احتمال تولید اولین موتورسیکلت پرنده دنیا در چند سال آینده
وسیله نقلیه جالبی که قبلاً با نام اسپیدر هوانوردی جت پک شناخته می‌شد هم‌اکنون وارد فاز جدیدی از فرایند توسعه خود شده و نام موتورسیکلت پرنده ریزور را به خود گرفته است. دیوید میمن مدیرعامل شرکت‌های هوانوردی جت پک و میمن آیرو اسپیس می‌گوید:
در بازار وسایل خیلی زیادی وجود دارند که خودشان را اسپیدر می‌نامند
این تغییر نام در حالی صورت می‌گیرد که میمن به‌صورت موقتی تغییر مسیر داده و بجای جت بایک روی یک موتورسیکلت پرنده و خودران با نام ریزور تمرکز می‌کند. این ابر پهپاد نظامی از 8 توربین‌جت کوچک استفاده می‌کند به گونه‌ای که در هر گوشه وسیله موردبحث دو توربین‌جت نصب شده‌اند. این جت‌ها می‌توانند سرعت فراتر از 740 کیلومتر در ساعت را فراهم ساخته و ریزور را به ارتفاع پروازی 6100 متری برسانند. همچنین شعاع پروازی ریزور نیز 322 کیلومتر اعلام شده است. این وسیله نقلیه بدون سرنشین در واقع مسیر را برای تولید موتورسیکلتی پرنده با تکنولوژی یکسان هموار می‌سازد. البته واضح است که ریزور در صورت ورود به خط تولید محصولی جذاب‌تر خواهد بود. میمن خاطرنشان می‌سازد:
پهپادهای برقی می‌توانند محموله‌هایی به وزن 9 تا 23 کیلوگرم را حمل نمایند و با سرعت 160 کیلومتر در ساعت پرواز کنند. ما می‌توانیم با وسیله جدید خود وزن 45 تا 227 کیلوگرمی را حمل کنیم و به سرعت 800 کیلومتر در ساعت برسیم
ترکیب منحصربه‌فرد وزن قابل‌حمل بالا و سرعت قابل‌توجه باعث جلب‌توجه دولت آمریکا شده و نتیجه آن نیز امضای قرارداد با بخش دفاعی این کشور است. قبلاً تست‌های نمونه‌های پیش‌تولیدی شروع شده و میمن انتظار دارد تست‌ها را در سه‌ماهه سوم امسال تکمیل نماید. همچنین طبق انتظارات اولین نسخه از این پهپاد بزرگ در سه‌ماهه اول 2025 به دست ارتش آمریکا خواهد رسید. البته این پهپاد همان مشخصات یاد شده میمن را نخواهد داشت اما مدل‌های بعدی انتظارات را برآورده خواهند ساخت. او می‌گوید:
واقعیت این است که من انتظار دارم تأییدیه‌های نظامی در سال آینده صادر وند و دو سال بعد نیز پروازهای پهپاد جدید انجام شوند
میمن اظهار می‌دارد ریزور جدای از استفاده نظامی یک وسیله ایده آل برای شرایط نامساعد است. در مواقع بروز حوادثی همچون طوفان، آتش‌سوزی و... می‌توان از ریزور برای حمل وسایل و کمک‌رسانی استفاده کرد. مدیرعامل این شرکت همچنین به شرکت‌هایی اشاره می‌کند که مجبور هستند تجهیزات سنگین‌تری را در شرایط نامساعد جوی حمل کنند. در واقع کمپانی‌های نفتی و ساخت‌وساز می‌توانند ریزور را برای این مواقع به خدمت گیرند. اما شتاب دادن به توسعه ریزور عواقب دیگری نیز داشته و دوستداران جت پک‌های علمی تخیلی را سرخورده کرده است. محصولات جدید میمن باعث می‌شوند توسعه جت پک‌ها که کاملاً شناخته شده‌اند به تعویق بیفتد. او ادامه می‌دهد:
ما فعلاً روی جت پک‌ها تمرکز نداریم. میمن قراردادهای زیادی با بخش دفاعی دولت دارد و بنابراین توسعه همه آن‌ها باهم امکان‌پذیر نیست و به همین خاطر تعهد خود را روی کسب تأییدیه‌های ایمنی و پرواز اعلام کرده‌ایم.
جت پک این شرکت که شبیه تجهیزات جیمز باند است باعث می‌شود کاربر به ارتفاع 3000 متری از سطح زمین برسد و به مدت 6 تا 10 دقیقه با سرعت 190 کیلومتر در ساعت پرواز نماید. میمن تاکنون 16 نمونه از این جت پک‌ها را تولید کرده و آن‌ها را به 5 فرد فروخته است؛ اما خبر خوب برای طرفداران آیرون من این است که یک شرکت بریتانیایی نسخه دیگری از جت پک‌ها را برای مشتریان خود توسعه می‌دهد.
اما توقف توسعه جت پک میمن با هموار شدن راه توسعه موتورسیکلت پرنده جبران می‌شود. مدیرعامل این شرکت تصریح می‌کند ریزور قابل راندن از نظر سرعت و ارتفاع پروازی محدودیت‌هایی خواهد داشت و احتمالاً با قیمت بین 250 تا 300 هزار دلار تولید خواهد شد. میمن می‌گوید این محصول قبل از سال 2028 در دسترس نخواهد بود اما قطعاً امکان تولیدش در آن زمان وجود دارد.