لکسوس LX600 در برابر ریویان R1S، رویارویی شاسی‌ بلندهای لوکس

آمریکایی‌ها استاد خرید وسایلی هستند که هیچ‌گاه از همهٔ توانایی‌های آن‌ها استفاده نمی‌کنند. به‌عنوان‌مثال، مردمان این کشور سال گذشته صدها هزار دستگاه شاسی‌بلند خریدند که درصد زیادی از آن‌ها از مدل‌های آفرودی بسیار توانمند مثل جیپ رانگلر و لندروور دیفندر بودند ولی این خودروها بیشتر وقت خود را روی مسیرهای آسفالت سپری می‌کنند. حال دو شاسی‌بلند لوکس جدید یعنی لکسس LX600 و ریویان R1S هم به کلوپ خودروهایی که هیچ‌گاه از همهٔ توانایی‌های آن‌ها استفاده نمی‌شود اضافه شده‌اند.

این دو شاسی‌بلند لوکس آفرودی به‌طور عجیبی برای رقابت با یکدیگر مناسب هستند. ریویان و لکسس در اندازه کلی فقط 2.5 سانتی‌متر باهم اختلاف دارند، هردو به سه ردیف صندلی برای حمل حداکثر هفت نفر مجهز هستند و در توانایی‌های آفرود نیز در یک سطح قرار دارند هرچند که از موتورهای کاملاً متفاوتی نیرو می‌گیرند زیرا یکی بنزینی و دیگری الکتریکی است.

نسل جدید شاسی‌بلند پرچم‌دار لکسس با نام LX600 و مدل 2022 به بازار آمده است. این خودرو از تعلیق مستقل جلو و تعلیق صلب سنتی عقب استفاده می‌کند و به پیشرانهٔ 3.5 لیتری V6 توئین توربوی جدید با 410 اسب بخار قدرت و 650 نیوتن متر گشتاور مجهز است. این نیرو از طریق یک گیربکس 10 سرعته اتوماتیک به هر چهارچرخ منتقل می‌شود. LX600 با مصرف سوخت ترکیبی 12.4 لیتر در هر صد کیلومتر در کنار باک 80 لیتری می‌تواند با هر بار سوخت‌گیری حدود 650 کیلومتر را طی کند.

R1S مثل پیکاپ R1T از سیستم تعلیق کاملاً مستقل و قوای محرکهٔ چهار موتوره بهره می‌برد که به‌طور مجزا هرکدام از چرخ‌ها را به حرکت درمی‌آورد. این قوای محرکه مجموعاً 835 اسب بخار قدرت و 1230 نیوتن متر گشتاور تولید می‌کند. R1S با مصرف انرژی ترکیبی 30 کیلووات ساعت در هر صد کیلومتر، یکی از پرمصرف‌ترین خودروهای برقی بازار محسوب می‌شود ولی بااین‌وجود، یک پکیج باطری عظیم 135 کیلووات ساعتی هم در اینجا وجود دارد که با هر بار شارژ کامل امکان پیمودن 510 کیلومتر را فراهم می‌کند.

با وجود پیشرانه‌های کاملاً متفاوت، لکسس و ریویان برای مسیرهای آفرودی رویکردهای مشابهی را دنبال می‌کنند. R1S و اکثر تیپ‌های LX600 به سیستم تعلیق بادی تطبیقی مجهز هستند که امکان تنظیم لحظه‌ای کمک‌فنرها را برای ارائهٔ سواری نرم یا اسپرت فراهم می‌کند. این سیستم همچنین به هردو خودرو امکان تنظیم فاصله از زمین و قطع کردن آنتی‌رول بار را هم می‌دهد تا بتوانند در آفرود هر چهارچرخ 22 اینچی خود را روی زمین نگه دارند. این دو ماشین در قیمت هم در یک سطح قرار دارند. قیمت LX600 سه ردیفه از 96,345 دلار آغاز می‌شود که این رقم در تیپ لاکچری فول آپشن ما به 106,940 دلار رسیده است. از سوی دیگر، قیمت R1S لانچ ادیشن از 91,500 دلار شروع می‌شود اما قیمت نمونهٔ آزمایشی ما به 96 هزار دلار رسیده است.

اولین چالش ما با LX600 و R1S در پیست آزمایشی بود. تعجبی ندارد که ریویان با دو برابر قدرت بیشتر، در شتاب کاملاً رقیب ژاپنی را مغلوب کند. این شاسی‌بلند الکتریکی آمریکایی ظرف 3.1 ثانیه از صفر به سرعت 96 کیلومتر بر ساعت رسید و 400 متر را در 11.6 ثانیه طی کرد درحالی‌که لکسس برای انجام این کارها به ترتیب به 6.1 و 14.5 ثانیه زمان نیاز داشت. R1S اما علاوه بر شتاب، در توقف هم برتری داشت و از سرعت 96 کیلومتر بر ساعت در 36.9 متر متوقف شد درحالی‌که LX600 این کار را در 41.4 متر انجام داد. ریویان پیست 8-Figure را هم در 26.1 ثانیه طی کرد اما شاسی‌بلند ژاپنی پس از 28.4 ثانیه یک دور این پیست را تکمیل کرد.

