اولین تجربه رانندگی با مک‌لارن آرتورا، با چاشنی مشکلات فنی!

آرتورا برای مک‌لارن اهمیت زیادی دارد. پلت‌فرم فیبر کربنی جدید و پیشرانهٔ V6 توئین توربوی هیبریدی این خودرو تقریباً پایه و اساس تمام مک‌لارن‌ها طی دههٔ آینده خواهند بود؛ بنابراین، جای هیچ اشتباهی وجود ندارد و به همین دلیل است که عرضهٔ اولیهٔ آرتورا از اواخر سال گذشته حدود هشت ماه به تعویق افتاد. این تأخیر باعث شد فراری سوپرکار هیبریدی جدید خود یعنی 296 GTB را زودتر عرضه کند و با استقبالی بالایی مواجه شود؛ اما با وجود اهمیت بالایی که آرتورا برای مک‌لارن دارد، ما در اولین تجربهٔ رانندگی با نمونه‌های نزدیک به تولید آن، مشکلات فنی متعددی را تجربه کردیم.

برخی از این مشکلات جزئی و برخی بزرگ و غیرقابل‌توجیه بودند. به همین دلیل، آرتورا با همهٔ سرعت، جذابیت و پویایی بالایی که دارد، تا زمانی که شواهد واضحی از رفع مشکلات فنی آن نبینیم، به نظر نمی‌رسد هنوز کاملاً آماده شده باشد. زدن چنین حرفی در مورد هیچ خودروی جدیدی خوب نیست چه رسد به خودرویی که آیندهٔ یک شرکت خودروسازی به آن وابسته است. درهرحال، به گفتهٔ مک‌لارن این مشکلات در نسخهٔ نهایی برطرف خواهد شد و با این حساب بهتر است سراغ سؤال اصلی برویم، رانندگی خود خودرو چگونه است؟

در پاسخ به این سؤال باید گفت از بسیاری جهات عالی و از برخی جهات کمی ناامیدکننده اما در کل خیلی خوب به نظر می‌رسد حتی اگر فاصلهٔ قابل‌توجهی با فراری 296 GTB داشته باشد. البته باید منصف باشیم، فراری 100 هزار پوند از آرتورای 189,200 پوندی گران‌تر است. به‌طورکلی، سوپراسپرت جدید مک‌لارن چیزهای زیادی برای تحت تأثیر قرار دادن ما دارد. پیشرانهٔ V6 توئین توربوی این خودرو با کمک 95 اسب بخار قدرت موتور الکتریکی، مجموعاً 680 اسب بخار قدرت و 720 نیوتن متر گشتاور تولید می‌کند.

البته آرتورا به‌اندازهٔ 765LT انفجاری نیست اما قرار هم نیست این‌گونه باشد. این یک سوپراسپرت پایهٔ روزمره است هرچند که هنوز هم می‌تواند موشک‌وار در کمتر از 3 ثانیه از صفر به سرعت 96 کیلومتر بر ساعت برسد و به حداکثر سرعت 330 کیلومتر بر ساعت دست پیدا کند. همچنین هرچند حداکثر سرعت 130 کیلومتری آرتورا در حالت تمام الکتریکی شباهتی به یک مک‌لارن ندارد اما همچنان برای حرکت در بزرگراه‌ها کافی خواهد بود. دلیل اصلی چنین پرفورمنس قابل‌توجه این است که مک‌لارن توانسته وزن خودرو را به تنها 1498 کیلوگرم برساند که برای خودرویی با 130 کیلوگرم باطری و موتور الکتریکی رقم بسیار چشمگیری است.

آرتورا جانشینی برای محبوب‌ترین محصول مک‌لارن یعنی 570S است و هم از نظر قیمت و هم پرفورمنس بین مدل‌های GT و 720S قرار می‌گیرد. به گفتهٔ مک‌لارن، این سوپرکار بریتانیایی خبر از عصر جدیدی برای این شرکت می‌دهد و ازاین‌رو در داخل خودرو شاهد طراحی عالی جدیدی با صندلی‌های جدید، چیدمان بهتر همهٔ کنترل‌های اصلی و نمایشگر لمسی پیچیده‌تر اما مناسب‌تر هستیم. همهٔ دکمه‌های حالات رانندگی نیز حالا در طرفین غربیلک فرمان درست بالای پدال‌های تعویض دنده قرار گرفته‌اند که کاملاً در دسترس هستند و برخلاف پدال‌ها، وقتی غربیلک فرمان می‌چرخد این دکمه‌های جدید ثابت می‌مانند.

