اولین تجربه سواری با موتورسیکلت لایو وایر وان
هارلی دیویدسون لایو وایر را در جولای 2019 (تیر 1398) معرفی کرد و با توجه به قیمت 29799 دلاری آن تعداد کمی از علاقه‌مندان به آن توانایی خرید آن را داشتند. می 2021 (اردیبهشت 1400)، لایو وایر هنوز به دنبال جایی در خط تولید هارلی دیویدسون است که شرکت مادر تصمیم می‌گیرد آن را با برند خودش روانه بازار کند.
این کار جان تازه‌ای به لایو وایر می‌دهد و در سال 2021 مدل وان با حدود 8000 دلار کاهش قیمت به قیمت 21999 دلار به بازار آمد.
در مدل جدید تنها قیمت دستخوش تغییر نشده، بلکه در مقایسه با مدل هارلی دیویدسون، گشتاور آن به 114 نیوتن متر و قدرت آن به 100 اسب بخار کاهش‌یافته است اما برد 235 کیلومتری داخل شهری آن به قوت خود باقی است.
این عدد شاید تحسین‌برانگیز به نظر برسد اما تجربه ثابت کرده نتایج کارخانه سازنده همیشه با چاشنی خوش‌بینی سرو می‌شود.
برای آزمایش صحت این اعداد، ما یک ماه را با لایو وایر وان در شهر لس‌آنجلس کالیفرنیا گذراندیم. با برد کافی برای مسافرت درون‌شهری، قدرت کافی برای سواری‌های آخر هفته و قیمت کمتر، لایو وایر وان گزینه معقولی برای تازه‌کاران به شمار می‌رود.
گرچه موتورسیکلت‌ها (حتی انواع الکتریکی) تنها مشخصات فنی نیستند، بلکه باید این ادعاها را روی جاده به اثبات برسانند.
لایو وایر ادعا می‌کند که مدل وان می‌تواند به برد 235 کیلومتری در داخل شهر، 112 کیلومتری در بزرگراه و 153 کیلومتری ترکیبی دست یابد.
برای افرادی که با موتورسیکلت مسافت‌های طولانی را طی می‌کنند شاید این اعداد مسخره باشند و باوجود تجمع ایستگاه‌های شارژ در مراکز شهرها، بیشتر لایو وایر سواران مجبور به استفاده از آن در داخل شهر خواهند بود.
به همین دلیل لایو وایر وان را در شرایط مختلف شهری مورد آزمایش قراردادیم. برای به حداکثر رساندن برد حرکتی، حالت Range در تمامی آزمایش‌ها فعال بود.
در مقایسه باحالت جاده و اسپرت، حالت Range قدرت را به 40 درصد، حساسیت گاز را به 55 درصد کاهش و بازیابی انرژی را به 80 درصد افزایش می‌دهد. به نظر می‌رسد این تنظیمات باعث کاهش شدید قدرت می‌شوند اما شتابگیری فاصله زیادی با کند دارد، همچنین شتاب کندتر به راحت‌تر شدن مسیریابی در ترافیک شهری کمک می‌کند، گرچه کنترل آن در حالت اسپرت هم بسیار راحت است.
درست است که توان موتور کمتر از قبل است، اما درصد بالای بازیابی انرژی، برد حرکتی را افزایش داده است. این ویژگی در زمان‌هایی که شتابگری کند. کاهش سرعت متعدد است خود را بهتر نشان می‌دهد، همچون حرکت و توقف پیاپی در ترافیک شهری یا حرکت در کوچه‌پس‌کوچه‌های محله.
متأسفانه بازیابی انرژی در لایو وایر وان به‌اندازه‌ای تأثیر نداشت تا بتوان با آن به 235 کیلومتر برد حرکتی در شهر دست‌یافت، اما بااین‌حال این موتورسیکلت به برد قابل‌تحسین 193 کیلومتر در داخل شهر دست‌یافت.
راندن با 40 تا 50 کیلومتر سرعت می‌توانست دستیابی به 235 کیلومتر برد را عملی کند اما محدود کردن موتورسوار به این حد از سرعت واقع‌بینانه یا حتی ایمن نیست.
193 کیلومتر برد حرکتی برای حرکت در شهر مقدار قابل‌توجهی است، گرچه محدود کردن مسیر حرکت به خیابان‌های شهر برای بسیاری از موتورسواران ایده‌‍‌‌آل نیست و موتورسوار می‌تواند در بزرگراه لذت واقعی سواری یک موتورسیکلت الکتریکی را بچشد.
لایو وایر شاید در مورد برد شهری وان خوش‌بین بوده باشد، اما خود را هنگام اعلام برد حرکتی در بزرگراه می‌بازد. تا قبل از اینکه نیروگاه لیتیومی 15.4 کیلووات ساعتی وان نیاز به شارژ مجدد پیدا کند، این موتورسیکلت توانست در حالت Range به برد 130 کیلومتری دست یابد. در کنار کمک‌های حالت Range به افزایش برد حرکتی در بزرگراه، کروز کنترل هم نقش فراوانی ایفا کرد.
