بررسی مک‌لارن 570GT مدل 2016

یک‌شنبه 23 آبان 1395 - 13:30

مطالعه 8 دقیقه

نام GT احتمالاً یکی از معمول‌ترین نشان‌هایی است که به بخش پشتی خودروها می‌چسبد. شرکت‌ها فکر می‌کنند که اضافه کردن این حروف به یکی از مدل‌های خاص...

تبلیغات

نام GT احتمالاً یکی از معمول‌ترین نشان‌هایی است که به بخش پشتی خودروها می‌چسبد. شرکت‌ها فکر می‌کنند که اضافه کردن این حروف به یکی از مدل‌های خاص خود باعث می‌شود تا فوراً خودروی موردنظر تغییر وضعیت داده و از مدلی کلافه کننده به یک گرند تور بدل گردد.

مک لارن با تولید مدل 570GT تعداد مدل‌های اسپورت خود را به سه عدد گسترش داده است؛ اما در این مورد تنها شاهد چسباندن حروف GT به خودرویی که وجود داشته نیستیم چراکه موضوع فرق می‌کند. این خودرو به آسانی یکی از بهترین مدل‌هایی است که مک لارن ساخته و بی‌شک بهترین خودروی اسپورت همه‌کاره‌ای است که تا به امروز دیده‌ایم.

اولین بار که پشت فرمان 570GT قرار گرفتیم این خودرو واقعاً ما را تحت تأثیر قرار داد اما هم‌اکنون زمان بیشتری در اختیار داریم و البته باز هم حس قبلی ما را تأیید کرده است. اساساً مک لارن مدل فوق‌العاده‌ی 570S را مبنا انتخاب کرده و با ایجاد تغییراتی آن را به مدلی بدل کرده و که متمدن‌تر و آرام‌تر بوده و می‌تواند بدون استفاده از پیشرانه‌ای کوچک‌تر و صندلی‌های بیشتر کار خود را انجام دهد.

در نگاهی سریع 570GT شبیه 570S است اما برخی تفاوت‌های چشمگیر بین این دو به چشم می‌خورد. مدل 570GT دارای سقفی جدید است که بخش اکثر آن از شیشه تشکیل شده و بنابراین نور بیشتری به کابین می‌رسد.

پیشرانه‌ی بکار رفته زیر پوشش چرمی قرار گرفته و به خوبی ایزوله شده است. فضای محفظه بار این خودرو 350 لیتر بوده که نسبت به حجم 220 لیتری مدل 570S بیشتر است. این میزان فضا از محفظه بار فورد فوکوس هاچبک بیشتر است.

داخل مدل GT شاهد ایزوله‌ی بهتر، صندلی‌های الکتریکی گرم شونده با حافظه هستیم. همچنین سیستم ساکت‌تری به‌صورت استاندارد قرار داده شده و سیستم تعلیق نیز نرم‌تر است.

سفتی فنرها در جلو 15 و در عقب 10 درصد کاهش یافته است. همچنین پاسخ فرمان نیز کمی بهتر شده است. همه‌ی این بهینه‌سازی‌ها و تغییرات باعث شده‌اند تا تجربه‌ی رانندگی بسیار متفاوتی به وجود آید. وجود سیستم تعلیق نرم‌تر سریعاً قابل تشخیص است و هنگام عبور از دست‌اندازها و ناهمواری آرامش بیشتری وجود دارد.

در بزرگراه‌ها نیز سروصدای کمتری از 570GT به گوش می‌رسد؛ اما زمانی که می‌خواهید به آسفالت حمله کنید تمامی اعمال خودرو مثل توقف، حرکت و صدا شبیه دیگر مک لارن ها می‌شود. درحالی‌که فرمان خودرو کمی کندتر از 570S است کمی تفاوت وجود دارد. فرمان بازخورد خوبی داشته و سرزنده احساس می‌شود و سریعاً به دستورات راننده واکنش نشان می‌دهد. تنها تفاوت واقعی این است که در هنگام عبور از پیچ‌ها GT تمایل بیشتری به بیش فرمانی دارد.

با فشار دکمه‌ی استارت پیشرانه‌ی 8 سیلندر 3.8 لیتری توئین توربوی GT از خواب برمی‌خیزد. شتاب گیری خودرو به لطف قدرت 562 اسب بخاری عالی بوده و تعویض دنده‌های پدال شیفترها نیز دل‌چسب است. گیربکس خودرو به اندازه‌ی مدل S ترونیک آئودی یا PDK پورشه سریع نیست.

این خودرو تنها دو دهم ثانیه کندتر از مدل S است. 570GT در 3.3 ثانیه از حالت سکون به سرعت 96 کیلومتر در ساعت می‌رسد و البته سقف سرعت آن همان 328 کیلومتر در ساعت مدل S است. کندتر بودن این خودرو به علت سنگین‌تر بودن آن (37 کیلوگرم) است اما این حداقل اضافه‌وزن برای GT است و در شرایط واقعی این خودرو همانند S عمل می‌کند.

علیرغم تجمل بیشتر اساساً کابین خودرو همان کابین 570S است. این طراحی برای خودروهای اسپورت مدرن واقعاً عالی بوده و البته تفاوت‌های بیشتری با فراری 488 و کاربردی بودن پورشه 911 توربو دارد. موقعیت رانندگی خودرو پایین است اما هنوز هم میزان دید راننده خوب بوده و GT برای رانندگی روزمره خودرویی راحت به شمار می‌رود.

همین موضوع درباره‌ی سیستم اطلاعات سرگرمی مک لارن صادق نیست. وظایف ساده‌ای چون تعیین مقصد در سیستم ناوبری به‌صورت عجیب‌وغریب و سردرگم کننده صورت می‌پذیرد؛ اما برای چنین خودروی اسپورت، این مسائل کم‌رنگ هستند.

درحالی‌که دیدن تغییرات مدل GT نسبت به مدل S امری سخت است اما مک لارن تجربه‌ی رانندگی متفاوتی را ایجاد کرده است. مک لارن خودرویی ساخته که هیچ‌یک از جذابیت‌ها و هیجانات خود را از دست نداده است.

این خودرو یک 570S ساده با نشان GT در عقب نیست. بدنه‌ی دو مدل با یکدیگر تقریباً یکسان است اما به منظور ارائه‌ی تجربه‌ی رانندگی متفاوت روی مدل GT کار زیادی انجام شده است. مک لارن مهارت واقعی خود را در ساخت چنین خودرویی نشان داده است. این خودرو بهترین مدل ساخت مک لارن است که روی جاده تمرکز داشته و واقعاً ما را تحت تأثیر قرار می‌دهد.