یاماها و ساخت موتوری قدرتمند برای فورد در دهه 80 میلادی

عزیزم Mad.z.Max جان سلام . . . بعد از مدتی کوتاه . . . به خاطر خودت . . . امیدوارم دوست داشته باشی . . . . . . . . فورد تاروس تست شده ، SHO مدل ۱۹۸۹، جهان را شوکه کرد : اتومبیل‌های پیشرو، اتومبیل‌هایی هستند که قوانینی را که سایر اتومبیل‌ها براساس آن قضاوت می‌شوند را کاملاً بازنویسی می‌کنند و فقط چند بار در یک دهه ظاهر می‌شوند. فورد موستانگ ۱۹۶۴ یک خودروی موفق بود که ترکیبی از استایل جذاب و قیمت پایین را ارائه می‌کرد که هیچ رقیبی نمی‌توانست با آن برابری کند. Datsun 240Z 1970 خودروی موفق دیگری بود که موتور شش سیلندر، سیستم تعلیق کاملاً مستقل و خطوط عجیب و غریب را به کلاسی که قبلاً تحت سلطه رودسترهای قدیمی بریتانیایی بود، آورد. هوندا آکورد ۱۹۷۶ نشان‌دهنده موفقیت دیگری بود که استانداردهای خودروهای کامپکت را برای همیشه تغییر داد و ثابت کرد که یک سدان کوچک و مقرون‌ به‌صرفه می‌تواند به اندازه یک مدل بزرگ و گران‌قیمت، اصلاح و توجه به جزئیات داشته باشد. فورد تاروس ۱۹۸۹ SHO ، جایگاه خود را در باشگاه موفقیت آمیزها به این دلیل به دست می آورد که کلاس سدان چهار در با عملکرد بالا را به راحتی بر دور سر خود می چرخاند ! اگر اغراق آمیز به نظر می رسد، صلاحیت های SHO را در نظر بگیرید. در سال ۱۹۸۹ میلادی هستیم و این موتور دارای یک موتور ۲۴ سوپاپ V-6 است که ۲۲۰ اسب بخار قدرت تولید می کند ! از یک شروع ایستاده، می تواند در ۶.۷ ثانیه به سرعت ۶۰ مایل در ساعت برسد. حداکثر سرعت آن ۱۴۳ مایل در ساعت است که مو را بر تن هرکسی صاف می کند و همه این ها در اتاقی که برای پنج بزرگسال و یک چمدان ، محفظه کافی و مناسبی دارد ، اتفاق می افتد و تمام این هیجان برایتان ، کمتر از ۲۰۰۰۰ دلار آب می خورد ! آیا هنوز هم تحت تأثیر قرار نگرفته اید ؟ پس باید بگویم که هم اکنون در بازار ، با هیچ سدانی در محدوده قیمتی زیر ۲۰۰۰۰ دلار نمی توانید عملکرد خیره کننده SHO را لمس کنید. در واقع ، تنها سدان‌های چهار در تولیدی سریع‌تر یا سریع‌تر از SHO ، مدل‌های ۷۱۰۰۰ دلاری ۷۵۰iL BMW و ۵۱۰۰۰ دلاری M5 هستند و همچنین بد نیست بدانید SHO از سدان‌های پرفورمنس با قیمت مناسبی ، نظیر مرسدس ۳۰۰E و ۵۶۰ SEL ، آئودی ۲۰۰ توربو و ساب ۹۰۰۰ توربو نیز ، بهتر عمل می‌کند و به طور کامل از تمامی سدان های دیگر در محدوده ۲۰۰۰۰ تا ۳۰۰۰۰ دلار به راحتی پیشی می گیرد . البته از آنجایی که هیچ چیز کامل نیست این نکته را نیز باید یادآوری کنم که هم اکنون ، تنها خودروهایی در بازار که می توانند به ترکیب برنده SHO ( قیمت پایین و عملکرد بالا ) نزدیک شوند، موستانگ GT ، کامارو IROC-Z و دوقلوهای جدید Diamond-Star هستند، اما در خوش بینانه ترین حالت، اگر بتوان گفت این چهار خودرودر بالاترین رنج عملکردی خود، کمی سریعتر و ارزانتر از SHO هستند، این را نیز همزمان باید افزود که هیچ کدامشان نمی توانند به اندازه SHO سودمند و با ارزش به نسبت قیمت پرداختی باشند یعنی به زبان خیلی ساده، بیش از هر چیز دیگری در بازار خودرویی امروز، Taurus SHO به علاقه مندان، خودرویی بیشتر و کامل تر را با دلار پرداختی شان ، ارائه می دهد. شاید بد نباشد بدانید که SHO مخفف “خروجی فوق العاده بالا” است – توصیف مناسبی از موتور V-6 جدید و قابل توجه این Taurus. این نیروگاه مخوف که توسط یاماها طراحی و ساخته شده است ( توسط خودی ها “شوگان” نامیده می شود ) یک نسخه پیچیده، ۲۴ سوپاپه و با کارایی بالا از استاندارد ۳.