سورن پلاس EF7؛ مشخصات، معایب، قیمت و ارزش خرید

سمند را می‌توان یکی از مهم‌ترین محصولات در کل تاریخ ایران‌خودرو دانست زیرا این ماشین که به‌عنوان اولین خودروی ملی ایران شناخته می‌شود، پایه‌ای برای محصولات بعدی این شرکت بود و هرچند در سال 1401 زمزمه‌های خاتمهٔ تولید آن به گوش می‌رسد اما تولید نوادگان سمند مثل سورن و دنا باقدرت ادامه دارد. یکی از جدیدترین اعضای این خانواده، سورن پلاس است که مدتی است به‌عنوان محصولی جدید (!) وارد بازار شده است. در ادامه این خودرو را به‌طور کامل بررسی خواهیم کرد.

ایران‌خودرو مدت کوتاهی پس از معرفی و عرضهٔ سمند به بازار، به فکر فیس‌لیفت و یا ساخت نسخه‌های جدیدی بر اساس آن بود و در اوایل دههٔ 80 شمسی مدل‌های جدیدی بنام‌های زوبین و پردیس را در نمایشگاه‌های خودروی کشور رونمایی کرد اما هیچ‌کدام از این خودروها به خط تولید نرسیدند و نهایتاً در سال 1385، سورن به‌عنوان نتیجهٔ نصفه و نیمهٔ این تلاش‌ها معرفی شد. این اولین فیس‌لیفت بزرگ سمند محسوب می‌شد هرچند که تغییرات آن چندان کلی نبود و صرفاً شامل جلوپنجره، چراغ‌های جلو و عقب و سپرهای جدید می‌شد. سورن در ابتدا در داخل و پیشرانه هیچ تفاوتی با سمند نداشت اما بعداً نسخهٔ ELX آن با داشبورد جدید و پیشرانهٔ EF7 به بازار عرضه شد.

از اواسط سال 1399، ایران‌خودرو نسخهٔ جدیدی از سورن را با نام سورن پلاس به بازار عرضه کرد. تغییرات ظاهری این خودرو بسیار جزئی هستند و صرفاً به مواردی مثل گرافیک جدید چراغ‌های جلو و عقب و تجهیز به دی‌لایت، دستگیره‌های در آسان‌بازشو مشابه دنا، اسپویلر لبه درب صندوق، جلوپنجره مشکی براق و رینگ‌های آلومینیومی جدید محدود می‌شوند. این تغییرات اما تأثیر چندانی در بروز کردن چهرهٔ سالخوردهٔ سورن نداشته‌اند و انتظار می‌رفت درحالی‌که نزدیک به پانزده سال از عمر این خودرو می‌گذرد، به‌روزرسانی‌های بزرگ‌تری در طراحی آن صورت گیرد اما طبق معمول، ایران‌خودرو قصد داشته با کمترین هزینه سورن پلاس را به‌عنوان محصولی جدید ارائه کند.

سورن پلاس در داخل هم همچنان از همان داشبوردی استفاده می‌کند که چند سال پس از معرفی سورن اولیه، در نسخه ELX ارائه شد. این داشبورد برای آن زمان طراحی قابل‌قبولی داشت اما حالا کاملاً رنگ و بوی کهنگی گرفته است. بااین‌وجود، در سورن پلاس، ایران‌خودرو با استفاده از غربیلک فرمان جدید دنا، افزودن نمایشگر کوچک مشابه پژو 206 به بالای داشبورد (که اطلاعاتی نظیر دما و باز بودن درب‌ها را نمایش می‌دهد)، تودوزی مشکی‌رنگ با خطوط قرمز و تغییراتی در قطعات تزئینی مثل استفاده از تریم‌های طرح فیبر کربن، تا حدودی کابین خودرو را بروز کرده است. بااین‌حال، فقدان نمایشگر لمسی در خودرویی اصطلاحاً جدید که یکی از محصولات بالا ردهٔ ایران‌خودروی به‌حساب می‌آید کاملاً حس می‌شود.

