کمبود زیرساخت، مشکل اصلی خودروهای هیدروژنی
در مسابقه کاهش آلایندگی خودروها استفاده از هیدروژن می‌تواند جایگزینی قابل‌اعتنا برای خودروهای الکتریکی باشد اما کارشناسان صنعت خودرو می‌دانند برای تأمین زیرساخت‌ها، آموزش مصرف‌کنندگان و دولت‌ها و بلوغ این تکنولوژی تلاش‌های زیادی باید صورت گیرد. در کنگره اتوموتیونیوز اروپا در پراگ، جیودو دوماری مدیرعامل شرکت پانچ، جوانا ریچارت مدیر بخش هیدروژن ریکاردو و مونیکا پرز لوبو نایب‌رئیس تویوتا موتور اروپا درباره اینکه هیدروژن چگونه بخش مهمی از راه‌حل‌های بزرگ‌تر برای انرژی‌های جایگزین خواهد بود بحث کردند.
لوبو می‌گوید:
چالشی که در حال روبرو شدن با آن هستیم بزرگ بوده و باید از تمامی خلاقیت‌ها و تکنولوژی‌های در دسترس برای دسترسی به اهداف کربن خنثی استفاده کنیم
از نظر او هیدروژن می‌تواند راه‌حلی بسیار معتبر برای فواصل طولانی و کاربردهای طولانی‌مدت باشد یعنی جایی که خودرو به‌صورت 24 ساعته و 7 روز هفته در جاده‌ها تردد می‌کند. او می‌گوید:
در بحث قوای محرکه هیدروژنی موارد استفاده معینی وجود دارند که بسیار مطلوب‌تر خواهند بود
ریچارت اظهار می‌دارد صنعت سوخت هیدروژن باید از بازار خودروهای الکتریکی درس گرفته و دانسته‌های خود را صرف بهبود استانداردسازی کند. او خاطرنشان می‌سازد:
با وجود هیدروژن ما باید نگرانی‌های بازار را برطرف کنیم. هیدروژن مسیری طولانی را طی می‌کند و یک شبه به خط پایان نمی‌رسد. این تکنولوژی در حال تکامل است و ما چیزهای بیشتری یاد می‌گیریم و باید مردم را آموزش دهیم. اکثر مردم هنوز با مشکلات زیادی درباره ایمنی استفاده از هیدروژن دست‌وپنجه نرم می‌کنند
دوماری می‌گوید امیدوارکننده‌ترین موارد استفاده از خودروهای هیدروژنی از بخش تجاری و با کامیون‌ها و اتوبوس‌های سنگین شروع خواهد شد. او عقیده دارد طراحی فعلی پیشرانه‌های درون‌سوز می‌تواند برای استفاده در خودروهای هیدروژنی بهبود یابد. دوماری می‌گوید:
وقتی همه به دنبال خودروهای بدون آلایندگی باشند اکثر مردم اهمیتی به اینکه تکنولوژی نهایی چیست نخواهند داد و موضوع مهم به هزینه‌های مالکیت مربوط خواهد شد. مردم باید بتوانند این خودروها را بخرند. هیدروژن در یک خودروی درون‌سوز هدف من است و همه‌چیز به قیمت نهایی مربوط می‌شود
در حال حاضر خودروسازانی همچون تویوتا و هیوندای از تکنولوژی هیدروژنی برای تولید تجاری خودروهای سلول سوختی استفاده می‌کنند. لوبو اظهار می‌دارد صنعت خودرو هنوز از نظر استانداردسازی تکنولوژی هیدروژن در جایگاهی که باید باشد نیست و نبود زیرساخت را مشکل "مرغ و تخم‌مرغ" می‌داند که برای حل آن باید همکاری بیشتری بین شرکت‌ها و دولت‌ها صورت پذیرد.
لوبو بحث خود را این‌گونه ادامه می‌دهد:
سرمایه‌گذاری به خاطر نبود دانش و فهم در این زمینه کند پیش می‌رود و مقامات محلی دستورالعمل یا استاندارد مشخصی ندارند؛ اما سرمایه در راه است و این سؤالات پاسخ داده خواهند شد
ریچارت می‌افزاید اکوسیستم تأمین‌کننده به تدریج گسترش می‌یابد هرچند ماهیت خاص تولید قطعات برای خودروهای هیدروژنی باعث خواهد شد تعداد محدودی از شرکت‌ها در این زمینه فعال باشند. او اظهار می‌دارد:
ما تعدادی از تأمین‌کنندگان را داریم که می‌توانند چیزهایی همچون سلول‌های سوخت را تولید کنند اما وقتی بحث قطعات داخل سلول سوخت‌ها باشد تعداد شرکت‌ها کمتر خواهد شد. برخی افراد تلاش می‌کنند روی صحنه بیایند اما به خاطر تکنولوژی خاصی که وجود دارد این کار سخت خواهد بود اما با وجود چیزهایی همچون کمپرسورهای گرما شما انتخاب‌های بیشتری دارید
از نظر دوماری هیدروژن بهترین راه‌حل برای حمل‌ونقل بدون آلایندگی محسوب می‌شود اما می‌گوید تا زمانی که تعداد خودروهای تولیدی تا سال 2030 به حدود 250 هزار دستگاه نرسد کار به جایی نخواهد رسید و تلاش‌ها برای توسعه محصولاتی تولید انبوه به خطر خواهد افتاد. او می‌گوید:
دی‌اکسید کربن مشکلی برای همه بوده و ما باید راه‌حلی برای کربن خنثی شدن پیدا کنیم. من فکر می‌کنم هیدروژنی راه‌حلی بسیار خوب و مطلوب است