یادی از الدزمبیل راکت 88؛ اولین خودروی عضلانی آمریکا

خودروهای عضلانی بخشی نمادین از خودروسازی آمریکا هستند. بااین‌حال، درحالی‌که اکثر مردم خودروهای عضلانی را با نام‌هایی مثل پونتیاک GTO و فورد موستانگ می‌شناسند، اولین ماسل کار تاریخ، الدزمبیل راکت 88 است که در سال 1949 عرضه شد یعنی بیش از یک دهه قبل از آنکه ماسل کارها در بازار آمریکا مطرح شوند. ازاین‌رو، در ادامه قصد مرور تاریخچهٔ این خودرو را داریم تا بیشتر با آن آشنا شویم.

تعریف خودروی عضلانی موضوعی موردبحث است ولی اکثر علاقه‌مندان معتقدند ماسل کار به خودرویی نه‌چندان بزرگ دیفرانسیل عقب با پیشرانهٔ V8 بزرگ و قدرتمند و قیمت مناسب گفته می‌شود. به همین دلیل، معمولاً از پونتیاک GTO که در سال 1964 متولد شد به‌عنوان اولین خودروی عضلانی واقعی یاد می‌شود ولی در ادامه خواهیم دید اولین خودرویی که فرمول ماسل کارها را استفاده کرد، الدزمبیل راکت 88 بود.

الدزمبیل 88 که برای پر کردن فاصلهٔ بین مدل‌های 76 و 98 در نظر گرفته شده بود، اولین بار در سال 1949 معرفی شد. این خودرو روی نسخهٔ اصلاح‌شده‌ای از پلت‌فرم A-Body جنرال موتورز ساخته شده بود که با خودروهایی مثل شورلت شول و پونتیاک تمپست مشترک بود. 88 ابعاد یکسانی با 76 داشت اما از 98 حدود 25 سانتی‌متر کوچک‌تر بود؛ بنابراین، الدزمبیل در سال 1949 اساساً سه خودروی فول سایز ارائه می‌کرد اما 88 کمی خاص‌تر بود. برخلاف مدل 76 که با یک پیشرانهٔ شش سیلندر خطی عرضه می‌شد، 88 به یک موتور V8 مجهز بود. هرچند همین موتور در مدل 98 هم ارائه می‌شد اما 88 کمی جمع‌وجورتر بود و وزن کمتری داشت. به‌طور خلاصه، 88 اولین خودروی آمریکایی بود که بدنهٔ نسبتاً کوچک و سبک‌وزنی را با پیشرانهٔ V8 قدرتمند ترکیب کرد.

پیشرانه‌ای هشت سیلندری که در سینهٔ 88 قرار گرفت، یک موتور کاملاً جدید بود که راکت نام داست و جایگزین پیشرانهٔ هشت سیلندر خطی الدزمبیل شد. به همین دلیل، این خودرو راکت 88 نام گرفت. این موتور در نسخهٔ اول 5 لیتر حجم داشت و به لیفترهای هیدرولیکی، میل‌لنگ فورج‌کاری شده و پیستون‌های آلومینیومی مجهز بود. همچنین قطر سیلندر این موتور هم از کورس پیستون بیشتر بود. این موتور با کاربراتور دو دهنه، 135 اسب بخار قدرت تولید می‌کرد که شاید امروز رقم اندکی به نظر برسد اما در سال 1949 موتور بسیار سرحالی محسوب می‌شد. برای مقایسه، موتور V8 محبوب سرتخت فورد در آن دوران تنها 100 اسب بخار داشت. پیشرانهٔ راکت همچنین گشتاور قابل‌توجه 343 نیوتن متری تولید می‌کرد. به لطف این نیرو، راکت 88 ظرف حدود 13 ثانیه از صفر به سرعت 96 کیلومتر بر ساعت می‌رسید و می‌توانست به حداکثر سرعت 155 کیلومتر بر ساعت دست پیدا کند. این خودرو 400 متر را هم در 18 ثانیه طی می‌کرد.

همان‌طور که گفته شد، راکت 88 اولین خودرویی بود که بدنهٔ کوچک و سبک‌وزنی را با پیشرانهٔ V8 قدرتمند ترکیب کرد. این دقیقاً همان فرمولی بود که خودروهای عضلانی بر پایهٔ آن شکل گرفتند. علاوه بر این، الدزمبیل با راکت 88 وارد مسابقات نسکار هم شد. این خودرو در نسکار بسیار موفق عمل کرد و از سال 1949 تا 1951 در بیش از نیمی از مسابقات پیروز شد هرچند که بعداً زیر سایهٔ هادسون هورنت قرار گرفت. موفقیت راکت 88 در پیست به فروش آن کمک شایانی کرد و ماسل کار الدزمبیل در اقتصاد رو به رشد آمریکا پس از جنگ، در بین نظامی‌های سابق بسیار محبوب شد و فروش چشمگیری را تجربه کرد. نسل اول 88 تا سال 1953 تولید شد و در سال 1952، الدزمبیل مدل سوپر 88 را با کاربراتور چهار دهنه و 160 اسب بخار قدرت معرفی کرد.

88 برای پنج دهه در سبد محصولات الدزمبیل ماندگار شد اما در سال 1985 در نسل نهم با حذف موتور V8 و تبدیل شدن به خودرویی دیفرانسیل جلو، بسیار از شکوه سابق خود فاصله گرفت. نسل دهم و آخر 88 هم در طول دههٔ 90 تولید شد اما هیچ نشانی از شکوه سابق نداشت تا اینکه الدزمبیل نهایتاً در سال 1999 به تولید آن پایان داد. پیشرانهٔ V8 راکت نیز در اشکال مختلف تا سال 1990 زنده ماند هرچند که در سال 1975 نام راکت از روی آن حذف شد. این موتور در اوایل دههٔ 60 به توربوشارژ مجهز شد و اولین موتور توربوی تولیدی در صنعت خودروسازی لقب گفت. موتور راکت در سال 1964 نیز بازطراحی شد و در سینهٔ همهٔ محصولات الدزمبیل قرار گرفت و حتی به زیر کاپوت خودروهای بیوک، کادیلاک و پونتیاک هم راه پیدا کرد.

به‌طورکلی، هرچند راکت 88 به‌عنوان یک خودروی پرفورمنس معرفی نشد اما پیشگام ایجاد فرمولی بود که منجر به تولید ماسل کارها شد. این خودرو باعث شد دیگر خودروسازان آمریکایی به نسکار بپیوندند. طی سال‌های بعد نیز آمریکایی به لطف قیمت ارزان سوخت و هیجان بالای ناشی از پرفورمنس موتور V8، عاشق ماسل کارها شدند و این‌گونه شد که دوران طلایی خودروهای عضلانی در سال 1964 با معرفی پونتیاک GTO و فورد موستانگ آغاز شد. محبوبیت این خودروها در اواخر دههٔ 60 به اوج رسید و باعث خلق افسانه‌هایی مثل دوج چارجر، پلیموث باراکودا و شورلت کامارو شد یعنی خودروهایی که بدون ساخت الدزمبیل راکت 88 شاید هیچ‌گاه تولید نمی‌شدند.