نبرد هیجان‌انگیز پورشه ۹۱۱ GT3، اوراکان STO و AMG GT بلک سریز

ظهور یکی از این سه مگا ماشین لامبورگینی اوراکان STO، مرسدس AMG GT بلک سریز و پورشه ۹۱۱ GT3 در یک سال می‌تواند رویدادی حماسی باشد و داشتن هر سهٔ آن‌ها باهم مثل دیدن ابر ماه همراه با خودشید گرفتگی در یک سال کبیسه است. این سه ماشین جذاب با پیشرانه‌های قدرتمندی که به ازای هر لیتر حجم خود بیش از ۱۲۰ اسب بخار قدرت تولید می‌کنند، انتقال قدرت محرک عقب، فرمان گیری چرخ‌های عقب، آئرودینامیک تهاجمی، ترمزهای کربن سرامیکی غول‌آسا، لاستیک‌های مخصوص پیست و پرفورمنسی نزدیک به رکوردشکنی، در دنیای سوپراسپرت‌ها بشدت جلب‌توجه می‌کنند.

البته بین این سه خودرو تفاوت‌های اساسی زیادی وجود دارد. AMG GT خودرویی موتور جلو، اوراکان STO موتور وسط و ۹۱۱ GT3 مثل همیشه موتور عقب است. بلک سریز از یک نیروگاه V8 توئین توربو با ۷۳۰ اسب بخار قدرت و ۸۰۰ نیوتن متر گشتاور استفاده می‌کند، اوراکان موتور ۵.۲ لیتری V10 تنفس طبیعی با ۶۴۰ اسب بخار قدرت و ۵۶۵ نیوتن متر گشتاور را در سینه دارد و پورشه هم به یک موتور ۴ لیتری شش سیلندر تخت تنفس طبیعی با تنها ۵۱۰ اسب بخار قدرت و ۴۷۰ نیوتن متر گشتاور مجهز است که می‌تواند تا ۹ هزار rpm دور بگیرد؛ و درنهایت، درحالی‌که لامبورگینی و مرسدس هردو از گیربکس هفت سرعتهٔ دوکلاچه استفاده می‌کنند و برای پورشه نیز همین نوع گیربکس بدون هزینهٔ اضافی قابل سفارش است، GT3 با گیربکس شش سرعتهٔ دستی به این رقابت آمده است.

آزمایش شتاب

اگر تاکنون شتاب گیری از حالت سکون را در یک سوپرکار قدرتمند با لانچ کنترل تجربه نکرده‌اید، بدانید که این تجربه باعث گیجی خواهد شد زیرا خودرو در یک لحظه بدون حرکت و صدای وحشیانهٔ موتور ایستاده است و لحظه‌ای بعد نمی‌توانید سر خود را از پشت‌سری صندلی جدا کنید چون شتابی با بیش از ۱ جی فشار را تجربه خواهید کرد. این تجربه به‌اندازهٔ یک سواری در شهربازی فوق‌العاده خواهد بود با این تفاوت که باید خودتان دستگاه را هدایت کنید. در خودروهای مجهز به گیربکس اتوماتیک اما این کار راحت‌تر خواهد بود زیرا فقط باید ماشین را هدایت کنید. تعجبی ندارد که خودروهای اتوماتیک و مجهز به لانچ کنترل معمولاً شروع حرکت بهتری دارند. به همین دلیل، لامبو و AMG ظرف تنها کمی بیشتر از یک ثانیه از صفر به سرعت ۵۰ کیلومتر بر ساعت می‌رسند.

در پورشه اما چون دور موتور در حالت توقف روی ۵ هزار rpm محدود می‌شود، خودرو نمی‌تواند بر چسبندگی فوق‌العادهٔ چرخ‌های عقب خود غلبه کند و هنگام لانچ گویی در باتلاق گیر افتاده است. بااین‌وجود، GT3 هم در کمتر از ۲ ثانیه به سرعت ۵۰ کیلومتر بر ساعت رسید. البته قطعاً بخشی از این کُندی در شتاب اولیه به گیربکس دستی پورشه بازمی‌گردد زیرا ما قبلاً نسخهٔ اتوماتیک GT3 را هم آزمایش کردیم که حتی از AMG و لامبورگینی سریع‌تر بود و ظرف تنها ۱ ثانیه به سرعت ۵۰ کیلومتر بر ساعت رسید، در ۲.۷ ثانیه به ۹۶ کیلومتر بر ساعت دست یافت و ۴۰۰ متر را در ۱۰.۸ ثانیه طی کرد. در آزمایش ترمز نیز هر سه خودرو به لطف ترمزهای کربن سرامیکی و لاستیک‌های تهاجمی، در کمتر از ۳۰ متر از سرعت ۹۶ کیلومتر بر ساعت متوقف شدند.

آزمایش چسبندگی و هندلینگ در پیست Figure-8

هرچند این خودروها از شتاب و ترمزهای قابل‌توجهی برخوردار هستند اما چیزی که آن‌ها را واقعاً خاص می‌کند، چسبندگی و هندلینگ است. برای آزمایش این قسمت، باید سراغ پیست Figure-8 برویم. این پیست از دو دایره با شعاع ۳۰ متری تشکیل شده که به شکل عدد ۸ انگلیسی به هم متصل شده‌اند.

