رانندگی با کامیون هیدروژنی هیوندای اکسینت، پاک‌تر از النترا و ساکت‌تر از پریوس!

کامیون هیدروژنی هیوندای اکسینت با آلایندگی صفر، قدرت ۵۷۰ اسب بخاری و کابینی لوکس، پاک‌تر از النترا و بی‌صداتر از پریوس است و آینده حمل‌ونقل را نشان می‌دهد.

گرچه خودروهای پیل سوختی هیدروژنی دقیقاً با آب کار نمی‌کنند، اما جز بخار آب هیچ آلاینده مضری تولید نمی‌کنند. این فناوری شگفت‌انگیز تنها به دلیل هزینه، دسترسی محدود و چالش‌های توزیع هیدروژن با محدودیت‌هایی مواجه است. تنها چند خودروساز مانند هوندا، هیوندای و تویوتا خودروهای پیل سوختی را برای مصرف‌کنندگان در آمریکا عرضه می‌کنند اما این فناوری راه‌های دیگری برای کاهش آلایندگی پیدا کرده است. طی سفری به کارخانه متاپلنت گروه هیوندای موتور در نزدیکی ساوانا، جورجیا، مطلع شدیم که این خودروساز کره‌ای از ۲۱ کامیون هیدروژنی برای حمل قطعات خودرو به کارخانه استفاده می‌کند. ازآنجاکه این کامیون‌ها در مسیر بسته‌ای بین کارخانه و مقصد حرکت می‌کنند، گزینه‌ای ایده‌آل برای یک کامیون سنگین بدون آلایندگی هستند. بدین ترتیب، فرصتی دست داد تا این کامیون هیدروژنی که اکسینت (XCIENT) نام دارد را بررسی کرده و برای مدت کوتاهی پشت فرمان آن بنشینیم.

نحوه عملکرد کامیون اکسینت

پیشرانه کامیون پیل سوختی اکسینت مشابه چیزی است که در هیوندای نکسو یا تویوتا میرای می‌بینید، اما در مقیاسی بزرگ‌تر. کابین کامیون به سمت جلو باز می‌شود و مخازن هیدروژنی با ظرفیت ۷۰ کیلوگرم را نشان می‌دهد. پیل سوختی داخلی، هیدروژن را با اکسیژن ترکیب می‌کند تا انرژی گرمایی را به انرژی الکتریکی تبدیل کند که در سه باتری ۲۴ کیلووات ساعتی اکسینت ذخیره می‌شود. به گفته کوینتین آستین، مدیر عملیات لجستیک HTWO هیوندای، این کامیون‌ها با مخزن پر هیدروژن می‌توانند حدود ۷۲۵ کیلومتر مسافت طی کنند. این مقدار برای مسیر ۷۵ کیلومتری حمل قطعات کاملاً کافی است. آستین می‌گوید هر کامیون روزانه سه تا چهار بار این مسیر را طی می‌کند. باتری‌های لیتیوم پلیمری سپس انرژی الکتریکی را به انرژی جنبشی تبدیل می‌کنند و کامیون را مانند یک خودروی الکتریکی به حرکت درمی‌آورند. آستین توضیح می‌دهد که اکسینت با دو موتور الکتریکی، ۵۷۰ اسب بخار قدرت و ۱۶۳۰ نیوتن متر گشتاور تولید می‌کند. این خروجی با کامیون‌های کلاس ۸ معمولی که معمولاً بین ۳۲۰ تا ۶۰۰ اسب بخار و ۱۳۵۰ تا ۲۷۰۰ نیوتن متر گشتاور دارند، همخوانی دارد. اکسینت می‌تواند تا ۳۷ تن را یدک بکشد که با کامیون‌های دیزلی کلاس ۸ برابر است؛ اما برخلاف کامیون‌های دیزلی، اکسینت تقریباً بی‌صدا کار می‌کند، دود سیاه از اگزوز خارج نمی‌کند و نیازی به گیربکس دستی پیچیده یا حتی گیربکس اتوماتیک ندارد.

