پس از اولین توافق هسته‌ای در دو سال گذشته برخی از دست‌اندرکاران صنعت خودرو از علاقه شرکت‌های خودروساز آمریکایی به همکاری با خودروسازان داخلی سخن گفتند. موضوعی که همچنان بازگو می‌شود. اما منظور چه شرکت‌هایی هستند و حضور آنها به چه شکل خواهد بود.
در حال حاضر از بین جنرال موتورز و فورد و کرایسلر، بیشتر نام جنرال موتورز به گوش می‌رسد. شرکتی که به‌سختی از دوران رکود و ورشکستگی فاصله گرفته و پس از واگذاری تعدادی از زیرمجموعه‌هایش و با حمایت‌های دولتی، توانسته جان تازه ای بگیرد. اما همین شرکت، هولدن استرالیا، ساب سوئد، پونتیاک آمریکا و شرکت‌های دیگری را تا آستانه ورشکستگی پیش برد و یا آنها را واگذار نمود. محصولات این شرکت نیز به‌جز مدل‌های خاص اسپرت و معدود خودروهای دیگر نظیر شورولت اسپارک و کروز، در بازار ایران آتیه ای چندان درخشان نخواهند داشت. شاید فورد با مدیریت بهتر و مدل‌های ارزان‌قیمت بیشتر، بتواند برنامه بهتری برای بازار ایران ارائه دهد. حضور تسلا نیز که در دومین همایش بین‌المللی صنعت خودروی تهران شایعه شده بود، نمی‌تواند مورد توجه مشتریان عامه قرار گیرد.
محمدرضا نجفی من، عضو هیئت‌مدیره انجمن قطعه‌سازان و شورای سیاست‌گذاری خودرو دراین‌باره می‌گوید:
هر حضوری که باعث ارتقای تکنیک و مجهز شدن خودروسازان ایرانی به تکنولوژی روز شود، بسیار مناسب به‌نظر می‌رسد و ایران از آن استقبال می‌کند، این در حالی است که قراردادها باید به سرمایه‌گذاری مشترک و صادرات بینجامد.
در هر صورت، اولین پیش‌فرض چنین رویدادی، تمایل خود این شرکت‌ها برای حضور در بازار ایران و یا مشارکت با خودروسازان داخلی است که تنها از طریق ایجاد مشوق‌های کافی و ایجاد چشم‌اندازی بلندمدت و همراه با منفعت دوطرفه قابل دستیابی است.
البته به گفته نجفی منش:
آمریکایی‌ها برای حضور و سرمایه‌گذاری در بازار ایران ابراز علاقه کرده‌اند و منتظرند تا بیانیه لوزان به یک توافق‌نامه تبدیل شوند و به بازار ایران ورود کنند، اما هم‌اکنون رایزنی‌هایی صورت گرفته که باید اجازه داد ریزه‌کاری‌های آن، در یک زمان مناسب‌تر اطلاع‌رسانی شود.