نبرد بزرگ وانت‌های آفرود، سیلورادو تریل باس، رم ربل، F150 ترمور و تاندرا TRD

این روزها خودروسازان نسخهٔ آفرودی را برای هر کراس‌اوور و پیکاپی ارائه می‌کنند و آمریکایی‌ها آن‌قدر تشنهٔ این نسخه‌ها هستند که هم‌اکنون همهٔ پیکاپ‌های فول سایز حداقل یک پکیج آفرود، یک نسخهٔ آفرودی کمی مجهزتر و یک نسخهٔ آفرودی پرچم‌دار مثل فورد F150 رپتور، رم TRX و سیلورادو ZR2 دارند. حال نسخهٔ آفرودی سطح میانی چهار پیکاپ برجستهٔ بازار شامل شورلت سیلورادو تریل باس، فورد F150 ترمور، رم 1500 ربل و تویوتا تاندرا TRD Pro را برای رقابتی گرد هم جمع کرده‌ایم. همهٔ این پیکاپ‌ها به صفحات محافظ زیرین، لاستیک‌های آل‌ترین، قفل دیفرانسیل و ارتفاع بیشتر تعلیق برای خزیدن از روی صخره‌ها مجهز هستند.

نسل جدید تویوتا تاندرا در نسخهٔ TRD Pro به پیشرانهٔ 3.5 لیتری V6 توئین توربوی هیبریدی با 437 اسب بخار قدرت و 790 نیوتن متر گشتاور مجهز است که آن را به قوی‌ترین عضو جمع تبدیل می‌کند. کمک‌فنرهای فاکس یکی از تجهیزات آفرود قابل‌توجه این پیکاپ هستند هرچند که افزایش ارتفاع 28 سانتی‌متری تعلیق جلو نصف چیزی است که در رقبای آمریکایی می‌بینیم. تاندرا همچنین با اختلاف 3 هزار دلار بیشترین قیمت پایه را دارد اما در قیمت نمونهٔ آزمایشی دومین عضو ارزان گروه محسوب می‌شود.

ارزان‌ترین پیکاپ این جمع شورلت سیلورادو تریل باس با قیمت 69,525 دلار است که حدود 4,500 دلار از تویوتا کمتر است. سیلورادو برخلاف رقبا که حالت رانندگی مختلفی را برای هر نوع مسیری ارائه می‌کنند، فقط دو حالت رانندگی معمولی و آفرود دارد و تنها عضو گروه محسوب می‌شود که از قفل دیفرانسیل قابل انتخاب توسط راننده بی‌بهره بوده و دیفرانسیل عقب زمانی که اختلاف سرعت بین چرخ‌های عقب حدود 5 کیلومتر بر ساعت باشد به‌صورت خودکار قفل می‌شود. تریل باس با پیشرانه‌های مختلف مثل چهار سیلندر توربو و شش سیلندر دیزلی ارائه می‌شود ولی ما برای مطابقت با تویوتا قوی‌ترین موتور یعنی 6.2 لیتری V8 با 420 اسب بخار قدرت را انتخاب کرده‌ایم.

قیمت پایهٔ رم 1500 ربل با پیشرانهٔ شش سیلندر 305 اسب بخاری از 55,285 دلار آغاز می‌شود ولی قیمت نمونهٔ آزمایشی ما با پیشرانهٔ 5.7 لیتری هشت سیلندر 395 اسب بخاری 2,995 دلاری، فنرهای بادی 1,805 دلاری که ارتفاع را تا 50 سانتی‌متر افزایش می‌دهد و چندین پکیج داخلی که فضای لوکسی را فراهم می‌کنند به 79,895 دلار رسیده و به گران‌ترین عضو جمع تبدیل شده است.

آخرین خودروی این رقابت هم فورد F150 ترمور با قیمت 75,250 دلار است. این تنها پیکاپ گروه با دیفرانسیل لغزش محدود جلو محسوب می‌شود. خریداران ترمور می‌توانند بدون هیچ هزینهٔ اضافی یکی از پیشرانه‌های 5 لیتری V8 تنفس طبیعی یا 3.5 لیتری V6 توئین توربو را انتخاب کنند. هردو موتور 400 اسب بخار قدرت دارند اما شش سیلندر توربو که زیر کاپوت نمونهٔ آزمایشی ما هم قرار داشت 122 نیوتن متر گشتاور بیشتری تولید می‌کند.

