اولین تجربهٔ رانندگی با لوتوس امیرا، خداحافظی به‌یادماندنی با بنزین

امیرا هم‌زمان از جهت‌های مختلفی، اولین و آخرین محصول لوتوس محسوب می‌شود. این اولین خودرویی است که به‌طور کامل در دوران مالکیت جیلی توسعه پیدا کرده و از سوی دیگر آخرین خودروی بنزینی لوتوس پیش از ورود به دوران تمام الکتریکی محسوب می‌شود؛ اما آیا امیرا خودروی مناسبی برای خداحافظی لوتوس با پیشرانه‌های بنزینی محسوب می‌شود؟ برای فهمیدن پاسخ این سؤال، پشت فرمان یک نمونهٔ V6 این خودرو نشسته‌ایم (نسخهٔ چهار سیلندر توربو با پیشرانهٔ AMG هم بعداً ارائه می‌شود). خودروی آزمایشی ما یک پروتوتایپ توسعه‌ای است اما 85 درصد از چیزی که می‌توانیم از نسخهٔ نهایی انتظار داشته باشیم را نشان می‌دهد.

امیرا در ظاهر برخی از ویژگی‌های طراحی هایپرکار اویجا را قرض گرفته است و به همین دلیل به‌طور جذابی تازه و به‌طور لذت‌بخشی آشنا به نظر می‌رسد. خودروی آزمایشی ما از نوع دستی با سیستم تعلیق تور (Tour) است و با استارت زدن آن، پیشرانهٔ V6 سوپرشارژ 400 اسب بخاری تویوتا با صدای غرغری بیدار می‌شود. فرمان خودرو به نیروی کمکی هیدرولیکی مجهز است و بلافاصله تفاوت آن با فرمان‌های برقی که سال‌ها است به آن‌ها عادت کرده‌ایم احساس می‌شود. البته این فرمان سنگین‌تر است اما احساس واقعی‌تر و طبیعی‌تری دارد. بااین‌حال، عادت کردن به فرمان امیرا به کمی زمان نیاز دارد زیرا برخلاف اکثر خودروهای پرفورمنس، پاسخگویی آن طبیعی، روان و مطمئن است.

مثل بسیاری از محصولات لوتوس، هنگامی‌که امیرا برای یافتن چسبندگی تلاش می‌کند، کمی بادی‌رول در آن دیده می‌شود که این موضوع ممکن است با سیستم تعلیق تور در مقایسه با تعلیق پیست که تنظیم خاصی برای کمک‌فنرها دارد آشکارتر باشد. بااین‌حال، این ویژگی به راننده کمک می‌کند تا درک دقیقی از میزان چسبندگی لاستیک‌ها داشته باشد. البته تنظیم شاسی پروتوتایپ آزمایشی ما نسخهٔ نهایی نیست و گفته شده در نسخهٔ تولیدی هم راحتی سواری و هم احساس فرمان بهبود پیدا خواهد کرد.

در رفتار رانندگی امیرا خونسردی جذابی احساس می‌شود و شاسی آن همیشه هوای راننده را دارد به‌گونه‌ای که هنگام فشردن پدال گاز، کم‌فرمانی بسیار ملایمی را ارائه می‌کند و اگر برای بازی کردن با انتهای خودرو رفتار تهاجمی‌تری با پدال گاز داشته باشید، به‌راحتی کنترل می‌شود. همچنین هرچند حالت رانندگی اسپرت اجازهٔ سر خوردن را به خودرو می‌دهد اما هنوز هم به نرمی توسط سیستم‌های الکترونیکی کنترل می‌شود. به گفتهٔ لوتوس، سیستم ESC پارامترهای بی‌شماری را محاسبه کرده و به‌طور مستمر خودرو را تنظیم می‌کند.

امیرا از تمام مشخصه‌های پویایی که از ساخته‌های لوتوس انتظار داریم برخوردار است. هرچند این خودرو سنگین‌تر است و روی رینگ‌های 20 اینچی قرار گرفته و به همین دلیل ظرافت آن کمی از محصولات قبلی این شرکت کمتر است اما هنوز هم دقت بالایی دارد و به رانندگی هیجان می‌دهد. البته امیرا همان‌قدر سریع و جذاب است که از یک خودروی 400 اسب بخاری با وزنی بیش از 1400 کیلوگرم انتظار می‌رود. به لطف ضریب دنده‌های کوتاه و سریع، این اسپرت بریتانیایی ظرف 4.3 ثانیه از صفر به سرعت 96 کیلومتر بر ساعت می‌رسد. البته برای دستیابی به این شتاب، باید کمی روی گیربکس کار کنید و هنگام تعویض دنده از دو به سه دقیق باشد. معکوس دادن با امیرا نیز لذت‌بخش است و می‌توان 420 نیوتن متر گشتاور را در دنده‌های مختلفی رها کرد.

ترمزهای این لوتوس جدید قدرت بالایی دارند و از یک آزمایش سخت در طول بررسی ما سربلند بیرون آمدند. البته به گفتهٔ این شرکت، ترمزها هم در نسخهٔ نهایی امیرا احساس بهتری پیدا خواهند کرد ولی از همین الان هم مشخص است که امیرا قدرت توقف بالایی دارد. برای استفاده‌های روزانه نیز این خودرو با ورود و خروج راحت، از پیشینیان خود بهتر است. در داخل هم شاهد فضایی ساده و معمولی هستیم که با خطوط تمیز، حس خوشایندی دارد. در اینجا دو نفر می‌تواند بدون برخورد شانه‌هایشان کنار هم بنشینند و کابین با موفقیت احساس یک خودروی اسپرت راحت را بدون حس خفگی ارائه کرده است. در اینجا حتی پشت صندلی‌ها هم فضایی کاربردی برای قرار دادن اشیاء تعبیه شده است.

شیوهٔ هدایت و نحوهٔ واکنش امیرا که هیچ‌گونه احساس ساختگی ندارد، چیزی است که این ماشین را بسیار خاص می‌کند. گیربکس دستی و پیشرانهٔ V6 خوش‌صدا نیز از دیگر ویژگی‌های جذاب امیرا در دوران امروزی محسوب می‌شوند. به‌طورکلی، لوتوس امیرا به‌طوری طراحی و مهندسی شده است تا به خودرویی به‌یادماندنی تبدیل شود.