استون مارتین والکری و مرسدس-ای ام جی وان چگونه قوانین فیزیک را زیر پا می‌گذارند؟
عرضه مرسدس-ای ام جی وان به معنی پایان یک حماسه برای این خودروساز ژرمنی خواهد بود. این خودروساز پروژه وان را در سال 2017 کلید زد اما پیچیدگی‌های استفاده از پیشرانه فرمول یک در خودرویی جاده‌ای باعث شد فرایند توسعه هایپرکار وان بسیار طولانی‌تر از حد انتظارات شود. همین موضوع درباره استون مارتین والکری نیز صدق می‌کند، خودرویی که با همکاری ردبول ریسینگ و طراحی آدریان نیووی تولید شد. هر دو خودرو حالا آماده حضور در خیابان‌ها هستند.
اگرچه دو خودروی موردبحث در طول فرایند توسعه خود تغییر کرده‌اند و شاید به اندازه زمانی که معرفی شدند پیشرفته و مدرن نباشند اما تقریباً قانون فیزیک سوپرکارها را زیر پا می‌گذارند. تزریق چنین سطحی از تکنولوژی فرمول یک به خودرویی جاده‌ای کار آسانی نیست و مرسدس و استون مارتین به خوبی از عهده این کار برآمده‌اند و شاید بهترین سوپرکارهای نسل اخیر را تولید کرده‌اند. امیدواریم این خودروها در خاطره‌ها بمانند...
مرسدس-ای ام جی وان فقط روی نصب پیشرانه فرمول یک بر خودرویی جاده‌ای تمرکز دارد. زیر کاپوت این هیولا نیروگاه فرمول یک سال 2016 مرسدس بنز جا خوش کرده و این پیشرانه در تأسیسات بریکس ورث که به تولید پیشرانه‌های فرمول یک می‌پردازد توسعه یافته است. وان از پیشرانه درون‌سوز 6 سیلندر 1.6 لیتری با قدرت 566 اسب بخار استفاده می‌کند. چهار پیشرانه الکتریکی نیز وجود دارند که در مجموع باعث تولید قدرت 1048 اسبی می‌شوند. شاید خودروهای قوی‌تری نیز در بازار حضور داشته باشند اما این قدرت هنوز هم فوق‌العاده به نظر می‌رسد.
البته برای بسیاری از افراد، والکری در بحث پیشرانه‌ها برنده خواهد بود زیرا زیر کاپوتش پیشرانه 12 سیلندر 6.5 لیتری شرکت کاثورث را جای داده است. این پیشرانه قدرت 1000 اسبی داشته و 160 اسب بخار دیگر نیز از پیشرانه الکتریکی به دست می‌آید. این پیشرانه با همکاری شرکت مشهور ریمک تولید می‌شود. والکری سقف سرعت 402 کیلومتر در ساعت را دارد درحالی‌که حداکثر سرعت وان به 352 کیلومتر در ساعت می‌رسد و به همین خاطر شاید والکری خودرویی احساس‌برانگیزتر باشد؛ اما این خودرو هم تکنولوژی فرمول یک را به روشی متفاوت روی جاده آورده است.
استون مارتین قوانین فیزیک سوپرکارها را با چگونگی پرفورمنس والکری نقض می‌کند. نیووی تلاش داشته تا بیشترین میزان ممکن از داون فورس را برای والکری در نظر بگیرد و این هیولا بیش از پیش به فرمول یک شباهت داشته باشد. خبری از پیشرانه 12 سیلندر در فرمول یک نیست بنابراین این آئرودینامیک بوده که از فرمول یک به والکری تزریق می‌شود. محصول استون مارتین از مزیت تأثیر ونچوری استفاده می‌کند که تولید داون فورس از کف و شبیه روش نسل جدید خودروهای فرمول یک 2022 است. والکری مرکز ثقل بسیار پایینی دارد و درب‌های گالوینگ نیز باعث ایجاد حس پروتوتایپ های لمانز می‌شوند.
اما همان‌طور که گفتیم مرسدس-ای ام جی وان مستقیماً از پیشرانه 6 سیلندر فرمول یک استفاده می‌کند. ژرمن‌ها از سال 2014 تاکنون برنده بلامنازع عصر هیبریدی فرمول یک بوده‌اند هرچند به نظر می‌رسد این عنوان در سال جاری تکرار نخواهد شد. البته آئرودینامیک فعال نیز نقش مهمی در وان ایفا می‌کند. این خودرو از فلپ های متحرک در دیفیوزر جلو، ورودی‌های هوای روی قوس‌های چرخ و بال عقب فعال استفاده کرده است. قطعاً مشتاق مقایسه این خودروها در پیست هستیم ولی احتمال برنده شدن والکری بیشتر خواهد بود.
آیا برنده واضحی بین دو خودرو وجود دارد؟ در روی کاغذ بله و آن خودرو قطعاً والکری است. استون مارتین قدرت بیشتری دارد و این برتری در زمینه حداکثر سرعت نیز صدق می‌کند. والکری در تئوری نیز داون فورس بیشتری تولید می‌کند. علاوه بر این مدل تولیدی والکری چندین ماه زودتر از ای ام جی وان تولید شده است. اگرچه شک و تردیدهایی درباره شکست خوردن این دو خودرو از گوردون موری T.50 وجود دارد اما در کل هر دو خودرو مشخصات بسیار احساس‌برانگیزی دارند؛ اما به نظر می‌رسد استون مارتین محصول بهتری را تولید کرده است.
آینده این دو خودرو چگونه خواهد بود؟ صادقانه باید گفت آینده‌ای جالب در انتظار والکری و وان خواهد بود. احتمال اینکه خودروساز دیگری چنین پروژه‌ای را شروع کند بسیار کم است زیرا تزریق تکنولوژی فرمول یک به خودرویی جاده‌ای بسیار سخت خواهد بود. به همین خاطر این دو خودرو می‌توانند جزو خاص‌ترین خودروهای تاریخ باشند. استون مارتین و مرسدس تکنولوژی سوپرکارها را به محدودیت مطلق خود رسانده‌اند و ثابت کرده‌اند قوانین عادی طراحی سوپرکارها را می‌توان از نو نوشت...