بااین‌حال، برتری پرفورمنس R1S نسبت به LX600 در دنیای واقعی کمرنگ می‌شود زیرا جاهای زیادی وجود ندارد که بتوان از 835 اسب بخار قدرت استفاده کرد. در شهر و همینطور بزرگراه، ریویان بسیار ساکت و متین است. بازهٔ حرکتی طولانی پدال گاز به راننده این امکان را می‌دهد که دقیقاً همان مقدار نیرویی که نیاز دارد را از موتورها دریافت کند درحالی‌که امکان رانندگی راحت و آسان با یک پدال را هم فراهم می‌کند. هرچند R1S در نرم‌ترین حالت خود هم کمی خشک احساس می‌شود ولی بااین‌وجود، سواری خوبی دارد و حتی دست‌اندازهای خشن را هم به‌خوبی جذب می‌کند.

در همین حال، ریویان در حالت رانندگی اسپرت در جاده‌های پیچ‌درپیچ غوغا می‌کند. فرمان سریع و دقیق است و قوای محرکهٔ چهار موتوره از بهترین سامانه‌های چهارچرخ محرک مکانیکی با کنترل گشتاور بُرداری تقلید می‌کند. همچنین عملکرد تعلیق در حالت سفت‌تر نیز در اینجا چشمگیر است. کنترل فوق‌العادهٔ بادی‌رول R1S خصوصاً با توجه به سواری بسیار راحت آن واقعاً ذهن انسان را درگیر می‌کند.

لکسس سال‌ها است که به سواری ساکت و راحت شهرت دارد اما LX600 چندان با این شخصیت همیشگی برند لوکس تویوتا مطابقت ندارد. با روشن کردن پیشرانهٔ V6 و قرار دادن گیربکس در حالت درایو، کل خودرو به‌طور عجیبی تکان می‌خورد و ارتعاش پیشرانه باعث لرزش صندلی‌ها می‌شود. با آغاز حرکت نیز شرایط خیلی بهتر نمی‌شود زیرا هرچند حالا خودرو آرام می‌گیرد اما پیشرانه تنبل است و پاسخگویی خوبی ندارد. همچنین تمایل زیاد به افزایش دنده و بی‌علاقگی به معکوس دادن باعث افزایش شکاف پرفورمنس بین LX600 و R1S می‌شود.

سواری لکسس نرم است اما عملکرد سیستم تعلیق آن در کاهش ضربات دست‌اندازها یا کاهش بادی‌رول به‌خوبی ریویان نیست. درنتیجه، هنگام رانندگی‌های تهاجمی شاهد بادی‌رول زیاد و شیرجه رفتن در زمان ترمز گیری هستیم. این خودرو نمونه‌ای عالی از یک شاسی‌بلند سنتی است که نقص‌هایی دارد اما همچنان دوست‌داشتنی است. یکی از دلایل این موضوع، توانایی‌های آفرود است. LX در آفرود واقعاً لذت‌بخش است و هرچند استفاده از کنترلرهای MTS و DACC آن دشوار بود اما لکسس عملکرد تحسین‌برانگیزی از خود نشان داد. همانطور که از همتای لوکس لندکروزر انتظار می‌رود، این ماشین با خوشحالی مسیرهای ماسه‌ای عمیق و تپه‌های شنی بزرگ را درنوردید.

اما ریویان هم در آفرود ما را تحت تأثیر قرار داد. قوای محرکهٔ چهار موتورهٔ این خودرو با فراهم کردن کششی استثنایی، به چرخش R1S در پیچ‌ها کمک می‌کند و بدون توجه به شرایط مسیر خودرو را به پیش می‌برد. همچنین درحالی‌که LX600 مسیرهای خارج از جاده را با سرعت پایینی طی می‌کند، ریویان می‌تواند مثل رم TRX با سرعت بالا از روی تپه‌ها پرواز کند درحالی‌که در سرعت‌های پایین هم تحویل قدرت دقیق به هر چرخ باعث می‌شود بتواند مثل معدود آفرودرهای کارخانه‌ای از موانع عبور کند.

در داخل نیز ریویان برتری خود را بر لکسس دیکته می‌کند. نمایشگر عظیم 15.6 اینچی اطلاعاتی-سرگرمی این ماشین ممکن است باب سلیقهٔ همه نباشد اما دیگر قسمت‌های کابین آن با تزئینات چوبی زیبا، صندلی‌های چرم مصنوعی مجلل، متریال خوش لمس و دریچه‌های تهویه و جا لیوانی برای هر سه ردیف صندلی‌ها، خیلی خوب است. صندلی‌های ردیف اول و دوم راحت، جادار و مناسب بزرگ‌سالان هستند و هرچند صندلی‌های ردیف سوم هم برای بزرگ‌سالان مناسب به نظر می‌رسند اما ورود و خروج به آن‌ها کمی دشوار است. R1S همچنین بدون تا کردن صندلی‌های ردیف سوم، فضای بار قابل‌توجه 500 لیتری را ارائه می‌کند که در این کلاس ویژگی کمیابی است و فضای بار 340 لیتری صندوق جلو هم آن را همراهی می‌کند.

