پشت فرمان مکلارن آرتورا هیبرید؛ آغاز دوران جدید با رانندگی کلاسیک

آرتورا به عنوان یک سوپراسپرت تاریخی در سبد محصولات مکلارن، دارای اهمیت است. این مدل برخلاف دیگران، پیشرانه V6 و فناوری هیبرید دارد.

بیش از یک دهه است که سوپراسپرت‌های ساخت مک‌لارن صرفاً از پیشرانه‌های V8 توئین توربو استفاده می‌کنند. همهٔ مک‌لارن‌های جاده‌ای از زمان MP4-12C تاکنون این ویژگی را داشته‌اند که شامل تمام محصولات شرکت از ۵۴۰C پایه گرفته تا سنای یک میلیون دلاری می‌شود اما برای مدل ۲۰۲۳ اوضاع تغییر می‌کند زیرا مک‌لارن آرتورا آن پیشرانهٔ V8 را به‌کلی کنار گذاشته و بجای آن سراغ یک موتور ۳ لیتری V6 توئین توربو به همراه یک موتور الکتریکی جمع‌وجور و یک باطری لیتیوم یونی ۷.۴ کیلووات ساعتی رفته است. این ترکیب نیروی بیشتری را همراه با مصرف سوخت کمتر ارائه می‌کند اما آیا قوای محرکهٔ آرام‌تر و مهربان‌تر مک‌لارن از جذابیت و هیجان سوپرکارهای این شرکت خواهد کاست؟ خوشبختانه پاسخ منفی است.

برای جبران حذف دو سیلندر و ۰.۸ حجم موتور نسبت به ۵۷۰S، آرتورا به یک سیستم پلاگین‌هیبریدی مجهز شده که مجموعاً ۶۸۰ اسب بخار قدرت و ۷۲۰ نیوتن متر گشتاور تولید می‌کند. این اعداد ۱۱۰ اسب بخار و ۱۲۰ نیوتن متر افزایش را نسبت به ۵۷۰S نشان می‌دهند هرچند که تأثیر آن‌ها به خاطر افزایش ۳۹ کیلوگرمی وزن کمی کاهش یافته است. بااین‌حال، پاسخگویی این قوای محرکهٔ جدید بسیار سریع‌تر است، تأخیر را به حداقل رسانده و کششی عالی را در دورهای میانی فراهم می‌کند زیرا موتور الکتریکی داخل گیربکس هشت سرعته نصب شده تا پاسخگویی فوری را ارائه کند.

خود موتور الکتریکی نیز از نوع شار محوری است که وزن کمتر و اندازهٔ کوچک‌تری نسبت به موتورهای معمولی شعاعی دارد. وزن این موتور الکتریکی تنها ۱۵ کیلوگرم است و به‌تنهایی ۹۵ اسب بخار قدرت و ۲۲۵ نیوتن متر گشتاور تولید می‌کند. به لطف این موتور، آرتورا می‌تواند با شارژ کامل باطری‌ها، تا ۱۸ کیلومتر را با حداکثر سرعت ۱۳۰ کیلومتر بر ساعت به‌صورت تمام الکتریکی طی کند. در همین حال، معماری سبک‌وزن کربنی جدید مک‌لارن که در آرتورا معرفی شد و به‌زودی در دیگر محصولات جدید این شرکت هم استفاده خواهد شد، به جبران وزن اضافی موتور الکتریکی و باطری کمک می‌کند. به گفتهٔ مک‌لارن، این مونوکوک جدید با وجود ساختار مستحکم‌تر، ۱۰ درصد سبک‌تر از نمونهٔ قبلی است.

مک‌لارن آرتورا یکی از راحت‌ترین سوپراسپرت‌های حال حاضر بازار محسوب می‌شود تا جایی که فقط پورشه ۹۱۱ توربو S را می‌توان راحت‌تر از آن دانست. شاسی مستحکم کربنی به کمک‌فنرهای تطبیقی نسبتاً نرم اجازه جذب ناهمواری‌های مسیر را بدون قربانی کردن پایداری می‌دهد. این مونوکوک همچنین با وجود فاصلهٔ محوری کوتاه ۲,۶۴۱ میلی‌متری، کابین جاداری را فراهم کرده است. برخلاف برخی دیگر از سوپرکارهای موتور وسط، آرتورا با ترددهای شهری هیچ مشکلی نخواهد داشت و سیستم بالابر دماغهٔ آن ترس مواجه شدن با پارکینگ‌ها و سرعت‌گیرها را از بین می‌برد.

