معرفی هایپرکار جدید مک‌لارن W1، ابرخودروی هیبرید با 1258 اسب بخار

در سال 1992، مک‌لارن F1 بخش هایپرکار را پایه‌گذاری کرد و در سال 2012، مک‌لارن با هایپرکار هیبریدی P1، صنعت خودروسازی را متحول کرد. حال پس از گذشت سه دهه از زمان معرفی F1، سازندۀ بریتانیایی با معرفی هایپرکار جدید W1 به دنبال ایجاد انقلاب دیگری در جهان ماشین است. این خودرو از یک قوای محرکهٔ هیبریدی استفاده می‌کند که از یک پیشرانهٔ 4 لیتری V8 توئین توربوی جدید تشکیل شده است.

این موتور جدید که MPH-8 نام دارد، کاملاً از ابتدا ساخته شده است و به‌تنهایی 916 اسب بخار قدرت تولید می‌کند که بیشترین قدرت در بین تمام پیشرانه‌های تاریخ مک‌لارن محسوب می‌شود. این پیشرانه به لطف بلوک سبک‌وزن و پوشش پلاسمای سیلندرها، می‌تواند به ردلاین 9,200 rpm برسد درحالی‌که دو توربوشارژر توئین اسکرول از دور تنها 2,500 rpm به‌طور کامل وارد عمل می‌شوند. علاوه بر این، یک سیستم هیبریدی متشکل از یک موتور الکتریکی شار شعاعی و یک پکیج باطری 1.4 کیلووات ساعتی هم پیشرانهٔ بنزینی را همراهی می‌کند.

این سیستم نه‌تنها 342 اسب بخار به قدرت پیشرانهٔ بنزینی می‌افزاید بلکه امکان پیمودن 2.5 کیلومتر را به‌صورت تمام الکتریکی فراهم می‌کند. مجموع خروجی این سیستم، 1258 اسب بخار قدرت و 1353 نیوتن متر گشتاور است که شتاب صفر تا 96 کیلومتر بر ساعت 2.7 ثانیه‌ای را فراهم می‌کند. حداکثر سرعت خودرو هم به‌صورت الکترونیکی روی 350 کیلومتر بر ساعت محدود شده است. سیستم هیبریدی W1 که E-Module نام دارد، تنها 20 کیلوگرم وزن دارد و وزن خشک خودرو نیز فقط 1400 کیلوگرم اعلام شده که تنها 4 کیلوگرم از P1 بیشتر است.

تمام قدرت قوای محرکهٔ W1 توسط یک گیربکس هشت سرعته اتوماتیک با دنده‌عقب برقی و یک دیفرانسیل الکترونیکی فقط به چرخ‌های عقب منتقل می‌شود. این هایپرکار بر پایهٔ شاسی مونوکوک جدید مک‌لارن با نام آئروسل ساخته شده که موقعیت ثابت صندلی با قابلیت جابجایی فرمان و پدال‌ها و درهای جدید موسوم به آنهدرال از ویژگی‌های آن است. صندلی‌های یکپارچهٔ آئروسل باعث کاهش 71 میلی‌متری فاصلهٔ محوری خودرو شده و درهای آنهدرال نیز جریان هوا را روی گلگیرهای جلو بهبود می‌بخشد. W1 بیش از 350 ساعت در تونل باد آزمایش شده و مک‌لارن بیش از 5 هزار نقطه را بررسی کرده است تا آیرودینامیک‌ترین هایپرکار تاریخ خود را تولید کند.

W1 به بال عقب فعال موسوم به لانگ تیل مجهز شده که از F1 GTR سال 1997 الهام گرفته است. این بال هم ضریب درگ را کاهش می‌دهد و هم باعث افزایش داون‌فورس می‌شود. به گفتهٔ مک‌لارن، این بال قابلیت تغییر شکل دارد و در حالت مسابقه به‌تنهایی 650 کیلوگرم داون‌فورس تولید می‌کند. با همراهی بال فعال جلو نیز مجموع داون‌فورس W1 به 1000 کیلوگرم می‌رسد. در حالت مسابقه، ارتفاع خودرو در جلو 38 میلی‌متر و در عقب 18 میلی‌متر کاهش پیدا می‌کند و طول اسپویلر فعال عقب به 30 سانتی‌متر می‌رسد. این بال همچنین هنگام ترمز گیری‌های شدید به‌عنوان ترمز هوایی هم عمل می‌کند.

W1 از لاستیک‌های پیرلی P زیرو تروفئو RS استفاده می‌کند که در جلو 265 و در عقب 335 هستند. علاوه بر این، لاستیک‌های جاده‌ای‌تر پیرلی P زیرو R هم برای خودرو قابل انتخاب خواهد بود. برای متوقف کردن این هیولا هم ترمزهای کربن سرامیکی با کالیپرهای شش پیستونه در جلو و چهار پیستونه در عقب در نظر گرفته شده است. به لطف این ترمزها، W1 ظرف 29 متر از سرعت 96 کیلومتر بر ساعت به سکون می‌رسد و توقف از سرعت 200 کیلومتر بر ساعت نیز فقط در 100 متر صورت می‌گیرد.

در داخل W1 شاهد یک نمایشگر لمسی 8 اینچی با اندروید اتو و اپل کارپلی به همراه پورت‌های USB هستیم درحالی‌که پشت صندلی‌ها هم محفظهٔ کوچکی با ظرفیت 116 لیتر تعبیه شده است. از مک‌لارن W1 تنها 399 دستگاه ساخته خواهد شد که هرکدام 2.1 میلیون دلار قیمت دارند و همگی قبلاً فروخته شده‌اند.