چرا فرانسه به دنبال استفاده از هیدروژن در موتورسیکلت است؟

• درحالی‌که بیشتر کشورها در جریان مبارزه با گرمایش جهانی به دنبال استفاده از خودروی الکتریکی هستند، دولت فرانسه برای الزام استفاده از فناوری هیدروژن در موتورسیکلت‌ها تلاش می‌کند.

با توجه به اینکه نشانه‌های تغییرات آب و هوایی در سرتاسر جهان در حال افزایش است، بسیاری از کشورها در حال کار روی استراتژی‌هایی برای مهار انتشار کربن هستند. درحالی‌که وسایل نقلیه الکتریکی به‌طور پیوسته در بازارهای مختلف حضور داشته‌اند، سایر کشورها به‌شدت برای پذیرش هیدروژن تلاش می‌کنند. به گزارش رایداپارت، فرانسه به‌طور ویژه و به‌شدت در جهت استفاده از هیدروژن در موتورسیکلت تلاش می‌کند؛ بنابراین بیایید نگاهی به تحولات اخیر بیندازیم.

در مراحل کنونی توسعه در سال ۲۰۲۱، خودروی الکتریکی تولید شده توسط سازندگان اصلی هم کاربردی‌تر و هم دست‌یافتنی‌تر از همیشه هستند. برابری هزینه، به‌ویژه در اروپا، انتخاب بین خودروهای برقی و احتراقی را برای رانندگان خودرو نیز آسان‌تر می‌کند.

درحالی‌که این بخش‌های خودرو مطمئناً مهم هستند، آن‌ها تنها مناطقی نیستند که انتشار کربن در آن‌ها خیلی مشکل‌ساز است. موتورسیکلت‌ها با مجموعه‌ای از چالش‌های خاص خود در رابطه با اشکال پاک، کارآمد و مقرون‌به‌صرفه قدرت همراه هستند. به همین ترتیب، تجهیزات سنگین و وسایل نقلیه ساختمانی، کامیون‌های سنگین و قطارها را تنها به عنوان سه نمونه در نظر بگیرید. در شرایط کنونی این‌ها بخش‌هایی هستند که برقی‌سازی در آن عملی نیست.

ولی این یکی از بخش‌هایی است که اتحادیه اروپا در آن برای پذیرش هیدروژن فشار می‌آورد. برای کسانی که با نحوه‌ی عملکرد نیروی هیدروژن در وسایل نقلیه آشنا نیستند، هم‌اکنون هیدروژن به شکل گازی ذخیره می‌شود و سپس فرآیندی را طی می‌کند تا الکترون‌ها و یون‌ها را برای تولید نیرو جدا کند. آب تنها محصول جانبی نیروی هیدروژن به شمار می‌رود و درک این موضوع را آسان می‌کند که چرا برای افرادی که به دنبال انرژی پاک‌تر هستند، جذاب است.

با این حال، موانعی نیز در مسیر استفاده از خودروی هیدروژنی وجود دارد. درحالی‌که تولید به اصطلاح «هیدروژن سبز» از نظر فنی امکان‌پذیر است، اما هم‌اکنون گران‌ترین راه برای انجام این کار محسوب می‌شود. در شرایط واقعی، فرایند سبزی که صرفاً از انرژی‌های تجدیدپذیر (نیروی خورشیدی و باد) برای الکترولیز آب (جداسازی اتم‌های هیدروژن و اکسیژن) و برداشت هیدروژن استفاده می‌کند، راه‌حلی عالی خواهد بود.

با این حال، بیش از یک راه برای ساخت هیدروژن وجود دارد. در شرایط کنونی، تمام روش‌های دیگر منجر به ایجاد درجات مختلفی از انتشار کربن می‌شود. آن‌ها همچنین فعلا گزینه‌های ارزان‌تری برای انتخاب هستند. گفته می‌شود، اگر هدف اصلی شما حذف انتشار کربن باشد، این روش‌ها به‌سادگی نمره‌ی قبولی نمی‌گیرند.

اکنون، به مسیر متفاوت موتورسیکلت‌های با سوخت جایگزین در فرانسه بازگردیم. درحالی‌که موتورسیکلت‌های الکتریکی در سراسر اروپا با سخت‌تر شدن قوانین آلایندگی در حال اوج‌گیری هستند، فرانسه نیز هیبریدی‌های هیدروژنی مانند Mob-Ion TGT را در مسیر به پیش می‌برد. دولت فرانسه در سال ۲۰۲۰ به عنوان بخشی از برنامه‌های خود برای پس از همه‌گیری کرونا اعلام کرد که قصد دارد تنها طی دو سال آینده ۲ میلیارد یورو (حدود ۲/۲۵۹ میلیارد دلار) در توسعه‌ی بخش هیدروژن سرمایه‌گذاری کند. میزان این سرمایه‌گذاری قرار است در مجموع ۷ میلیارد یورو (در حدود ۷/۹ میلیارد دلار) تا سال ۲۰۳۰ باشد.

واضح است که این فقط مربوط به اسکوترها و موتورسیکلت‌هایی نیست که در حومه‌ی شهر فرانسه تردد می‌کنند. در عوض، برنامه‌های فرانسه به محدوده‌ بالقوه گسترده‌تری برای کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای نسبت به وسایل نقلیه موتوری از هر نوعی می‌پردازد. طرح‌هایی برای کشف انرژی هیدروژن برای کاربردهای صنعتی مختلف، مانند تولید فولاد و بتن، نیز در برنامه‌ها وجود دارد. احتمالاً به همین دلیل است که فرانسه برای استفاده از هیدروژن به عنوان منبع انرژی بالقوه برای خودروهای دو چرخ فشار وارد می‌کند؛ زیرا این حوزه‌ی دیگری است که هیدروژن آن در بخش‌های صنعتی بزرگ‌تر به‌طور بالقوه می‌تواند تأثیر بگذارد.

همان‌طور که در حوزه‌ی خودروی الکتریکی در زمینه‌ی پیامدهای آن مانند فرآیندهای استخراج مضر برای استخراج فلزات گران‌بها (به غیر از بازیافت و احیای مؤثر و کارآمد در پایان عمر باتری یا وسیله نقلیه) بحث می‌شود، کربن خنثی بودن بالقوه نیروی هیدروژن همراه با آن است. اگر فرانسه و هر دولت دیگری که به دنبال استفاده از نیروی هیدروژن در مقیاس بزرگ است، بتواند به تولید هیدروژن سبز متعهد شود، به همان اندازه که قصد واقعی و برنامه‌ریزی مدون داشته است، موهبت بزرگی برای اهداف انتشار کربن خواهد بود. با این حال، این یک «اگر» بسیار بزرگ است و اصلاً مشخص نیست که آیا می‌توان چالش‌های پیش روی آن را برآورده کرد یا الزامات زیست محیطی را انجام داد.