رانندگی با کامیون اکسینت

هیچ‌وقت کامیون سنگین نرانده بودیم اما اکسینت تقریباً تمام ترس‌هایمان را از بین برد. با یک شیفتر چرخشی ساده، کامیون را در دنده قرار می‌دهید و سپس فقط باید ترمز بادی را با نیروی کافی آزاد کنید. گشتاور فوری موتور الکتریکی به اکسینت قدرت سبقت‌گیری عالی می‌دهد و تصور می‌کنیم ورود به بزرگراه بدون ایجاد مزاحمت برای ترافیک آسان باشد. فرمان که شبیه محصولات هیوندای اواسط دهه ۲۰۰۰ است، با کمترین تلاش می‌چرخد و مانور دادن این کامیون عظیم را آسان می‌کند. ترمزها نیاز به کمی عادت دارند و نیروی کمتری نسبت به خودروهای معمولی می‌خواهند. البته، ابعاد عظیم کامیون نیاز به عادت دارد، اما دوربین عقب واضح و آینه‌های متعدد نقاط کور را به حداقل می‌رسانند. اکسینت حتی به مجموعه‌ای از امکانات ایمنی مشابه خودروهای سواری هیوندای مجهز است، ازجمله دستیار جلوگیری از برخورد جلو، هشدار خروج از خط، کمک به شروع حرکت در سربالایی و حتی کروز کنترل تطبیقی. همچنین فرمان‌پذیری محور عقب برای کاهش شعاع گردش و سیستم تعلیق بادی جلو و عقب برای راحتی بیشتر وجود دارد. علاوه بر این امکانات، اکسینت چندین سیستم ایمنی برای حفاظت از راننده و دیگران در جاده دارد. هیدروژن ویژگی‌های انفجاری متفاوتی با بنزین دارد، اما هیوندای اطمینان داده که خطری در جاده ایجاد نمی‌کند. هر مخزن هیدروژن با لایه‌های فیبر کربن پوشانده شده که برای نفوذ بالستیک و شعله‌های باز با دمای بالا آزمایش شده‌اند. در صورت تصادف، کامیون کابل‌های ولتاژ بالا و جریان هیدروژن از مخازن را قطع می‌کند.

امکانات رفاهی کابین

با بالا رفتن از پله‌های کابین اکسینت، از دیدن امکانات لوکسی که معمولاً در مدل‌های بالا رده خودروهای سواری هیوندای به چشم می‌خورند، شگفت‌زده شدیم. هر صندلی روی بالشتک بادی قرار دارد که از ضربات محافظت می‌کند و دارای گرم‌کن و تهویه چندمرحله‌ای است. فرمان نیز به گرم‌کن مجهز است تا دست‌های راننده در سرما راحت بمانند. پیشرانه با یک دکمه استارت بدون کلید فعال می‌شود و هشداری روی صفحه آمپر نشان می‌دهد که کامیون روشن است (چون آن‌قدر بی‌صدا است که از صدا متوجه نمی‌شوید). باورکردنی نیست که کابین این‌قدر ساکت باشد؛ می‌توانید به‌جای فریاد زدن روی صدای موتور دیزلی، با سرنشین کنار خود زمزمه کنید. درواقع، صدای کولر و فن‌های صندلی از پیشرانه بلندتر است! سایر امکانات شامل نمایشگر ۸ اینچی لمسی است که گویی مستقیم از النترای نسل قبلی آمده و حتی از اپل کارپلی و اندروید اتو پشتیبانی می‌کند. شارژر بی‌سیم تلفن هم وجود دارد، برای زمانی که کابل USB را فراموش کرده‌اید.

چرا این فناوری فراگیر نمی‌شود؟

پس از رانندگی با اکسینت، تصور جهانی که جاده‌هایش پر از کامیون‌های پرسروصدا، کند و دودزا نباشد، جذاب است. بااین‌حال، متأسفانه گرچه خودروهای پیل سوختی برای مسیرهای بسته هیوندای عالی هستند اما هنوز جایگزین مناسبی برای کامیون‌های دیزلی به‌حساب نمی‌آیند. هیوندای در حال حاضر مخازن اکسینت را در یک ایستگاه هیدروژنی موقت در محوطه کارخانه پر می‌کند که این یعنی کامیون‌ها نمی‌توانند فراتر از شعاع مشخصی از کارخانه حرکت کنند، وگرنه انرژی برای بازگشت نخواهند داشت. این مشکل مشابه خودروهای پیل سوختی سواری مانند نکسو است که فقط در کالیفرنیا با ایستگاه‌های هیدروژنی عرضه می‌شوند. اگر مشکل کمبود هیدروژن حل شود، کامیون‌هایی مانند اکسینت جایگاه قوی‌تری خواهند داشت. به گفته آستین، این کامیون‌ها به‌طور متوسط حدود ۳۳ لیتر هیدروژن در هر صد کیلومتر مصرف می‌کنند که بهتر از میانگین ۴۳ لیتری کامیون‌های دیزلی است اما هزینه تولید و ذخیره‌سازی هیدروژن آن را گران‌تر می‌کند و زمان سوخت‌گیری، گرچه کوتاه‌تر از خودروهای الکتریکی است اما همچنان از کامیون‌های معمولی بیشتر طول می‌کشد. پیل‌های سوختی هیدروژنی در صنعت کامیون‌سازی پتانسیل بسیار زیادی دارند؛ این فناوری ترکیبی از رانندگی بدون آلایندگی، گشتاور آنی و زمان سوخت‌گیری معقول را ارائه می‌دهد و هرچند موانعی وجود دارد، اما رؤیای جایگزینی کامیون‌های پرسروصدا بسیار جذاب است.