مقایسه عملکرد موستانگ GTD در نوربرگ‌رینگ با پورشه 911 GT2 RS

کسی از موستانگ توقع نداشت روزی
همچین رکوردی بزنه پس کارش واقعا
ستودنی هست

در کل نه موستانگ بلکه تمام خودروسازای
دنیا توی‌این پیست نمیتونن تهدیدی برای
پورشه باشن ( مرسدس رو فاکتور میگیرم )

در کل مرحبا به موستانگِ وحشی 🔥

87

10

چرا کوروت zo6 یا zr1 تو این پیست رکورد نمیزنن؟خیلی ضایع هستش که سریعترین خودرو آمریکایی تو رتبه ۱۳ این پیست باشه فکر کنم حتی هنسی ونوم جدید که دوهزار اسب داره اگه به پکیج دانفورس مجهز شه رکورد خوبی بزنه حتی زینگر ۲۱c که چندساله صحبتش هست هم میتونه جزو سه خودرو قرار بگیره ژاپن و آمریکا اصلا اوضاع خوبی تو لپ تایمهای نوبرگرینگ ندارند البته یکی دوتا رکورد متفرفه از سوبارو wrx و نیسمو GTR هست ولی بهترین رکورد شرکتی ژاپنیها هم واسه lfaنوربرگرینگ پکیج هستش که رتبه ۶۰ رو داره دوتا پله پایینترم GTR قرارداره

25

5

خیلی خوبه که بعضی دوستان خاص! بالاخره متوجه شدن که موستانگ، که پرفورمنس ترین پونی تولیدی آمریکاست، در بهترین حالتش، یک ماشین برای مسیر مستقیم، و مسابقه ی درگ هست (هرچند که وقتی همینجا یه مقاله درباره ی شکستن رکورد پورشه ۹۱۱ جی تی ۳، با حدود ۵۰۰ اسب بخار قدرت، توسط همین نسخه ی بسیار خاص موستانگ، با بیش از ۸۰۰ اسب بخار نیرو منتشر شد، خبری از این دست اعترافات بزرگ منشانه نبود!)، مگر اینکه تا آخرین حد ممکن، از کولار کربنی و تیتانیوم و منیزیوم و… درش بکار بره، که در اون صورت دیگه موستانگ سی چهل هزار دلاری معقول نیست! تبدیل می شه به این پدیده ی ۳۲۵ تا بالای ۶۰۰ هزار دلاری ای، که قطعاً هم رکورد ثبت شده ی نوربرینگش، با رقمی نزدیک به حداکثر قیمتش حاصل شده، که خوب، مشخصاً زیباست، رعب آوره، خواستنی ی، و سریع، اما نه به عنوان یک وسیله ی نقلیه ی پرسرعت، و حتی نمایشی و کم کاربرد، که بخوایم باهاش گهگاه یه سری هم به پیست بزنیم! در اینصورت انتخاب معقولی نیست (مگر اینکه به دید دلالانه بهش نگاه کنیم، که اونوقت به عنوان احتمالاً آخرین پونی اگزوتیک واقعی، با یه انجین وی ۸ هیولایی، باید ۶ تا ۷ سالی رو خرجش کنیم، تا ۶۰۰ هزار دلارمون، تبدیل بشه به مثلاً ۱ میلیون! که نمی شه گفت معامله ی منطقی ای هست!). چرا؟ چون با همین پول، می شه یه پرفورمانته، یا اصلا یکی از همین GT2 های RS خرید، که به همین اندازه چشمگیر، ولی بسیار تکنولوژیک تر و منطقی تر (از این نظر که واقعاً استحقاق هزینه ای که براشون پرداخت می شه رو دارن!) هستن، البته به عنوان یک ماشین پرفورمنس “مصرفی” واقعی…
درباره ی تاریخچه ی کمپانی ها، و ارتباطش با کیفیت محصولات تولیدی شون هم که اونقدر قبلاً صحبت کردیم، که دیگه به تله ی کودکانه ی شما گرفتار نخواهیم شد! همین بس، که اگر حساب تاریخ تأسیس، تأثیری در برتری محصولات یک کمپانی داشت، قطعا امروز پژو در وضعیت بهتری قرار داشت!
مخترع خط تولید، به مفهومی که امروز می شناسیم هم، مارک برونل و هنری مودسلی انگلیسی بودن، که در سال ۱۸۰۳ میلادی، برای استفاده در صنایع دریانوردی بریتانیا، چنین شیوه ای از تولید رو ابداع کردن. هنری فورد کبیر انگلیسی/بلژیکی، اولین شخصی بود که از این تکنولوژی استفاده ی شخصی کرد، و به بهترین شکل، اون رو در کارخانه ی صنعتی خودش، یعنی فورد موتورز، در گستره ای بسیار وسیع تر از قبل، جهت تولید فورد مدل تی استفاده کرد.
فرزند رشید ایشون هم، در دهه ی شصت میلادی، وقتی که دید کمپانی تحت مدیریتش، در دنیا به عنوان یک تولیدکننده ی اقتصادی و انبوه شناخته شده، تصمیم گرفت که فرمول بریتانیایی “امروز مسابقه بده؛ فردا بفروش”! وارد رقابت های اتومبیل رانی اروپایی بشه، تا فروش دهه های آینده ش رو تضمین کنه (که کرد!)، و اولین راهی که برای رسیدن به این هدف پیدا کرد، خریدن کمپانی اروپایی برنده بود، که دستشو خوندن و نشد! و تنها راه باقی مونده، کمک گرفتن (البته بیش از کمک! تمام مسئولیت مهندسی، طراحی و تولید یک ماشین برنده ی مسابقات، با طرف انگلیسی، و دادن چک سفید در وجه حامل! از طرف فورد…) از خود اروپایی ها بود، که طبیعتاً منطقی و موفقیت آمیز بود! اما از اونجایی که کمپانی به هدف تبلیغاتی خودش رسیده بود، و دیگه پول اضافه ای نداشت که خرج اینجور قرتی بازیا کنه! بعد از اون ماشین خاص، دیگه خبری از یه آمریکایی برنده، در مسابقات جدی اروپایی شنیده نشد!
البته باز خدا پدر هنری فورد دوم رو بیامرزه، که هزینه کرد اون زمان! بقیه ی آمریکایی ها زرنگ تر بودن و از پیروزی یک ماشین آمریکایی در لمانز، سال‌های سال، نهایت بهره ی تبلیغاتی رو بردن! اما گویا تازگی ها، و اینبار جی ام تصمیم گرفته که دوباره با استفاده از شیوه های مهندسی اروپایی، همون فرمول فورد رو، گویا در مقیاس تبلیغاتی وسیع تری (هم در فرمول وان و هم در خیابان)، پیاده سازی مجدد کنه! به همین خاطر از سنت ها عبور کرده، مستقیما با یک برداشت ماکروسکوپی از انجین هشت سیلندر فراری، یک ماشین موتور میانی، با طراحی کاریکاتورگونه ساخته! و از حاصل همکاری با ماریو آندرتی ایتالیایی، و شاسی دلارا و پاوریونیت… خلاصه قراره یه تیم کاملاً آمریکایی فرمول وان هم راه بندازه!
خدا رو شکر که هنوز فرمول آمریکایی “۹۹ دلار هزینه ی تبلیغات کن، با ۱ دلار هم محصولت رو بساز و روانه ی بازار کن، و مطمئن باش که خواهی فروخت” جواب می ده…

17

8