مکلارن F1 سی ساله شد؛ 30 حقیقت مرتبط با ابرخودروی قرن بیستم

سی سال پیش در چنین روزهایی، مکلارن F1 رونمایی شد. این مدل، رسما اولین ابرخودروی مدرن جهان محسوب می‌شود و تاثیری شگفت‌انگیز بر تاریخ خودروسازی جهان داشته است. مکلارن F1 نه‌تنها زیبایی چشم‌نواز و جذاب داشت بلکه با عملکرد فنی خیره‌کننده، قهرمانی مسابقات لمان و  رکوردهای مختلف را ثبت کرد.

بهار سال ۱۹۹۲ یک کلوب ویژه در شهر موناکو، میزبان مراسم رونمایی از مکلارن F1 بود. این مدل، توسط گوردون موری و پیتر استیونس طراحی شد؛ درحالی‌که مهندسی تیم فرمول یک مکلارن را به همراه داشت. در واقع، گوردون موری ایده‌پرداز اصلی و مدیر مهندسی مکلارن F1 بود؛ اما بدنه و کابین خودرو توسط پیتر استیونس که سابقه‌ی بسیار خوبی در ساخت خودروهای اسپرت جاده‌ای داشت، به اتمام رسید.

در مجموع، ۱۰۶ دستگاه مکلارن F1 تا سال ۱۹۹۸ ساخته شد. این خودرو مجهز به موتور ۱۲ سیلندر ۶/۱ لیتر ساخت بی‌ام‌و با قدرت ۶۱۸ اسب بخار و گشتاور ۶۵۰ نیوتن‌متر بود. مکلارن F1 فقط با گیربکس ۶ سرعته دستی عرضه شد و در مدل جاده‌ای، سرعت‌گیری صفر تا صد کیلومتر برساعت ۳/۲ ثانیه داشت. مکلارن F1 در سال ۱۹۹۳ به نهایت سرعت ۳۸۶/۴ کیلومتر برساعت رسید و رسما عنوان سریعترین خودروی جهان را کسب کرد.

به مناسبت ۳۰ سالگی مکلارن F1، نگاهی به ۳۰ حقیقت جالب مرتبط با این ابرخودرو داشته‌ایم که البته بعضی از آن‌ها، پاسخ به شایعات است.

۱- نخستین خودروی جاده‌ای مکلارن، قبل از F1 وجود داشت

بروس مکلارن، بنیان‌گذاری تیم فرمول یک مکلارن، پیش از مرگ دلخراش در سن ۳۲ سالگی، ایده‌هایی برای ساخت یک مدل سوپراسپرت جاده‌ای داشت. او توانست دو نمونه از این خودرو را با نام M6GT در اواسط دهه‌ی ۱۹۶۰ میلادی تولید کند؛ اما حادثه‌ی منجر به فوت بروس مکلارن در سال ۱۹۷۰، پروژه را به تعطیلی کشاند.

۲- ایده‌ی ساخت مکلارن F1 در فرودگاه شکل گرفت

گوردون موری از سال‌های نوجوانی، آرزوی ساخت یک خودروی جاده‌ای با توانایی‌های نزدیک به مدل‌های فرمول یک داشت. فرودگاه میلان در سال ۱۹۸۸، محلی بود که گوردون موری به عنوان طراح خودروهای فرمول یک مکلارن، با ران دنیس مدیر شرکت، منصور اوجیه مدیر تیم و کریتون براون سرپرست بازاریابی، ایده‌ی ساخت یک ابرخودروی قابل فروش به عامه مردم را مطرح کرد.

در کمال تعجب، رویای دیوانه‌وار گوردون موری مورد توجه قرار گرفت و چهار سال بعد، مکلارن F1 ساخته شد.

۳- جگوار XJR-15 نخستین خودروی جاده‌ای با بدنه‌ی تمام فیبرکربن

مکلارن، پیشگام در استفاده از فیبرکربن برای خودروهای فرمول یک بود. این شرکت در سال ۱۹۸۱، از فیبرکربن برای مدل مسابقه‌ای MP4/1 استفاده کرد.
سوپراسپرت جگوار XJR-15 در سال ۱۹۹۲، نخستین خودروی جاده‌ای با بدنه‌ی تمام فیبرکربن بود. تعداد ۱۷ دستگاه از این مدل ساخته شد اما به موفقیت تجاری نرسید. جالب‌تر اینکه، طراح بدنه‌ی جگوار XJR-15 هم پیتر استیونس بود. درواقع، مکلارن F1، دومین خودروی جاده‌ای با بدنه‌ی فیبرکربن محسوب می‌شود.