۰ لیتری شش سیلندر Taurus است. این دو موتور، در چند بعد کلیدی مشترک هستند : از جمله زاویه یکسان ۶۰ درجه بانک سیلندر ( هر خط سیلندر به عنوان بانک سیلندر : زاویه بین بانکهای استوانه را “زاویه بانک” می نامند ( مانند موتورهای V یا موتورهای تخت ، مانند موتورهایی در مواردی که سیلندرها در دو یا چند خط مرتب شده اند ) ) ، سوراخ ۸۹.۰ میلی‌متری و ۸۰.۰ میلی‌متر جای حرکت ( سکته )، اما از نظر فیزیکی کاملاً متفاوت هستند . در واقع، موتور شوگان، تنها چند قطعه جزئی مشترک با برادر دوازده سوپاپ خود دارد . همچنین باید بگویم در ساخت موتور شوگان از فلزاتی برای بالاترین میزان عملکرد و مقاومت حرارتی استفاده شده است. دو سر بادامک دو طرفه، چهار سوپاپ در هر سیلندر، تاج V-6 را تشکیل می‌دهند. ریخته گری سر آلومینیومی هر کدام شامل سه محفظه احتراق سقفی است. هر محفظه احتراق مجهز به دو سوپاپ ورودی ۳۵ میلی متری، دو دریچه خروجی ۳۰ میلی متری و یک شمع جرقه ای با نوک پلاتین ۶۰۰۰۰ مایلی واقع در مرکز است. میل بادامک دوقلو در بالای هر ردیف از محفظه های احتراق قرار دارد. آنها سوپاپ ها را از طریق شیرهای سطلی فعال می کنند. یک تسمه منفرد که توسط جلوی میل لنگ هدایت می شود، بادامک های ورودی را در هر دو سر می چرخاند. یک زنجیر در پشت هر سر، هر بادامک ورودی رانده شده را به بادامک اگزوز مجاور آن متصل می کند. همچنین یک منیفولد ورودی دقیق، تقریباً به اندازه‌ای بزرگ که موتوری را که زیر آن قرار دارد پنهان کند، از توانایی‌های تنفسی هدها در دور بالا بدون به خطر انداختن عملکرد دور در دقیقه حداکثر استفاده را می‌کند. منیفولد دارای دو محفظه پلنوم متصل به هم و دوازده ورودی است. هر پلنوم سه دونده کوتاه مدت و سه دونده بلند را تغذیه می کند. رانرهای کوتاه مستقیماً به سیلندرهای زیر هر پلنوم و رانرهای بلند به سیلندرهای بانک سیلندر مقابل متصل می شوند. زیر ۴۰۰۰ دور در دقیقه، یک دریچه گاز پروانه ای در هر دونده کوتاه بسته می ماند و موتور را مجبور می کند از طریق دورهای بلند که برای تنفس در دور کم بهینه شده اند، نفس بکشد. بالای ۴۰۰۰ دور در دقیقه – جایی که تقاضای موتور برای هوا بیشتر از چیزی است که دونده‌های طولانی می‌توانند ارائه کنند – دریچه‌های پروانه‌ای باز می‌شوند، دونده‌های کوتاه فعال می‌شوند و به موتور اجازه می‌دهند آزادانه در تمام دوازده راندر تنفس کند. دور موتور شوگان به ۷۳۰۰ دور در دقیقه محدود شده است – نه برای محافظت از اجزای داخلی، بلکه برای جلوگیری از جدا شدن سیستم درایو لوازم جانبی. (خود موتور می تواند با خیال راحت بیش از ۸۵۰۰ دور در دقیقه بچرخد.) دوام موتور از میل لنگ و میله های اتصال فولادی ساخته