فورد برانکو در برابر جیپ رانگلر: نبرد اساطیر آفرود

وقتی صحبت از آفرودرهای استاندارد کارخانه‌ای به میان می‌آید، جیپ رانگلر، لندروور دیفندر و فورد برانکو، بهترین گزینه‌هایی هستند که به ذهن می‌آیند. پس از سال‌ها انتظار صبورانه، حالا چشممان به جمال نسل جدید برانکوی بزرگ، این خودروی نمادین روشن شده که اکنون در نسخه فرست ادیشن در دسترس است.

فورد برانکو در این رقابت روبروی رقیبی قدیمی و نامیرا قرار گرفته است. جیپ رانگلر نسخه ۴Xe روبیکان که نماد و اسطوره‌ای همیشگی در آفرود به شمار می‌آید نیازی به تعریف ندارد. هر کدام از این دو خودرو در مسیرهای سخت و کثیف، برتری‌های مختلفی را نشان می‌دهند.

بیایید با برانکو شروع کنیم. خودرویی که همه ما دوست داشتیم با آن رانندگی کنیم. نسخه‌های اولیه یا First Edition به طور کامل فروخته شده‌اند. این مدل‌ها با پکیج Sasquatch یا پاگنده شامل تایرهای غول‌پیکر ۳۵ اینچی، سیستم تعلیق با ارتفاع بالا، اکسل عقب با قفل دستی، اکسل جلو با قفل دستی و ضد غلتش، آنتی رول بار قابل جداسازی ارائه می‌شوند. همچنین سپر جلوی ماژولار فولادی سنگین با محافظ برس خورده و صفحات محافظت کامل از زیر بدنه نیز موجودند. بعلاوه این خودرو به زیباترین فضای داخلی مجهز شده که شامل بزرگترین صفحه نمایشگر اطلاعات و سرگرمی، سیستم صوتی استریو و مجموعه کمک‌راننده فورد Co-pilot 360 است.

زیر کاپوت برانکو، یک موتور ۲.۷ لیتری توئین توربوی شش سیلندر قرار گرفته که ۳۱۵ اسب بخار قدرت و ۵۵۶ نیوتن‌متر گشتاور را در اختیار یک گیربکس ۱۰ سرعته اتوماتیک برای انتقال به چهار چرخ با کنترل الکترونیکی قرار می‌دهد.

در سمت دیگر، جیپ رانگلر روبیکان قرار دارد که از محور جلو و عقب با قابلیت قفل دستی، آنتی رول بار جلوی جدا شونده، سپرهای فولادی، صفحات ضد لغزش و تایرهای ۳۳ اینچی سود می‌برد. این مدل جیپ از پیشرانه‌ای پلاگین هیبریدی استفاده می‌کند که در این کلاس کاملاً جدید و نوآورانه است. یک موتور ۲ لیتری توربوشارژر ۴ سیلندر در کنار یک موتور الکتریکی قرار گرفته تا مجموعاً ۳۷۵ اسب بخار قدرت و ۶۳۷ نیوتن‌متر گشتاور را به یک گیربکس ۸ سرعته خودکار و دنده کمکی دستی تحویل دهد.

هر دو مدل جیپ و فورد که در اینجا آزمایش شده‌اند از نوع چهار درب هستند که نسبت به نسخه‌های دو درب از قابلیت‌های آفرود کمتری برخوردارند. در عوض این نسخه‌ها از مدل‌های دو درب فروش به‌مراتب بیشتری دارند. هرچند به‌عنوان یک ایده‌آل باید به سراغ آفرودری با فاصله بین دو محور کوتاهتر و با گیربکس دستی رفت.

مهم‌ترین سؤال در مورد این دو خودرو این است که کدام یک آفرودر بهتری است؟ فورد ادعا می‌کند که فاصله بیشتر کف برانکو از زمین، زاویه شکست بهتر و زاویه نزدیکی کمی بهتر و تایرهای بزرگتر اختیاری باعث برتری آن هستند. همه اینها وقتی شما سیستم کنترل گریپ نداشته باشید بی‌فایده است. چیزی که برانکو فاقد آن است.

