عملیاتی شدن ناو فوجیان در سال ۲۰۲۵: قدرت نوظهور دریایی چین را بشناسید
بزرگ‌ترین نیروی دریایی جهان در آستانه ارتقای قابل‌توجهی قرار دارد و ابایی ندارد که آن را به نمایش بگذارد. طی دو دهه گذشته، چین سرمایه‌گذاری هنگفتی در گسترش نیروی دریایی ارتش آزادی‌بخش خلق انجام داده که استراتژی کلیدی برای تثبیت جایگاه خود در آب‌های ساحلی اقیانوس هند محسوب می‌شود.
با افزودن نزدیک به ۲۰۰ ناو جنگی از سال ۲۰۰۰، نیروی دریایی چین از یک بازیگر فراموش‌شده ژئوپلیتیکی به نیرویی تبدیل شده که قادر به نمایش اهداف جهانی خود است. یکی از تحولات مهم، گسترش ناوگان ناوهای هواپیمابر این کشور است و به نظر می‌رسد چینی‌ها سومین ناو خود، فوجیان با وزن ۸۰,۰۰۰ تن را به ناوگان فعلی اضافه خواهند کرد.
گزارش‌هایی از ساخت این ناو از مارس ۲۰۱۷ منتشر شد و فوجیان که مدت‌ها مورد بحث بوده، بزرگ‌ترین و پیشرفته‌ترین ناو چین تاکنون محسوب می‌شود. این ناو در حال حاضر در آب‌های مورد مناقشه دریای زرد در حال انجام آزمایش‌های دریایی است و انتظار می‌رود تا پایان سال ۲۰۲۵ عملیاتی شود که گامی بزرگ در راستای اهداف منطقه‌ای و جهانی این کشور خواهد بود.
استقرار فوجیان که به اولین سیستم پرتاب الکترومغناطیسی هواپیماها در چین مجهز شده است، مزیت بزرگی برای نیروهای هوایی این کشور محسوب می‌شود و دامنه مأموریت‌های جنگنده‌های J-15 و J-35 را به‌طور چشمگیری گسترش می‌دهد. این ناو همچنین از نظر مقایسه با دو ناو قبلی چین، لیائونینگ و شاندونگ، برجسته است.
فوجیان که بزرگ‌تر و مجهزتر از هر دو ناو قبلی است، هم جهشی بزرگ در ناوگان ناوهای هواپیمابر نیروی دریایی چین به شمار می‌رود و هم ارتقای قابلیت‌های جهانی این کشور در گسترش قدرت دریایی خود را نشان می‌دهد که ممکن است نفوذ دریایی آن را فراتر از اقیانوس هند گسترش دهد.
با طول تقریبی 316 متر و وزن ۸۰,۰۰۰ تن، فوجیان حدود ۱۵,۰۰۰ تن سنگین‌تر از دو ناو قبلی چین است. در واقع، این غول مجهز به توربین بخار، بزرگ‌ترین کشتی غیرهسته‌ای جهان محسوب می‌شود و تنها پشت سر دو ناو هواپیمابر هسته‌ای آمریکا از نظر کل تناژ قرار دارد.
با این ابعاد، فوجیان احتمالاً قادر به حمل حداکثر ۶۰ هواپیما است و انتظار می‌رود هواپیماهای بال‌ثابت و چرخان، از جمله جنگنده‌های معروف جی 15 و جی 35 تا هواپیمای هشدار اولیه کی جی 600 را پرتاب کند. این امر بهبود قابل‌توجهی نسبت به ناوهای لیائونینگ و شاندونگ نیروی دریایی چین خواهد بود که تنها قادر به مدیریت هواپیماهای با پرتاب کوتاه از رمپ هستند.
این تنوع از طریق اولین سیستم پرتاب الکترومغناطیسی چین امکان‌پذیر شده است. به‌جز ناو یو اس اس جرالد آر فورد، فوجیان تنها کشتی شناخته‌شده‌ای است که چنین سیستمی را به کار می‌گیرد. علاوه بر پشتیبانی از انواع متنوع‌تر هواپیماها، این سیستم الکترومغناطیسی ظاهراً قادر به پرتاب هواپیماها با سرعت بیشتری نسبت به ناوهای قبلی است، به این معنا که می‌تواند اولین ناو چین با قابلیت "ضربه بار عرشه" باشد. اصطلاح ضربه بار عرشه به زمانی اشاره دارد که یک ناو هواپیمابر می‌تواند تعداد زیادی هواپیما را در یک حمله واحد پرتاب کند.
