همکاری لامبورگینی و بالنسیاگا برای عرضه لباس‌های لوکس با قیمت‌های نجومی

دنیای مد و فشن هم مثل دنیای خودرو تاریخچه ای غنی و آموزنده و البته بازیگران اصلی کم و فرعی زیادی داره …

و اما در مورد بالنسیاگا …

برندی اسپانیاییه که در 1919 توسط کریستوبال بالینسیاگا در شهر سن سباستین ، اسپانیا تأسیس شده …

کریستوبال بالنسیاگا در تاریخ مشهوره که به‌عنوان یک طراح ” اوت کوتور ” هیچگاه حاضر نبوده که از استانداردهای موردنظر خودش کوتاه بیاد و جالبه که ” کریستین دیور ” در مصاحبه ای ، بالنسیاگا رو «استاد همهٔ ما» نامیده ….

بالنسیاگا در سال ۱۹۷۲ تعطیل شد ولی در سال ۱۹۸۶ با مالکیت جدید مجدداً افتتاح شد …

این برند در حال حاضر متعلق به گروه فرانسوی
کرینگ هست …

اما از این بازیگر نه چندان مهم و فرعی ، در دنیای مد و فشن که بگذریم …

به دو قطب اصلی و ازلی / ابدی این دنیا می رسیم …

میراث این صنعت در طول تاریخ ، بیشتر به روی دوش دو ستون همواره استوار ، یعنی فرانسه و ایتالیا یا ایتالیا و فرانسه ، حمل شده …

بین این دو همسایه ، همیشه این اختلاف نظر هست که مد و آشپزی و هنر ، از فرانسه روی ایتالیا تاثیر گذاشته یا ایتالیا بوده که مد و فرهنگ و هنر و آشپزی رو به دنیا ( و قبلش به همسایه شمالی اش ) ، صادر کرده …

در مورد گذشته بهم آمیخته و درهم تنیده تاریخ آشپزی و فرهنگ و هنر و ریشه یابی قدمت و تاثیر بیشتر ایتالیا یا فرانسه ، در دنیا بسیار بحث شده و از حوصله و حدود موضوع این پست خارجه …

از ایتالیایی ها بپرسی با شور و حرارت و عرق ، مدعی هستند ما صادرکننده این عناصر به دنیا بودیم و از فرانسوی ها هم که بپرسی ، خونسرد و جدی ، خودشون رو اولین صادر کننده این عناصر به دنیا می دونند …

مد ایتالیایی در طول قرن های ۱۱ تا ۱۶ هم میلادی ، زمانی که پیشرفت هنری در ایتالیا شروع شد و داشت ظرف پنج قرن ، به اوج خودش می رسید ، همواره به عنوان اولین و تنها ترین کانون توجه ، برجسته بود …

شهرهای رم ، پالرمو ، ونتزیا (ونیز) ، میلان ، ناپل ، فلورانس و ویچنزا و …

به عنوان اولین ها در جهان ، شروع به تولید لباس های لوکس ، کلاه ، لوازم آرایشی ، جواهرات و پارچه‌های غنی و گرانقیمت کردند …

اما از قرن هفدهم میلادی به بعد ، در کشور فرانسه و اونهم به دلیل لباس‌های فاخری که برای درباریان لوئی چهاردهم طراحی میشد ، مد ایتالیایی اهمیت و درخشش خودش رو تا حدود بسیار زیادی از دست داد و رقابت رو به مد اشرافی و درباری فرانسوی ، واگذار کرد …

کار به جایی رسید که به تدریج و با محبوبیت زیاد مد فرانسوی ، در اون دوره ، گرایش اصلی اروپا در یک چرخش تاریخی اینبار به سمت فرانسه متمایل شد …

با این حال و از زمان برگزاری دوباره مجالس مد ایتالیایی و در سال‌های ۱۹۵۳–۱۹۵۱ م ، توسط جووانی باتیستا جورجینی در شهر فلورانس ، «مدرسۀ مد ایتالیایی» شروع به رقابت با فلسفه مد و طراحی فرانسوی یعنی ” اوت کوتور = دوخت و دوز گرانقیمت و اشرافی ” فرانسوی ها کرد و در پیشانی این نزاع ، برندهایی مثل پرادا و گوچی هم شروع به رقابت با شنل و دیور کردند …

در سال ۲۰۰۹ میلادی ، طبق گزارش رصد جهانی زبان ، میلان مرکز طراحی ایتالیا ، برترین پایتخت مد جهان و رم در رتبۀ چهارم قرار گرفتند …

اگرچه هر دو شهر در رتبه‌بندی‌های بعدی سقوط کردند ، ولی در سال ۲۰۱۱ میلادی ، فلورانس نیز به عنوان سی‌و‌یکمین پایتخت مد جهان ، وارد شد …

به‌ طور کلی همیشه و تا ابد ، میلان به عنوان یکی از «چهار پایتخت بزرگ» مد جهانی در کنار نیویورک ، پاریس و لندن در نظر گرفته میشه …

گاهی اوقات ، لقب «پنج بزرگ» شامل رم نیز میشه …

میلان ، نویورک ، پاریس ، لندن ، رم …

اما دنیای مد ایتالیایی …

در این دنیا ، ایتالیا مثل دنیای خودرو ، باز هم گذشته درخشان و دستاوردهایی پر فروغ داشته و داره …

غولهایی مثل :

گوچی (Gucci)

آرمانی (Armani)

پرادا (Prada)

ورساچه (Versace)

دولچه اند گابانا (Dolce & Gabbana)

فندی (Fendi)

ارمنه ایلدو سنیا ( Zegna)

میو میو (Miu Miu)

والنتینو (Valentino)

موسکینو (Moschino)

لا پرلا (La Perla)

میسونی (Missoni)

دیزل (Diesel)

بولگاری (Bvlgari)

تاوکی (Tavecchi)

سالواتوره فراگامو (Salvatore Ferragamo)

و …..

گواه عشق ایتالیایی ها برای درخشش همیشگی در این دنیا در کنار همسایه مدعی شمالی هست و در مقابل فرانسه با برندهایی مثل :

لویی ویتون (Louis Vuitton)

شنل (Chanel)

کریستین دیور (Christian Dior)

هرمس (Hermès)

ایو سن لوران (Yves Saint Laurent)

لاگوست (Lacoste)

بالمن (Balmain)

جیونچی (Givenchy)

کارتیر (Cartier)

و ….

همواره با ایتالیایی ها در رقابت ،

بودند …

هستند …

و

خواهند بود …