ملاقات شاسی‌بلندهای دیروز و امروز لامبورگینی، LM002 و اوروس پرفورمانته

امروزه تقریباً همهٔ برندهای لوکس و اسپرت سطح بالا، یک شاسی‌بلند شش‌رقمی تولید می‌کنند اما لامبورگینی LM002 این کار را دو سه دهه زودتر انجام داد. البته این خودرو صرفاً ساخت مدل‌هایی مثل بنتلی بنتایگا و آستون‌مارتین DBX را پیش‌بینی نکرد بلکه پیش‌نمایشی از پیکاپ‌های دو کابین لوکس 400 اسب بخاری هم بود که امروز در سراسر ایالات‌متحده بسیار محبوب هستند؛ بنابراین، LM002 باید فوراً مورد استقبال قرار می‌گرفت و برای اینکه بفهمیم چرا این‌طور نشد، راهی دفتر مرکزی لامبورگینی در سنت آگاتا شده‌ایم تا با یک LM002 مدل 1989 در کنار جانشین معنوی آن، اوروس پرفورمانته مدل 2023 رانندگی کنیم.

لامبورگینی از سال 1986 تا 1992 تنها 300 دستگاه از LM002 ساخت و این خودرو آن‌قدر سخت فروش می‌رفت که طبق گفته‌ها، نمایندگی‌های لامبورگینی برای فروش کانتاش نسخهٔ ویژهٔ 25 سالگی، خریداران را مجبور به برداشتن یک LM002 می‌کردند! امروز اما LM002 آن‌قدر کمیاب است که برای ترتیب دادن یک آزمایش رانندگی، خود لامبورگینی باید این خودرو را از یکی از مالکین خصوصی قرض بگیرد.

زیر کاپوت LM002 نیروگاه 5.2 لیتری V12 کانتاش قرار گرفته که 450 اسب بخار قدرت تولید می‌کند و برای وظایف آفرودی تنظیم شده است. شش کاربراتور وبر نیز مسئول رساندن مخلوط سوخت و هوا به این موتور هستند. به گفتهٔ لامبورگینی، این موتور در LM002 به دلیل ورودی هوای محدود، اگزوز طولانی‌تر و تنظیم برای کار با بدترین بنزین اکتان 87، قدرت کمتری نسبت به کانتاش تولید می‌کند.

با پارک کردن LM002 در کنار اوروس پرفورمانته به‌وضوح می‌توان دید که اولویت‌ها چگونه تغییر کرده‌اند. LM002 پیکاپ قدرتمندی بود که پرفورمنس قابل‌احترامی را در جاده ارائه می‌کرد. این ماشین ظرف 7.7 ثانیه از صفر به سرعت 96 کیلومتر بر ساعت می‌رسید درحالی‌که آن زمان رنجروور برای این کار به دو برابر این زمان نیاز داشت. اوروس پرفورمانته بیشتر شبیه یک استیشن اسپرت است که در پیست مسابقه خوشحال خواهد بود اما در صورت نیاز می‌تواند در مسیرهای خاکی هم عملکرد خوبی داشته باشد.

در پرفورمانته بجای فنرهای بادی با قابلیت تنظیم ارتفاع اوروس S، فنرهای فولادی ارائه شده که 20 میلی‌متر ارتفاع خودرو از زمین را کمتر می‌کند. این خودرو با پیشرانهٔ 4 لیتری V8 توئین توربو و 666 اسب بخار قدرت، ظرف 3 ثانیه از صفر به سرعت 96 کیلومتر بر ساعت می‌رسد و به حداکثر سرعت 306 کیلومتر بر ساعت دست پیدا می‌کند درحالی‌که این رقم برای همتای قدیمی 190 کیلومتر بر ساعت است که البته هنوز هم هیجان‌انگیز به نظر می‌رسد.

برای مقایسهٔ اوروس با سلف خود راهی خارج از سنت آگاتا می‌شویم تا کمی خاک پیدا کنیم. در جاده‌های ایتالیا، LM002 به‌طور دلهره‌آوری غول‌پیکر به نظر می‌رسد. این ماشین بلند و سنگین است و پشت فرمان ترسناک احساس می‌شود اما در میان این‌همه فلز، حرکات فرمان، پدال گاز، پدال ترمز و دسته‌دندهٔ گیربکس پنج سرعتهٔ دستی به‌طور شگفت‌آوری ظریف است. LM002 با شش صندلی هم ارائه می‌شد اما نمونهٔ آزمایشی ما چهارنفره است و داخل اتاق بار آن صندوق‌عقبی با روکش داخلی قرمزرنگ نصب شده است. برای دسترسی به این صندوق هم باید درب پشتی که چرخ زاپاس روی آن نصب شده را به سمت پایین باز کرد.

به لطف طراحی خاص ورودی‌های هوای موتور، این V12 نسبتاً ساکت است و صدای اگزوز بر غرش موتور غالب خواهد بود. این موتور آن‌قدر بی‌صدا و پرگشتاور است که به‌راحتی می‌توان فراموش کرد برای دور گرفتن در سوپراسپرتی مثل کانتاش طراحی شده است. حداکثر قدرت این موتور در دور 6,800 rpm ارائه می‌شود که 50 rpm بالاتر از ردلاین اوروس است. با خروج از جاده، LM002 می‌تواند حتی بدون درگیر کردن سامانهٔ چهارچرخ محرک، هرجایی که اوروس می‌رود برود اما روی جاده شرایط برعکس می‌شود و رانندهٔ اوروس باید در آینه به سرعت LM002 توجه کند.

شاسی اوروس پرفورمانته برای ارائهٔ سواری کاملاً اسپرت تنظیم شده است به‌گونه‌ای که شتاب جانبی 1.04 را ثبت می‌کند و از سرعت 110 کیلومتر بر ساعت در 46.3 متر متوقف می‌شود. با چنین اعدادی، تبدیل LM002 به نقطهٔ فیروزه‌ای کوچکی در آینهٔ عقب آسان خواهد بود. بااین‌حال، هردو خودرو یک لامبورگینی واقعی هستند. برون‌گرا، پرسروصدا و افراطی اما در جهت‌های مخالف یکدیگر قرار می‌گیرند.

جالب اینکه ما در شمارهٔ اکتبر 1987 هنگام آزمایش LM002، محبوبیت شاسی‌بلندهای قوی و گران‌قیمت را پیش‌بینی کرده بودیم. در آن زمان گفتیم شرط می‌بندیم تقاضای جهانی برای این هیولاها بیش از چیزی است که بتوان تصور کرد و سال گذشته، اوروس 58 درصد از کل فروش لامبورگینی را به خود اختصاص داد.