۴- هزینه خرید مکلارن F1 دوبرابر بوگاتی

در زمان رونمایی از مکلارن F1، دو رقیب برای این خودرو وجود داشت. جگوار XJ220 ساخت ۱۹۹۲ تا ۱۹۹۴ و بوگاتی EB110 ساخت ۱۹۹۱ تا ۱۹۹۵، قبل از مکلارن F1 ساخته شده و دارای شهرت جهانی بودند.

جگوار XJ220 پیش از رونمایی مکلارن F1، با رسیدن به نهایت سرعت ۳۴۲ کیلومتر برساعت، رکورددار سریعترین خودروی جاده‌ای جهان شد و بوگاتی EB110 توانسته بود، سرعت‌گیری صفر تا صد کیلومتر برساعت ۳/۲ ثانیه ثبت کند.
مکلارن F1 گران‌ترین مدل اسپرت در زمان خود بود و دوبرابر بوگاتی EB110 قیمت داشت. قیمت مکلارن F1 در زمان عرضه، ۶۳۵ هزار پوند تعیین شد که معادل ۱/۳۷ میلیون دلار امروزی است. با این بودجه در سال ۱۹۹۲، پنج فراری ۵۱۲TR یا دو بوگاتی EB110 قابل خرید بود.

۵- تنها ابرخودروی سه سرنشینه در قرن بیستم؛ اما دومین مدل

نصب فرمان و صندلی راننده در وسط، یکی از نکات جذاب در مکلارن F1 بود. حتی امروز هم، غالب خودروهای اسپرت و سوپراسپرت موتور میانی، دو سرنشینه هستند؛ اما مکلارن F1 سه صندلی داشت.

پیش از مکلارن F1، فراری ۳۶۵P برلینتا اسپشیاله (Ferrari 365 P Berlinetta Speciale) با طراحی پینین‌فارینا ساخته شد. این خودرو در سال ۱۹۶۶، ساختار سه صندلی و فرمان وسط داشت؛ اما تنها به تعداد دو دستگاه تولید شد.

۶- اهدای ساعت به هر خریدار

هنگام تحویل مکلارن F1، یک ساعت مچی نفیس از برند تگ هویر (Tag Heuer) به مالک هدیه داده می‌شد. شماره شاسی و سریال ساخت خودرو، روی این ساعت هک شده بود.

۷- تنها پیشرانه‌ی جهان با اجزای طلا

گوردون موری معتقد بود، استفاده از ورق طلا برای خروجی اگزوز به انتقال حرارت و کاهش گرمای اطراف موتور نصب شده در عقب خودرو، کمک می‌کند. این مورد البته توسط بسیاری از کارشناسان، کم‌اهمیت و بیشتر با هدف جلب توجه مشتریان متمول، ارزیابی شد. در مجموع، تنها ۸ گرم طلای خالص در اجزای فنی مکلارن F1 وجود دارد.

۸- کیف ابزار با متریال لوکس

آچارهای شش گوش، آلن و انبردست موجود در مکلارن F1، از تیتانیوم ساخته شدند تا لوکس و سبک‌وزن باشند. یکی از این مجموعه‌ها با کیف چرم، به‌تازگی در حراجی RM به قیمت ۷۶۰۰ دلار فروخته شد.

۹- سرویس فنی در هر کجای جهان

شرکت سازنده به خریداران مکلارن F1 قول داد، در صورت خرابی خودرو، گروهی از مهندسان تعمیر و نگه‌داری را با سرعت به محل مالک در هرکجای جهان اعزام کند. این قرار داد مکلارن را ملزم می‌کرد از اولین پرواز هوایی به هرکجای جهان برای اعزام متخصصان استفاده کند.

۱۰- دستگیره‌های فولکس واگن و چراغ‌ عقب اتوبوس

گران‌ترین خودروی جهان در سال ۱۹۹۲، ابتکارات عجیبی برای اجزای کم‌اهمیت بدنه داشت. مثلا دستگیره‌های ورود به کابین، از لوازم یدکی فولکس واگن کورادو ساخته شد و چراغ‌های عقب نیز، تولید شرکت اتوبوس‌سازی بووا (VDL BOVA) در هلند بود.