کابین آرتورا همچنین باکیفیت‌تر از تمام مک‌لارن‌های قبلی به نظر می‌رسد که این کیفیت با کاهش سروصدای داخلی در هنگام حرکت همراه شده است. همین موضوع در پیشرانه هم صدق می‌کند که ساکت‌تر از چیزی است که انتظار دارید یا شاید بخواهید. البته اگر کمی دور موتور را افزایش دهید گوش دادن به صدای موتور V6 بسیار جذاب خواهد بود. این موتور همچنین خیلی دوست دارد دور بگیرد و به ردلاین 8,500 rpm خود برسد. حتی در این دور بالا هم پیشرانه همچنان نرم و بدون تنش احساس می‌شود.

هنگام حرکت نیز آرتورا خودرویی توانمند احساس می‌شود و هرچه سخت‌تر با آن رانندگی کنید بهتر خواهد شد. در پیست اگر تمام سیستم‌های الکترونیکی کمکی جدید و پرتعداد خودرو را خاموش کنید، آرتورا زیر پای شما سرزنده خواهد شد. در این حالت، تمام پتانسیلی که در خودرو نهفته است آزاد می‌شود. همچنین در پیست به‌محض آنکه راننده فشار وارد کند، قفل ترمزها، فرمان، تعویض دنده و هندلینگ آرتورا باز شده و به سطح جدیدی ارتقاء پیدا می‌کنند. البته روی جاده هم خودرو هیچ مشکلی در توقف، هدایت، تعویض دنده و پیمودن پیچ‌ها ندارد.

بااین‌حال، تا زمانی که آرتورا تحت‌فشار قرار نگیرد، توانایی‌های خود را کاملاً پنهان می‌کند که این می‌تواند در ابتدا کمی خسته‌کننده باشد. درواقع، این ماشین مثل یک سوپراسپرت خجالتی احساس می‌شود که علاقه‌ای به نشان دادن توانایی‌های خود ندارد. از زمانی که MP4-12C در سال 2011 دوران کنونی مک‌لارن را آغاز کرد، تمام محصولات این شرکت چه در ظاهر و چه در رفتار بسیار پرشورتر شده‌اند. MP4-12C به خاطر ظاهر معمولی و پیشرانهٔ نه‌چندان جذابش محکوم شد و از بسیاری جهات، آرتورا نیز مثل بازگشتی به همان سوپراسپرت روزمرهٔ قدیمی احساس می‌شود.

البته مطمئناً آرتورا خودروی سریعی است و فوراً به‌عنوان یک سوپراسپرت شناخته می‌شود اما پشت فرمان آنقدر که باید سریع احساس نمی‌شود زیرا پیشرانه بدون آنکه غرش کند دور می‌گیرد و گیربکس بدون آنکه راننده را واقعاً هیجان‌زده کند دنده‌ها را سریع تعویض می‌کند. درهرصورت، رانندگی آرتورا هر طوری که باشد، فعلاً موضوع اصلی نیست. موضوع مهم‌تر در حال حاضر قابلیت اطمینان خودرو است و تا زمانی که این مشکلات حل نشوند، کیفیت و پویایی سوپرکار هیبریدی مک‌لارن را به حاشیه میرانند.

از دید ما، آرتورا هنوز آمادهٔ فروش نیست. البته این ماشین به‌خودی‌خود برای رانندگی فوق‌العاده است. این ماشین حتی اگر کمی سربه‌زیر و خجالتی احساس شود، همچنان سوپراسپرتی سریع و هیجان‌انگیز است و از کابین جدید و عالی برخوردار است ولی ما با نمونهٔ آزمایشی خود در مراسم آغاز عرضهٔ آرتورا چندین مشکل فنی را تجربه کردیم و تنها کسانی هم نبودیم که با این مشکلات مواجه شدیم. با توجه به اینکه تحویل آرتورا از ماه آینده آغاز می‌شود، این نه برای مک‌لارن و نه خریدارانش اصلاً خبر خوبی نیست. البته به‌وضوح پتانسیل زیادی در این خودرو نهفته است اما برای اثبات آن به زمان بیشتری نیاز دارد و تا آن موقع، در کلاسی که رقابت بسیار شدیدی جریان دارد، آرتورا را باید خودرویی دانست که خرید آن را خیلی سخت می‌توان توصیه کرد.