تنظیمات پیش‌فرض قوای محرکهٔ آرتورا همیشه روی حالت E-Mode است که عملکرد چندان جالبی ندارد ولی مهم نیست چون می‌توان خیلی سریع حالت قوای محرکه را روی راحت گذاشت. در این حالت، خودرو بین پیشرانهٔ بنزینی و موتور الکتریکی تعادل برقرار می‌کند تا کم‌مصرف‌ترین عملکرد را فراهم کند درحالی‌که در صورت تمایل می‌تواند تمام نیروی سیستم را آزاد کند. نه‌تنها رانندگی با آرتورا در شهر آسان است بلکه وقتی زمان رانندگی سریع فرامی‌رسد، هیجان‌انگیز خواهد بود. هرچند در این ماشین خبری از غرش جذاب V8 مک‌لارن نیست اما تعامل بین موتور V6 وحشی و سیستم هیبریدی صداهای عجیبی تولید می‌کند.

تا زمان فعال شدن کامل توربوها، موتور الکتریکی خلأ گشتاور را به‌خوبی پر می‌کند که این یعنی وقتی پیشرانهٔ بنزینی و موتور الکتریکی باهم کار می‌کنند، تقریباً همیشه قدرت کافی در اختیار خواهید داشت. مک‌لارن شتاب صفر تا ۹۶ کیلومتر بر ساعت آرتورا را ۳ ثانیه اعلام کرده است اما پشت فرمان شتاب خودرو سریع‌تر از این احساس می‌شود و وقتی زمان تعویض دنده فرامی‌رسد همه‌چیز هیجان‌انگیزتر خواهد شد. گیربکس مک‌لارن به‌قدری دنده‌ها را سریع تعویض می‌کند که پیشرانه فرصتی برای کاهش دور نخواهد داشت. البته تعویض دنده‌ها همیشه لزوماً نرم صورت نمی‌گیرد اما فوق‌العاده سریع و هیجان‌انگیز است. همچنین گیربکس در رساندن موتور به ردلاین هنگام افزایش دنده، معکوس دادن هنگام ترمزگیری‌های شدید و نگه داشتن دنده هنگام پیمودن پیچ‌ها عملکردی عالی دارد.

عملکرد کمک‌فنرها در حالت‌های راحت، اسپرت و مسابقه اختلاف واضحی دارد اما از دید من، می‌توان در پیست از نرم‌ترین تنظیمات استفاده کرد بدون آنکه چیز زیادی را از دست دهید زیرا به لطف باطری‌هایی که در کف خودرو نصب شده‌اند و پیشرانهٔ V6 تقریباً تخت با زاویهٔ ۱۳۳ درجه، مرکز ثقل آرتورا بسیار پایین است. همچنین ازآنجایی‌که سوپرکار مک‌لارن وزن زیادی برای مدیریت کردن ندارد، بادی‌رول و شیرجه زدن هنگام ترمز گیری همیشه به‌خوبی کنترل می‌شود. البته اگر از این هم کنترل بهتری می‌خواهید، حالت‌های اسپرت و مسابقه هرگونه حرکات بدنه‌ای که بتواند تعادل هندلینگ ماشین را برهم بزند حذف می‌کند.

شاسی مستحکم خودرو ارتباط بسیار خوبی با راننده برقرار می‌کند و فرمان الکتروهیدرولیکی هم تصویر واضحی از آنچه چرخ‌های جلو تجربه می‌کنند را ارائه می‌دهد تا جایی که می‌توانید نوع شن یا آسفالتی که روی آن در حالت رانندگی هستید را تشخیص دهید. همچنین صرف‌نظر از تنظیمات سیستم تعلیق یا پیشرانه، مک‌لارن به دخالت پایین سیستم کمکی فرمان و همین‌طور پدال ترمز سفت با بازهٔ حرکتی کوتاه اصرار دارد که درگیری راننده با خودرو را افزایش می‌دهد. همهٔ این‌ها باعث خلق سوپرکاری شده‌اند که با وجود قدرت زیاد و کنترل بیشتر، همچنان در جاده‌های عمومی راحت و لذت‌بخش است.

آرتورا، به لطف سیستم کنترل دریفت و کنترل پایداری که مستقل از حالت‌های رانندگی عمل می‌کند، هنگام نزدیک شدن به محدودیت‌های خودرو یا راننده، به‌آرامی یادآوری می‌کند که شیوهٔ رانندگی خود را کمی اصلاح کنید. این مانند یک مربی عمل می‌کند که می‌تواند باعث پیشرفت راننده شود اما این موضوع به قیمت کاهش هیجان رانندگی تمام می‌شود. گاهی اوقات به مربی‌ای نیاز داریم که زندگی‌مان را به جهنم تبدیل کند و برخی از سوپراسپرت‌ها چنین تجربه‌ای را ارائه می‌کنند اما آرتورا این‌گونه نیست. بااین‌حال، جدیدترین محصول هیبریدی مک‌لارن نشان می‌دهد حفاظت از محیط‌زیست به معنای خداحافظی با هیجان درون‌سوز نخواهد بود. مطمئناً آرتورا زمین بازی جدیدی را برای مک‌لارن ایجاد می‌کند اما نه بدون لذت رانندگی یا مهندسی چشمگیری که این برند را به شهرت رساند.

مشخصات فنی مکلارن آرتورا