۱۱- وزن مکلارن F1 معادل مزدا میاتا ۲۰۲۲

در واقع وزن خالص ۱,۱۳۸ کیلوگرمی مکلارن F1، کمتر از مزدا میاتا ۲۰۲۲ است. این ابرخودرو، با یک سرنشین و باک مملو از بنزین، هم‌وزن مزدا میاتا امروزی خواهد بود.

جالب‌تر اینکه، سنا به عنوان سریع‌ترین خودروی فعلی مکلارن، ۱۸۰ کیلوگرم سنگین‌تر از مکلارن F1 است. اختلاف وزن ۷۵۰ کیلوگرمی هم، بین بوگاتی ویرون و مکلارن F1 وجود دارد.

۱۲- سیستم صوتی اختصاصی برای مکلارن F1

مهندسان مکلارن و خصوصا گوردون موری، بسیاری از تجهیزات الکترونیک، از جمله رادیو را برای مکلارن F1، نصب نکردند. درعوض، سیستم صوتی سبک‌وزن با CD چنجر ۱۰ تایی به شرکت ژاپنی کنوود سفارش داده شد تا مخصوص مکلارن F1 طراحی شود.

۱۳- ضبط اطلاعات فنی مشابه جعبه سیاه

در زمان ساخت مکلارن F1، اینترنت و خدمات بی‌سیم برای تبادل اطلاعات وجود نداشت. مهندسان برای این خودرو، سیستم ضبط اطلاعات فنی مخصوص ECU طراحی کرده بودند تا بعد از خرابی یا ایراد احتمالی، متوجه عملکرد تجهیزات مختلف شوند.

۱۴- سوپراسپرت آلتیما برای آزمایش موتور و گیربکس مکلارن

پیش از ساخت بدنه و شاسی برای مکلارن F1، نیاز به تست فنی موتور و گیربکس این خودرو وجود داشت. به همین دلیل، دو دستگاه آلتیما ساخت شرکت انگلیسی نوبل، برای آزمایش تهیه شد. به‌تازگی مشخص شده گوردون موری برای ساخت خودروی جدید T.50 هم از آلتیما برای تست تجهیزات فنی استفاده کرده است.

۱۵- ابرخودروی بدون بالچه در جلو

یکی از شاهکارهای مهندسی در طراحی مکلارن F1، فقدان سپر مستقل و بالچه‌های مخصوص هدایت هوا در جلو است. این موضوع، برای خودرویی با نهایت سرعت ۳۸۶ کیلومتر برساعت، عجیب به نظر می‌رسد. درواقع، تجربه‌ی تیم فرمول یک مکلارن و گوردون موری، اجزای بدنه در جلوی خودرو را به شکلی تغییر داد که نیروی لازم برای حفظ بدنه روی سطح جاده و جلوگیری از اثر زمین (ground effect) را ایجاد کند.
مکلارن F1 مشابه آنچه امروزه در T.50 گوردون موری وجود دارد، مجهز به دو فن برقی برای افزایش نیروی عمود بر سطح خودرو بود.

۱۶- الگوبرداری از هوندا NSX

در اواخر دهه‌ی ۸۰ میلادی، گوردون موری از علاقه‌مندان خودروهای هوندا بود. حتی برای موتور مکلارن F1 هم ابندا پیشرانه‌ی ساخت هوندا بررسی شد. تیم فرمول یک مکلارن هم پیشرانه‌های خود را از هوندا می‌گرفت.

گوردون موری در مصاحبه‌ها‌ی متعدد بعد از معرفی مکلارن F1 طراحی و مهندسی هوندا NSX را تحسین کرد. او ایجاد برتری نسبت به هوندا NSX را یکی از اهداف ساخت مکلارن F1 می‌داند و تولیدات پورشه، فراری و لامبورگینی را در سال ۱۹۹۲، کم‌اهمیت‌تر از سوپراسپرت هوندا توصیف می‌کند.

۱۷- عدم همکاری هوندا منجر به استفاده از پیشرانه‌ی بی‌ام‌و شد

موفقیت‌های پرشمار مکلارن در فرمول یک، با پیشرانه‌های هوندا در دهه‌ی ۸۰ و ۹۰ میلادی حاصل شد. این شرایط، فرصت خوبی برای برند ژاپنی بود تا تامین کننده‌ی پیشرانه برای ابرخودروی جاده‌ای مکلارن شود؛ اما مدیران هوندا، ساخت یک موتور ۱۲ سیلندر اختصاصی برای مکلارن را قبول نکردند. هوندا در آن زمان، تولید کننده‌ی موتور V12 نبود.

