تارا فیس لیفت با موتور TU5 توربو و هیبریدی وارد بازار می‌شود

ایران خودرو قصد دارد به زودی تارای جدید را با طراحی ظاهری و داخلی متفاوت در دو نسخه مجهز به موتور TU5 توربو و تیوفایو هیبریدی روانه بازار کند.

به گزارش پدال، پروژه تارا از زمان ورود به بازار همواره با انتقادات زیادی مواجه بوده، از طراحی ظاهری گرفته تا کیفیت پایین مونتاژ و ایرادات ساختاری در بدنه و مشخصات معمولی پیشرانه همگی باعث شدند علی‌رغم امکانات نسبتا خوب و پلتفرم بروز این خودرو، خیلی از مشتریان به گزینه‌های دیگری مثل دنا پلاس، شاهین و یا گزینه‌های مونتاژی چینی فکر کنند.

با واگذاری ایران خودرو به بخش خصوصی و شرکت کروز، مدیریت جدید این شرکت قصد دارد تا این خودرو را زودتر از موعد معمول از خط تولید خارج کرده و نسل جدید آن را با تغییرات قابل توجه ظاهری و فنی تا نیمه دوم سال ۱۴۰۵ روانه بازار کند.

تارای جدید با موتور TU5 توربو و تیوفایو هیبریدی می‌آید

یکی از نکات جالب پروژه فیس لیفت تارا تغییر پیشرانه این خودرو است. طبق اطلاعات رسیده از ایران خودرو، نسل جدید تارا با دو ساختار فنی عرضه خواهد شد: نسخه بنزینی با پیشرانه تیوفایو پلاس توربو اتکینسون و نسخه هیبریدی مجهز به پیشرانه برقی و پیشرانه بنزینی تیوفایو پلاس اتکینسون.

هنوز از مشخصات دقیق و خروجی اعداد نسخه هیبریدی تارا اطلاعی در دست نیست اما نمونه اتوماتیک نسل جدید علاوه‌بر مجهز شدن به موتور تیوفایو پلاس توربو اتکینسون، با گیربکس دوکلاچه خودکار روانه بازار می‌شود و قدرتی معادل ۱۳۴ اسب بخار و گشتاور ۲۰۰ نیوتون متر ارائه می‌دهد.

پیش از این قرار بود تا تیپ جدیدی از تارا با پیشرانه EF7 پلاس توربو و گیربکس ۶ سرعته AT به بازار عرضه شود که به نظر می‌رسد این پروژه متوقف شده باشد.

تیوفایو اتکینسون چه ویژگی‌هایی دارد؟

موتور TU5 محصول پژوی فرانسه بیش از ۲۰ سال است که در بازار ایران بر روی خودروهای مختلفی نصب شده و کیفیت ساخت قابل قبول، استهلاک پایین و کم هزینه بودن آن همواره باعث شده تا خودروهایی که از این موتور استفاده می‌کنند از استقبال بالایی برخوردار باشند.

پیشرانه TU5 تاکنون دو بار دستخوش تغییر شده؛ نخست در زمان دور اول تحریم‌ها و ایرانیزه شدن آن و بار دوم عرضه نسخه پلاس آن توسط ایران خودرو با هدف پاس کردن استاندارد آلایندگی یورو ۵ و افزایش راندمان که برای اولین بار نیز بر روی تارا نصب شد.

با توجه به اینکه بزودی الزامات جدید مصرف سوخت و آلایندگی یورو ۶ برای خودروهای ساخت داخل اجباری می‌شود و نمونه فعلی موتور تیوفایو (پلاس) قادر به پاس کردن این الزامات نیست، شرکت ایران خودرو تصمیم گرفته تا با ایجاد تغییرات اساسی در قسمت بالایی پیشرانه، تغییر چرخه حرارتی این موتور به حالت اتکینسون و اضافه کردن پرخوران، کماکان آن را بر روی خط تولید نگه دارد.

با اینکه موتور تیوفایو از نظر طراحی و سطح فناوری‌ نسبت به موتور EF7 در جایگاه پایین‌تری قرار می‌گیرد اما یکی از مزیت‌های مهم آن برای ایران خودرو، هزینه‌ کمتر تولیدش نسبت به موتور EF7 است. علاوه بر این خط تولید موتور TU5 از نظر بروز بودن ساختار و تجهیزات در سطح بهتری نسبت به خط تولید پیشرانه EF7 قرار دارد. همه این‌ها دلایلی هستند که تمایل ایران خودرو را برای حفظ این پیشرانه فرانسوی در سبد محصولات نشان می‌دهند.

نسل جدید خانواده موتور TU5 Plus تحت عنوان TU5P-NA ATK (موتور اتکینسون تنفس طبیعـى) و TU5P-TC ATK (موتور اتکینسون توربوشارژ) قرار است بر روی تارا فیس لیفت و ۲۰۷ فیس لیفت نصب شوند. این دو پیشرانه هم به صورت بنزینی و هم به صورت هیبریدی برقی قابل استفاده هستند و با گیربکس‌های جدید ۶ سرعته دستی، دوکلاچه خودکار (DCT) و مخصوص هیبرید (DHT) هماهنگ شده‌اند.

جدول مقایسه نسل فعلی و آینده پیشرانه TU5

چرخه اتکینسون چیست؟

امروزه اغلب پیشرانه‌های بنزینی بر اساس دو نوع چرخهٔ حرارتی کار می‌کنند: اتو (Otto) و اتکینسون (Atkinson). در حالی‌که چرخه اتو در بیشتر خودروهای متداول مورد استفاده قرار می‌گیرد، چرخهٔ اتکینسون هنوز در ایران چندان شناخته‌شده نیست. با این حال، نسل جدید موتور TU5P اتکینسون که توسط ایران‌خودرو توسعه یافته، نخستین پیشرانهٔ تولید انبوه در کشور با ساختار چرخهٔ اتکینسون محسوب می‌شود. در بازار جهانی نیز برخی مدل‌های هیبریدی و اقتصادی مانند تویوتا پریوس، کرولا و لوین در بعضی تیپ‌ها از این فناوری بهره می‌برند.

به طور خلاصه در خصوص وضعیت فنی و عملکرد این چرخه می‌توان گفت در چرخهٔ اتکینسون، مدت زمان مرحلهٔ مکش و تراکم نسبت به مرحلهٔ احتراق و تخلیه تغییر می‌کند. این تغییر باعث می‌شود که سطح زیر نمودار چرخه ترمودینامیکی افزایش یابد، یعنی موتور بتواند از مقدار مشخصی سوخت، توان مفید بیشتری تولید کند. نتیجهٔ این فرآیند، بهینه‌سازی مصرف سوخت و بهبود بهره‌وری حرارتی موتور است، بدون آن‌که لزوماً توان خروجی به‌اندازهٔ موتورهای پرقدرت قربانی شود.