البته این به معنای بی‌نقص بودن R1S نیست. اتکای بیش از حد به دکمه‌ها و کنترل‌های لمسی می‌تواند آزاردهنده باشد و کارهای ساده‌ای مثل تنظیم دریچه‌های تهویهٔ جلو را خسته‌کننده کند. همچنین ازآنجایی‌که سقف شیشه‌ای استاندارد خودرو فاقد کاور فیزیکی یا قابلیت مات شدن الکتروکرومیک است، زمانی که هوا گرم است سیستم تهویه را مجبور می‌کند برای خنک کردن هر هفت سرنشین سخت‌تر کار کند.

کابین LX600 بیشتر ترکیبی از ویژگی‌های لوکس سنتی با صفحه آمپر دیجیتالی، تعداد زیادی دکمه و کنترل فیزیکی و کنسول مرکزی با تریم چوبی و چرمی است. لکسس در اینجا دو نمایشگر لمسی را ارائه کرده است که پایینی برای سیستم تهویه و حالت‌های آفرودی مورداستفاده قرار می‌گیرد درحالی‌که بالایی یک نمایشگر سنتی اطلاعاتی-سرگرمی با اندروید اتو و اپل کارپلی است. بااین‌حال، کابین لکسس که در دو ردیف اول صندلی‌ها راحت و نسبتاً جادار است، در حد قیمت 100 هزار دلاری خودرو نیست. این ماشین ممکن است پرچم‌دار شاسی‌بلندهای لکسس باشد اما به‌هیچ‌وجه به نسخهٔ شاسی‌بلند سدان LS نزدیک نیست.

مواردی مثل تودوزی چرمی شل و ول، شیفتر دندهٔ لق و صفحه آمپر دیجیتالی کوچک برای یک شاسی‌بلند لوکس جدید نشان از عقب‌ماندگی دارند. هرچند دسترسی به صندلی‌های ردیف سوم LX600 راحت‌تر از ریویان است اما کسانی که اینجا می‌نشینند، احتمالاً آنقدر درگیر ناراحتی و فضای سر اندک صندلی‌ها خواهند شد که متوجه متریال اقتصادی تویوتا مانند در این قسمت نمی‌شوند. لکسس همچنین هنگام باز بودن هر سه ردیف صندلی تنها 310 لیتر فضای بار ارائه می‌کند هرچند که در صورت خواباندن صندلی‌های ردیف سوم، فضای بار آن تقریباً با R1S برابر خواهد بود. نکته مهم اینکه صندلی‌های ردیف دوم LX600 هنگام تا شدن کاملاً تخت نمی‌شوند درحالی‌که در ریویان فضای بار مسطحی فراهم می‌شود.

در ابتدای این مقایسه فکر می‌کردیم شاهد رقابت نزدیکی باشیم اما همه‌چیز طبق انتظارات پیش نرفت. در میان هجوم رقبای تازه‌واردی مثل ریویان و نام‌های باسابقه مثل رنجروور جدید، لکسس با نسل جدید LX محافظه‌کارانه و به دور از هرگونه ریسکی عمل کرده است. این خودرو به‌اندازهٔ نسل قبلی توانمند است و برای رانندگی روی آسفالت کمی بهتره شده اما در خودروهای دیگر می‌توان توانایی‌های آفرود مشابه یا بیشتر، تجربهٔ رانندگی بهتر روی جاده و کابین زیباتری را پیدا کرد. از سوی دیگر، در ریویان R1S می‌توان هم خدا را داشت و هم خرما را. این خودرو از تمام توانایی‌های آفرودی که هیچ‌گاه از آن‌ها استفاده نمی‌شود برخوردار است اما بابت ارائه آن‌ها با تنبیه‌هایی مثل سواری جاده‌ای خشن، راننده را مجازات نمی‌کند. این ماشین با اقتدار و کیفیت یک شاسی‌بلند لوکس واقعی روی جاده حرکت می‌کند و به همان اندازهٔ بزرگراه‌ها، در پیمودن مسیرهای پرپیچ‌وخم هم تبحر دارد. R1S پکیجی فوق‌العاده راحت و جادار است و فضایی کافی برای هفت سرنشین و وسایلشان را فراهم می‌کند که در این کلاس کمتر یافت می‌شود.

مقام دوم: لکسس LX600

نقاط قوت: توانایی‌های آفرود فوق‌العاده، طراحی سنتی در داخل و خارج، تنها راه برای داشتن لندکروزر در آمریکا

نقاط ضعف: قیمت گران، کابین تنگ در مقایسه با ریویان، پالایش کلی کمتر از چیزی که از یک لکسس انتظار می‌رود

نقاط قوت: به همان اندازهٔ آفرود روی جاده هم رضایت‌بخش است، کابین فوق‌العاده جادار، تعادل استثنایی سواری و هندلینگ

نقاط ضعف: ارزن‌تر از LX اما همچنان گران، رابط کاربری خسته‌کننده نمایشگر لمسی، تابش آفتاب از سقف شیشه‌ای به داخل