بی‌ام‌و در سال ۱۹۹۰، پیشرانه‌ی ۱۲ سیلندر تنفس طبیعی برای سری ۸ ساخت. این موتور، سه نسخه‌ی ۵ و ۵/۴ و ۵/۶ لیتری داشت؛ اما به سفارش مکلارن با حجم ۶/۱ لیتر نولید شد.

۱۸- پر‌شتاب‌ترین خودروی جاده‌ای دنیا

مکلارن F1 می‌توانست در زمان ۳/۲ ثانیه از حالت سکون به سرعت صد کیلومتر برساعت برسد. این عملکرد، توسط بوگاتی EB110 هم انجام شدنی بود؛ اما شاهکار مکلارن در سرعت‌های بالاتر نمود پیدا می‌کرد.

سرعت‌گیری صفر تا ۱۶۱ کیلومتر برساعت (صفر تا صد مایل) مکلارن F1، تنها ۶/۳ ثانیه بود. برای مقایسه جالب است بدانید فراری F12 برلینتا به عنوان یک سوپراسپرت مدرن ساخت ۲۰۱۲، حدود ۱۰ ثانیه زمان لازم دارد تا به سرعت ۱۶۱ کیلومتر برساعت برسد. همچنین، مکلارن F1 تنها خودروی جهان در قرن بیستم بود که می‌توانست ۲۴ ثانیه بعد از شروع حرکت به سرعت ۳۰۰ کیلومتر برساعت برسد.

۱۹- شکست رکورد مکلارن F1، بیش از ۱۰ سال طول کشید

تا ظهور بوگاتی ویرون، رکورد سرعت مکلارن F1 شکسته نشد و در سال ۱۹۹۵ از ۳۴۶ به ۳۵۶ و سال ۱۹۹۸ به ۳۸۶ کیلومتر برساعت ارتقا پیدا کرد. نسخه‌ی جاده‌ای ازبوگاتی ویرون در سال ۲۰۰۵ توانست سرعت ۴۰۸ کیلومتر برساعت ثبت کند.

اندی والاس که در سال ۲۰۱۹ با بوگاتی شیرون سوپراسپرت به نهایت سرعت ۴۹۰ کیلومتر برساعت رسید، در سال ۱۹۹۸ توانست با مکلارن F1 سرعت ۳۸۶ کیلومتر برساعت ثبت کند.

۲۰- بدون ترمز ABS، سیستم دو دیفرانسیل و تجهیزات کمکی

باهدف کاهش وزن خودرو و ارائه‌ی محصولی مخصوص رانندگان حرفه‌ای، بسیاری از تجهیزات کمک راننده معمول در مدل‌های آن زمان، روی مکلارن F1 نصب نشد. تقریبا هیچ نوع فناوری الکترونیکی برای کنترل لغزش، مدیریت تعادل و بهبود هندلینگ، برای مکلارن F1 وجود نداشت. حتی نصب گیربکس اتوماتیک هم توسط شرکت سازنده، قابل قبول نبود.

۲۱- هدف از تولید، قهرمانی در مسابقات نبود

در سال ۱۹۹۵ مکلارن F1 موفق شد به قهرمانی لومان ۲۴ ساعته برسد و تنها ابرخودروی پرتیراژ تاریخ با این افتخار باشد. مقام اول لمان ۲۴ ساعته سال ۱۹۹۵، به مکلارن F1GTR با رانندگانی از فرانسه، ژاپن و فنلاند رسید، درحالی‌که دیگر خودروی مکلارن با رانندگی اندی والاس و برادران بل (Derek Bell و Justin Bell) در کلاس LMGT1 دوم و در مجموع سوم شدند.

۲۲- پنج نسخه‌ی ویژه به یادبود قهرمانی در لمان ۱۹۹۵

مکلارن در سال ۱۹۹۵، پنج دستگاه F1 نارنجی رنگ با کد مدل LM تولید کرد تا قهرمانی در لمان را یادآور شود. این خودروها، کیت بدنه‌ی اختصاصی با هواکش روی گلگیر، چرخ‌های منیزیم، بال عقب ویژه و تزئینات داخلی داشتند. پیشرانه‌ی مکارن F1LM قوی‌تر زا مدل اصلی بود و ۶۷۱ اسب بخار قدرت داشت.

