. فورد به دلیل نگرانی از شرکت‌های بیمه و افکار عمومی، عمداً قدرت واقعی این خودرو را کمتر اعلام کرد. این قدرت پنهان، به فالکون GT-HO اجازه می‌داد تا به حداکثر سرعت بیش از ۲۲۸ کیلومتر بر ساعت دست یابد و صفرتاصد را در حدود ۶.۴ ثانیه طی کند؛ ارقامی که در آن زمان برای یک سدان چهاردر، شگفت‌انگیز بود.

فالکون GT-HO فاز III درواقع نسخه پرقدرت‌تر از یک نسخه پرقدرت بود! این خودرو یک مدل قوی‌تر از فورد فالکون GT استرالیایی نسل XY بود که خود عضو اسپرت خانوادهٔ نسل XY فالکون محسوب می‌شد. XY چهارمین نسخه از نسل دوم فالکون بود که بین سال‌های ۱۹۶۶ تا ۱۹۷۲ تولید شد. XY که در اواخر سال ۱۹۷۰ عرضه شد، تا حد زیادی با مدل قبلی (کد XW) یکسان بود و صرفاً چند تغییر کوچک در جلوپنجره و چراغ‌های عقب را تجربه کرده بود.

فالکون GT-HO فاز III به خاطر قوانین هومولوگیشن تولید شد؛ اصطلاحی که شاید کمی پیچیده به نظر برسد اما مفهوم ساده‌ای دارد. خودروسازان برای اینکه بتوانند با مدلی خاص در مسابقات شرکت کنند، باید تعداد مشخصی از نسخه خیابانی آن را تولید کرده و به مردم بفروشند. فورد نیز دقیقاً ۳۰۰ دستگاه از این مدل را ساخت تا بتواند جواز حضور در مسابقات معتبر استرالیا مانند باثورست ۵۰۰ را کسب کند. همین تولید محدود باعث شده تا امروز کمتر از ۱۰۰ دستگاه از این خودرو باقی‌مانده باشد و نمونه‌های سالم آن با قیمت‌هایی بین ۴۵۰ تا ۷۰۰ هزار دلار معامله شوند.

با موفقیت چشمگیر فاز III، فورد قصد داشت جانشین قدرتمندتری به نام GT-HO فاز IV را بر پایه نسل جدید فالکون (مدل XA) در سال ۱۹۷۲ عرضه کند اما سرنوشت، داستان دیگری را رقم زد. در همان زمان، موجی از نگرانی عمومی و رسانه‌ای در استرالیا به راه افتاد که به ترس از سوپرکارها مشهور شد. سیاستمداران و روزنامه‌ها، فروش خودروهایی با سرعت‌های بسیار بالا به مردم عادی را ترویج بی‌مسئولیتی و رانندگی خطرناک می‌دانستند. این فشار اجتماعی آن‌قدر شدید بود که فورد مجبور شد پروژه فاز IV را پس از ساخت تنها چهار نمونه اولیه (سه خودروی مسابقه‌ای و یک مدل خیابانی) برای همیشه متوقف کند. به‌این‌ترتیب، طوفان ترس از سوپرکارها، پرونده یکی از جذاب‌ترین فصل‌های تاریخ فورد استرالیا را برای همیشه بست و فالکون GT-HO فاز III را به آخرین بازمانده از نسل خود تبدیل کرد.