بررسی جزئیات و مشخصات ناو هواپیمابر شارل دوگل فرانسه

ناو هواپیمابر شارل دوگل از سال 2001 تاکنون در خدمت نیروهای مسلح فرانسه است. با اینکه قرار است در آینده جایگزین این ناو توسعه یابد اما تا چند دهه آینده همچنان شاهد دریانوردی آن خواهیم بود. جدای از ناوهای هواپیمابر آمریکا، فرانسه تنها کشوری است که از یک ناو هواپیمابر هسته‌ای استفاده می‌کند. این نوع ناوها معمولاً می‌توانند به مدت 20 سال در دریا باقی بمانند و سپس برای سوخت‌گیری راهی بندرها شوند هرچند ناو هواپیمابر شارل دوگل تنها شش سال پس از به آب انداخته شدن این کار را انجام داده است.

البته لنگر انداختن این ناو فقط برای سوخت‌گیری نبوده و در طی مدت حضور در بندرگاه بهبودهایی همچون بهره‌مندی از تکنولوژی‌های مدرن‌تر را تجربه کرده است. به‌طور مثال پروانه‌های این ناو در طی مدت سوخت‌گیری تعویض شدند و هم‌اکنون می‌توانند ناو شارل دوگل را به سرعت 50 کیلومتر در ساعت برسانند. به عنوان یک ناو هسته‌ای، شارل دوگل به دو راکتور فشار آب K15 مجهز است. اگر این کشتی به‌طور مداوم با سرعت 46 کیلومتر در ساعت حرکت کند تا مدت 5 سال نیازی به سوخت‌گیری مجدد نخواهد داشت.

طول کلی این هیولای 38 هزار تنی به 261.5 متر می‌رسد و پهنای آن نیز حدود 64 متر است. ناو هواپیمابر شارل دوگل فضای کافی برای حمل 40 نوع هواپیما را دارد و از 1700 خدمه آن 550 نفر به بخش هوایی اختصاص یافته‌اند. شاید شارل دوگل کوچک‌تر از ناوهای مشابه نیروی دریایی آمریکا باشد اما 23 سال است که به عنوان تنها ناو هواپیمابر فرانسه وظایف زیادی را انجام داده و تا زمانی که نسل بعدی ناو فرانسه آماده خدمت شود به مأموریت‌های خود ادامه خواهد داد. اما این ناو چه هواپیماهایی را می‌تواند حمل کند؟ از میان 40 هواپیمایی که شارل دوگل توانایی حمل دارد سه نوع هواپیما بیش از همه به چشم می‌خورد. اولین آن‌ها سوپر اتندارد است که یکی از اولین جت‌های جنگنده فرانسه با سلاح‌های مدرن محسوب می‌شود. اولین نسخه از این جت در سال 1977 پرواز کرد اما فرایند حضور رسمی آن در نیروهای مسلح فرانسه یک سال بعد بوده است. این هواپیمای بسیار منعطف می‌تواند مأموریت‌های بمباران زمینی، حملات دریایی و حتی شناسایی را انجام دهد.

یکی دیگر از هواپیماهای قابل‌حمل توسط ناو هواپیمابر شارل دوگل جت جنگنده رافال است که نزدیک‌ترین چیز به جت نسل پنجم فرانسه محسوب می‌شود. رافال در ابتدا فقط می‌توانست مأموریت‌های هوا به هوا را انجام دهد بلکه به تدریج تکامل یافت تا به جنگنده‌ای چندمنظوره تبدیل شود و به تازگی نیز نسخه F4 آن توسعه یافته است. حداکثر سرعت این جنگنده به ماخ 1.8 (2222 کیلومتر در ساعت) می‌رسد و توانایی حمل سلاح‌هایی همچون مسلسل داخلی 30 میلی‌متری با توان شلیک 2500 گلوله در دقیقه، موشک‌های ضد کشتی، موشک‌های برد بلند، بمب‌های هدایت لیزری و غیر لیزری را دارد. به همین خاطر رافال می‌تواند مأموریت‌های مهمی را با پرواز از ناو شارل دوگل انجام دهد.

هواپیمای بعدی E-2C هاوک آی است که به عنوان چشمان ناو شارل دوگل عمل می‌کند و پیش از آنکه کشتی‌های دیگر در رادار شناسایی شوند به خدمه ناو اطلاع‌رسانی می‌کند. این هواپیمای شناسایی می‌تواند به انجام مأموریت‌ها و حفظ ارتباطات سربازان با یکدیگر کمک کند. فرانسه از سال 1998 تاکنون از هواپیمای موردبحث استفاده می‌کند و تنها کشور به غیر از آمریکاست که هاوک آی را به خدمت گرفته است. باید دانست ناوهای هواپیمابر تنها به عنوان سکوی پرواز جت‌های جنگنده به منظور حمله به دیگر ناوهای جنگی عمل نمی‌کنند بلکه برای حملات به اهداف زمینی نیز کاربردهای زیادی دارند. اولین مأموریت ناو هواپیمابر شارل دوگل به عملیات آزادی پایدار سال 2001 مربوط می‌شود که در اقیانوس هند انجام شد و جت‌های بلند شده از روی این ناو برای حملات زمینی به اهداف القاعده بکار رفتند. فرانسه در سال 2015 هم این ناو را به خلیج‌فارس فرستاد تا پشتیبان نیروهای آمریکایی در حمله به داعش باشد.

همان‌طور که می‌دانید تمامی کشورها در سال مانورهای نظامی متنوعی را برای حفظ آمادگی نیروهای مسلح خود برگزار می‌کنند و شارل دوگل نیز به همراه دیگر کشورهای عضو ناتو در مانوری به نام نپتون 24-1 شرکت کرد. این مانور نظامی به مدت دو هفته برگزار شد و برای اولین بار بود که شارل دوگل تحت امر ناتو در یک تمرین شرکت می‌کرد. در این دو هفته ناو هواپیمابر فرانسه سکوی پرواز 18 فروند جنگنده رافال M، 2 فروند E-2C هاوک آی و 2 فروند بالگرد دوفین بود. با اینکه شارل دوگل از نظر ابعاد به پای ناو یو اس اس جرالد آر فورد نمی‌رسد اما قابلیت‌های فراوانی دارد که در این مقاله به برخی از آن‌ها اشاره شد.