۲۳- اولین مکلارن دُم دراز (LT) برای رسیدن به سرعت بیشتر

هم‌اکنون مدل‌های متنوعی از مکلارن با نسخه‌ی لانگ تیل تولید می‌شوند. این خودروها، کشیدگی اضافی در انتهای بدنه دارند تا ضمن افزایش نیروی عمود بر سطح خودرو، نهایت سرعت بالاتری ارائه دهند.

دو دستگاه مکلارن F1GT استاندارد جاده در سال ۱۹۹۷ به سفارش مشتری ساخته شد؛ درحالی‌که ۲۸ نمونه‌ی مخصوص پیست (F1GTR) برای شرکت در مسابقات مختلف، بین سال‌های ۱۹۹۵ تا ۱۹۹۷ تولید شده بود.

۲۴- پیشرانه‌ی ساخته شده برای مکلارن، بی‌ام‌و را قهرمان لمان کرد

موتور V12 بی‌ام‌و، عملکردی عالی روی مکلارن F1 داشت و نقشی اساسی برای قهرمانی این خودرو در لمان ۲۴ ساعته بازی کرد. این شریط، مشوق بی‌ام‌و شد تا سال ۱۹۹۸ همراه با پیشرانه‌ی مشهور خود، مقام هشتم لمان را کسب کند. در این سال، مکلارن پانزدهم شد.

مکلارن در لمان ۲۴ ساعته سال ۱۹۹۹ شرکت نکرد چراکه مطمئن بود F1GTR نمی‌تواند حریف رقبای آلمانی ساخت پورشه و بنز شود؛ اما بی‌ام‌و با خودرویی طراحی شده توسط ویلیامز و AC اشنیتزر، توانست برتر از مرسدس بنز CLK GTR و پورشه ۹۱۱GT1 ، قهرمان لمان ۱۹۹۹ شود.

۲۵- پیشرانه‌ی مکلارن F1 روی بی‌ام‌و X5 نصب شد

قهرمانی بی‌ام ‌و در لمان ۱۹۹۹، تولید یک شاسی‌بلند مجهز به پیشرانه‌ی V12 را در پی داشت. این نسخه از X5 سری S70، قدرت ۷۰۰ اسب بخار و گشتاور ۷۵۰ نیوتن‌متر تولید می‌کرد. بی‌ام‌و X5 لمان، گیربکس دستی ۶ سرعته و نهایت سرعت ۳۱۰ کیلومتر برساعت داشت. این خودرو هرگز به تولید انبوه نرسید و تک نمونه باقی ماند.

۲۶- مکلارن F1 پرمشتری نبود

حدود ۶ سال طول کشید تا ۱۰۶ دستگاه مکلارن F1 تولید شود. از این تعداد، فقط ۷۱ دستگاه نسخه‌ی جاده‌ای و مخصوص خریداران مستقل بودند؛ درحالی‌که ۷ نمونه پروتوتایپ و ۲۸ مدل مسابقه‌ای وجود داشت. این اعداد به‌خوبی نشان می‌دهند که پرداخت مبلغی حدود ۱/۵ میلیون دلار برای علاقه‌مندان خودرو در سال‌های پایانی قرن بیستم معمول نبود؛ درحالی‌که امروزه بازاریابی برای ابرخودروهای میلیون دلاری، ساده‌تر است.

۲۷- فروش ناموفق در امریکا

باتوجه به جمعیت بسیار زیاد افراد متمول در امریکا و حضور صدها کلکسیونر خودرو در این کشور، تنها ۷ دستگاه مکلارن F1 در امریکا فروخته شد. این خودروها برای رعایت بعضی استانداردهای مخصوص بازار امریکا، کمی سنگین‌تر از نسخه‌ی اصلی ساخته شدند و صرفا تک صندلی بودند. در مجموع، مکلارن F1 بازار امریکا، صفر تا صد کیلومتر برساعت ۳/۴ ثانیه داشت و حدود ۰/۲ ثانیه کندتر از مدل استاندارد بود.