برد حرکتی در حالت ترکیبی را می‌توان حدود 153 کیلومتر تخمین زد که می‌تواند برای بسیاری از موتورسواران شهری عدد قابل‌توجهی است.
متأسفانه شارژ کامل لایو وایر از طریق برق شهری حدود 12 ساعت و 30 دقیقه به طول می‌انجامد که می‌تواند موتورسوارانی که مسافت‌های طولانی را در داخل شهر طی می‌کنند، از انتخاب آن منصرف کند.
خوشبختانه ایستگاه‌های شارژ سریع سطح 3 زمان شارژ را به‌شدت کمتر می‌کند، اما یک ساعت و 15 دقیقه زمان شارژ در این حالت بیشتر از زمان یک‌ساعته ادعایی لایو وایر است.
در حالت جاده توان لایو وایر به 80 درصد می‌رسد و بازیابی انرژی به 30 درصد کاهش میابد. حالت اسپرت قدرت را به 100 درصد، حساسیت گاز را به 80 درصد و بازیابی انرژی را به 80 درصد می‌رساند. اگر می‌خواهید برد حرکتی را فدای لبخند کنید، حالت اسپرت باید انتخاب اولتان باشد.
آن‌ها که به دنبال قدرت منطقی‌تر هستند، می‌توانند حالت جاده را انتخاب کنند، اما با حساسیت گاز یکسان، قدرت بیشتر و بازیابی انرژی کمتر در مقایسه باحالت Range، ازلحاظ مصرف انرژی چندان به نفع سوار نیست. به همین دلیل، حالت اسپرت و Range در جاده‌های پرپیچ‌وخم بهترین گزینه‌ها هستند.
حالت اسپرت به سوار اجازه می‌دهد در زمان خروج از پیچ سریع شتاب بگیرید و بازیابی انرژی زیاد نیز، ترمز موتوری قوی را برای ورود به پیچ‌ها بازسازی می‌کند. حساسیت زیاد گاز در حالت اسپرت می‌تواند در فضاهای محدود کمی بیش‌ازحد باشد، در این شرایط حالت Range می‌تواند همان محدوده سرعت را با حساسیت کمتر گاز در اختیار سوار قرار دهد.
البته موتورسواران می‌توانند حالت سفارشی مخصوص به خود را برای سبک راندن خود ایجاد کنند.
مهم نیست که موتورسوار چه حالتی را انتخاب می‌کند، لایو وایر به‌اندازه مدل قبلی خود چابک و فرمان پذیر است. وزن 255 کیلوگرمی به نظر زیاد می‌آید اما در سرعت احساس نمی‌شود. با زاویه 24.5 درجه دوشاخ جلو نسبت به بدنه و فاصله محوری 1491 میلی‌متری، وان در پیچ‌های تند تحت کنترل باقی مِهم‌اند.
شاید دوشاخ جلو شووا و تک کمک‌فنر عقب رانندگی اسپرت را به کروز ترجیح بدهند اما برای مسیرهای شهری ناصاف نیز به‌اندازه کافی نرم هستند.
حفره‌ها و سرعت‌گیرها می‌توانند کمی ناراحت‌کننده باشند ولی قابلیت تنظیم در کمک‌فنرها این امکان را به موتورسوار می‌دهد که نرمی آن‌ها را به‌دلخواه تنظیم کند.
شاید وان دارای آخرین فناوری‌های روز باشد اما سبک طراحی دسته‌فرمان و بادگیر جلو هنوز خود را به رخ لوگو جدید لایو وایر روی مخزن سوخت می‌کشد. برخلاف طراحی آینده‌نگرانه لایو وایر قطعات مخصوص هارلی از خط تولید کروزرهای آن به این موتورسیکلت راه‌یافته‌اند. بسیاری از این قطعات باعث کمتر شدن گیرایی طراحی می‌شوند.
دکمه‌های بزرگ و چهارگوش شاید برای کروزرها مناسب باشند اما برای یک موتورسیکلت الکتریکی بدون بدنه یک‌قدم به عقب محسوب می‌گردند.
با سرمایه‌گذاری جدید بر روی لایو وایر و استقلال آن از شرکت مادر، امیدواریم این شرکت بتواند تجهیزات مخصوص به خود را طراحی و تولید یا حداقل کنترل‌های فعلی راکمی هماهنگ‌تر کند.
لایو وایر وان 2021 نه‌تنها از لذت سواری مدل قبل برخوردار است بلکه آن‌ها باقیمتی کمتر ارائه می‌کند. وان برای مسافت‌های طولانی ساخته نشده اما هیچ موتورسیکلت الکتریکی ساخته نشده که چنین ادعایی داشته باشد. فناوری و زیرساخت‌های فعلی هنوز این‌قدر پیشرفت نکرده‌اند تا بتوانند چنین مسافت‌های طولانی و زمان شارژ کم را پشتیبانی کنند.
گرچه لایو وایر وظیفه خود را به نحو احسن انجام می‌دهد. این موتورسیکلت الکتریکی شاید نمی‌تواند به برد ادعایی خود دست یابد و زمان شارژش از زمان ادعایی بیشتر می‌شود اما در انجام تمام انتظارات دیگری که از آن می‌رود سربلند بیرون می‌آید.
