مکانیسم ماشه فعال شد؛ زنگ خطر برای خودروهای چینی در ایران
فعالسازی مکانیسم ماشه یا اسنپبک، صنعت خودروی ایران را وارد مرحلهای تازه از بحران کرده است. شرکای چینی که ستون اصلی تولید و مونتاژ در کشور محسوب میشوند، در نامهای رسمی به طرفهای ایرانی خواستار کاهش نیرو و توقف فروش شدهاند؛ اقدامی که میتواند آغاز خروج تدریجی برندهای چینی از بازار ایران باشد.
مکانیسم ماشه چیست و چرا دوباره فعال شد؟
مکانیسم ماشه یا Snapback به بندهایی از توافق هستهای اشاره دارد که در صورت نقض تعهدات، تحریمهای سازمان ملل بهطور خودکار بازمیگردند. فعال شدن این مکانیزم باعث بازگشت تحریمهای بانکی، مالی و حملونقل میشود؛ دقیقاً همان مواردی که برای صنعت خودروی ایران حیاتی هستند.
نامه هشداردهنده شرکای چینی
بر اساس اطلاعات دریافتی غیر رسمی، تعدادی از شرکتهای چینی حاضر در بازار ایران طی نامهای به مونتاژکاران ایرانی اعلام کردهاند:
- ۳۰ درصد از نیروهای انسانی خطوط تولید باید کاهش یابد.
- طرحهای فروش نقدی و اقساطی تا اطلاع ثانوی متوقف شوند.
- ادامه همکاری منوط به روشن شدن شرایط سیاسی و اقتصادی ایران است.
این نامه نشان میدهد که ریسک همکاری در نگاه طرفهای چینی به شدت افزایش یافته است.
وابستگی ۸۰ درصدی به قطعات چینی
طبق آمار رسمی، حدود ۸۰ درصد قطعات خودروهای داخلی و مونتاژی از چین تأمین میشود. در برخی از خودروهای مونتاژی، این وابستگی بسیار بیشتر است. این وابستگی دو پیامد مهم دارد:
- هرگونه تحریم مالی یا حملونقل، زنجیره تأمین را مختل میکند.
- جایگزینی چین با تأمینکنندگان دیگر تقریباً ناممکن است؛ چرا که برندهای اروپایی و آسیایی غیرچینی پیشتر به دلیل تحریمها همکاری با ایران را قطع کردهاند.
تکرار تجربه تلخ پژو و رنو؟
بازار ایران پیشتر شاهد خروج پژو و رنو و حتی امجی در سالهای تحریم بوده است. در آن مقطع، خطوط تولید ایرانخودرو و سایپا به دلیل نبود قطعات بهسرعت متوقف شدند. اکنون کارشناسان هشدار میدهند که خروج برندهای چینی میتواند حتی شدیدتر از تجربههای قبلی باشد، چرا که سهم محصولات چینی در سالهای اخیر به مراتب بیشتر شده است.
بحران تولید و اشتغال
کاهش تدریجی همکاریهای چینیها میتواند به پیامدهای زیر منجر شود:
- افت تولید خودرو و توقف برخی خطوط مونتاژ.
- افزایش قیمتها به دلیل کمبود عرضه.
- رشد بیکاری در صنعت خودرو، چرا که کاهش ۳۰ درصدی نیروها تنها آغاز راه خواهد بود.
بازار واردات هم در بنبست
تحلیلها نشان میدهد که واردات خودرو نیز تا پایان سال جاری متوقف خواهد شد. تنها برای مدت کوتاه، حدود ۴ تا ۵ ماه، امکان واردات محدود و قطرهچکانی وجود دارد. در این شرایط، بازار خودروی ایران از دو طرف تحت فشار است:
- تولید داخلی به دلیل کمبود قطعه کاهش مییابد.
- واردات خودرو هم در آستانه توقف کامل است.
آینده بازار؛ پیشبینیهای نگرانکننده
اگر شرایط کنونی ادامه یابد، سال آینده میتواند شاهد این سناریو باشیم:
- خروج کامل برندهای چینی از ایران.
- سقوط تولید به کمترین سطح در یک دهه اخیر.
- جهش دوباره قیمت خودرو در بازار آزاد.
- بازگشت خودرو به کالای سرمایهای و نه مصرفی.
راهکارهای کاهش اثرات منفی مکانیسم ماشه بر تولید خودروهای چینی و مونتاژی در ایران
راهکارهای کوتاهمدت: مدیریت بحران فوری
- ذخایر استراتژیک قطعات: خودروسازان باید قطعات حیاتی را برای چند ماه آینده ذخیرهسازی کنند تا از توقف فوری خطوط تولید جلوگیری شود.
- تنوع مسیرهای واردات: استفاده از مسیرهای غیرمستقیم مانند امارات، ترکیه و روسیه برای دور زدن محدودیتهای لجستیکی و بانکی.
- قراردادهای تهاتری: مبادله نفت، محصولات پتروشیمی یا مواد خام در برابر قطعات خودرو برای کاهش وابستگی به تراکنشهای مالی دلاری.
- کاهش هوشمندانه تیراژ: تمرکز بر تولید مدلهای پرفروش و کمهزینه به جای توقف کامل تولید.
راهکارهای میانمدت: سازگاری با شرایط تحریم
- بومیسازی قطعات پرمصرف: آغاز پروژههای داخلیسازی برای قطعاتی مانند سیستم تعلیق، بدنه و داشبورد که فناوری سادهتری دارند.
- همکاری با تأمینکنندگان کوچک آسیایی: ورود شرکتهای قطعهسازی از کشورهایی مانند هند، ویتنام و مالزی به زنجیره تأمین ایران.
- دیجیتالیسازی فروش: ایجاد پلتفرمهای فروش شفاف و آنلاین برای مدیریت بهتر نقدینگی و کاهش فشار بر بازار.
- کاهش نگاه سرمایهای به خودرو
جمعبندی
فعال شدن مکانیسم ماشه، صنعت خودروی ایران را در برابر چالشی بیسابقه قرار داده است. خروج احتمالی برندهای چینی میتواند شکاف بزرگی در بازار خودرو ایجاد کند؛ شکافی که نه تولید داخلی و نه واردات قادر به پر کردن آن نخواهند بود. آنچه اکنون در حال رخ دادن است، شباهت زیادی به تجربه خروج پژو و رنو دارد، با این تفاوت که این بار، شدت بحران عمیقتر و پیامدهای آن گستردهتر خواهد بود.
تحریمها و اجرای مکانیسم ماشه اگرچه تهدیدی جدی برای صنعت خودروی ایران به شمار میروند، اما با یک برنامه چندلایه میتوان اثرات آن را کاهش داد. ذخیرهسازی قطعات و استفاده از مسیرهای جایگزین در کوتاهمدت، بومیسازی و همکاری با شرکای جدید در میانمدت، و سرمایهگذاری روی پلتفرمهای داخلی و برقی در بلندمدت، راههایی هستند که میتوانند آینده صنعت خودرو را از تکرار تجربه تلخ پژو و رنو نجات دهند.
به نظر شما، سرنوشت بازار خودروی ایران چه خواهد شد؟ دیدگاه خود را با ما در میان بگذارید.