فورد تصمیم گرفت تا به‌جای تایرهای آل‌تراین برای همه نوع زمین، از تایرهای مخصوص گل و لای استفاده کند. در نتیجه جیپ در موانع چالش‌برانگیز بیابانی با سهولتی بسیار بیشتر از برانکو جلو می‌رود. در مسیرهای بسیار دشوار تست شامل تپه‌های بسیار شیب‌دار پر از سنگ‌ها و حفره‌های عمیق و خاک‌های سست و خشک تنها این دو خودرو قادر به عبور هستند. در این شرایط جیپ با جدا شدن میله ضد رول بار جلو و باز شدن قفل محورها توانست فورد را مغلوب کند. در چالش‌برانگیزترین مسیرها که اغلب برانکو نیاز به تلاش زیاد و دنده‌های پایین و محورهای قفل شده داشت، رانگلر با صلابت به راه خود ادامه می‌داد. برانکو هم توانست هرجایی که جیپ رفت را طی کند اما به‌سختی.

در عوض برانکو در صحرا می‌تواند بسیار پرسرعت‌تر عمل کند. درواقع این سؤال مطرح است که این قابلیت فورد برانکو، ضعف آن را در مسیرهای صخره‌ای جبران می‌کند؟ خوب درجایی که بسیاری از مردم برای آفرودهای صحرایی به سراغ رپتور، TRX و گلادیاتور می‌روند، برانکو مزیت زیادی را نشان نمی‌دهد. اما در جایی که مسیر کوهستانی یا صخره‌ای باشد باید جیپ را انتخاب کنید که رقیب زیادی ندارد.

با این حال در آفرود چیزهایی بیشتر از سیستم کنترل گریپ نیاز است. قبل از مقابله با یک مانع باید خود را آماده کنید. فورد سعی می‌کند با درگیر کردن دنده‌های بالا یا پایین، قفل‌های دیفرانسیل، قطع اتصال میله ضد غلتش، تنظیم دریچه گاز و پاسخ بر اساس حالت‌های رانندگی تا حد امکان فرایند را برای آفرودرهای تازه‌کار و آماتور ساده کند. با این حال برای یک آفرودر باتجربه این مراحل کمی بیشتر طول می‌کشد.

هنگامی‌که روی یک مانع قرار گرفتید، خط دید بسیار مهم است. کاپوت تخت برانکو بادسته‌های برآمده گوشه آن باعث می‌شوند تا به‌راحتی ابعاد خودرو را ببینید. در عوض قسمتی از دید جلو را می‌گیرند. جیپ با کاپوت پلکانی رانگلر و گلگیرهای آن این مشکل را ندارد. هر دو خودرو به دوربین‌های دید وسیع مجهز شده‌اند. دوربین ۳۶۰ درجه فورد در حالت آفرود به‌صورت خودکار روشن می‌شود درحالی‌که برای روشن کردن دوربین‌های جیپ باید در منوهای آن جست‌وجو کنید. البته جیپ با نمایش رد تایر در صفحه نمایش و نشان دادن محل دقیق تایر، برخی امتیازها را پس می‌گیرد.

در مورد آینه‌های جانی، فورد با قرار دادن پایه آینه‌ها در زیر ستون جلو در زمانی که درب‌ها جدا شده‌اند، یک امتیاز از جیپ که باید در زمان جدا کردن درب‌ها از آینه‌های پیچ‌دار استفاده کرد جلو می‌افتد هرچند دید آینه‌های جیپ بهتر است.

برانکو عرض خیلی بیشتری از جیپ دارد و این باعث پایداری آن در سرعت‌های بالا می‌شود اما قرار دادن چرخ‌ها در مسیر درست در راه‌های باریک را دشوار می‌کند.

اگر امیدوارید که عقب‌افتادگی‌های برانکو در آفرود در جاده جبران شوند باید منتظر شنیدن یک “نه” باشید. علیرغم استفاده از سیستم تعلیق مستقل جلو به‌جای اکسل لایو رانگلر، برانکو هنوز در بزرگراه‌ها سرگردان است. فرمان برانکو، بازخورد مصنوعی و بدتری دارد. نرمی سواری باوجود تایرهای دیواره بلند در برانکو تنها اندکی بهتر از رانگلر است.

