گرامیداشت ۵۰ سالگی اوپل الکترو GT

اگرچه به نظر می‌رسد انقلاب خودروهای الکتریکی در سال‌های اخیر رخ داده اما واقعیت این است که خودروهای الکتریکی از مدت‌ها پیش وجود داشته است. برای مثال اوپل الکترو GT رکوردشکن سال ۱۹۷۱ را در نظر بگیرید.

جورج ون اوپل نوه موسس کمپانی اوپل با این خودرو ۶ رکورد جهانی را بر جای گذاشت. در همان سال بود که آپولو ۱۵ روانه ماه شد و اندکی بعد نیز رکوردهای الکترو GT ثبت شدند.

این رکوردها را نسخه ارتقا یافته از اوپل GT اسپورت ثبت کردند. این خودروی دونفره از سال ۱۹۶۸ تا ۱۹۷۳ تولید شد و در قلب آن پیشرانه‌های ۱.۱ یا ۱.۸ لیتری با قدرت‌های ۶۷ و ۱۰۲ اسب بخاری قرار داشتند.

استفاده از قوای محرکه الکتریکی در واقع باعث شد GT قوی‌تر شود. اوپل از دو پیشرانه DC بوش در این خودرو استفاده کرد و قدرت آن را به ۱۲۰ اسب بخار رساند. البته حداکثر قدرت تولیدی می‌توانست به ۱۶۰ اسب بخار نیز برسد.

البته مزیت اصلی مدل تولیدی نه قدرت آن بلکه وزنش بود. با وزن ۹۴۰ کیلوگرمی (استفاده از پیشرانه بزرگ) یا ۸۴۵ کیلوگرمی (پیشرانه کوچک‌تر)، این خودرو واقعاً سبک بود.

به منظور حفظ قدرت برای ثبت رکوردهای طولانی‌تر اوپل مجبور شد از باتری‌های نیکل-کادمیوم ۷۴۰ کیلوگرمی استفاده کند. این باتری‌ها کنار راننده قرار داشتند و وزن خودرو را به ۱۷۰۰ کیلوگرم رساندند که دو برابر سبک‌ترین نسخه استوک از خودرو بود. وزن بیشتر به معنی استفاده از فنرهای سفت تر در الکترو GT بود.

به منظور کمک به کسب حداکثر راندمان، کانتیننتال لاستیک‌های پرفشار مخصوصی را برای کاهش مقاومت چرخشی تولید کرد و سپرها، آینه‌ها، دستگیره درب‌ها و ورودی‌های هوا نیز حذف شدند تا خودرو آئرودینامیک تر باشد.

همه این کارها منجر به ثبت زمان ۱۶.۸ ثانیه‌ای در طی مسافت ۴۰۰ متر شد. اگرچه این رکورد با توجه به استانداردهای امروزی جالب نیست اما برای آن موقع بد نبوده است. کار اند درایور در سال ۱۹۷۲ زمان ۱۵.۱ ثانیه‌ای را با ۹۱۱T ثبت کرده است.

البته که در نیم قرن اخیر پیشرفت‌های زیادی رخ داده است. حتی خودروی نسبتاً عادی اوپل کورسا الکتریکی امروزی سریع تر از الکترو GT می‌باشد.