طبق گزارش شبکه تلویزیونی دولتی چین، فوجیان قادر به اجرای حملات آلفا به عنوان نوعی حمله عرشه متشکل از انواع مختلف هواپیماها مانند جنگنده‌ها و هلیکوپترها است. این امر به نوبه خود قابلیت‌های پیش‌گام چین را ارتقا می‌دهد زیرا به توانایی یک ناو هواپیمابر برای پرتاب یک حمله تعیین‌کننده در موج اولیه نبرد اشاره دارد.
اگرچه اطلاعات کمی درباره زرادخانه این ناوها در دسترس است اما تصاویر ماهواره‌ای نشان می‌دهد که فوجیان دست‌کم چهار سلاح نزدیک و چهار سیستم دفاع نقطه‌ای موشکی را در خود جای داده است که مشابه سیستم دفاع SeaRAM مستقر روی ناوهای نیروی دریایی ایالات متحده است.
به‌عنوان بخشی از گسترش سریع نیروی دریایی چین، فوجیان گام بعدی در تلاش نیروی دریایی ارتش آزادی‌بخش خلق برای تبدیل شدن به یک قدرت دریایی جهانی خواهد بود. با وجود استقرار بیشترین ناوهای جنگی جهان، چین به‌طور تاریخی بر اقیانوس هند تمرکز دارد و بیشتر ناوگان آن از کشتی‌های کوچک‌تر طراحی‌شده برای عملیات در آب‌های ساحلی دریای چین جنوبی تشکیل شده است.
با این حال، اخیراً چین به‌طور مداوم کشتی‌هایی را برای عملیات در فواصل طولانی‌تر توسعه داده است. علاوه بر ساخت سه ناو هواپیمابر از سال ۲۰۱۲، نیروی دریایی چین تعداد ناوهای مخرب خود را دو برابر کرده و هشت ناو کروز کلاس رنهای را اضافه کرده است، درحالی‌که مجموعه جدیدی از کشتی‌های پشتیبانی لجستیکی را که به‌طور خاص برای تسهیل استقرارهای طولانی‌مدت طراحی شده‌اند، از جمله کشتی پشتیبانی رزمی سریع فویو و کشتی‌های پشتیبانی زیردریایی داکای و کلاس دافنگ به خدمت گرفته است.
با این حال، فوجیان فراتر از یک جهش در قابلیت‌ها است. همان‌طور که کارشناس ژئوپلیتیک مالکوم دیویس به روزنامه ساوث چاینا مورنینگ پست گفته است، این ناو به چین تجربه ارزشمندی در عملیات ناوهای پیچیده عرشه بزرگ می‌دهد. با در نظر گرفتن منحنی یادگیری ناوهای بزرگ عرشه مانند یو اس اس جراید آر فورد، فوجیان برای جمهوری خلق چین در ساخت چهارمین ناو خود، یک ناو هواپیمابر هسته‌ای مافوق پیشرفته، بسیار باارزش خواهد بود.
این پیشرفت‌ها از استقرارهای دریایی روزافزون جاه‌طلبانه چین پشتیبانی می‌کند. بر اساس گزارش وزارت دفاع آمریکا در سال ۲۰۲۴، چین به‌طور مداوم عملیات دریایی خود را فراتر از گشت‌زنی‌های معمول در دریای چین جنوبی گسترش داده است.
جدیدترین اقدامات در ژوئن ۲۰۲۵ رخ داد، زمانی که دو ناو فعال چین تمرین‌هایی را در نزدیکی نقاط استراتژیک آمریکا در اوکیناوا، تایوان و گوام اجرا کردند که سیگنالی واضح از تمایل چین به نمایش قدرت هوایی و دریایی خود در منطقه است. فوجیان نیز در مه ۲۰۲۵ هشتمین دور آزمایش‌های خود را به پایان رساند و به نظر می‌رسد تا پایان سال جاری به خدمت گرفته شود.