به طور مشابه انتظار داشتیم تا طراحی جدیدتر برانکو باعث شود تا داخل آن به طور قابل توجهی ساکت‌تر از رانگلر بدنام در این زمینه باشد. اما اندازه‌گیری صدای کابین در سرعت ۱۱۲ کیلومتر بر ساعت نشان داد که برانکو حتی با صدای ۷۴.۷ اندکی پرسروصداتر از رانگلر با صدای ۷۴.۲ دسی‌بل است. همچنین صدای بسیار زیاد تایرهای برانکو در سرعت‌های پایین هم ناامیدکننده است.

ما طرفدار موتور بزرگ ۲.۷ لیتری اکوبوست فورد هستیم. شتاب برانکو با این موتور ۸.۳ ثانیه است که یک ثانیه از جیپ با موتور غیر هیبریدی با موتور ۴ سیلندر کندتر است. سیستم هیبریدی جیپ هم محدودیت‌های زیادی دارد و به‌خوبی مدیریت نشده است. حساسیت به دریچه گاز زیاد است و در حالت الکتریکی هم تعویض دنده خشک و سفت و توقف با لرزش عجیبی همراه است. بعلاوه در خارج از جاده، موتور الکتریکی برای پیوستن به موتور بنزینی، مکثی طولانی دارد.

کابین برانکو می‌تواند از برتری‌های آن باشد. عرض بسیار کمتر رانگلر و کنسول باریک آن برای کسانی که حتی یک بار درون آن نشسته‌اند، واضح است. بعلاوه فضاهای بسیار کمی برای لوازم و اشیای شما پیش‌بینی شده‌اند. فورد از چنین محدودیت‌هایی رنج نمی‌برد.

عرض بیشتر فورد، فضای کافی برای نمایشگری ۱۲ اینچی برای سیستم اطلاعات و سرگرمی را فراهم ساخته است. درحالی‌که با کنسول باریک جیپ چنین نمایشگری امکان حضور ندارد. گرافیک و واکنش صفحه نمایشگر فورد هم بهتر بوده و تنها آرزو می‌کردیم سیستم صوتی آن همانند استریوی جیپ عالی عمل می‌کرد. البته یک سیستم صوتی اختیاری بنگ‌اند اولافسن با ۱۰ بلندگو که نیاز به تنظیمات خیلی دقیقی دارد هم قابل سفارش است.

عرض اضافی برانکو در قسمت عقب هم برای سرنشینان موهبت است. درحالی‌که صندلی‌های جیپ، صاف و ناراحت هستند. هر دو خودرو، فضای ناکافی پا برای سرنشینان عقب دارند و سرنشینان قرارگرفته در ارتفاع بالاتر از سرنشینان جلویی در موقعیت ناخوشایندی قرار دارند.

جابجایی درها و سقف در جیپ خیلی بهتر از برانکو صورت می‌گیرد. درب‌های برانکو سبک‌تر اما یافتن لولاها و نصب مجدد آن‌ها سخت‌تر است. این خودروها قیمت بالایی هم دارند. این نسخه از برانکو ۶۴ هزار دلار فروخته می‌شود رانگلر هم نزدیک ۶۹ هزار دلار قیمت دارد.

اگر برای خرید بین این دو خودرو مردد باشید باید بدانید که اگر دنبال آفرود سخت هستید گزینه جیپ انتخاب بهتری خواهد بود و اگر آسایش و فضای بیشتر و ظاهر جدیدتر را جستجو می‌کنید می‌توانید برانکو را انتخاب کنید. با این وجود برانکو نمی‌تواند در نقش قاتل رانگلر ظاهر شود و در نهایت تنها یک دنبال کننده آن و گزینه‌ای نزدیک به آن به شمار می‌آید. پادشاه آفرودرهای کارخانه‌ای استاندارد هنوز هم جیپ رانگلر است.