آیا خودروهای کی کار / Kei car ژاپن مناسب واردات به ایران هستند؟

بدون شک در تمام کشورها دنیا، نیاز به مدل‌های ارزان قیمت و باکیفیت وجود دارد. ابعاد کوچک این خودروها، مناسب تردد در ترافیک و معابر شهری است؛ درحالی‌که مصرف سوخت پایین و هزینه نگه‌داری مناسب نیز فراهم می‌کنند.

از اولین سال‌های تولید خودرو، مردم شرق آسیا به مدل‌های کوچک و ارزان‌قیمت علاقه نشان دادند. جمعیت زیاد در شهرهای شلوغ و اوضاع اقتصادی نامناسب مردم ژاپن پس از جنگ جهانی دوم، منجر به ظهور سبک خاصی از خودروها به نام کی کار (Kei car) شد.

کی‌کار از نظر کلاس خودرو، در گروه میکرو یا اولترا مینی طبقه‌بندی می‌شود. یک مدل کی‌کار، معمولا هاچبک دودر یا چهاردر است اما به شکل مینی‌ون چهارنفره یا وانت هم تولید دارد. طول این نوع خودروها، 3/5 تا 4 متر است و معمولا با عرض بدنه‌ی 1/5 متر همراه ارتفاع سقف 2 متر ساخته می‌شود.

طراحی کی‌کار امروزی به گونه‌ای است که برای افراد بلند قد تا 1/9 متر نیز قابل استفاده باشد. به بیان بهتر، یک سرنشین با قامت معمول در کشورهای مختلف جهان، به‌راحتی در کی‌کار می‌نشیند و فاصله‌ی مناسب سر تا سقف دارد. از سویی دیگر، افراد چاق و پهن پیکر، معمولا در صندلی عقب کی‌کار فضای کافی و راحتی ایده‌آل ندارند.

به بیان بهتر، صندلی جلو در اکثر خودروهای کی‌کار امروزی برای افراد با اندازه‌های مختلف (حتی چاق و بلند قد) مناسب است. مدل‌های بزرگ کی‌کار، مثل نیسان ساکورا، نیسان دایز، سوزوکی آلتو و سوبارو استلا، با توجه به راحتی برای سرنشین جلو ساخته شده‌اند.

البته ژاپن، بزرگ‌ترین تولید کننده‌ی کی‌کار است و مشتریان پرتعداد ژاپنی برای این قبیل خودروها وجود دارند؛ اما کشورهای دیگر نیز خریدار کی‌کار هستند.

به دلایل مختلف، معمولا مردم شرق آسیا، شامل اندونزی، تایلند، مالزی، ویتنام و بنگلادش، در امور مختلف از بازار ژاپن الگو می‌گیرند و البته خریدار کی‌کار هستند تا در شلوغی شهرها و خیابان‌های باریک، استفاده کنند. از سویی دیگر، این نوع خودروها معمولا برای مردم کره جنوبی، جذابیت کمتری داشتند؛ احتمالا به این دلیل که ترافیک شهری در اکثر شهرهای کره، چندان سنگین نیست و معابر عریض هستند.

سه کشور دیگر، شامل هند و چین و پاکستان نیز، بازار بزرگ کی‌کار محسوب می‌شوند. این کشورها، میزبان خط مونتاژ مدل‌های مختلف کی‌کار نیز هستند.

طبیعتا کی‌کار اساسا برای تردد داخل شهر طراحی شده است. هرچند که سفرهای بین شهری با هر نوع خودرو حتی کی‌کار نیز غیرممکن نیست اما محدودیت‌ فضا، راحتی سرنشینان عقب و ایمنی نامناسب در هنگام حوادث سنگین بزرگراه، مهم‌ترین نکات منفی در این نوع خودروها محسوب می‌شوند.

فراتر از قیمت مناسب، مصرف سوخت پایین و ابعاد کوچک که همگی نکات مثبت در خودروهای شهری هستند، مزایای دیگری نیز برای کی‌کار وجود دارد که آنها را از هاچبک‌های معمولی متمایز می‌کند.

سقف بلند برای کی‌کار قابلیتی بسیار مهم است. این موضوع باعث می‌شود، حمل بار با کی‌کار، تسهیل شود. کشیدگی بدنه در حدود 4 متر، به معنی فضای مناسب پشت راننده است که می‌تواند برای سرنشینان یا اجسام بزرگ مفید و کاربردی باشد.

به بیان بهتر، کی‌کار برای دو نوع کاربری در مسیرهای کوتاه بسیار مناسب است. خصوصا در نسخه‌های مجهز به در عقب کشویی مشابه مینی‌ون، کی‌کار یکی از پرکاربردترین خودروهای استفاده شده برای تاکسی محسوب می‌شود. طبیعتا کی‌کار با این شرایط، مناسب حمل بار و مرسولات نیز هست.

بازار ایران برخلاف بسیاری دیگر کشورهای دنیا، نسبت به خودروهای کلاس ون و مینی‌ون، بی‌توجه است. مسافربری و حمل بار با انواع ون کوچک یا بزرگ، منحصر به جوامع کم‌درآمد نیست و سراسر جهان را شامل می‌شود. نگاهی به خیابان‌های غرب اروپا این موضوع را نشان می‌دهد.

واردات کی‌کار به ایران، می‌تواند مثل یک تیر و چند نشان عمل کند. از یک سو نیاز بسیاری از مردم به یک خودروی کوچک و کم‌مصرف شهری را رفع می‌شود. از سویی دیگر، شرایط رانندگان تاکسی و حمل بار را بهبود دهد. البته نباید فراموش کرد که حالت رویایی با تردد میلیون‌ها کی‌کار در ایران، تاثیری شگفت‌انگیز بر مصرف سوخت، کاهش آلودگی هوا و ترافیک خواهد داشت.