پیشرانهٔ 3.5 لیتری V6 اکوبوست فورد خریداران را متقاعد می‌کند که V8 تنفس طبیعی منسوخ شده است. ترمور با اینکه نه قوی‌ترین و نه سبک‌ترین عضو گروه است، به لطف کوهی از گشتاور و ضریب درایو نهایی کوتاه، ظرف 5.5 ثانیه از صفر به سرعت 96 کیلومتر بر ساعت می‌رسد و عنوان سریع‌ترین پیکاپ رقابت را از آن خود می‌کند. قوی‌ترین عضو گروه یعنی تاندرا اما به خاطر اضافه‌وزن ناشی از سیستم هیبریدی، برای رسیدن به سرعت 96 کیلومتر بر ساعت به 5.9 ثانیه زمان نیاز دارد و مقام سوم را کسب می‌کند. همچنین این پیشرانهٔ هیبریدی گاهی ما را به یاد یک موتور دیزلی زمخت می‌انداخت زیرا هرچند به یک موتور الکتریکی 48 اسب بخاری مجهز است اما نه نسبت به پیکاپ‌های بنزینی نرم‌تر است و نه کشش بیشتری دارد.

در رم و سیلورادو شاهد همان صدا و احساس آشنای V8 هستیم. پیشرانه‌های حجیم 6.2 لیتری شورلت و 5.7 لیتری دوج شخصیت مشابهی دارند اما وقتی صحبت از مسابقه شود، تریل باس فاصلهٔ زیادی از رقیب می‌گیرد. سیلورادو با شتاب 5.7 ثانیه تنها 0.2 ثانیه از فورد کندتر است اما 395 اسب بخار قدرت رم 6.6 ثانیه طول می‌کشد تا بتوانند پیکاپ را به سرعت 96 کیلومتر بر ساعت برسانند. البته همین شتاب هم برای یک پیکاپ کافی خواهد بود و مشکلی نداریم ولی سیستم هیبریدی خفیف e-Torque رم عملکرد جالبی ندارد. قبلاً می‌شد پیشرانهٔ 5.7 لیتری را بدون این سیستم سفارش داد اما متأسفانه این امکان دیگر وجود ندارد.

لاستیک‌های جنرال گربر F150 ما را شگفت‌زده کردند زیرا آن‌قدر چسبندگی داشتند که باعث می‌شدند خودرو با سرعت آهسته از تپه‌های گل‌آلود لغزنده بالا برود درحالی‌که دیگر پیکاپ‌ها برای رسیدن به بالای شیب به سرعت زیادی نیاز داشتند. ترمور همچنین بدون هیچ زحمتی و با کمترین لغزش چرخ‌ها از یک مسیر صخره‌ای شیب‌دار به‌گونه‌ای بالا رفت که گویی در حال حرکت روی جادهٔ آسفالت است. سیلورادو هم در آفرود احساس نشاط و چابکی بالایی دارد و مانند بز کوهی از ارتفاع‌ها بالا می‌رود اما برای فعال شدن قفل دیفرانسیل عقب خودکار گاهی باید صبر کرد. تریل باس و ربل هردو از لاستیک‌های گودیر رانگلر با عرض 275 استفاده می‌کنند اما درحالی‌که رم برای دستیابی به چسبندگی تلاش می‌کرد، سیلورادو با اعتمادبه‌نفس در گل‌ولای پیش می‌رفت. دلیل اصلی عملکرد ناشیانهٔ رم وزن 2662 کیلوگرمی ربل است.

تاندرا نیز نتوانست رقبا را به چالش بکشد. دیفرانسیل عقب TRD فقط در حالت 4 Low قفل می‌شود و برای این کار باید توقف کرد و تا ابد منتظر ماند تا گیربکس کمکی حالت را تغییر دهد. همچنین تاندرا و رم هردو در مسیرهای گل‌آلود هنگامی‌که تحت‌فشار قرار می‌گیرند حرکاتی به سمت طرفین دارند درحالی‌که تریل باس و ترمور مسیر انتخابی راننده را دنبال کرده سرنشینان را از حرکات جانبی جدا می‌کنند. احتمالاً دلیل این موضوع استفاده از تعلیق پنج اتصالی در عقب تاندرا و رم است که هرچند روی جاده کنترل بدنهٔ بهتری را فراهم می‌کند اما فنرهای شمش فورد و شورلت در آفرود بهتر از حرکات اضافی پیکاپ جلوگیری می‌کنند.