۲۸-  ابرخودرویی که برای رانندگی روزانه استفاده شد

توماس بیشر (Thomas Bscher) ثروتمند مشهور آلمانی، بارها از مکلارن F1 برای سفرهای بین شهری از کلن تا فرانکفورت استفاده کرد. این مسیر، ۱۹۰ کیلومتری به راننده اجازه می‌داد مکلارن F1 را به سرعت بالاتر از ۳۰۰ کیلومتر برساعت برساند. توماس بیشر، یک راننده‌ی حرفه‌ای با سابقه‌ی طولانی در مسابقات سرعت بود و سال ۱۹۹۵ با مکلارن F1GTR به قهرمانی رقابت‌های BPR رسید. تجربه‌ رانندگی توماس بیشر با مکلارن F1، منجر به حضور او در تیم تحقیق و توسعه‌ی بوگاتی شد.

روان اتکینسون (مستر بین) هم از مکلارن F1 برای تردد روزانه استفاده کرد. او یک راننده‌ی حرفه‌ای محسوب می‌شود و سابقه‌ی رانندگی در مسابقات مختلف دارد؛ اما دو مرتبه با مکلارن F1 بنفش تصادف کرد. در نهایت خودروی بازسازی شده‌ی مستربین با کارکرد ۶۵ هزار کیلومتر، به مبلغ ۱۲ میلیون دلار در حراجی فروخته شد.

۲۹- ارزش کلکسیونی مکلارن F1 بیش از بوگاتی‌های مدرن

احتمالا افرادی که امکان خرید مکلارن F1 را بین سال‌های ۱۹۹۲ تا ۱۹۹۸ داشتند اما به دلیل قیمت بالا از خرید منصرف شدند، با شنیدن اخبار مربوط به معاملات این خودرو در سال‌های اخیر، افسوس می‌خورند.

به‌تازگی نسخه‌‌ای از مکلارن F1 با کارکرد حیرت‌انگیز ۳۹۰ کیلومتر با قیمت ۲۰ میلیون و ۴۶۵ هزار دلار معامله شده است. یک دستگاه مکلارن F1LM با کارکرد ۲۱ هزار کیلومتر هم سال ۲۰۱۹ به قیمت ۱۹ میلیون و ۸۰۰ هزار دلار فروخته شد.

۳۰- تاثیر مکلارن بر دنیای ابرخودروها و برندهای پیشرو

با گذشت ۳۰ سال از تولید مکلارن F1، هنوز می‌توان زیبایی در طراحی بدنه و عملکرد فنی آن‌را ستود. یک ابرخودروی چشم‌نواز، مجهز به پیشرانه‌ی تنفس طبیعی و گیربکس دستی که می‌تواند به سرعتی بیش از ۳۵۰ کیلومتر برساعت برسد؛ هنوز هم جذاب و شگفت‌انگیز است.

بعد از معرفی مکلارن F1 و موفقیت این خودرو در مسابقات مختلف، از جمله لمان ۱۹۹۵، پورشه و مرسدس بنز هم دست به کار شدند. پورشه ۹۱۱GT1 در سال ۱۹۹۶ رونمایی شد و همان سال به قهرمانی لمان رسید؛ اما هرگز نتوانست رکورد نهایت سرعت مکلارن F1 را بشکند.

ابرخودروی پورشه، در واقع نسخه‌ای از ۹۱۱ با پیشرانه‌ی قوی‌تر و کیت بدنه‌ی مخصوص مسابقات بود. برخلاف مکلارن F1، هدف از ساخت پورشه ۹۱۱GT1 موفقیت در پیست بود؛ به همین دلیل فقط ۲۵ دستگاه از این خودرو با استاندارد جاده ساخته شد. سرعت‌گیری صفر تا صد کیلومتر برساعت ابرخودروی پورشه، ۳/۹ ثانیه و نهایت سرعت، ۳۰۸ کیلومتر برساعت بود. ارزش کلکسیونی این خودرو، هم‌اکنون ۱۰ تا ۱۲ میلیون دلار است.

مرسدس بنز CLK GTR طی همکاری با AMG در سال ۱۹۹۷ معرفی شد. این مدل هم مشابه پورشه ۹۱۱GT1، مخصوص رقابت در کلاس GT و استقامت (WEC) بود؛ به همین دلیل تنها ۲۶ نمونه‌ی جاده‌ای داشت. مرسدس بنز CLK GTR سرعت‌گیری صفر تا صد کیلومتر برساعت ۳/۸ ثانیه و نهایت سرعت ۳۴۴ کیلومتر برساعت ارائه کرد. ارزش کلکسیونی این خودرو، هم‌اکنون ۱۰ میلیون دلار است.