رازهای اولین فراری برقی فاش شد: فراتر از یک سوپراسپرت

برای فراری، هیچ راه فراری نیست. این نام با غرش باشکوه موتورهای احتراقی گره خورده است؛ آثار هنری بنزین‌سوزی که ریشه‌ای عمیق در تاریخ دارند و به اواسط قرن گذشته، زمانی که اولین فراری V12 از دروازه‌های نمادین مارانلو خارج شد، بازمی‌گردند.

این میراث سنگین، فروش مدل‌های V6، V8 و V12 امروزی را تضمین می‌کند، اما همچون یک وزنه، اولین خودروی برقی فراری را تهدید به نابودی می‌کند. نبود موسیقی اگزوز، فقدان تاریخچه و غیبت درپوش موتورهای قرمز رنگ، انگار این خودرو را پیش از حرکت، محکوم به شکست کرده است. ایده یک فراری برقی، برای بسیاری یک تناقض ذاتی است.

اما چرا فراری دل به این دریا زده است؟ به‌گزارش carmagazine.co.uk، بندتو وینیا، مدیرعامل فراری، پاسخ را در دو دلیل خلاصه می‌کند:

پاول، می‌خواهیم نشان دهیم که می‌توان از هر فناوری برای به وجد آوردن مشتریان استفاده کرد. دوم، چون می‌خواهیم پایگاه مشتریان خود را تا حد ممکن گسترش دهیم.

رک و پوست‌کنده بگوییم: این خودرو یک سوپراسپرت نیست. فراری معتقد است فناوری فعلی باتری‌ها نمی‌تواند برتری عملکردی کافی برای جبران افزایش وزن را فراهم کند. پس منتظر یک 296 GTB بدون موتور یا یک F80 برقی نباشید.

هرچند فراری هنوز کلاس بدنه را تأیید نکرده، اما انتظار یک شاسی‌بلند-کوپه چهاردر و کم‌ارتفاع را داریم. این هیولای جدید از چهار موتور الکتریکی، دو موتور روی هر محور، نیرو می‌گیرد. مجموع قدرت خروجی به بیش از ۱۰۰۰ اسب بخار می‌رسد. عملکرد آن، همان‌طور که انتظار می‌رود، ویرانگر است: شتاب صفر تا صد کیلومتر بر ساعت در کمتر از ۲.۵ ثانیه و حداکثر سرعت ۳۱۰ کیلومتر بر ساعت.

اما خود فراری نگاهی منتقدانه به خودروهای برقی دارد که تنها در خط مستقیم سریع هستند و آن‌ها را به خاطر هندلینگ ضعیفشان «فیل» می‌نامد. فراری برای این مشکل راه‌حل خاص خود را دارد.

راز این فراری در فناوری‌های پنهان آن نهفته است. باتری ۱۲۲ کیلووات‌ساعتی آن که سلول‌هایش توسط شرکت کره‌ای SK On تأمین می‌شود، به گونه‌ای طراحی شده که قابل تعمیر باشد. اگر یک سلول یا ماژول دچار مشکل شود، کل باتری از بین نمی‌رود و تنها بخش معیوب تعویض می‌شود. این باتری عظیم به توزیع وزن ۴۷٪ در جلو و ۵۳٪ در عقب کمک کرده و مرکز ثقل را ۸۰ میلی‌متر پایین‌تر از یک خودروی احتراقی مشابه قرار داده است.

موتورهای این خودرو که تا ۳۰,۰۰۰ دور در دقیقه می‌چرخند، حاصل مستقیم تجربیات فراری در فرمول یک هستند. اما شاهکار اصلی، سیستم شاسی است. ترکیبی از فرمان‌پذیری چرخ‌های عقب، نسخه‌ای تکامل‌یافته از سیستم تعلیق فعال پوروسانگوئه و گشتاور بُرداری قدرتمند چهار موتور، به این خودرو توانایی پیچیدن کاملاً فعال را می‌دهد. فراری ادعا می‌کند این سیستم‌ها باعث می‌شوند خودرو در عمل ۴۵۰ کیلوگرم سبک‌تر احساس شود.

اما تکلیف حس و حال رانندگی چه می‌شود؟ آن صدای هیجان‌انگیز و لذت تعویض دنده کجاست؟ فراری برای این هم فکری کرده است. این خودروی برقی به پدال‌های تعویض دنده مجهز است که به راننده اجازه می‌دهد بین پنج سطح گشتاور از پیش تعیین‌شده، دنده را «عوض» کند. این سیستم که Torque Shift Engagement نام دارد، به گفته فراری، حس تعامل و کنترل بیشتری به راننده می‌دهد.

و اما صدا؛ اینجا خبری از سکوت محض یا صدای جعلی نیست. فراری رویکردی خلاقانه در پیش گرفته است.

آنتونیو پالرمو، مدیر تیم کیفیت صدای فراری می‌گوید:

ما نمی‌خواستیم صدای یک موتور احتراقی را تقلید کنیم و نمی‌خواستیم صدایی جدید اختراع کنیم. راه‌حل ما استفاده از یک شتاب‌سنج روی محفظه موتور عقب بود. این حسگر ارتعاشات واقعی موتور را دریافت می‌کند و ما این صدا را به صورت الکترونیکی تقویت می‌کنیم. این صدا کاملاً اصیل است؛ خود قطعات با ما سخن می‌گویند.

فراری این فرآیند را به یک گیتار الکتریک تشبیه می‌کند. منبع صدا (ارتعاش سیم) واقعی است، اما صدا به صورت الکترونیکی تقویت و شکل داده می‌شود. سیستم نویز کنسلینگ، فرکانس‌های ناخوشایند را حذف کرده و فرکانس‌های زیبا را برجسته می‌کند. نتیجه، یک ارکستر الکتریکی است که به راننده بازخورد دقیقی از وضعیت چرخ‌ها و گشتاور می‌دهد.

جهان نظاره‌گر اولین خودروی برقی فراری است. این یک قمار بزرگ برای شرکتی است که هویت خود را مدیون غرش موتورهای بنزینی است. به قول مدیرعامل فراری:

اگر نوآوری نکنیم، رهبر بازار نخواهیم بود.

نظر شما چیست؟ آیا فراری برقی می‌تواند روح واقعی این برند افسانه‌ای را زنده نگه دارد؟