سورن پلاس در بخش تجهیزات پیشرفت چندانی نداشته و از همان امکاناتی بهره می‌برد که قبلاً در سورن ELX ارائه می‌شدند. این تجهیزات شامل دو ایربگ، سیستم تهویهٔ اتوماتیک، چراغ مشایعت، آینه‌های جانبی تاشو برقی راهنما دار، شیشه‌های برقی هر چهاردر، فرمان تلسکوپی، سنسور دنده‌عقب، تنظیم برقی پشتی صندلی‌های جلو و رینگ‌های 15 اینچی آلومینیومی می‌شود؛ اما مهم‌ترین آپشنی که به سورن پلاس اضافه شده، کروز کنترل است که قبلاً در سورن معمولی وجود نداشت. بااین‌حال، مورد عجیب دیگر اینکه در سورن پلاس ترمزهای عقب کاسه‌ای هستند درحالی‌که سورن ELX در هر چهارچرخ از ترمزهای دیسکی بهره می‌برد. به‌طورکلی، هرچند در سورن پلاس فقدان نمایشگر لمسی و ترمزهای عقب دیسکی کاملاً احساس می‌شود و تجهیزات آن در مقایسه با خودروهای روز دنیا هیچ حرفی برای گفتن ندارند اما در مقایسه با دیگر خودروهای داخلی، امکانات این خودرو را می‌توان نسبتاً قابل‌قبول دانست.

زیر کاپوت سورن پلاس شاهد همان پیشرانهٔ آشنای 1.7 لیتری EF7 هستیم که به‌طور گسترده‌ای در محصولات خانوادهٔ سمند و دنا استفاده می‌شود. این پیشرانه که از شانزده سوپاپ با سیستم زمان‌بندی متغیر بهره می‌برد، در اینجا 113 اسب بخار قدرت و 153 نیوتن متر گشتاور تولید می‌کند. هرچند این‌ها اعداد چشمگیری نیستند اما بااین‌حال خودرو را ظرف 12 ثانیه از صفر به سرعت صد کیلومتر بر ساعت می‌رساند که برای یک سدان خانوادگی کافی به نظر می‌رسد. البته قبلاً ایران‌خودرو نسخهٔ توربوشارژ سورن را هم تولید می‌کرد که با برخورداری از 150 اسب بخار قدرت و 215 نیوتن متر گشتاور، برای رسیدن به سرعت صد کیلومتر بر ساعت به 10.5 ثانیه زمان نیاز داشت اما تولید سورن توربو چند وقتی است که متوقف شده و فعلاً هم خبری از ارائهٔ موتور توربو برای سورن پلاس نیست. این یعنی کسانی که خواهان پیشرانهٔ EF7 توربوشارژ هستند فقط باید سراغ دنا پلاس بروند. درهرحال، مصرف سوخت ترکیبی سورن تنفس طبیعی از سوی ایران‌خودرو حدود 7.4 لیتر در هر صد کیلومتر اعلام شده که با توجه به وزن و قدرت خودرو، با استانداردهای جهانی فاصلهٔ زیادی دارد اما در مقایسه با موتور قدیمی XU7 کم‌مصرف‌تر است. انتقال نیروی موتور هم همچنان توسط همان گیربکس پنج سرعتهٔ دستی صورت می‌گیرد و در سورن پلاس فعلاً خبری از ارائهٔ گیربکس اتوماتیک یا شش سرعتهٔ دستی که در دنا پلاس و رانا پلاس دیده‌ایم نیست.