STO بسیار شبیه دیگر مدل‌های اوراکان به نظر می‌رسد و فقط پرسروصداتر، عصبانی‌تر و تندوتیزتر شده است. فقدان سامانهٔ چهارچرخ محرک عملکرد فرمان و احساس کلی خودرو را بهبود بخشیده و درعین‌حال بر توانایی خروج‌های تهاجمی خودرو از پیچ‌ها نیز تأثیر منفی نگذاشته است. تعویض دنده‌ها طبق سنت لامبورگینی برق‌آسا هستند و STO برای عبور از میانهٔ پیست به دندهٔ چهار نیاز پیدا می‌کند. ترمزهای این اوراکان بهتر از چیزی است که تصور می‌کردیم و احساس پدال ترمز آن نسبت به نسخه‌های قبلی بهبود پیدا کرده است. به لطف این ویژگی‌ها، از چهار نوع اوراکانی که طی سال‌های گذشته آزمایش کرده‌ایم، در پیست Figure-8 تنها پرفورمانته آن‌هم با اختلاف فقط ۰.۱ ثانیه از STO سریع‌تر است.

هرچند ترمزهای AMG GT قدرتمند و مطمئن هستند اما عادت کردن به آن‌ها کمی دشوار است و باید کمی با پدال ترمز کلنجار رفت. این بنز قدرتمند هنگام ورود به پیچ‌ها بسیار تندوتیز و تهاجمی عمل می‌کند اما برخلاف برخی سوپرکارها، در اینجا هرگز خطر بیش‌فرمانی وجود ندارد زیرا گویی دماغه و انتهای خودرو هردو به مسیر سنجاق شده‌اند. فرمان خودرو کمی سنگین است اما همچنان قابل‌اعتماد بوده و احساس کافی از چسبندگی چرخ‌های جلو را به راننده منتقل می‌کند. به‌طورکلی، بلک سریز چیزی بین پورشه متین و موقر و لامبورگینی پرسروصدا است. این خودرو هم به‌اندازهٔ GT3 مطمئن و هم به‌اندازهٔ STO ترسناک است. بلک سریز که در این پیست یک ثانیهٔ کامل از تمام نسخه‌های قبلی AMG GT سریع‌تر است، با تایم ۲۱.۹ ثانیه به جمع رکوردداران این پیست یعنی پورشه ۹۱۱ GT2 RS و مک‌لارن سنا می‌پیوندد.

۹۱۱ GT3 یک خودروی مسابقه‌ای است که هرکسی پس از دو یا سه دور زدن، به آن مسلط می‌شود. این خودرو که همه‌جا از هنگام ترمز گیری گرفته تا ورود و خروج از پیچ‌ها کاملاً به زمین چسبیده است، به راننده اعتمادبه‌نفس می‌دهد. پیشرانهٔ فوق‌العادهٔ GT3 تا دور ۹ هزار rpm فریاد میزند، ترمزهای آن بعد از بارها و بارها دور زدن در پیست همچنان عالی هستند، دسته‌دنده بی‌نقص است و به‌طورکلی در این خودرو چیزهای تحسین‌برانگیز زیادی وجود دارد. رانندگی با این GT3 تجربه‌ای فوق‌العاده است زیرا هرچند هم این پورشه و هم STO شبیه خودروهای مسابقه‌ای هستند اما ۹۱۱ خودرویی پیشرفته‌تر، کامل‌تر و همه‌کاره‌تر به نظر می‌رسد. این پورشه خودرویی بسیار مطمئن است و به شما این امکان را می‌دهد که همواره رانندهٔ بهتری شوید. به همین دلیل، درحالی‌که GT3 از لامبورگینی و مرسدس به ترتیب ۱۳۰ و ۲۲۰ اسب بخار قدرت کمتری دارد اما تایم ۲۲.۱ ثانیه‌ای آن در Figure-8 تنها ۰.۲ ثانیه از رکورد این پیست بیشتر است.

نبرد ادامه دارد

برای بررسی محدودیت‌ها و توانایی‌ها شگفت‌انگیز این سوپرکارها، راهی پیست جاده‌ای ویلو اسپرینگز شدیم. در اینجا ما آن بال‌های بزرگ را در سرعت‌های سه‌رقمی آزمایش می‌کنیم و می‌توانیم برای اولین بار کارایی پکیج‌های آئرودینامیکی خودروها را ارزیابی کنیم.