شده ناشی می شود. یک بلوک استوانه ای چدنی با مقاومت بالا با تکیه گاه های یاتاقان اصلی و رویه های عرشه. و یک سیستم خنک‌کننده که پوشش‌های کامل آب ۳۶۰ درجه در اطراف سیلندرها، گذرگاه‌های خنک‌کننده فوق‌العاده بزرگ و مبدل حرارتی روغن و آب ارائه می‌دهد. یاماها هنگام طراحی این موتور کوتاهی نکرد. یک سیستم کنترل موتور فورد EEC-IV عملکرد موتور شوگان را تنظیم می کند. این سیستم توسط شبکه‌ای از حسگرها تغذیه می‌شود که جریان هوا، فشار هوا، موقعیت دریچه گاز، دور موتور، دمای هوا، دمای مایع خنک‌کننده، انفجار، و محتوای اکسیژن در هر منیفولد اگزوز را کنترل می‌کند. سپس خروجی های EEC-IV به طور متوالی شش انژکتور دو پورت موتور و سه سیم پیچ در سیستم احتراق بدون توزیع کننده آن را روشن می کنند. این چیدمان احتراق را چنان کارآمد کنترل می کند که نیازی به تزریق هوا در سیستم اگزوز نیست، و یک سیستم EGR فقط در کالیفرنیا با انتشار گازهای گلخانه ای مورد نیاز است. موتور شوگان به همان اندازه که کارآمد است قدرتمند است و ۲۲۰ اسب بخار در ۶۰۰۰ دور در دقیقه و ۲۰۰ پوند فوت گشتاور در ۴۸۰۰ تولید می کند. قدرت توسط یک گیربکس پنج سرعته دستی ساخت مزدا به چرخ های جلو منتقل می شود. اتوماتیک ارائه نمی شود. این پیشرانه Taurus SHO را به قدرتمندترین خودروی محرک جلو در جهان تبدیل می کند. این یک نسخه بالقوه برای فاجعه است، زیرا پویایی حرکت با راننده های عضلانی جلویی مهربان نیست. برای یک جفت لاستیک که به طور همزمان اکثر وزن خودرو را تحمل می کند، ثبات جهت را فراهم می کند و سعی می کند ۲۲۰ اسب بخار را به پیاده رو منتقل کند، کار سختی است. این مشکل با شتاب گیری شدید تشدید می شود، که لاستیک های جلو را تخلیه می کند – مانند همه ماشین ها – و کشش را در جایی که یک خودروی محرک جلو بیشتر به آن نیاز دارد، کاهش می دهد. مهندسان سیستم تعلیق فورد در تلاش‌های خود برای پاکسازی SHO از شر موتورهای محرک جلو مانند فرمان گشتاور و چرخش چرخ، با چندین چالش مواجه شدند. هنگامی که یک چرخ به سمت بالا و پایین حرکت می کند، زوایای نیم شفت و ابعاد شعاع اسکراب تغییر می کند. حرکات چرخ جلو و عقب، که به دلیل انطباق بوش ایجاد می شود، باعث ایجاد حرکات ناخواسته فرمان می شود. وقتی هر دو چرخ جلو با هم حرکت می‌کنند و نیم‌شفت‌ها تقریباً به اندازه چرخ‌های SHO هستند، هیچ‌یک از انواع حرکت مشکلی ندارند. اما وقتی ماشین در گوشه ای می غلتد یا با جاده ای پر دست انداز مواجه می شود، چرخ ها به طور ناهموار حرکت می کنند و باعث می شود ماشین به یک سمت کشیده شود. برای محدود کردن حرکات چرخ عمودی و چرخش بدنه SHO، مهندسان فورد نرخ فنر Taurus را ۳۰ درصد افزایش دادند، کمک فنرهای محکم تری نصب کردند و میل ضد غلتش جلو را از ۲۰.۵ میلی متر به ۲۴.۰ و عقب را از ۲۰.۰ میلی متر به ۲۶.