رانندگی و سواری سورن پلاس تقریباً هیچ تفاوت قابل‌توجهی با سورن و یا حتی سمند ندارد و در اینجا هم شاهد همان ویِژگی‌ها هستیم. مشکل بزرگی که هنگام رانندگی با این خودرو به چشم می‌خورد، تأخیر زیاد دریچه گاز برقی آن است که اصلاً قابل‌چشم‌پوشی نخواهد بود. در همین حال، به دلیل عایق‌بندی ضعیف، صدای موتور در دورهای بالا وارد کابین می‌شود. علاوه بر این، استفاده فراوان از پلاستیک خشک در داخل کابین و همین‌طور بی‌دقتی فراوان در ساخت و مونتاژ قطعات نیز کاملاً به چشم می‌آیند. قدرت ترمز گیری خودرو هم به دلیل ترمزهای عقب کاسه‌ای چندان مطلوب نیست و با توجه به وزن بالای سورن پلاس، فقدان ترمزهای دیسکی در عقب کاملاً احساس می‌شود. از سوی دیگر اما کابین خودرو برای همهٔ سرنشینان جلو و عقب جادار است و در سفرهای طولانی از راحتی نسبتاً مناسبی برخوردار خواهد بود. همچنین فضای کلی کابین سورن پلاس به دلیل استفاده از رنگ تماماً مشکی به همراه تزئینات طرح فیبر کربن و دوخت‌های قرمزرنگ، حال هوای جوان‌پسند و اسپرت‌تری نسبت به سورن ELX پیدا کرده است. صندوق بار بزرگ خودرو نیز به‌راحتی پاسخگوی نیازهای معمول یک خانواده خواهد بود.

در بالا به‌طور مفصل به ویژگی‌های سورن پلاس پرداختیم اما در اینجا به‌طور خلاصه به مزایا و معایب آن اشاره می‌کنیم. با توجه به شرایط کنونی صنعت خودروسازی کشور، ازجمله ویژگی‌های مثبت سورن پلاس می‌توان به کابین جادار، تجهیزات نسبتاً مناسب، اضافه شدن کروز کنترل، گستردگی نمایندگی‌های خدماتی و پیشرانهٔ نسبتاً مدرن اشاره کرد. از سوی دیگر اما پلت‌فرم قدیمی، تغییرات ظاهری بسیار جزئی نسبت به سورن ELX، کیفیت و دقت مونتاژ پایین قطعات داخلی، ترمزهای کاسه‌ای عقب و تأخیر دریچه گاز برقی را هم می‌توان از اصلی‌ترین نقاط ضعف سورن پلاس دانست. البته همین تغییرات جزئی هم توانسته‌اند چهرهٔ پیر سورن پلاس را کمی زیباتر کنند و به کابین آن حال و هوای جوان‌پسندی ببخشند.

در زمان نگارش این مطلب، قیمت کارخانهٔ سورن پلاس 243 میلیون تومان و قیمت بازار آن 378 میلیون تومان است. با این قیمت، اصلی‌ترین رقبای این ماشین از محصولات خود ایران‌خودرو مثل پژو پارس TU5 و دنا معمولی هستند. البته دنا با قیمت بازار 400 میلیونی، به میزان قابل‌توجهی گران‌تر است اما پارس TU5 با قیمت 386 میلیون تومان کاملاً در مقابل سورن پلاس قرار می‌گیرد و انتخاب یکی از آن‌ها فقط به سلیقهٔ افراد بازمی‌گردد. البته پارس بازار فروش خیلی بهتری دارد و پیشرانهٔ TU5 آن‌هم از لحاظ تعمیر و نگهداری از شرایط بهتری برخوردار است. اگر از سدان‌های فاصله بگیریم و صرفاً قیمت را مدنظر قرار دهیم، پژو 207 دستی هم می‌تواند رقیبی برای این خودرو باشد هرچند که هرگز به‌اندازهٔ سورن پلاس برای استفاده‌های خانوادگی مناسب نخواهد بود. تنها رقیب از سایپا برای سورن پلاس هم شاهین با قیمت کارخانهٔ 344 میلیون و قیمت بازار 395 میلیون تومان است که هم خودروی بسیار مدرن‌تری است و هم در تجهیزات کاملاً برتری دارد اما پیشرانهٔ توربوشارژ کم بازده آن فاقد قابلیت اطمینان موتور EF7 سورن پلاس است.

برای اطلاع از قیمت روز سورن پلاس صفر در کارخانه و بازار به این صفحه از پدال مراجعه کنید.

• تغییرات ظاهری بسیار جزئی
• کیفیت و دقت ساخت و مونتاژ پایین قطعات داخلی
• فقدان نمایشگر لمسی
• فقدان ترمز دیسکی عقب
• پلتفرم قدیمی و ناامن
• تجهیزات ناکافی و محدود
• صندلی‌های سفت و خسته‌کننده

• کابین و صندوق بار بزرگ و جادار
• قطعات یدکی فراوان