در سرعت ۲۱۰ کیلومتر بر ساعت، لامبورگینی ثباتی مثل یک سندان آهنگری دارد. موتور V10 آزادانه و با صدایی بلند به ردلاین ۸,۵۰۰ rpm خود می‌رسد و گیربکسی که در پیست دنده‌ها را برق‌آسا تعویض می‌کرد، حالا به یک همراه مفید و قابل‌اعتماد تبدیل می‌شود که همیشه دنده‌ها را در زمان مناسب کم یا زیاد می‌کند. با قرار دادن خودرو در حالت تروفئو، STO احساس سرزندگی و آزادی بیشتری می‌کند اما همچنان به مسیر چسبیده است. کشش خودرو نیز روی مسیر بسیار زیاد است و این سؤال را مطرح می‌کند که آیا STO سامانهٔ چهارچرخ محرک دارد یا واقعاً محرک عقب است؟ کمک‌فنرهای مگنه‌راید این ماشین ناهمواری‌های مسیر را به‌گونه‌ای جذب می‌کنند که انگار اصلاً وجود ندارند و به لطف سیستم فرمان گیری چرخ‌های عقب، خودرو چه در پیچ‌های آهسته و چه سریع، با دقت بالایی می‌پیچد. به‌طورکلی، اوراکان STO را می‌توان یک خودروی پیست بی‌نقص دانست.

درحالی‌که لامبورگینی کاملاً مناسب مسیرهای ویلو اسپرینگز است، به نظر می‌رسد AMG در جای اشتباهی قرار گرفته است زیرا این مثل یک خودروی فول سایز در پیست کارتینگ احساس می‌شود. این ماشین واقعاً به پیست‌های بزرگ‌تری نیاز دارد مثل نوربرگ‌رینگ که در آن رکورددار است. یکی از دلایل این موضوع، موتور V8 توئین توربوی میل‌لنگ تخت است که تقریباً در هر لیتر از حجم خود ۱۸۲ اسب بخار قدرت تولید می‌کند و آن‌قدر انفجاری است که می‌تواند با یک اشتباه، لاستیک‌های عقب را به آتش بکشد. بااین‌حال، هرچه بیشتر با بلک سریز رانندگی می‌کردیم بهتر می‌شد دقیقاً مثل ACR که وایپر را زنده کرد. پکیج آئرودینامیکی گستردهٔ این خودرو که در سرعت ۲۵۰ کیلومتر بر ساعت حدود ۴۰۰ کیلوگرم داون‌فورس تولید می‌کند به همراه کمک‌فنرهای فوق‌العاده که حس کنترل کامل خودرو را به راننده می‌دهند، تأثیر مهمی در این موضوع دارند. GT بلک سریز از آن خودروهایی است که پس از ساعت‌ها رانندگی می‌توان محدودیت‌های آن را پیدا کرد نه در عرض ۱۵ تا ۲۰ دقیقه.

هیچ‌چیز مثل داشتن یک ابزار عالی برای انجام یک کار خاص لذت‌بخش نیست و ۹۱۱ GT3 برای رانندگی در پیست دقیقاً همین احساس را دارد. چسبندگی و کشش این ماشین در هر حالتی عالی است. هنگام رانندگی، حس می‌کنید لنت‌های ترمز دیسک‌ها را گاز می‌گیرند و به همین دلیل دقیقاً متوجه خواهید شد که چقدر از قدرت ترمزها را استفاده کرده‌اید و چقدر باقیمانده است. به لطف وزن بسیار کم ۵۸۷ کیلوگرمی روی دماغه به همراه فرمان گیری چرخ‌های عقب و لاستیک‌های میشلن کاپ ۲ R، این پورشه صرفاً با نگاه کردن به ای‌پکس (Apex) متوجه می‌شود که چگونه پیچ را به بهترین شکل طی کند. پیشرانهٔ تنفس طبیعی GT3 امکان استفاده از تمام قدرت خود را در هنگام خروج از پیچ فراهم می‌کند. البته نظم زیاد و قابلیت کنترل بالا حتی برای کسانی که رانندهٔ حرفه‌ای نیستند شاید باعث شود برخی فکر کنند GT3 بیش‌ازحد منضبط و پاستوریزه است ولی مطمئن باشید درواقع برعکس این است. این خودرو همان‌قدر که اعتمادبه‌نفس دارد، جذاب و هیجان‌انگیز هم هست. GT3 نشان‌دهندهٔ یک شاهکار نادر از مهندسی خودرو و توسعهٔ دقیق و متفکرانه است.

رتبهٔ سوم: مرسدس AMG GT بلک سریز

این خودرویی بیش‌ازحد وحشی برای جاده و حتی برخی پیست‌ها است. این موشک بیش از هر چیزی برای سریع دور زدن در نوربرگ‌رینگ ساخته شده است.

رتبهٔ دوم: لامبورگینی اوراکان STO

این خودرویی برای پیست است که به‌سختی به‌عنوان یک خودروی خیابانی قابل‌استفاده خواهد بود. STO در پیست‌ها التماس می‌کند که خشن‌تر و وحشیانه‌تر با آن رانندگی شود.

رتبهٔ اول: پورشه ۹۱۱ GT3

در دنیای سوپراسپرت‌ها، پورشه همواره خودروهایی می‌سازد که رانندگی فوق‌العاده‌ای دارند. به‌راحتی می‌توان محدودیت‌های این ماشین را پیدا کرد و بارها و بارها به آن‌ها نزدیک شد.

مقایسه مشخصات فنی