۰ افزایش دادند. برای کاهش حرکات چرخ های جلو و عقب، بوش ها را در قسمت های عقب و جانبی سیستم تعلیق جلو سفت کردند. در نهایت، اگرچه این تغییر هیچ کمکی به کاهش گشتاور فرمان نکرد، مهندسان بوش های سفت تری را در پیوندهای جانبی عقب اضافه کردند که به کمک انگشتان پا در پیچ های سخت کمک می کند. تلاش های فورد به طور قابل توجهی موفقیت آمیز بوده است. کلاچ را روی ۴۰۰۰ دور در دقیقه رها کنید و لاستیک های جلوی SHO به طور تمیز و یکنواخت روشن می شوند – بدون هیچ حرکت یا کشیدن چرخ. و هنگامی که لاستیک ها به هم وصل می شوند، SHO مستقیماً جلو می رود. SHO در مسیرهای ناهموار نیز پایدار است. برخلاف برخی دیگر از درایورهای قدرتمند جلو، SHO در هنگام مواجهه با ضربه‌ها در شتاب شدید، از این طرف به آن طرف تیر نمی‌خورد. احساس فرمان نیز تا حد زیادی تحت تأثیر قدرت موتور قرار نمی گیرد که این تا حدی به دلیل مکانیسم دامنه وسیع فرمان برقی بسیار پرتلاش SHO است .اما باید اذعان کرد همانطور که هدایت Taurus SHO خوب است، ( هنوز هم کم فرمانی آن در حد مجاز است ) اما مشکلی نیز در چیدمان اجزای محرک جلوبندی آن وجود دارد یعنی هنگامی که به این اجزا به شدت فشار وارد می شود، لاستیک های جلویی که بیش از حد کار می کنند، ناگزیر قبل از عقب افتادن به محدودیت های کشش خود می رسند. با این حال، در مورد SHO، این محدودیت‌ها به‌طور تحسین‌برانگیزی بالا هستند . لاستیک‌ها به اندازه‌ای که به وزن ۰.۸۲ گرم روی لنت می‌رسند، آویزان می‌شوند، و شاسی همیشه به طور منطقی نزدیک به تعادل خنثی باقی می‌ماند. در نهایت باید گفت هدایت SHO با پای راست به همان لذت و راحتی احساس هدایت آن با چرخ اتوموبیل است که این نشان دهنده میزان بالای اطلاعات دریافتی راننده از سطح مسیر است . تعجب آور است که سیستم تعلیق سفت SHO جریمه کمی در راحتی سواری دارد. اگرچه این خودرو لیموزین نیست، اما SHO در مورد درزهای انبساط و ترک های کوچک بسیار سازگارتر از آن چیزی است که انتظار می رود خودرویی با چنین بوش های تعلیق سفت باشد. به گفته مهندسان فورد، بیشتر اعتبار به تایرهای ۲ I 5/65VR-15 Goodyear Eagle GT+4 تعلق می گیرد که به طور خاص برای SHO توسعه یافته اند. در مقایسه با BMW سری ۳، SHO در برابر ضربه های بزرگ کمی محکم تر و نسبت به ضربه های کوچک کمی نرم تر است. موتور عجیب و غریب SHO با سیستم تعلیق تنظیم شده آن کاملاً مطابقت دارد. V-6 چهار دوربین می‌تواند به همان اندازه که سبک رانندگی شما می‌خواهد محجوب یا مسلط باشد. اگر هرگز آن را بیش از ۳۵۰۰ دور در دقیقه نچرخانید، موتور هرگز اسرار خود را برای مسافران شما فاش نخواهد کرد. با این حال، آن را خاموش کنید، و حتی کم‌نورترین و نادان‌ترین سرنشینان شما متوجه می‌شوند که SHO توسط یک مکانیسم قابل توجه انرژی می‌گیرد. در بالای ۵۰۰۰ دور در دقیقه، موتور شوگان مانند یک V-12 ایتالیایی عجیب آواز می خواند. و رانش به جلو که ایجاد می کند آن تصویر را تقویت می کند. از همه مهمتر، شوگون V-6 هرگز راننده را با یک گشتاور غیرمنتظره تکان نمی دهد. تنها زمانی که راننده تقاضای آگاهانه نیرو داشته باشد – مثلاً با کاهش دنده و دریچه گاز – موتور شوگان عضله خود را نشان می دهد. قدرت فقط زمانی وجود دارد که شما آن را بخواهید – بدون هیچ شگفتی . در مقایسه با فورد موستانگ V-8 قدرتمند، SHO تنها ۰.