فورد طرح پیشرانهٔ هیدروژنی نوآورانه خود را به ثبت تجاری رساند

رقابت برای الکتریکی‌سازی باعث شده بسیاری از خودروسازان برای تولید خودروهای برقی عجله کرده و گزینه‌های پاک دیگری مثل هیدروژن را فراموش کنند. بااین‌حال، همهٔ این خودروسازان دچار این فراموشی نشده و هیدروژن درست مثل مسابقهٔ خرگوش و لاک‌پشت به‌آرامی در حال پیشرفت است. طبق اسنادی که برای اولین بار توسط ماسل کارز اند تراکس منتشر شده، فورد طرح تجاری یک پیشرانهٔ درون‌سوز هیدروژنی توربوشارژ تزریق مستقیم را به ثبت رسانده است که می‌تواند مشکل انفجار زودهنگام (این مشکل با ناک زدن متفاوت است) هنگام استفاده از هیدروژن به‌عنوان سوخت را کاهش دهد.

البته طرح تجاری فورد شامل یک پیشرانهٔ تکمیل شده نیست بلکه نشان می‌دهد که چگونه باید هوا و سوخت را در زمان مناسب برای رسیدن راندمان بهینه ترکیب کرد. به بیان ساده، ازآنجایی‌که هیدروژن میل به منفجر شدن دارد، کنترل زمان احتراق در سیلندرها بسیار مهم است. اگر به پیشرانه مخلوط مناسبی از سوخت و هوا وارد نشود، باعث انفجار زودهنگام سوخت خواهد شد که ناک زدن، کاهش قدرت و آسیب موتور را به دنبال خواهد داشت. در طرح فورد، هوا و سوخت به‌طور مجزا کنترل می‌شوند که این کار برای سوخت با استفاده از تزریق مستقیم و برای هوا با استفاده از گردش گازهای خروجی اگزوز یا همان EGR انجام می‌گیرد. همچنین زمان‌بندی متغیر سوپاپ‌ها نیز به کنترل زمان مناسب برای ورود هوا و سوخت به سیلندرها کمک می‌کند.

این سیستم می‌تواند هنگامی‌که برای کاهش دمای احتراق به گشتاور بیشتری نیاز است، جریان EGR را افزایش دهد و از این طریق موجب کاهش انفجارهای زودهنگام شود. هنگامی‌که به گشتاور کمتری نیاز باشد نیز جریان EGR و مقدار سوخت کاهش پیدا می‌کند. هرچند طرح تجاری فورد فقط یک سیلندر را نشان می‌دهد اما استفاده از این تکنولوژی برای چندین سیلندر دور از انتظار نخواهد بود. اگر این اتفاق رخ دهد، می‌توانیم یک پیشرانهٔ V8 هیدروژنی از فورد ببینیم که عمر خودروی اسپرتی مثل موستانگ را افزایش خواهد داد. هرچند الکتریکی‌سازی پایانی برای بسیاری از خودروهای اسپرت خواهد بود اما اگر خودروسازانی مثل تویوتا و فورد بتوانند پیشرانه‌های درون‌سوز هیدروژنی را به تولید انبوه برسانند، علاقه‌مندان خواهند توانست بدون نیاز به سوخت‌های فسیلی، همچنان از صدا و قدرت موتورهای درون‌سوز سنتی بهره‌مند شوند.