آتش‌بازی جدید کونیگ زگ رگرا در پیست!

معلوم شد کونیگزگ مثل بوگاتی مخصوص خط مستقیم نیست هر چند بوگاتی اسم و سنتش سنگین تر از کونیگزگه و همچنان نماد مولتی میلیاردر بودنه

۹

۰

و سلام به همه من دوباره برگشتم

۲

۹

خاطره بازی با کونیخ وایکینگ نجیب : یادش بخیر اون روزها . . . سال ۲۰۰۶ شنیدم کونیخ زگ CCX از ناکجا آبادی که (به نظرمن) فقط کامیون های خوبی تولید می کرد ، داره می یاد . وقتی برای اولین بار تووی مجله ماشین ، دیدمش ، براش گارد گرفتم ، آخه می خواست ، یقه ی سوپرکارهای ایتالیایی رو بگیره . کونیخ ، اومد ، ولی فراری و لامبورگینی و پاگانی رو اصلا تحویل نگرفت و گفت فقط می خوام با ویرون باشم و با اون بپلکم . می خواست ادای ویرون رو دربیاره ، بگه منم هایپرکارم . . . . . . . کارد می زدی ، خونم در نمیومد ، خونم حسابی به جوش اومده بود . بماند . . . . مدتی از اومدنش گذشته بود و بعضی ها از جمله من ، خیلی روش ، حسابی باز نکرده بودن ، مشکل عدم پایداری در پیچ ها ، داون فورس پایین و نداشتن بالچه و . . . اینها کم بود که تصادف stig توو پیست تاپ گیر تیر خلاص و زد . ccx ، ماشین غیر قابل کنترل . منم همه جا می گفتم ، آشغاله ، خطرناکه و بی اصل و نصب ، از سرزمین کامیون هاست و با این شروع نا امید کننده ، محو می شه . چند سال گذشته ، سال ۲۰۱۶ است و من هنوز Race Driver: Grid 2008 رو بازی می کنم ، می خوام برم نوربرگ رینگ رو چند دور بزنم ، نمی دونم چی بردارم ؟ مورسیه لاگو قدیمی شده ، زوندای اف تکراریه ، اسکای لاین هم دیگه حال نمیده ، استون هم خیلی بی هیجانه ، کونیخ ccx هم که اصلا . خیلی آشغاله ، فقط دور خودش می چرخه . . . . ولش کن اصلا بازی نمیکنم ، گرید هم دیگه تکراری شده ، حسش نیست . . . . گذشت و رفت . . . یه روز دست برقضا ، جایی خوندم کونیخ ccx هشتصد و شش اسب قدرت داره ، باورم نمی شد ، چرا من دقت نکرده بودم ؟ از مغزم رد شد شتابش ؟ وسوسه شدم . . . سریع با ccx رفتم جهنم سبز ، این بار به چشم خریداری ، یکی دو دور زدم و هرچی در موردش شنیده بودم رو کامل میشد حس کرد ، واقعی واقعی ، می نمود . ناپایدارترین ماشین دنیا با شتاب خارق العاده که هربار رفتاری غیرمنطقی و متفاوت با دفعه ی قبل ، از خود نشون می داد ، اصلا رام نمی شد ، واقعا اعصاب خورد کن بود داشتم بازم ازش متنفر می شدم ولی این دفعه بهش پیله کردم ، هر بار که نمی شد ، منم می گفتم نمی شه ، یه مدت ولش می کردم ، ولی باز دوباره . . . خلاصه بعد از دو سه ماه بازی جسته گریخته ، بالاخره کونیخ هم رام شد . قلقش که اومد دستم ، شد ، بهترین ماشین دنیا . توو خط مستقیم با حداکثرسرعت ، ۱۰۰ متر مونده به پیچ ، پات رو از رو گاز بردار ، دورموتور افت میکنه
(قبل پیچ ترمز گرفتن مکروهه) ، با همون دور موتور وارد پیچ میشی و با همون هم خارج میشی ( فقط یادت باشه : تووی پیچ گاز دادن حرومه ، گاز دادن یعنی مرگ ) بیرون که اومدی گاز بده تا بی نهایت ، تا ۸۰۶ اسب بخار ، اینجا دیگه می شه ، بهشت …. هر ماشینی رو برات می گیره ، هرچه قدر هم که عقب باشه . حالا دیگه یک کم کونیخ رو می شناختم ، دیگه ازش بدم نمی یومد ، دیگه حتی سمت زوندای f استثنایی یا مورسیه لاگوی اسطوره هم ، نمی رفتم ، چون شتاب کونیخ ، مزه ی بوگاتی می داد . حالا دیگه منم می خواستم مثل کونیخ ، ادای بوگاتی رو در بیارم . لمس شتاب بهشت . . . . هر چه قدر هم که عقب باشی همه رو بگیری و باز اول بشی . نمی دونم چه جوری ولی واقعا کونیخ همه رو می گرفت .
از اون روزها پنج ، شش سال گذشته و من امروز به احترام سرزمین کامیونها کلاه از سر بر می دارم ، آخه می دونم ، سرزمین کامیونها هم هایپر کامیون میسازه هم هایپرکار .

۳

۰