پس از رانندگی با این چهار پیکاپ طی سه روز در جاده‌ها و مسیرهای ناهموار، در کمتر از پنج دقیقه به اجماع رسیدیم و رتبه‌بندی واضح بود. تویوتا به خاطر قوای محرکهٔ ناامیدکننده، سواری آشفته و گیربکس کمکی منسوخ‌شده، با قاطعیت در جایگاه آخر قرار می‌گیرد. در هیچ بخشی این پیکاپ نسبت به رقبا برتری ندارد و با اینکه تازه نسل عوض کرده اما به نظر می‌رسد یک نسل از رم، شورلت و فورد عقب‌تر است.

رم ربل هم نمی‌تواند جایگاهی بهتر از سوم داشته باشد. این پیکاپ برای اینکه بتواند رقبای آمریکایی را مغلوب کند به پیشرانهٔ جدیدی مثل شش سیلندر خطی توئین توربوی هوریکین و یک رژیم غذایی نیاز دارد. کاهش 200 کیلوگرمی وزن رم به بهبود مصرف سوخت، شتاب و چابکی در جاده و آفرود کمک شایانی خواهد کرد.

شورلت سیلورادو تریل باس نایب‌قهرمان می‌شود. هرچند این پیکاپ روی سکوی اول نرفت اما همچنان کاملاً مورد تأیید ما است. پیکاپ شورلت با وجود بازطراحی کامل داخل هنوز هم به‌اندازهٔ دیگر رقبا لوکس به نظر نمی‌رسد اما با توجه به قیمت ارزان‌تر، این موضوع قابل‌چشم‌پوشی خواهد بود هرچند که معتقدیم طراحان شورلت می‌توانند طراحی داخلی و راحتی صندلی‌ها را بدون افزایش قیمت بهتر کنند.

در آخر هم به برندهٔ این رقابت یعنی فورد F150 ترمور می‌رسیم. هرچند توانایی‌های آفرود سیلورادو تقریباً در حد ترمور بود اما پیکاپ فورد در سرعت‌های پایین مطمئن‌تر عمل می‌کند و در داخل، صندلی‌ها و دید رو به بیرون بهتری هم دارد که برای استفاده‌های روزمره ویژگی‌های مهمی هستند. همچنین پیشرانهٔ توئین توربوی فورد هم مهر آخر را پای سند پیروزی ترمور میزند. این پیکاپ چه روی آسفالت و چه مسیرهای ناهموار، یک پکیج کامل است.

مقام چهارم: تویوتا تاندرا TRD Pro

نقاط قوت: مهارت هنگام خزش روی صخره‌ها، دکمه‌های داخلی مناسب، ظاهر باابهت و خشن

نقاط ضعف: شخصیت عجیب قوای محرکه، سواری آشفته، تکنولوژی 4x4 نسل قبلی

چکیده: جدیدترین پیکاپ گروه شبیه قدیمی‌ترین خودروی رقابت احساس می‌شود

مقام سوم: رم 1500 ربل

نقاط قوت: کیفیت سواری عالی، تناسب و دقت ساخت عالی در داخل، صندلی‌های عقب جادار

نقاط ضعف: مشکلات سیستم هیبریدی خفیف، آپشن‌های گران‌قیمت، سنگین‌تر و کندتر از چیزی که باید

چکیده: پیکاپی با بهترین رفتار جاده‌ای که به ارتقاء پیشرانه نیاز دارد

مقام دوم: شورلت سیلورادو تریل باس

نقاط قوت: قدرت و جذابیت موتور بزرگ V8، شاسی چابک، عملکرد مناسب در مسیرهای گل‌آلود

نقاط ضعف: کابین به کار بیشتری نیاز دارد، صندلی‌ها باید حمایت بیشتری از بدن داشته باشند، فقدان قفل دیفرانسیل دستی

چکیده: سیلورادو تریل باس پیکاپی توانمند باارزش بالا در برابر قیمت است

مقام اول: فورد F150 ترمور

نقاط قوت: قدرت و گشتاور بالا، عملکرد خوب چه در جاده و چه آفرود، کابین هوشمندانه و کاربردی

نقاط ضعف: فرمان بیش‌ازحد نرم، حرکات متلاطم عقب در جاده‌های شنی، تریم‌های نارنجی مطابق سلیقهٔ همه نیست

چکیده: ترمور یک پکیج کامل از همه لحاظ است که مشکلات بسیار کمی می‌توان در آن پیدا کرد