باتوجه به اینکه اساسا کی‌کار خودرویی داخل شهری است، شرایط بسیار مناسبی برای استفاده از پیشرانه‌ی تمام برقی دارد؛ چراکه شارژ خودرو در ساعات پایان شب یا بامداد، امکان‌پذیر است و طی روز، توان پیمایش کافی فراهم می‌شود. البته ابعاد کوچک کی‌کار با موتور بنزینی کم‌حجم، مصرف سوخت پایین ارائه می‌کند؛ پس لزوما نیازمند هیبرید یا تمام برقی بودن نیست چراکه موتور الکتریکی و باتری، قیمت خودرو را افزایش می‌دهند و می‌توانند کی‌کار را از حالت اقتصادی خارج کنند.

پرفروش‌ترین کی‌کار ژاپن طی 7 سال اخیر، هوندا N باکس است. نسل دوم این خودرو، سال 2017 معرفی شد و هم‌اکنون با دو پیشرانه‌ی تنفس طبیعی یا توربوشارژ 660 سی‌سی تولید می‌شود که سرعت‌گیری صفر تا صد کیلومتر برساعت 15 تا 16 ثانیه دارند.

هوندا N باکس در نسخه‌ی پایه، 58 اسب بخار قدرت دارد و برای مدل توربوشارژ، 64 اسب بخار ارائه می‌دهد. تمامی مدل‌های N باکس مجهز به گیربکس CVT هستند و میانگین مصرف سوخت 3/5 تا 4 لیتر بنزین در صد کیلومتر فراهم می‌کنند. همچنین ترمز خودکار (تصادف از جلو) و هشدار خروج از خط نیز، آپشن‌های استاندارد هستند.

نسخه‌ی پایه از هوندا N باکس حدود 10 هزار دلار قیمت دارد اما همراه با آپشن‌های لوکس و سیستم دو دیفرانسیل، در ژاپن به قیمت 20 هزار هزینه فروخته می‌شود.

امسال، اولین کی‌کار تمام برقی نیسان معرفی شد. ساکورا فعلا فقط با بدنه‌ی چهاردر معمولی تولید می‌شود و فاقد نسخه‌ی مینی‌ون است.این خودرو با طول بدنه‌ی 3/4 متر، کی‌کار بزرگ و جادار مناسب حمل بار نیست؛ اما برای تردد شهری کاربرد دارد.

ساکورا از یک موتور برقی 64 اسب بخار و 195 نیوتن‌متر همراه باتری لیتیون یون 20 کیلووات ساعتی استفاده می‌کند. توان پیمایش خودرو با هر شارژ، 180 کیلومتر است. ساکورا برقی نسبت به یک کی‌کار بنزینی، گشتاور بالاتری دارد، به همین دلیل شتاب‌گیری بهتری با نهایت سرعت 130 کیلومتر برساعت ارائه می‌دهد.

نیسان ساکورا EV علاوه‌بر ژاپن در انگلیستان نیز فروخته خواهد شد. قیمت مدل پایه، 14 هزار دلار پیش‌بینی شده است.

دایهاتسو زیرمجوعه‌ی تویوتا محسوب می‌شود و برندی محبوب برای مدل‌های اقتصادی ساخت ژاپن است. تنتو (Tanto) عنوان پرفروش‌ترین خودروی دایهاتسو را دارد و هایجت، برای باربری یا حمل مسافر تولید می‌شود. تنتو و هایجت از نظر پیشرانه و تجهیزات فنی، مشابه هستند.

نسل اول تنتو سال 2003 معرفی شد و امروزه با نسل چهارم، در ژاپن تولید می‌شود. این خودرو از سال 2014 تا کنون، رتبه‌ی دوم یا سوم پرفروش‌ترین کی‌کار ژاپن را دارد. مدل جدید، تنتو سال 2019 با دو نوع پیشرانه معرفی شد.

نسخه‌ی پایه از دایهاتسو تنتو و هایجت، موتور 3 سیلندر 658 سی‌سی تنفس طبیعی با قدرت 58 اسب بخار و گشتاور 64 نیوتن‌متر دارد. این خودروها، با وزن خالص 880 تا 1050 کیلوگرم، سرعت گیری صفر تا صد کیلومتر برساعت 17 ثانیه و میانگین مصرف سوخت 4 لیتر در صد کیلومتر ارائه می‌کنند.

قیمت مدل پایه از دایهاتسو تنتو  و هایجت مجهز به گیربکس اتوماتیک CVT و موتور 58 اسب بخار، 10 هزار دلار است. در کمال تعجب، این خودروها نسخه‌ی توربوشارژ با قدرت 64 اسب بخار و گشتاور 103 نیوتن‌متر، همراه امکانات لوکس در کابین و سیستم دو دیفرانسیل نیز دارند.

از نظر فنی تفاوت خاصی بین سوزوکی اسپاسیا و دایهاتسو تنتو توربو دیده نمی‌شود. محصول سوزوکی هم، دارای موتور 660 سی‌سی، با قدرت 64 اسب بخار و گشتاور 95 نیوتن‌متر است.

سوزوکی اسپاسیا از معدود خودروهای کی‌کار محسوب می‌شود که نسخه‌ی هیبرید با امکانات لوکس و سیستم دیفرانسیل دارد. برخلاف ایران، بسیاری از ثروتمندان ژاپن علاقه‌مند کی‌کار تجهیز شده، همراه با راننده‌ی شخصی هستند تا تردد آن‌ها در ترافیک، تسهیل شود.