یادی از مرسدس بنز 230SL به مناسبت شصتمین سالگرد تولید پاگودا

مرسدس بنز 230SL برای اولین بار در نمایشگاه ژنو سال 1963 رونمایی شد. این خودرو که اولین نسخه از سری W113 بود، مدل مهمی محسوب می‌شد. W113 علاوه بر جایگزین دو مدل 300SL و 190SL، از لحاظ ایمنی هم نقطهٔ عطفی برای مرسدس بود. فریم شاسی 230SL که از سدان‌های سری W111 مرسدس گرفته شده بود، کوتاه و تقویت شد تا برای استفاده در یک خودروی اسپرت مناسب شود.

علاوه بر این، W113 اولین خودروی اسپرتی بود که از سلول سرنشینان با نقاط تصادف در جلو و عقب استفاده می‌کرد. این نوع طراحی ایمنی برای اولین بار در سدان فین‌تیل مرسدس معرفی شده بود. این رودستر دونفره که توسط «فردریش گایگر» طراحی شده بود، خطوط ساده، نمای کلاسیک SL و نشان بزرگ مرسدس را روی جلوپنجره داشت. سقف فلزی سفارشی این خودرو هم که توسط «پل براک» طراحی شده بود، به دلیل فرم خمیده‌ای که داشت، لقب پاگودا را برای این نسل SL به همراه آورد.

مرسدس بنز در سال 1971 پس از ساخت 48,912 دستگاه، به تولید W113 پایان داد. در طول این هشت سال، SL با سه پیشرانهٔ مختلف به بازار عرضه شد برخلاف 300 SL و 190 SL که در کل دوران تولید تغییری را در پیشرانه تجربه نکردند. 280 SL موفق‌ترین مدل سری W113 بود که در سال 1968 با یک پیشرانهٔ 2.8 لیتری شش سیلندر خطی معرفی شد. این موتور که 170 اسب بخار قدرت داشت، SL را ظرف 9 ثانیه از صفر به سرعت صد کیلومتر بر ساعت می‌رساند و امکان دستیابی به حداکثر سرعت 200 کیلومتر بر ساعت را برای آن فراهم می‌کرد.

230SL اما غیر از موفقیت تجاری، در مسابقات هم خودروی موفقی بود. در سال 1963، «یوگن بورینگر» و «کلاوس کایزر» در رالی ماراتن 5 هزار کیلومتری اسپا تا لیژ برنده شدند و سال بعد در همان رالی با 230SL به مقام سوم دست پیدا کردند. به دلیل این موفقیت‌ها و شخصیت جذاب، در بین طرفداران مدل‌های کلاسیک مرسدس بنز، سری W113 خودروی محبوبی است.