۳ ثانیه در یک چهارم مایل کندتر است. و تمام آن زمان از دست رفته در شروع اتفاق می افتد. پس از رولینگ ، SHO با موستانگ همگام می شود و با همان سرعت تله ۹۵ مایل در ساعت دویدن را به پایان می رساند. بالاتر از ۱۰۰ مایل در ساعت، SHO برتر از نظر آیرودینامیکی به طور پیوسته از موستانگ فاصله می گیرد. Taurus SHO یک سدان خانوادگی سریع پنج سرنشین است. تنها بخشی از پیشرانه SHO که کاملا مطابق با استانداردهای درجه یک نیست، جعبه دنده پنج سرعته دستی است. عملکرد آن کمی بیش از حد بریده بریده و برای سلیقه ما سنگین است. با این شیفتر هیچ دنده ای را از دست نخواهید داد، اما آن را با گیربکس هوندا هم اشتباه نخواهید گرفت. همچنین انتظار داریم که شاهد ترمزهای قوی تری در خودرویی با پتانسیل سرعت SHO باشیم. علیرغم داشتن دیسک های تهویه شده در اطراف، SHO ما برای توقف از سرعت ۷۰ مایل در ساعت به ۱۹۸ فوت نیاز داشت. با این حال، ترمزهای ضد قفل به عنوان تجهیزات استاندارد خودروی سال آینده هستند و باید قدرت ترمز اضافی مورد نظر ما را فراهم کنند. از نظر ما، استایل SHO نیز به کار بیشتری نیاز دارد. شاید فورد SHO را به عنوان یک کشتی (کشتی Q – سفید ) بدون مزاحمت طراحی کرده باشد، اما اگر کمی کمتر شبیه یک گاو نر اهلی ( از گونه های باغی ) به نظر برسد، خوشحال تر خواهیم بود. بدنه جدید اطراف محیط پایین خودرو به درستی ظریف است و ما خطی از آن را تغییر نمی دهیم. اما رینگ‌های آلیاژی منحصربه‌فرد، اسپویلر عقب و اگزوزهای کرومی‌شده با ذوق، وضعیت خاص SHO را برجسته می‌کنند. هیچ مشکل هویت کلاسی در داخل SHO وجود ندارد. صندلی‌های اسپرت جدید با تکیه‌گاه‌های کمری با قابلیت تنظیم برقی و تکیه‌گاه‌های جانبی، سرنشینان جلوی SHO را در خود جای می‌دهند. بین آنها یک کنسول تمام قد قرار دارد که شیفتر دستی را در خود جای داده است. داشبورد یک دسته ابزار آنالوگ (شامل سرعت سنج ۸۰۰۰ دور در دقیقه) و تزئینات فلزی به جای چوب را روی سطح داشبورد ارائه می دهد. فضای داخلی SH O کاملاً مطابق با استانداردهای درجه یک آلمان نیست، اما کاربردی، راحت و متمایز است. Taurus SHO زمانی که در اواخر سال ۱۹۸۸ به فروش می رسد، تنها به صورت کاملاً مجهز فروخته می شود. ویژگی های استاندارد شامل تهویه مطبوع، کروز کنترل، فرمان شیب دار، رادیو استریو AM/FM با چهار بلندگو و آینه های برقی، صندلی ها، پنجره ها و قفل ها تنها گزینه های اصلی تودوزی چرمی، سانروف و ارتقاء سیستم های مختلف استریو خواهد بود. قیمت‌ها تا زمانی که به چاپ نرسانده‌ ایم اعلام نمی‌شود، اما فورد قول می‌دهد که برچسب پایه SHO به زیر مرز ۲۰۰۰۰ دلار برسد. از آنجایی که Taurus SHO می تواند از هر چهار در دیگر با قیمت کمتر از ۵۰۰۰۰ دلار پیشی بگیرد، نظم بازار را ( سلسله مراتب سدان های پرفورمنس ) کاملاً بر هم می زند. Taurus SHO اولین سدانی است که عملکرد عالی و آماده برای اتوبان را با هندلینگ عالی، کاربرد روزمره خانوادگی و قیمتی در دسترس انسان‌های معمولی ترکیب می‌کند. این ویژگی ها این خودروی خیره کننده را به مهم ترین پیشرفت خودرویی در سال های اخیر تبدیل کرده است.

12

0